Γιατί ο Βρουσάι αντικατοπτρίζει το μέλλον και την ελπίδα της Εθνικής

Λέγεται Μάριος Βρουσάι, έπαιξε 90 λεπτά στον αγώνα της Εθνικής στη Φινλανδία και παρά τη γενικότερη ατμόσφαιρα που επικρατεί μετά την ήττα και την καταστροφολογία που αυτή έφερε, ήταν το πρόσωπο του αγώνα και το πρόσωπο που αναμένεται να δούμε ξανά και ξανά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Από την ημέρα που ανέλαβε ο Ολλανδός προπονητής το κενό που άφησε ο Άγγελος Αναστασιάδης, το πρόβλημα με το οποίο ασχοληθήκαμε είναι αν το όνομά του γράφεται Φαν Σιπ ή Φαν'τ Σιπ (ή Φαν'τ Σχιπ). Είδαμε το δέντρο, χάσαμε το δάσος. Η Εθνική ομάδα συνεχίζει να ζει στην εσωστρέφειά της και στον προβληματισμό για την επόμενη μέρα, μένοντας 'κολλημένοι' στο χρόνο, πίσω στο 2014 όταν μετά τον αγώνα με την Κόστα Ρίκα ο Φερνάντο Σάντος αποτέλεσε παρελθόν από την τεχνική ηγεσία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Πέντε χρόνια και πέντε προπονητές μετά, η ελληνική ομάδα με τον Ολλανδό, 'παιδί' του Κρόιφ, στο 'τιμόνι' αναζητά την επανεκκίνηση. Όχι την πρόκριση στην τελική φάση κάποιας διοργάνωσης, αλλά το 'χτίσιμο' από μία λευκή 'κόλλα χαρτί'. Φτου κι από την αρχή δηλαδή.

Το 2001 σ' ένα ματς δίχως τηλεοπτική κάλυψη, αλλά με δεδομένα ανοιχτά 'στεγανά' στα προβληματικά αποδυτήρια, ο Ότο Ρεχάγκελ έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική φεύγοντας από την Φινλανδία με 5 γκολ στην 'πλάτη'. Η συνέχεια γνωστή. Άρχισε να 'χτίζει' το δικό του οικοδόμημα, με ποδοσφαιριστές που αυτός ήθελε και αυτός πίστευε ότι θα υπηρετήσουν το πλάνο του. Η συνέχεια γνωστή, ξανά.

Δεκαπέντε χρόνια από το restart με τον Ρεχάγκελ, η Εθνική επιχειρεί ακόμα ένα, μέσα στο φαύλο κύκλο που 'ζει' εδώ και καιρό. Ο Φαν('τ) Σιπ ήρθε κι αυτός ως νέος Ότο να 'γράψει' τη δική του ιστορία, στο ντεμπούτο του η Φινλανδία γιγάντωσε την απογοήτευση του κόσμου για την Εθνική, ο ίδιος καλείται να δουλέψει αυτό που έχει στο μυαλό του χωρίς να ακούει τις γκρίνιες και τις σκληρές κριτικές και 'είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε' που έλεγε ο Ηλιόπουλος.

Κάπου εκεί, στον αχταρμά της βραδιάς της Πέμπτης, εκεί γύρω μετά το τέλος του αγώνα στη Φινλανδία και την παγωμάρα ως προς την αντιμετώπιση του αποτελέσματος και της αγωνιστικής εικόνας, λίγο πριν την κατάθλιψη, το όνομα του Μάριου Βρουσάι ήρθε και αυτός ως 'σάκος του μποξ' στη γενικότερη κατακραυγή. Πήρε περισσότερο ανάθεμα από αυτό που του αναλογούσε και μάλιστα λίγο καιρό μετά τα αποθεωτικά ρεπορτάζ και αφιερώματα για την παρουσία του στη Βίλεμ.

Η ιστορία του 21 ετών, εξ Αλβανίας ορμώμενου, μεσοεπιθετικού του Ολυμπιακού, ο οποίος αγωνίζεται από πέρυσι στη Βίλεμ, αρχίζει το 2009 και στον Ναυπακτιακό Αστέρα. Οι γονείς του φεύγουν από την Ελλάδα για μία καλύτερη ζωή στη Γερμανία, αλλά ο ίδιος και ο αδερφός του αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν. Ο ένας θέλει να γίνει σεφ, ο άλλος ποδοσφαιριστής. Και οι δύο 'μαγειρεύουν' ένα καλύτερο αύριο στη χώρα μας.

