Το τηλεφώνημα του Ιμπραχίμοβιτς που άλλαξε τη σκέψη του Τάνκοβιτς

Από το 2013 μέχρι σήμερα έχει παίξει σε Σουηδία, Αγγλία και Ολλανδία. Αν δεν σου βγαίνουν τα μαθηματικά του 25χρονου Μουαμέρ Τάνκοβιτς -του νέου παίκτη της ΑΕΚ-, είναι χρήσιμο να γνωρίζεις πως άφησε το σπίτι του στα 10 και τη χώρα του στα 16, όταν αρχίζει και η καταμέτρηση. Το career high σε συμμετοχές, σε μια σεζόν είναι οι 30 που είχε το 2018 στην Allsvenskan. Προηγήθηκαν οι 28 του 2017 -στην ίδια λίγα- και οι 26 στην Eredivisie το 2015. Σε όλες τις άλλες δουλειές, είχε λιγότερες από 20 παρουσίες. Σου φαίνονται λίγες; Άλλοι ενδεχομένως να είχαν παραιτηθεί από την προσπάθεια, καλούμενοι να ξεκινούν από το -10 (ούτε καν το μηδέν), μετά κάθε μετακίνηση. Εκείνος δεν έχει καν στο ‘τερματικό’ του τη λέξη ‘παραίτηση’. Και αυτό λέει κάτι για το ποιος είναι. Ακολουθούν περισσότερες λεπτομέρειες.

✍O Ράφα Μπενίτεθ μόλις είχε αναλάβει την ομάδα του ‘ενός δισεκατομμυρίου’ (βλ. Τσέλσι) και μια πίεση, όσο να ‘ναι, την είχε. Στο ντεμπούτο του με τους ‘μπλε’ έδωσε το 0-0 με τη Μάντσεστερ Σίτι. Οι οπαδοί ήθελαν περισσότερα. Ακολουθούσε ο αγώνας με τη Φούλαμ, στο Stanford Bridge. Εκεί έσπευσαν 41.000 φαν. Οι φιλοξενούμενοι ήξεραν πως είχαν μια μοναδική ευκαιρία να κάνουν την έκπληξη -πριν το ‘στρώσουν’ οι γηπεδούχοι. Στο γήπεδο, για την προθέρμανση δίπλα στους σταρ (Μπερμπάτοφ, Αζάρ, Μάτα, Τόρες) παρουσιάστηκε ένας 17χρονος. Από τη Σουηδία. Για πρώτη φορά θα ήταν στην αποστολή -είχε πάρει τη θέση του Κερίμ Φρέι, που δεν είχε προλάβει να εξασφαλίσει on time τα απαραίτητα έγγραφα. “Αυτό που σκεφτόμουν ήταν πως αν σκοράρω, θα γίνω θρύλος στο Φούλαμ”, ομολόγησε ο Τάνκοβιτς στην Expressen.

✍ Όχι μόνο δεν πάτησε στο γήπεδο ποτέ, αλλά δεν κάθισε καν στον πάγκο, αφού την ύστατη ώρα εμφανίστηκε ο Φρέι. “Ο κόουτς μου είπε πως με έχει στο μυαλό του και αυτό με βοήθησε”. Στο μυαλό του είχε αρχίσει να πραγματοποιεί το όνειρο που ‘χε από παιδί, όταν έπαιζε σε τεχνητό τάπητα στην πόλη Χάγκεμπι.

✍ Οι γονείς του είχαν επιλέξει τη Σουηδία, μετά την βεβιασμένη έξοδο από τη Βοσνία, λόγω πολέμου. Εκεί γεννήθηκε ο Μουαμέρ, το Φλεβάρη του 1995. Για την ακρίβεια, η φαμίλια έζησε στο Miljonprogrammet (Πρόγραμμα εκατομμυρίου), που ήταν το φιλόδοξο πρόγραμμα της κυβέρνησης για τη δημιουργία 1.000.000 σπιτιών σε εύρος δεκαετίας -ώστε να μπορούν όλοι να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, σε λογικές τιμές. Δημιουργήθηκαν 1.006.000 σπίτια, με την κυβέρνηση να ‘απορροφά’ το 66% του κόστους και τους αγοραστές να αποπληρώνουν σε 30 χρόνια.

