Το προφίλ της Σακτέρ

Ήταν 17 Απριλίου του 1958, όταν χιλιάδες κάτοικοι του Καραγκάντι, με μουντζουρωμένα πρόσωπα από την κοπιαστική εργασία τους στα ξακουστά ορυχία της περιοχής βρέθηκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν το "παρθενικό" παιχνίδι της ομάδας στην πόλη τους. Η Σακτέρ, μεταλλωρύχοι στα ρωσικά, αντιμετώπιζε την Λοκομοτίν Τσελιάμπινσκ και ηττήθηκε με 1-0.

Αυτή ήταν η αρχή της ιστορίας μιας ομάδας με ελάχιστες περγαμηνές και επιτυχίες που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όπως η άνοδος που κέρδισε στην Vysshaya Liga, στην πρώτη τη τάξει κατηγορία του Σοβιετικού πρωταθλήματος που μονοπωλείτο εκείνη την εποχή από τη μοσχοβίτικη μπουρζουαζία.

Η Καϊράτ του Αλμάτι ήταν η μοναδική ομάδα του Καζακστάν που ιστορικά μαχόταν με τους πανίσχυρους Ρώσους και Ουκρανούς την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, ωστόσο το 1962 η Σακτέρ κέρδισε το δικαίωμα συμμετοχής στα "μεγάλα σαλόνια". Η ατυχία, όμως, στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να αναδιοργανώσει το πρωτάθλημα και εν τέλει η Σακτέρ κατέληξε στη 2η τη τάξει κατηγορία. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1970, κάποιες αγωνιστικές επιτυχίες με νίκες επί της Λοκομοτίβ Μόσχας, της Ντιναμό Λένινγκραντ, της Ρούμπιν Καζάν και της Ζαλγκίρις Βίλνιους, το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται και να γεμίζουν το γήπεδο με 30.000 φιλάθλους.

Το 1973 ήρθε ο υποβιβασμός και η αγωνιστική παρακμή. Οι "μεταλλωρύχοι" δεν κατάφεραν να γνωρίσουν άλλες πιένες και περίμεναν την διάσπαση της ΕΣΣΔ για να σηκώνουν ξανά κεφάλι. Στο πρώτο πρωτάθλημα του ανεξάρτητου Καζακστάν, με 25 ομάδες, τερμάτισαν στην 7η θέση. Το 1995 έφτασαν μέχρι την 3η θέση, όπως και το 2007.

Μία σεζόν αργότερα, ήρθε η καταστροφή. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2008, η Σακτέρ και η Βόστοκ τιμωρήθηκαν από την Premier League του Καζακστάν με την κατηγορία στησίματος του μεταξύ τους αγώνα. Στις 2 Οκτωβρίου, οι αρχές μετέτρεψαν την ποινή σε αφαίρεση 9 βαθμών για τη Σακτέρ και απάλλαξαν την Βόστοκ. Η Σακτέρ ανέκαμψε και το 2009 τερμάτισε ξανά στην 3η θέση του πίνακα της βαθμολογίας.

Η εποχή του πρωταθλητισμού

Το 2011 αναλαμβάνει τον σύλλογο ο Βίκτορ Κουμίκοφ, ένας Ρώσος αποτυχημένος ποδοσφαιριστής της Ροτόρ και γυρολόγος προπονητής. Με πρότερη εμπειρία στο Καζακστάν, η διοίκηση της Σακτέρ του εμπιστεύθηκε τα ηνία μιας ομάδες που σε αντίθεση με τις... συνονόματες Ντόνετσκ (Ουκρανία) και Σόλιγκορσκ (Λευκορωσία), τα έβγαζε πέρα στηριζόμενη σε γηγενείς ποδοσφαιριστές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αντρέι Φινοντσένκο, ο 31χρονος φορ της Σακτέρ που η πρώτη σχέση του με την ομάδα ήταν ως ball boy. "Όπως πολλά αγόρια στο Καραγκάντι, ονειρευόμουν να αγωνιστώ στη Σακτέρ. Ήμουν μαθητευόμενος, ball boy, μετά μπήκα στην πρώτη ομάδα και κατάλαβα ότι ήθελα να αλλάξω τον σύλλογο. Είχα προσφορές από αλλού, αλλά τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή. Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές, αλλά ευχαριστώ τη μοίρα που βρίσκομαι εδώ", δήλωσε ο Φινοντσένκο, ο οποίος μετά από 12 χρόνια στην ομάδα μετράει πάνω από 100 γκολ και είναι ο 2ος σκόρερ στην ιστορία της, πίσω από τα 182 τέρματα του "θρυλικού" Νικολάι Ιγκαμπερντίεφ μεταξύ 1972 και 1983.

