Το βράδυ που ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα: 5 Σαλονικιοί αφηγούνται

Το πάρτι τίτλου στην Τούμπα δεν είχε προηγούμενο: Ήταν μια μυθική βραδιά για μια ομάδα που επέστρεψε στους τίτλους με τρόπο εκκωφαντικό. Μια ομάδα που άοπλη έκανε μια ονειρευμένη σεζόν, ξεχνώντας τι θα πει ήττα, μετέτρεψε μια ολόκληρη πόλη σε ηφαίστειο.

Το πάρτι τίτλου ήταν σίγουρα μια αλησμόνητη στιγμή για τον ΠΑΟΚ. Πώς βίωσε, όμως, αυτήν την ιστορική επιστροφή η ίδια η πόλη; Ζητήσαμε από πέντε Σαλονικιούς, πέντε ανθρώπους που γεννήθηκαν και ζουν στην πόλη, χωρίς συγκεκριμένη οπαδική ταυτότητα, να μας αφηγηθούν πως βίωσαν τη γιορτή του πρωταθλητή Ελλάδας 2018-2019.

Γιάννης Χαρχαντής - φοιτητής

"Βγαίνοντας στην πόλη, έβλεπες δρόμους κλειστούς, έπαιρνες τηλέφωνα ή έβλεπες από τα social media ότι όλο και κάποιος φίλος ή γνωστός σου θα ήταν στο Λευκό Πύργο. Ακόμα κι αν δεν σε αφορά καθόλου το ποδόσφαιρο, χθες ήταν παντού: Ήξερες ότι αν έβλεπες κλειστό μαγαζί, ο ιδιοκτήτης είχε βγει στους δρόμους, αν ο φίλος/η φίλη που είχες κανονίσει βόλτα, εξαφανιζόταν ξαφνικά, τότε θα τον έβρισκες σίγουρα Λευκό Πύργο. Ήξερες ότι μέσα στο μποτιλιάρισμα με τα αυτοκίνητα που ακολουθούσαν το πούλμαν του ΠΑΟΚ, δεν υπήρχε περίπτωση να μη συναντήσεις φίλους και γνωστούς.

Ακόμα κι αν δε σε νοιάζει ο ΠΑΟΚ και το ποδόσφαιρο (όπως εμένα) αυτή η χαρά των οπαδών του διαχεόταν παντού, σε όλους μας".

Μπάμπης Μπατμανίδης - Ραδιοφωνικός παραγωγός, τραγουδιστής

"Για μένα, το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ σήμαινε περισσότερες ώρες εκπομπών. Η στιγμή που διαπίστωσα ότι η πόλη θα ζούσε κάτι τελείως τρελό, ήταν όταν χρειάστηκε να πάω στούντιο από τις 5 το πρωί. Τότε κατάλαβα αυτό που 'λέγαν ότι η πόλη δεν θα κοιμηθεί όταν πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Μάλλον στον δικό μου ύπνο αναφέρονταν.

Πάντως, πέρα από την πλάκα, οτιδήποτε μπορεί να φέρει το χαμόγελο -όσο κλισέ κι αν ακούγεται- σε ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου αυτής της πόλης είναι πολύ σπουδαία υπόθεση. Βασικά, όχι μόνο να φέρει το χαμόγελο, αλλά να κινητοποιήσει ένα συλλογικό πάθος, κάτι που δυστυχώς λείπει από την πάλαι ποτέ 'ερωτική' συμπρωτεύουσά μας.

Μέσα σε αυτά τα 34 χρόνια που προηγήθηκαν από το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ (με ΠΑΣΟΚ) μέχρι κι εγώ έγινα τραγουδιστής για τα λαϊκό-ροκ πανηγύρια, δηλαδή ένας βάρδος, έτοιμος να υποδεχθεί κατακτήσεις τροπαίων και λοιπών επιτυχιών από όλους τους συλλόγους. Ευελπιστώ μέσα στην αναπτυξιακή κοσμογονία που συντελείται στη χώρα μας να έρθει και η καλλιτεχνική ανάπτυξη, έστω και μέσω της αθλητικής οδού".

Ευθύμης Κάλφας - Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός

"Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι από χθες το πρωί η πόλη ήταν γιορτινή. Συνέπεσε και με την ανοιχτή αγορά βέβαια, αλλά σχεδόν όλοι γνώριζαν τι θα επακολουθούσε το βράδυ. Σκέψου ότι από νωρίς το πρωί ακυρώναμε βραδινές εξόδους, γιατί δεν θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε το κέντρο.

Το 'πανηγύρισε όλη η πόλη' είναι γενίκευση θαρρώ, ίσως να ακούγεται έτσι καθώς οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είναι πάρα πολλοί, σχεδόν δηλαδή όλη η πόλη. Η ζωή συνεχίζεται.

Σκέψου ότι η απόσταση από το γήπεδο της Τούμπας μέχρι τον Λευκό Πύργο είναι σχεδόν 3 χιλιόμετρα και για να διανύσει το πούλμαν με την αποστολή αυτήν τη διαδρομή χρειάστηκε 2 ώρες.

Σήμερα, βέβαια, αν εξαιρέσεις τα σκουπίδια, που αντιμετωπίστηκαν με πολλές ώρες δουλειάς από τους υπαλλήλους του δήμου, δεν θυμίζει τίποτα μια γιορτινή πόλη. Ό,τι έγινε, τέλειωσε χθες".

Μαρία Β. - Δικηγόρος

"Βρέθηκα στην πόλη το Σάββατο, σε μια στάση, στο μεσοδιάστημα ταξιδιού εργασίας από την Ξάνθη στη Δράμα. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ο περισσότερος κόσμος είχε κυριευτεί από μια εξωπραγματική χαρά, μια έκσταση. Αν και δεν ασχολούμαι με τις ομάδες και γενικότερα με το ποδόσφαιρο, μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε αυτή η απίστευτη χαρά".

Γιώργος Καρακούλιας - Ηλεκτρολόγος, μουσικός

"Η μουσική είναι το δικό μου προσωπικό 'όπιο', η μεγάλη αγάπη μου, ηχογραφώντας με μπάντες όπως οι Γκαιλέ, όποτε η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο, το γνωστό και ως 'όπιο του λαού' δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Όμως, η βραδιά που ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα γέννησε κάποιες σουρεάλ εικόνες στην πόλη μου, που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Πηγαίνοντας να παρακολουθήσω μουσικό ντοκιμαντέρ σε φεστιβάλ που γινόταν στο κέντρο της πόλης, βρέθηκα μπροστά σε μια ουρά από αυτοκίνητα. Μέσα τους βρίσκονταν διάφοροι τρελοί τύποι με κασκόλ στα χέρια και στο λαιμό που φώναζαν ακατάπαυστα, κόρναραν, πετούσαν βεγγαλικά, ζούσαν το όνειρο τους. Τους κοιτούσα μαζί με άλλα δυο μουσικούς, μέλη της μπάντας μας και αναρωτιόμασταν 'τώρα τι έγινε; Όλοι αυτοί είναι ευτυχισμένοι;'"

Φωτογραφίες: Facebook, Eurokinissi