✍ Ο πατέρας του, Σενάιντ φρόντισε να του μεταδώσει το πάθος που είχε για το ποδόσφαιρο. Σου θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία; Μήπως αυτή ενός άλλου γιου προσφύγων πολέμου που εγκαταστάθηκαν στη Σουηδία και κατάφερε να ζήσει τη ζωή που ονειρευόταν, μέσω του ποδοσφαίρου -το οποίο του σύστησε ο δικός του πατέρας; Ναι, τον Ιμπραχίμοβιτς εννοώ.

Πίσω στον Τάνκοβιτς “θυμάμαι τον πατέρα μου να παίζει ποδόσφαιρο. Ήταν μεγάλος σε ηλικία και δεν είχε ενέργεια. Μου είχε πει ωστόσο, πως στα νιάτα του ήταν σαν και εμένα. Μεγάλωσε σε φάρμα και όταν δεν πρόσεχε τα πρόβατα, έπαιζε ποδόσφαιρο. Βασικά και όταν πρόσεχε τα πρόβατα, είχε μαζί του για παρέα την μπάλα ποδοσφαίρου. Το αυτό ίσχυσε και για εμένα: η μπάλα ήταν πάντα εκεί για εμένα”. Έως τα 8 περιορίστηκε στο να παίζει με τον μπαμπά του “ο οποίος θαύμαζε τον Ζιντάν και τον Ρονάλντο, όταν είχε πάρει κιλά. Συνηθίζαμε να τους παρακολουθούμε για ώρες. Όταν μεγάλωσα, επέλεξα να μελετώ τον Ροναλντίνιο και φυσικά τον Ζλάταν”.

✍ Στα 8 αποφάσισε να δοκιμάσει το σπορ που αγαπούσε, σε ένα πιο οργανωμένο στιλ και πήγε στην Hageby IF “όπου ήταν όλοι οι φίλοι μου”. Πολλοί του είπαν πως είχε αργήσει. Άλλαξαν γνώμη, όταν διαπίστωσαν πως αυτό το παιδί είναι ιδιαίτερο -εξ ου και ο τίτλος του ‘καλύτερου παίκτη της χρονιάς’ στη ρούκι σεζόν του. “Από εκείνη τη στιγμή, το ποδόσφαιρο δεν ήταν μόνο διασκέδαση. Έγινε το επίκεντρο της ζωής μου”. Στο πίσω μέρος του μυαλού του κρατούσε ότι ήταν πολύ μικρός, για να ξέρει τι θα φέρει η ζωή. “Ήξερα όμως, πως αγαπώ το ποδόσφαιρο και ότι θα έπρεπε να πολεμήσω για αυτό”.

✍ Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας ενός φίλου του “που ήταν ήδη στην IFK Norrköping” του πρότεινε να δοκιμάσει εκεί την τύχη του “γιατί ήταν μεγαλύτερος σύλλογος και θα είχα μια καλύτερη ευκαιρία, στην προσπάθεια μου να κάνω καριέρα”. Η πρώτη δοκιμή ήταν επιτυχής. Τον κάλεσαν και για άλλες. Δυο εβδομάδες μετά τον δέχθηκαν στην ακαδημία. “Όλα έγιναν πιο σοβαρά. Έκανα 4 με πέντε προπονήσεις την εβδομάδα, έπρεπε να τρώω σωστά και να κοιμάμαι καλά. Από όταν ήμουν 10, μου μιλούσαν για τη σημασία της σωστής διατροφής. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινα τότε, τι μου έλεγαν. Ακολούθησα το πρόγραμμα στα 15. Νωρίτερα, έκανα ότι το ακολουθούσα”.