Πώς κατέληξε στον Ολυμπιακό, γιατί έφυγε

Το 2015 και αφού ο Ναυπακτιακός δεν τον 'χωράει' πια γιατί είναι ξεκάθαρο ότι ο Μάριος πρέπει να κάνει το επόμενο, μεγαλύτερο άλμα, στην καριέρα του, ο Γρηγόρης Γεωργάτος πληροφορείται για έναν νεαρό εξτρέμ που έχει όλα τα φόντα για το κάτι παραπάνω, τον βλέπει από κοντά, ενθουσιάζεται και τον 'στέλνει' στον Ολυμπιακό. Κάπως έτσι γράφεται το πρώτο κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής ιστορίας του Βρουσάι.

Στον Ολυμπιακό τον αναλαμβάνει ο Βασίλης Βούζας. Δουλεύει μαζί του στον τρόπο παιχνιδιού και τη θέση του εξτρέμ. Τον βάζει στα αριστερά και αρχίζει 'μπαίνει' στα παπούτσια του Γεωργάτου. Ταυτόχρονα δουλεύει το σώμα του και προσθέτει μυϊκή μάζα. Η αφίσα του Γιούλιαν Ντράξλερ που είχε στο δωμάτιό του είναι αυτό που θέλει να φτάσει. Ούτε Μέσι ούτε Κριστιάνο Ρονάλντο ούτε Νεϊμάρ. Ο Βρουσάι είναι λάτρης του Γερμανού εξτρέμ της Παρί και είναι το ποδοσφαιρικό καλούπι που του ταιριάζει.

Στις μικρές ομάδες του Ολυμπιακού είναι το αστέρι. Σκοράρει ακατάπαυστα (και κόντρα στον Παναθηναϊκό και κόντρα στην ΑΕΚ, παίρνοντας 'πόντους' αναγνώρισης και δημοσιότητας), φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα από τους λοιπούς πιτσιρικάδες. Με την έλευση του Πέδρο Μαρτίνς παίρνει τις ευκαιρίες του στα φιλικά, αλλά και στο Κύπελλο. Συστήθηκε στο ποδοσφαιρικό κοινό της ομάδας, αλλά η 'ψύχωση' για την επιστροφή στους τίτλους και την ευρωπαϊκή πορεία που έφερε ο ενθουσιασμός της πρόκρισης επί της Μίλαν, τον φέρνει εκτός ομάδας. Ο Πορτογάλος προπονητής τον ενημερώνει ότι το καλύτερο για εκείνον είναι να αποχωρήσει ως δανεικός για να πάρει χρόνο συμμετοχής. Αγωνιστικά δεν χωράει, αλλά ο Ολυμπιακός τον πιστεύει και θέλει να επενδύσει στο μέλλον του. Ούτε λόγος για αποχώρηση παρά μόνο με τη μορφή δανεισμού.

Το όνομά του είναι γνωστό στο εξωτερικό, οι ατζέντηδες τον έχουν τσεκάρει, η Βίλεμ είναι αυτή που τον αποκτά. Μέχρι τον Απρίλιο έχει γίνει ο MVP της ομάδας μαζί με τον Βαγγέλη Παυλίδη. Μαζί στη Βίλεμ, στο ίδιο δωμάτιο, μαζί και το ντεμπούτο τους της στην Εθνική το βράδυ της Πέμπτης. Ο τεχνικός διευθυντής της ολλανδικής ομάδας, Τζάκι Ματάισεν, δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για τον Έλληνα διεθνή που απαρνήθηκε την κλήση της Εθνικής Αλβανίας και προτίμησε αυτή της Ελλάδας.

Λουλούδι μέσα από την πίσσα. Μέσα στη μαυρίλα που έχει προκαλέσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ο Βρουσάι έδειξε το δρόμο. Νέος, καλός, ορεξάτος και γεμάτος δίψα για διακρίσεις. Αν ο Φαν('τ) Σιπ θέλει έναν μπούσουλα για το 'αύριο' της Εθνικής, αυτός είναι ο παίκτης του Ολυμπιακού. Το 2001 μετά την πεντάρα από τους Φινλανδούς, ο Ρεχάγκελ άρχισε την εκκαθάριση της ελληνικής ομάδας για να φτάσουμε 3 χρόνια μετά στην απόλυτη επιτυχία. Το ίδιο μπορεί να πράξει και τώρα ο Ολλανδός προπονητής. Τότε ήταν ο Γεωργάτος, τώρα ο Βρουσάι: η ανακάλυψη του Γεωργάτου.

Η Εθνική έχει μέλλον, αρκεί να το βρούμε και να το αξιοποιήσουμε. Κάτι είδε ο Ολλανδός τεχνικός, ας το δούμε κι εμείς κοιτώντας λίγο πιο πέρα από τη μεμψιμοιρία.