Το ποδόσφαιρο θα ήταν βαρετό χωρίς τον Μάριο Μπαλοτέλι

Η Μπρέσια παρέμεινε στη ζώνη του υποβιβασμού, στη Serie A, μετά την 20η αγωνιστική και το 2-2 με την Κάλιαρι. Ματς στο οποίο ο Mάριο Μπαλοτέλι πάτησε το πόδι του στο γήπεδο στο 73ο λεπτό και αποχώρησε στο 81′, με δεύτερη κίτρινη και την 13η κόκκινη της καριέρας του. Σημείωσε λίγο πως έχασε τα πρώτα τέσσερα ματς της σεζόν, γιατί τελούσε υπό τιμωρία από την τελευταία εμφάνιση που έκανε με την Μαρσέιγ -όπου είχε πάει με συμβόλαιο διάρκειας έξι μηνών. Στον αγώνα λοιπόν, με την Μονπελιέ είχε δει την κόκκινη κάρτα, για επικίνδυνο τάκλιν.

Είναι ο δεύτερος παίκτης της ιστορίας των πέντε κορυφαίων λιγκών της Ευρώπης που έχει αποβληθεί σε κάθε μία από τις τέσσερις τελευταίες σεζόν. Η παρέα του είναι ο Βραζιλιάνος αμυντικός της Μονακό, Τζέμερσον. Tι έκανε όμως, και αποβλήθηκε την Κυριακή 19/1 πριν ιδρώσει;

Η Μπρέσια ήταν η ομάδα που είχε γίνει τίτλος σε όλον τον κόσμο το 2000, όταν ως νεοφώτιστη προσέλαβε τον Ρομπέρτο Μπάτζο -ως free agent μετά την Ίντερ. Στο δεύτερο μισό εκείνης της σεζόν, η ομάδα είχε πάρει και τον Αντρέα Πίρλο και αυτή οδήγησαν την παρέα στην έκτη θέση της Serie A -πιο ψηλά δεν είχαν βρεθεί από το 1946 που ‘γεννήθηκαν’. Ο Μπαλοτέλι είχε δει δια ζώσης πολλές από τις στιγμές που πρόσφερε το κορυφαίο δίδυμο. Τότε άνηκε στην Παβονιάνα, ‘συνεργάτιδα’ της Μπρέσια, εξ ου και τα αγόρια τελούσαν χρέη ball boys στα ματς της Serie A. Στα 15, όταν ο Super Mario έγινε γνωστός ως ‘μεγάλο ταλέντο’, μεταξύ αυτών που τον διεκδίκησαν ήταν και η Μπρέσια. Διάλεξε να πάει στην Ίντερ. Άφησε την ομάδα της πόλης όπου μεγάλωσε για το τέλος, όταν φαινόταν να είναι η μόνη που θα τον ανεχόταν υπό τις όποιες συνθήκες.

Τουλάχιστον στη θεωρία. Γιατί στην πράξη ο ιδιοκτήτης (από το 2017) Μάσιμο Τσελίνο ενημέρωσε ότι ο θρύλος της πόλης είναι ελεύθερος να φύγει ‘γιατί δεν του ταιριάζει να παλεύει για την παραμονή στην κατηγορία’. Θα έλεγες πως ο 29χρονος υπήρξε το αλατοπίπερο των πρωταθλημάτων και των ομάδων στις οποίες υπήρξε μέλος -εκτός και αν μιλάμε για τους προπονητές του, οι οποίοι μάλλον δεν διαχειρίζονταν με αυτήν τη νοοτροπία τη συνεργασία τους. Τι εννοώ; Aς πάρουμε τη βοήθεια του Joe.

✔ Έχει πετάξει τομάτες σε προπονητή της Serie A.

✔ Έχει πετάξει νταρτς στους ρούκι της Μάντσεστερ Σίτι .

✔ Έχει πετάξει μπαλόνια γεμάτα με νερό, σε συνάντηση της ομάδας του.

✔ Έχει τσακωθεί με τέσσερις πορτιέρηδες σε strip club, γιατί ‘έσπασε’ τον απαράβατο κανόνα του ‘μην ακουμπάτε’.

✔ Έχει στείλει φίλους του να προσεγγίσουν γυναίκες, για πάρτη του (με την ατάκα ‘Ο Μπαλοτέλι θα σε δει τώρα’).