✍ Είχε ήδη αποκτήσει και nickname. Ήταν το ‘Mujo’. “Το σκέφτηκε η αδελφή μου. Όταν ήταν μικρή δεν μπορούσε να πει το ‘Μουαμέρ’. Τότε υπήρχε στη Βοσνία ένας γνωστός κωμικός, που τον έλεγαν Mujo, τον οποίον λάτρευε εκείνη. Και το ‘φόρεσε’ και σε εμένα”. Το κράτησε γιατί βρήκε πως εξυπηρετούσε, όταν πήγε στην Αγγλία. Εκεί προστέθηκε και το ‘tank’. “Oμολογώ ότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά το βρίσκω cool ως όχημα. Όταν σκοράρεις πολλά γκολ, είναι σαν να ανατινάζεις την αντίπαλη εστία, οπότε γίνεται τέλειο ως προσωνύμιο”.

✍ Ενώ στην πρώτη του ομάδα έπαιζε με παιδιά που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερα, στη δεύτερη (όπου έμεινε για πρώτη φορά, μακριά από την οικογένεια του) είχε δίπλα μόνο συνομήλικους και του ίδιου επιπέδου. “Δεν είχα κάποιο θέμα. Δοκίμασα κάποια από τα τρικ που είχα δουλέψει έως τότε και διαπίστωσα πως ‘πιάνουν’. Ένα μήνα μετά, με πήγαν στους γεννημένους το 1993 και το 1994. Ήταν λίγο καλύτεροι”. Εκεί του ξεκαθάρισαν πως ο στόχος ήταν ένας: να παίρνει την μπάλα και να τη βάζει στα δίχτυα. “Κατάλαβα πως αν το κάνω αυτό, θα μπορούσα να συνεχίσω να κάνω ό,τι αγαπούσα”. Αυτό ήταν να παίζει ποδόσφαιρο.

“Από τα 10 έως τα 14 δεν ήμουν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ένας του σωρού. Υπήρχε και ένα άλλο θέμα: ο προπονητής έβαζε το γιο του να παίζει πάντα και δεν είχε ευκαιρίες για άλλους. Ευχαριστώ το Θεό που αυτή η αδικία με έκανε καλύτερο παίκτη”. Τον βοήθησε να μάθει να διαχειρίζεται ανάλογες καταστάσεις “και βεβαιώθηκα πως τίποτα δεν θα μου χαριστεί. Πως ό,τι θέλω από τη ζωή μου, θα πρέπει να το διεκδικώ”.

Το ‘ξεπέταγμα’ έγινε σε διοργάνωση του 2011 (Nike Cup)”, όπου έβαζε το ένα γκολ μετά το άλλο. “Πέντε σε τρία ματς”.

✍ Συγκέντρωσε το ενδιαφέρον πολλών. Μεταξύ τους ήταν και οι άνθρωποι των εθνικών ομάδων. “Στην πρώτη πρόσκληση σκέφτηκα ‘για να εκπροσωπώ τη χώρα, είμαι καλός’. Το επιβεβαίωσα όταν οι αντίπαλοι άρχισαν να στέλνουν τρεις παίκτες πάνω μου”. Έγινε και εκ των πρωταγωνιστών ντοκιμαντέρ με τίτλο ‘Blågula drömmar – vägen till landslaget’ (Κυανόλευκα όνειρα, ο δρόμος για την εθνική ομάδα), που ακολουθούσε νέους παίκτες και όσα έκαναν όλο το χρόνο. “Ήμουν 16 και είπα πράγματα που θα ήταν χρήσιμο να μην πω, που δεν εννοούσα ακριβώς όπως τα είπα. Συμπερασματικά ωστόσο, ήταν μια ωραία εμπειρία”. Στα θετικά τον απολάμβανε περισσότερο η ομάδα του. Στα αρνητικά, τον είχαν γνωρίσει πια scouts από όλη την Ευρώπη “και ομάδες επικοινωνούσαν για να με ζητήσουν. Το κύριο άγχος μου ήταν να καταλήξω στο τι έπρεπε να κάνω -τι θα ήταν καλύτερο για όλους”. Η IFK Norrköping αποφάσισε για όλους: τον πήγε στην πρώτη ομάδα. “Μου είχαν πει ‘αποφάσισε εσύ τι θες να γίνει. Αν θες να μείνεις, μπορείς να παίξεις στην πρώτη ομάδα. Μπορείς και να πας στο εξωτερικό”. Διάλεξε να μείνει εκεί “όπου με φρόντιζαν, από όταν ήμουν 10 χρόνων”.

