Τον Αλεξέι Μίραντσουκ τον έμαθε όλος ο κόσμος

Το παρουσιαστικό του δεν παραπέμπει με πιστότητα σε ποδοσφαιριστή της σύγχρονης εποχής. Ντελικάτος ναι, με μπόι που ξεπερνά το 1μ80, μα κι ελλιποβαρής, προσεγγίζοντας οριακά 70 κιλά και χωρίς ένα δουλεμένο μυϊκό σύστημα που να ευνοεί προσωπικές μονομαχίες και να ενισχύει την αντοχή. Είναι μια πραγματικότητα όμως ότι η μεταγραφή του Αλεξέι Μίραντσουκ από τη Λοκομοτίβ Μόσχας στην Αταλάντα, έναντι 14.5 εκατομμυρίων, είναι -από τον περασμένο Σεπτέμβριο- μία από τις πιο διαπανηρή αγορά για Ρώσο ποδοσφαιριστή.

Σε πρώτη φάση βέβαια, με 26 λεπτά συμμετοχής ανά εμφάνιση σε 31 αγώνες της περασμένης σεζόν, παίζοντας δηλαδή το 20% του συνολικού χρόνου, ο 25χρονος επιτελικός μέσος απέτυχε να προσαρμοστεί σ’ ένα απαιτητικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, να πείσει για τη χρησιμότητά του και να δικαιολογήσει το ποσό που βγήκε από τα ταμεία των ‘μπεργκαμάσκι’. Αναπόφευκτο ήταν κάμποσοι να τον είχαν διαγράψει νωρίς-νωρίς.

Άλλοθι πολλά προκειμένου ο εκλέκτορας Στάνισλαβ Τσερτσέσοφ να τον αποκλείσει από την αποστολή για το EURO 2020. Αντ’ αυτού τον στήριξε εμπράκτως. Όχι μόνο τον συμπεριέλαβε στη λίστα των 26, αλλά τον ενεργοποίησε εξ αρχής. Μέχρι που ο Μίραντσουκ (έχοντας παίξει αλλαγή στο 3-0 της πρεμιέρας από το Βέλγιο) του ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη και υπενθύμισε ότι υφίσταται ως μια ποδοσφαιρική οντότητα.

Το πρόσφατο old school γκολ που πέτυχε απέναντι στη Φινλανδία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την πρόκριση της Ρωσίας στα νοκ άουτ. Αφού συνεργάστηκε τάχιστα με τον Τζιούμπα, με τον οποίο προ 5ετίας λίγο είχε λείψει να κυνηγηθούν στο γήπεδο, πήγε όλο το δρόμο. Έκανε την προσποίηση, έστρωσε την μπάλα μπροστά του και μ’ ένα περίτεχνο πλασέ από το αριστερό πόδι του δεν άφησε το περιθώριο τον Χραντέσκι να επέμβει, διακόπτοντας την πορεία της προς τα δίχτυα.

Ο Τσερτσέσοφ κρατούσε χαμηλούς τόνους, αλλά μέσα του είχε ήδη παγιωμένη την άποψη πως ο Μίραντσουκ ανήκει σ’ εκείνη την κάστα ποδοσφαιριστών-ηγετών και ότι η ποιότητά του ξεχειλίζει. Ειδάλλως δεν θα τον έριχνε στην αρένα. Πρώτα φυσικά τον αποδέχθηκε ως ήταν. Ο δίδυμος αδερφός του Αντόν έχει συνηθίσει την απόρριψη και ν’ αντιδρά με πράξεις.

Μεγαλώνοντας στο Σλάβιανσκ της επαρχίας Κουμπάν από τη γέννησή του τον Οκτώβρη του 1995 και παίζοντας μπάλα στην τοπική Ολίμπ, είχε επιλεχθεί από σκάουτς της πανίσχυρης Σπαρτάκ για να ενταχθεί (παρέα με τον αδερφό του και κάποια άλλα παιδιά) στα τμήματα υποδομής της.