✔ Βγήκε σε τηλεοπτικό πρόγραμμα με φανέλα της Μίλαν, ενώ ήταν παίκτης της Ίντερ.

✔ Έχει χωρίσει με γραπτό μήνυμα που έλαβε η σύντροφος του, ενώ παρουσίαζε live εκπομπή στην τηλεόραση.

✔ Σε παιχνίδι με την U21 της Ιταλίας, είχε κλωτσήσει αντίπαλο -ενώ ήταν πεσμένος- και στη συνέχεια κάθισε ο ίδιος στο χλοοτάπητα και αγνοούσε τον διαιτητή. Έπειτα από ένα λεπτό, κατάλαβε ότι έχει αποβληθεί, ‘πετάχτηκε’ και άρχισε να τσακώνεται με τον ρεφ.

✔ Ένα απόγευμα που ήταν με τον αδελφό του, αναρωτήθηκαν πώς είναι οι γυναικείες φυλακές. Οδήγησαν μέχρι εκεί, έκαναν ένα γύρο και σκέφτηκαν πως θα είχε ενδιαφέρον να μπουν και μέσα στο κτίριο. Δεν τους άφησαν.

✔ Έχει περάσει όλη τη μέρα, οδηγώντας στους δρόμους του Μάντσεστερ και κάνοντας high five με τον κόσμο. Eίχε προηγηθεί το 6-1 επί της Γιουνάιτεντ.

✔ Οι mixed martial arts είναι το τελευταίο του χόμπι -και να δίνει ρίμες στον Drake, με τον οποίον είναι φίλοι.

Tην ίδια ώρα είναι ο τύπος που το 2006 είχε πάει στη Βαρκελώνη για να δοκιμαστεί από την Μπαρτσελόνα. Σε πέντε μέρες, έβαλε 8 γκολ, προφανώς και οι ‘μπλαουγκράνα’ τον ήθελαν για την ακαδημία τους, αλλά είχε ένα θέμα με την υπηκοότητα του (το 2008 πήρε την ιταλική υπηκοότητα) και έχασε την ευκαιρία. Έχει υπάρξει ο πρώτος σκόρερ στην Ιταλία και το UEFA European Championships. Και δεν συνηθίζει να πανηγυρίζει με τρέλα. Γιατί; ‘Πανηγυρίζει ο ταχυδρόμος, όταν παραδίδει γράμματα;’.

Εκτός βέβαια, και αν κάνει κάτι για πρώτη φορά στην ιστορία. Όπως ο live πανηγυρισμός στο Instagram.

Όπως πιθανόν να γνωρίζεις και από τον εαυτό σου, ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός. Μόνο ήρεμος ή μόνο νευρικός. Μόνο αυτοκαταστροφικός ή μόνο αποκλειστικός ευεργέτης της πάρτης του. Όλοι είμαστε μια ποικιλία πραγμάτων, που προκύπτουν από το παρελθόν και τα βιώματα μας, ‘αποθηκεύονται’ και ‘ζυμώνονται’ με τα χρόνια και τις καταστάσεις που ζούμε και κατά περίσταση επικρατούν κάποια έναντι άλλων. Βέβαια, έπειτα από μια ηλικία είμαστε εμείς που έχουμε την πλήρη ευθύνη για το πώς αφήνουμε να εξελιχθεί η ιστορία. Αυτή έχει παρέλθει για τον Μπαλοτέλι, ο οποίος -από ό,τι φαίνεται- ζει ακόμα στα απόνερα της εγκατάλειψης του, από τους βιολογικούς του γονείς, όταν ήταν 2 χρόνων.

Ο βιολογικός του πατέρας εμφανίστηκε το 2010 για να ενημερώσει επί του ‘πώς έχασα το γιο μου’ (αυτός ήταν ο τίτλος της συνέντευξης του). Είχε πει πως ”δεν μας θυμάται ποτέ. Ούτε στα Χριστούγεννα, μηδέ στα γενέθλια. Δεν είναι ο ίδιος που ήξερα ως παιδί. Τότε ήταν πάντα χαμογελαστός. Ήταν πρόβλημα, αλλά με την καλή την έννοια”. Με τα χρόνια έγινε πρόβλημα -πρωτίστως για τον εαυτό του.