✍ Η μετάβαση από την εφηβική στην ανδρική ομάδα και ό,τι συνεπάγεται αυτής, δεν ήταν όσο δύσκολη πίστευε. Και το χρωστά στον Αρμίν Τάνκοβιτς (τον εξάδελφο του) και τον Ρίκι Kάκιτς (καλύτερο φίλο του), που ήταν ήδη στους άνδρες. Ο προπονητής του τον άφηνε διαρκώς στον πάγκο. “Άρχισα να σκέφτομαι πως έκανα λάθος που δεν έφυγα. Δεν καταλάβαινα τη λογική του να είμαι στην πρώτη ομάδα, αλλά να μην παίζω ποτέ, ανεξάρτητα από το σκορ. Για να βελτιωθώ χρειαζόμουν χρόνο συμμετοχής”. Επιλογές υπήρχαν. Άπαξ και είπε το ‘τελικά, θα φύγω’ το ζήτημα ήταν να διαλέξει τον πιο σωστό προορισμό. Έναν που θα ήθελε να επενδύσει σε εκείνον και να τον εξελίξει.

✍ Αυτήν τη συζήτηση την έκανε με τους ατζέντηδες του, οι οποίοι του εξασφάλισαν προπονήσεις στους πιθανού προορισμούς. Μεταξύ τους ήταν η Τσέλσι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Γιουβέντους. Ήταν και το Αμβούργο, το οποίο επισκέφτηκε πρώτο. “Στις τρεις μέρες που έμεινα εκεί, μου έδειξαν τα πάντα -όλη την πόλη, όλες τις συνήθειες των κατοίκων και φυσικά όσα αφορούσαν την ομάδα. Η προπόνηση είχε πάει μια χαρά. Παρ’ όλα αυτά μου είπαν ‘ελπίζουμε να είσαι καλύτερος στο οικογενειακό διπλό‘”. Έβαλε και τα πέντε γκολ της ομάδας του. “Από το αεροπλάνο να σούταρα, η μπάλα θα έμπαινε μέσα”, σχολίασε χαριτολογώντας.

✍ Ένας εκ των κατασκόπων του Αμβούργου, ο Bjarne Hansen παρακολουθούσε τον Τάνκοβιτς για χρόνια “από όταν δούλευε για την Τσέλσι, όπου μου είχε καλέσει, αλλά είχε κάποια δικά του θέματα, ώσπου αποφάσισε να φύγει για το Αμβούργο”, μετά πήγε εκείνος για τη δοκιμή που λέγαμε και στο τέλος του πρότειναν συμβόλαιο.

