Τουλάχιστον ο Χιμένεθ και ο Αναστασίου είναι κανονικοί προπονητές

Αναστασίου, Στραματσόνι, Ουζουνίδης, Δώνης. Προπονητές επί Αλαφούζου που στηρίχθηκαν -άλλο βέβαια πώς εξελίχθηκε στην πορεία το θέμα- σε ένα πλάνο που είχε στο μυαλό του το αφεντικό του Παναθηναϊκού ή τουλάχιστον πίστευε ότι είχε με βάση αυτά που του έλεγαν οι συνεργάτες.

Η όλη φάση τα προηγούμενα χρόνια θύμισε κάτι από ραστώνη. Ο κόσμος ‘καιγόταν’, αλλά το να φύγει ένας προπονητής από τον Παναθηναϊκό πριν φτάσει ο κόμπος στο χτένι συγκέντρωνε λιγότερες πιθανότητες από το να πέσει μετεωρίτης. Εξαιρούνται φυσικά οι περιπτώσεις που ο κόμπος έφτανε στο χτένι από την πλευρά των προπονητών με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα…

Και τώρα, Οκτώβρη μήνα που υπό συνθήκες κορονοϊού είναι σαν… Σεπτέμβριος, ο Γιάννης Αλαφούζος πάει κόντρα στα πιστεύω του και ο Παναθηναϊκός αλλάζει προπονητή στην αυγή της 5ης αγωνιστικής. Και για να πάει κόντρα στα πιστεύω του ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού σημαίνει ότι για πρώτη φορά βλέπει την επένδυσή του να κινδυνεύει -δηλαδή τσάμπα τα λεφτά που έβαλε, όπως λέμε στην καθομιλουμένη- ή ότι για πρώτη φορά έπιασε το συναίσθημα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού που με καταρρακωμένη ψυχολογία έβλεπαν την ομάδα τους στον πάτο της βαθμολογίας μετά από 4 αγώνες.

Δεν είναι το θέμα ο Πογιάτος, αλλά η απόφαση αυτή καθ’ αυτή. Ο Αλαφούζος έδειξε σφυγμό σε μία κρίσιμη περίοδο για τον Παναθηναϊκό και ταυτόχρονα έδειξε ότι αναγνώρισε τα λάθη του. Δεν γνωρίζουμε αν θα ήθελε να υπήρχε μία χρονομηχανή να γυρίσει το χρόνο πίσω την περίοδο των μεγάλων αποφάσεων για την τρέχουσα σεζόν, αλλά σίγουρα τα αντανακλαστικά του επιβεβαιώνουν ότι εφέτος ασχολείται. Με λάθη, αλλά ασχολείται.

Βέβαια, το να συζητάμε για τα αυτονόητα είναι λίγο οξύμωρο, αλλά, αλήθεια, τι δεν είναι οξύμωρο στον Παναθηναϊκό του Γιάννη Αλαφούζου; Όταν ένας ιδιοκτήτης κάνει το αυτονόητο σε μία περίοδο κρίσης είτε σε συνθήκες πανικού είτε σε συνθήκες ώριμης σκέψης, είναι μία κατάσταση που διαμορφώνει μία διαφορετική πραγματικότητα. Και ο Παναθηναϊκός έπασχε και από αυτό, στο να ορίζει την πραγματικότητα με βάση τη λογική και όχι με βάση τις εμμονές ενός ιδιοκτήτη που έβαζε τον εγωισμό πάνω από το λανθασμένο πλάνο.

Η εύκολη απόφαση είναι να διώξεις τον προπονητή, η δύσκολη απόφαση είναι να διαλέξεις τον σωστό αντικαταστάτη. Και εδώ ο Παναθηναϊκός πρέπει να κοιτάξει το καλοκαίρι και τι έκανε για να μην το επαναλάβει. Όπως ήταν αυτονόητη η αλλαγή προπονητή για να διορθωθεί γρήγορα η λανθασμένη κρίση, το ίδιο αυτονόητη πρέπει να είναι η επιλογή του αντικαταστάτη του Πογιάτος.

Όχι ‘μαθητευόμενοι μάγοι’ ούτε προπονητές Ακαδημιών με σούπερ ντούπερ βιογραφικό, λες και παίζουμε Manager. Ο Παναθηναϊκός θέλει κανονικό προπονητή για να γίνει κανονική ομάδα όπως όρισε ο Γιάννης Αλαφούζος πριν από μερικούς μήνες βάζοντας μπροστά για τη δική του επιστροφή στα δρώμενα του συλλόγου.

Ο Γιάννης Αναστασίου και ο Μανόλο Χιμένεθ είναι κανονικοί προπονητές. Δεν λέμε αν είναι οι κατάλληλοι, προφανώς μπορεί να υπάρχουν ενστάσεις, αλλά το ότι είναι στη λίστα για τους αντικαταστάτες δείχνει τη βούληση της ιδιοκτησίας. Το πρόβλημα στην καρδιά θα στο λύσει καρδιολόγος και όχι πρωτοετής φοιτητής της νομικής. Τα αυτονόητα που λέγαμε πιο πάνω.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, αλλάζει ρότα. Ο Γιάννης Αλαφούζος το παίρνει πάνω του προσθέτοντας ακόμα ένα βάρος και ακόμα ένα λάθος στα τόσα που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά φρόντισε να σβήσει από νωρίς τη φωτιά, αλλά επειδή γενικότερα ο Παναθηναϊκός είναι σε φάση αναζωπύρωσης, η προσοχή πρέπει να είναι αυξημένη τώρα ειδικά που έρχεται η αλλαγή σελίδας.

O Aλαφούζος έβαλε από μόνος του έναν πήχη που καλείται να ξεπεράσει βάσει ορθολογικών αποφάσεων και με γνώμονα την αποφυγή της αρνητικής δημοσιότητας που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του Παναθηναϊκού επί των ημερών του.