Ο πατέρας του, Τόμας Μπαρούα (Thomas Barwuah), ο οποίος ήταν σιδηρουργός και η μητέρα του Ρόουζ, μετανάστες από την Γκάνα που εγκαταστάθηκαν αρχικά στο Παλέρμο, απέκτησαν τέσσερις παιδιά: τους Αμπιγκέιλ, Μάριο, Ίνο και Έιντζελ. Η αγαπημένη τους ασχολία ήταν να παίζουν ποδόσφαιρο στη γειτονιά. Από τότε τον φώναζαν ‘Super Mario’. Ο ίδιος ήταν που άλλαξε το επίθετο του (από Μπαρούα σε Μπαλοτέλι -το όνομα της οικογένειας που τον υιοθέτησε), δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την άποψη του επί όσων του ‘χαν συμβεί.

Από το ναδίρ στο ζενίθ

Ως μωρό είχε πρόβλημα με τα έντερα και μπαινοέβγαινε στο νοσοκομείο. Ο πατέρας του είχε βρει δουλειά 12 ώρες μακριά από το σπίτι, όπου είχε μείνει η Ρόουζ με την Άμπιγκεϊλ και τον Μάριο να χρειάζεται διαρκή φροντίδα. “Τον πρώτο χρόνο της ζωής του, οι γιατροί φοβούνταν πως δεν θα επιβιώσει και τον βαπτίσαμε στο νοσοκομείο”. Η κατάσταση του βελτιώθηκε στη συνέχεια και η οικογένεια μετακόμισε στην Μπρέσια -όπου είχαν ανάγκη από εργάτες σε εργοστάσια.

“Ζούσαμε στο ίδιο στούντιο με μια άλλη αφρικανική οικογένεια και αποφασίσαμε να ζητήσουμε τη βοήθεια της πρόνοιας, επισημαίνοντας το πρόβλημα που είχε ο Μάριο -ο οποίος είχε ανάρρωνε από επέμβαση”. Τότε εμφανίστηκαν οι Μπαλοτέλι, οικογένεια που ζούσε λίγα μίλια έξω από το κέντρο της Μπρέσια. Ενδιαφέρθηκαν να του προσφέρουν όσα χρειαζόταν. “Στην αρχή δεν ήμασταν σίγουροι, αλλά έπειτα από κάποιες εβδομάδες -τις καθημερινές ήταν μαζί τους και τα σαββατοκύριακα μαζί μας- βεβαιωθήκαμε πως αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση για τον Μάριο”. Να τον δώσουν δηλαδή, στους Μπαλοτέλι, με αναδοχή.

“Πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει σε εμάς, αλλά η οικογένεια που τον είχε επιμήκυνε διαρκώς την αναδοχή”. Αρχικά είχαν συμφωνήσει να ‘κρατήσει’ ένα χρόνο. Σύντομα έγιναν 24 οι μήνες, μετά 36 και ούτω καθ’ εξής. “Δεν είχαμε χρήματα για δικηγόρους και με τον καιρό, ο Μάριο απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από εμάς. Ερχόταν να δει τα αδέλφια του, αλλά όχι τους γονείς του”. Ο Τόμας επισήμανε πως προσπαθούσε να πάρει πίσω το παιδί του για 10 χρόνια “αλλά μας μπλόκαραν τα δικαστήρια”. Οι Μπαλοτέλι δεν τον υιοθέτησαν ποτέ και τυπικά. Ο Μάριο ωστόσο, επέλεξε να κυκλοφορεί με το επίθετο τους και επέλεξε να εκπροσωπήσει την Ιταλία, σε εθνικό επίπεδο -ως έναν επιπλέον τρόπο που είχε να ‘ακυρώσει’ τους γονείς του και τη δική τους κληρονομιά.

Στα 18 έγινε Ιταλός πολίτης και πήρε και σχετική ταυτότητα. Οι γονείς του δεν είχαν προσκληθεί στην τελετή. Το 2008 (αφότου από την Σαν Μπαρτολομέο -όπου πρωτοάκουσε ότι ‘πρέπει να παίζεις με μεγαλύτερα παιδιά’- πήγε στην Μομπιάνο, όπου έπαιζε ο μεγαλύτερος γιος των Μπαλοτέλι, από εκεί στη Λουμετσάνε και μετά στην Ίντερ, όπου έκανε ντεμπούτο στα 17) είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη πως οι βιολογικοί του γονείς τον είχαν εγκαταλείψει σε ένα νοσοκομείο και ότι αφότου έγινε διάσημος ενδιαφέρθηκαν πάλι, για εκείνον -γιατί ήθελαν τα λεφτά του.