✍ Λίγο πριν τις υπογραφές, προέκυψε μια άλλη ομάδα που φάνηκε κάπως επίμονη ως προς τη διεκδίκηση του. “Ήταν η Φούλαμ. Πρώτα μίλησα με την οικογένεια μου. Ρώτησα τον πατέρα μου τι έπρεπε να κάνω. Μου είπε να ακούσω το ένστικτο μου. Αρχικά ήθελα να πάω στο Αμβούργο, γιατί δεν ήξερα τίποτα για τη Φούλαμ -δεν είχα πάει καν να δω την πόλη. Μου τηλεφώνησε ωστόσο, ο ατζέντης μου και μου είπε πως η αγγλική ομάδα με θέλει για την πρώτη ομάδα. Ο κόουτς Martin Jol ενδιαφερόταν προσωπικά για εμένα. Εξεπλάγην τόσο που διάλεξα τη Φούλαμ -στο Αμβούργο θα πήγαινα για αρχή, στην ακαδημία”. Μαζί του εξεπλάγη και η IFK Norrköping, γιατί η αγγλική ομάδα δεν είχε επικοινωνήσει καν, μαζί της, έως ότου φτάσει το θέμα στο τέλος. Αυτό έγινε την 1η του Σεπτέμβρη του 2011. Ήταν 16. Είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο.

“Ήμουν αγχωμένος που θα άφηνα την οικογένεια μου. Στην αρχή μου έλειπαν τα πάντα από τη χώρα μου. Δεν πίστευα πως θα μου λείπουν τόσο οι φίλοι μου. Οι 2-3 πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι. Με παρηγορούσε ότι η οικογένεια μου ερχόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ηρέμησα όταν ξεκαθάρισα στο μυαλό μου πως αυτή θα ήταν στο εξής η ζωή μου, γιατί είχα επιλέξει να κάνω καριέρα ποδοσφαιριστή”. Η λογική των αγγλικών ομάδων να βάζουν τους νεαρούς παίκτες να μένουν σε οικογένειες απέδωσε καρπούς και στη δική του περίπτωση.

✍ Αγωνιστικά, είχε χάσει την προετοιμασία και έκανε την μετεγκατάσταση μετά τις διακοπές του. Χρειαζόταν χρόνο να δουλέψει το σώμα του και το παιχνίδι του, βάσει των νέων απαιτήσεων. “Ο ρυθμός ήταν πολύ πιο γρήγορος από αυτόν που είχα συνηθίσει και το λίπος στο σώμα μου πολύ υψηλό. Έπρεπε να τρέχω πριν τις προπονήσεις και υπήρχαν μέρες που έκανα 3 προπονήσεις την ημέρα”. Έτσι ‘έβγαλε’ την πρώτη σεζόν, ως μέλος της U18, κατά την οποία είχε ανύπαρκτο χρόνο συμμετοχής. Προφανώς και σκέφτηκε να επιστρέψει εκεί όπου ήταν. “Ο ατζέντης μου μου θύμισε πως ζούσα ό,τι ονειρευόμουν, μια συνθήκη στην οποία 22 παίκτες ήθελαν ό,τι και εγώ. Έπρεπε λοιπόν, να αποδείξω πως ήμουν καλύτερος”. Στο σώμα και το μυαλό. Συνέχισε να πιστεύει στον εαυτό του ‘και ότι τίποτα δεν θα μου χαριστεί στη ζωή’. Προ της δεύτερης σεζόν, ήταν στην προετοιμασία. Στα 6 φιλικά, έβαλε 11 γκολ.

✍ Τη σεζόν 2012-13 ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια και μαζί με τον νέο φίλο και συμπαίκτη του, Μούσα Ντεμπελέ σκόραραν κατά ριπάς, με την U18 που εκτός όλων των άλλων, είχε νικήσει 5-0 την Τσέλσι. Έχασαν το κύπελλο από την Άρσεναλ. “Με τον Ντεμπελέ γίναμε φίλοι. Βγαίναμε μαζί, πηγαίναμε στο ίδιο κομμωτήριο. Κάναμε τα πάντα μαζί. Είχε κερδίσει ο ένας το σεβασμό του άλλου”. Για συμπαίκτη είχε και τον Πάτρικ Ρόμπερτς, όπως και τον Έμερσον. Είχε προβλέψει πως από όλους όσους συνεργάστηκε στην U18, αυτοί θα έκαναν καριέρα. Διαφωνούσε με τις φήμες που ήθελαν τον Ρόμπερτς να είναι ο νέος Μέσι.