Το οικογενειακό κλίμα και το δέσιμο με την τοπική κοινωνία κορυφώθηκε το 2011, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος της χώρας. Ένα χρόνο μετά, η Σακτέρ διατήρησε τα "ηνία" και έκανε την έκπληξη στα προκριματικά του Champions League, αποκλείοντας την ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ από τη Λευκορωσία και την αλβανική Σκεντερμπέου.

Ο Κουμίκοφ, ο οποίος, παρότι ξένος, δείχνει να έχει εγκλιματιστεί με την ατμόσφαιρα του Καραγκάντι: "Η δουλειά μου στη Σακτέρ είναι το ζενίθ της καριέρας μου. Δύο φορές στεφθήκαμε πρωταθλητές και τώρα φτάσαμε στα πλέι οφ του Champions League. Είναι οι καλύτερες ημέρες της ζωής μου. Μου αρέσει το Καραγκάντι, είναι μία ξεχωριστή πόλη και με μοναδικά συναισθήματα. Ο κόσμος εδώ είναι απλό και ευγενικός και μας προσφέρει σπουδαία στήριξη".

Η... θυσία της Σέλτικ

Η Σακτέρ έφτασε 2 λεπτά από την κορυφή του Ολύμπου της ιστορίας της, από τη συμμετοχή στους ομίλους του Champions League. Το γκολ του Τζέιμς Φόρεστ στις καθυστερήσεις του επαναληπτικού στη Γλασκόβη στέρησε ένα σπουδαίο παραμύθι από την ποδοσφαιρική κοινότητα, έστω κι αν οι Καζάκοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εξασφαλίσουν την πρόκριση.

Αγωνιστικά, επικράτησαν με 2-0 στο στην Αστάνα, όπου δίνουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια λόγω ακαταλληλότητας του γηπέδου τους στο Καραγκάντι. Στο σύγχρονο γήπεδο χωρητικότητας 30.000 θέσεων, εμπνευσμένο από τα στάδια που κατασκευάζονται τον τελευταίο καιρό στο Κατάρ, τα τέρματα των Φινοντσένκο και Σεργκέι Κιζνιτσένκο σόκαραν τους ακριβοθώρητους Σκοτσέζους. Η νίκη και το σκορ εκτόξευσε τις ελπίδες πρόκρισης των Καζάκων, που... δικαιώθηκαν για μία πρωτόγνωρη επιλογή τους πριν από το ματς.

Ο λόγος για την περιβόητη πλέον θυσία ενός προβάτου, μία ιεροτελεστία που θεωρείται προάγγελος θετικών εξελίξεων. "Τηρούμε την παράδοση. Τα παιδιά ανέλαβαν την πρωτοβουλία και θυσιάσαμε έναν τράγο πριν από το πρώτο παιχνίδι με την Σέλτικ. Πρέπει να πω, πως κάθε ομάδα έχει τις δικές τις παραδόσεις και τα δικά του τελετουργικά. Η Σέλτικ θα πρέπει να έχει τις δικές της συνήθειες. Θα πρέπει να σεβόμαστε τις παραδόσεις μας. Είναι κάτι που συμβαίνει προτού έρθουμε εμείς στην ομάδα. To συγκεκριμένο έθιμο επιδρά θετικά στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών πριν τα ματς και του βοηθά να χαλαρώνουν", ήταν η εξήγηση που έδωσε 50χρονος προπονητής της Σακτέρ πριν από το ματς με τους "Καθολικούς" και που εξόργισε την PETA.

Οι αντιδράσεις του φιλοζωικού οργανισμού που έφτασαν μέχρι το γραφείο του προέδρου της UEFA, Μισέλ Πλατινί, απέτρεψαν μία δεύτερη σφαγή πριν από τον επαναληπτικό στο "Σέλτικ Παρκ". Οι άνθρωποι του γηπέδου, μάλιστα, ήταν σε επιφυλακή μήπως κάποιοι πιο... σκληροπυρηνικοί Καζάκοι αποφασίσουν να παρακούσουν τις εντολές και θυσιάσουν κι άλλο ζώο. Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, δεν προχώρησαν σε νέα θυσία. Ως γνωστόν, ηττήθηκαν 3-0 και έχασαν μοναδική ευκαιρία να συμμετάσχουν στους ομίλους του Champions League...