Η τεχνική και η επαφή με την μπάλα δεν έλειπαν από τα δύο παιδιά, θεμελιώδη στοιχεία για να ξεχωρίσουν. “Όλα πήγαιναν καλά στην αρχή. Παίζαμε σε τουρνουά και ταξιδεύαμε σε διάφορες χώρες“, είχε θυμηθεί σε συνέντευξή του. Τους έλειπε παρόλα αυτά η απαιτούμενη, κατά τους προπονητές τους, σωματική διάπλαση. “Είχαν πει στη μητέρα μου ότι πρέπει να δυναμώσουμε, διότι η ομάδα χρειάζεται γερά παιδιά. Εμείς ήμασταν μικροί ακόμα“, συμπλήρωνε με παράπονο και χρησιμοποιούσε ως παράδειγμα το γεγονός ότι “στην Μπαρτσελόνα όλοι οι παίκτες έχουν μέσο ύψος, αλλά παίζουν πολύ καλά“.

Όπως και να ‘χε η απόφαση ήταν ειλημμένη. Αμφότεροι θα έπρεπε να αποχωρήσουν από την ακαδημία, διότι δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές. Από τη συγκυρία ευνοημένη βγήκε η Λοκομοτίβ που ‘στέγασε’ τόσο τα αδέρφια Μίραντσουκ όσο και τη μητέρα τους Έλενα που δεν τα άφηνε στιγμή. Με τους μικρούς της νέας ομάδας του ο Αλεξέι έλαμψε. Έχοντας προπονητή τον Σεργκέι Πολστιάνοφ, που είχε υιοθετήσει και εφάρμοζε το σύστημα της Masia (κατοχή μπάλας, πάσα με τη μία κλπ), το τμήμα των 95άρηδων κέρδισε τα πάντα. Τρένο πήγαινε.

Λογικά ακολούθησε η κλήση που έλαβε για να ενταχθεί στην ανδρική ομάδα. Πριν καν συμπληρώσει τα 17 του θα πλασίωνε τους μεγάλους. Είχε γοητευτεί από τη βραβευμένη ρωσική ταινία ‘Θρύλος νο17’, βασισμένη στην πορεία του (φημισμένου παίκτη χόκεϊ σε πάγο) Βαλερί Χαρλάμοφ, και ονειρευόταν πορεία ανάλογου βεληνεκούς. Μέχρι που πήγε στην προπόνηση της ‘Λόκο’ και κατάλαβε πως έχει δρόμο να διαβεί προτού γευτεί το νέκταρ της αναγνώρισης. Ο συμπαίκτης του Αλεξάντρ Σαμέντοφ δεν ήξερε καν το όνομά του. Για μέρες τον φώναζε Σάσα (από το Αλεξάντερ). Το ίδιο συνεχίστηκε μέχρι που “κάποιος του είπε ότι το όνομά του μικρού είναι Αλεξέι”.

Το ντεμπούτο του Μίραντσουκ έγινε τον Απρίλη του 2013. Μέχρι να πάρει μεταγραφή για την Αταλάντα, υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας πέντε ετών με συνολικές απολαβές 7.5 εκατομμυρίων, είχε συμπληρώσει κιόλας 228 συμμετοχές, 43 γκολ και 46 ασίστ με τα κοκκινοπράσινα.

Στο Μπέργκαμο αμφισβητήθηκε ξανά. Κουβαλούσε μαζί του έναν περίπλοκο τραυματισμό που καθυστέρησε την ενσωμάτωσή του στο υπόλοιπο σύνολο. Πάνω που βρήκε τα πρώτα λεπτά του και το παρθενικό γκολ (στο 1-1 με την Ίντερ) νόσησε από κορονοϊό κι έχασε άλλες τρεις εβδομάδες. Τίποτα δεν δούλεψε υπέρ του. Ιδίως στο πρώτο μισό της σεζόν. Έπαιζε διαρκώς σε διαφορετικές θέσεις απ’ αυτές που είχε μάθει και δυσκολεύτηκε πολύ να βρει τον ρόλο του, παρά τα 7 γκολ που πέτυχε συνολικά.

Η ιστοσελίδα ‘ilgiorno’ του Μπέργκαμο έγραψε ότι μετά τη συντριπτική εμφάνισή του απέναντι στους Φινλανδούς τού προσφέρεται γενναιόδωρα η ευκαιρία να αποδείξει πως η δαπανηρή επένδυση της Αταλάντα προκειμένου σταδιακά να διαδεχθεί τον Ίλισιτς, θα έχει το αντίκτυπο. Διαφορετικά θα ψάξει άλλο ένα νέο ξεκίνημα και δεν θα είναι η πρώτη φορά. Τουλάχιστον τώρα θα ξέρουν το όνομά του.