✍ Στην U21 τον περίμενε και ο -συμπατριώτης του- Ντίνο Ισλάμοβιτς, με τον οποίον έκαναν ήδη παρέα. Άρχισε και προπονήσεις με τους άνδρες. Ήταν ένα σοκ. “Είχε για πολύ λίγο την μπάλα και η πίεση εμφανιζόταν πιο γρήγορα από ποτέ, όπως και η ταχύτητα ήταν η μεγαλύτερη από ποτέ. Όλα αυτά με βοήθησαν να εξελιχθώ”.

✍ Κάπου εδώ ήλθε η ώρα να σου αποκαλύψω πώς αποφάσιζε για ό,τι αφορούσε την καριέρα του ο Τάνκοβιτς, από τα 18 και μετά: “Σκεφτόμουν ‘θα το έκανε ο Ζλάταν αυτό;”. Όταν τέθηκε προ της πρόκλησης να φύγει από την Premier League για την Championship “σκέφτηκα θα έριχνε τον εαυτό του ο Ζλάταν;”. Κατέληξε στο ‘όχι’.

✍ Με την ίδια μέθοδο, διάλεξε να πάει στην Αλκαμάρ, όταν έληξε το συμβόλαιο του με τη Φούλαμ -τον Μάιο του 2014. Εκεί βρίσκονταν οι συμπατριώτες του, Βίκτορ Ελμ και Ματίας Γιόχανσον. Και αυτό το κεφάλαιο ξεκίνησε με εκείνον να κάθεται στον πάγκο. Στις 6/10 του 2014 στο 2-2 με την Twente μπήκε ως αλλαγή, σκόραρε (διαμόρφωσε αποτέλεσμα) και στον πανηγυρισμό, πήγε και κάθισε στον πάγκο. Ήταν ο τρόπος που είχε να δείξει στον Μάρκο φαν Μπάστεν πως άξιζε το χρόνο συμμετοχής. Αυτό που κατάφερε ήταν να ζήσει το ακριβώς αντίθετο. Τη σεζόν 2015-16 μπήκε στο ροτέισον και έκανε δουλίτσα. Την τρίτη σεζόν (2016-17) επίσης, δεν χρησιμοποιήθηκε πολύ και μοίρασε το χρόνο του στην ΑΖ και την Jong AZ (‘αδελφού’ σωματείου της ΑΖ, στην τρίτη κατηγορία της Ολλανδίας) και μετά υπέγραψε τριετές με τη Χάμαρμπι -με φήμες να τον θέλουν να μην πήρε ευρώ η Αλκμαάρ. Στο μεσοδιάστημα πετάχτηκε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Σου είπα νωρίτερα πως για χρόνια συνήθιζε να σκέφτεται τι θα έκανε ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, αν ήταν στη θέση του, πριν πάρει κάποια απόφαση. Ας ανοίξουμε λοιπόν, αυτό το κεφάλαιο.

Πρώτη παρένθεση: ο Τάνκοβιτς έγινε ‘υπάλληλος’ του Ιμπραχίμοβιτς πέρυσι, όταν ο superstar αποφάσισε να αγοράσει μετοχές στη Χάμαρμπι. Για την ακρίβεια, σκεφτόταν να φύγει (είχε ήδη συμπληρώσει δυο σεζόν -τη δεύτερη αναδείχθηκε ‘καλύτερος newcomer της Allsvenskan’ και την τρίτη ήταν υποψήφιος για ‘καλύτερος μέσος’ και ‘πολυτιμότερος’), αλλά έμεινε για τον Ζλάταν.

Τον Απρίλιο του 2020 είχε την ευκαιρία να προπονηθεί με το είδωλο του, κεκλεισμένων των θυρών. “Συναντηθήκαμε απευθείας στο γήπεδο, προπονηθήκαμε και μετά πήγαμε απευθείας στο σπίτι, χωρίς να αλλάξουμε στα αποδυτήρια. Ο Ζλάταν θέλει να κερδίζει πάντα, ανεξάρτητα από το πού είναι και με ποιον προπονείται. Η συμπεριφορά του, η νοοτροπία νικητή που έχει είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας”.

Δεύτερη παρένθεση: πριν τρία χρόνια, ο Ιμπραχίμοβιτς ήταν εκείνος που έπεισε τον Τάνκοβιτς να φορέσει το εθνόσημο της Σουηδίας με τους άνδρες. Είχε παίξει στα προκριματικά του U19 με τη Σουηδία και είχε σκοράρει 3 γκολ εναντίον της Βοσνίας. Δεν τα πανηγύρισε, προς σεβασμό για την πατρίδα των γονιών του που πάντα του έλεγαν πως θα ήθελαν να τον δουν να εκπροσωπεί τη χώρα τους “αλλά συμπλήρωναν ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σουηδία, οπότε θα καταλάβαιναν την όποια επιλογή μου”. Από τη μία ήθελε να παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014. Από την άλλη, οραματιζόταν τον εαυτό του ως συμπαίκτη του Ιμπραχίμοβιτς “ο οποίος ήταν το ίνδαλμα μου. Έδειξε σε όλους πως ανεξάρτητα από το πού προέρχεσαι, μπορείς να γίνεις κάτι, αρκεί να μάχεσαι για αυτό ό,τι και αν συμβαίνει. Πως θα υπάρξουν άνθρωποι που δεν θα πιστέψουν σε εσένα, αλλά πάντα αυτό που παίζει ρόλο είναι το τι σκέφτεσαι εσύ για τον εαυτό σου”.

Προ της τελικής απόφασης για την επιλογή εθνικής ανδρών, το είδωλο του τηλεφώνησε. “Ομολογώ πως σοκαρίστηκα” είχε πει στο Lundh. “Για να είμαι ειλικρινής, νόμισα πως κάποιος μου έκανε φάρσα. Αλλά ήταν πραγματικά αυτός. Μιλήσαμε για ώρες, για τις ζωές μας, το μέλλον κλπ”. Είχε προηγηθεί συζήτηση με τον Έντεν Τζέκο, που προσπάθησε να τον πείσει να παίξει με τη Βοσνία. “Δεν μου υποσχέθηκε τον παράδεισο. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Η Βοσνία επρόκειτο να παίξει για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες της συζήτησης. Θυμάμαι ότι ήταν ενδιαφέρουσα. Βρεθήκαμε σε ξενοδοχείο του Μάντσεστερ και λίγες μέρες μετά προέκυψε και το τηλεφώνημα του Ζλάταν”. Διάλεξε τη Σουηδία και έκανε ντεμπούτο στα προκριματικά για το Euro2020 στο 3-0 επί των Νησιών Φερόε (18/11/2019).

Τρίτη παρένθεση: Τον περασμένο Μάρτιο και ενώ βρισκόταν στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του με τη Χάμαρμπι, ο Τάνκοβιτς είχε πει πως δεν είχε πού θα τον έβρισκε η επόμενη σεζόν. Στις 14/7 (το συμβόλαιο έληγε στις 30/7) προέκυψε η πληροφορία πως είχε κάνει προσφορά για εκείνον η ΑΕΚ -μεταξύ διαφόρων άλλων, με τη λίστα να περιλαμβάνει και τη Τζένοα, την Μπεσίκτας και την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Η Χάμαρμπι ενημέρωσε ότι αυτό που ήθελε ήταν να κρατήσει τον παίκτη. Τον έπεισε να υπογράψει για 2 1/2 χρόνια, στις 22/8. Και στις 6/10 ο παίκτης αποφάσισε πως το μέλλον του είναι στην στην ΑΕΚ -που δεν έδωσε πολλά, καθώς είχε όρο στο συμβόλαιο που του επέτρεπε να φύγει σε οικονομική τιμή.