“Δεν ήξερα καν ότι έχει αλλάξει το όνομα του” είπε ο βιολογικός του πατέρας “όσο για αυτό που λέει για τα λεφτά, είναι ψέμα. Δεν θέλουμε τίποτα πέραν του ιδίου, αν και νομίζω ότι είναι πια πολύ αργά. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ζητήσουμε χρήματα, γιατί είμαστε Χριστιανοί”.

“Έχει αρχίσει να λέει ότι τον χτυπούσαμε όταν ήταν παιδί. Είναι ψέμα. Δεν τον ακουμπήσαμε ποτέ. Του δώσαμε όση αγάπη μπορούσαμε να του δώσουμε”. Παρεμπιπτόντως, κάθε φορά που ο Μπαλοτέλι υπέγραφε συμβόλαιο, γινόταν σύγκριση με το μεροκάματο των βιολογικών του γονιών. Για παράδειγμα, όταν έπαιρνε 140.000 ευρώ την εβδομάδα, από τη Μάντσεστερ Σίτι είχε αναφερθεί ότι η μητέρα του ‘που ζει σε εργατικές κατοικίες και μετακινείται με λεωφορείο’ έβγαζε 7 ευρώ στο ίδιο διάστημα. Παρεμπιπτόντως, η Ρόουζ είχε μετακομίσει στην Αγγλία, για να είναι κοντά στο γιο της ‘γιατί ήθελε να ξαναφτιάξουν τη σχέση τους’. Εκείνη τη χρονιά έκαναν για πρώτη φορά μαζί Χριστούγεννα.

Το 2016 ο βιολογικός του πατέρας είπε να του δημιουργήσει ένα ακόμα πρόβλημα, όταν είπε πως ‘ο γιος μου μετάνιωσε που επέλεξε την εθνική Ιταλίας’, το οποίο μέρες μετά έγινε ‘δεν μου το είπε ο ίδιος, αλλά άκουσα πως είπε κάτι ανάλογο σε φίλο του. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αλήθεια‘.

Κάντο λίγο εικόνα όλο αυτό: να ‘χεις όλον τον κόσμο στα πόδια σου, επειδή είσαι ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, να ανήκεις μεταξύ των καλύτερων και την ίδια ώρα να αφήνεις το σαράκι της εγκατάλειψης σου από την οικογένεια σου, να συνεχίζει να σε τρώει. Δεν συγχωρούσε, αλλά και δεν αγνοούσε. Ζούσε στη μέση κατάσταση. Αυτή που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. Και ο θάνατος του θετού του πατέρα, Φραντσέσκο, το 2015 δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Κάπως έτσι προέκυψαν και διάφορα, του τύπου του ‘Why always me’. Είχε εξηγήσει πως το μήνυμα που ήθελε να περάσει ήταν ‘αφήστε με ήσυχο’.

Ο άνθρωπος που γεννήθηκε με μοναδικό ταλέντο στο ποδόσφαιρο, έχει και ‘ταλέντο’ στο να διαλύει ό,τι έχει δημιουργήσει, εν ριπή οφθαλμού, όταν το ‘νιώσει’. Έχει πλακωθεί με συμπαίκτες, προπονητές και αντιπάλους, για λόγους και με την ευκολία που το κάνει ένα τρίχρονο. Είναι recordman των ομάδων που ‘χει παίξει, σε πρόστιμα. Έχει τσακωθεί και με ‘σαλιάρα’

Ο Ζοσέ Μουρίνιο είχε πει πως μπορεί να γράψει βιβλίο για τα δυο χρόνια που πέρασε με τον Μπαλοτέλι. “Δεν θα είναι δράμα, αλλά κωμωδία. Θυμάμαι είχαμε πάει στο Καζάν και όλοι οι επιθετικοί ήταν τραυματίες. Είχαμε πρόβλημα. Ο Μάριο είδε την πρώτη κίτρινη κάρτα στο 43′. Στο ημίχρονο πέρασα όλο το χρόνο μαζί του, να του εξηγώ την ανάγκη που ‘χαμε να μην δει άλλη κίτρινη κάρτα. Του είπα πως δεν υπάρχει άλλος επιθετικός, ότι δεν είχα κάποιον να τον κάνω αλλαγή και πως θα ήταν χρήσιμο να παίζει μόνο με την μπάλα. Του είπα να μη χτυπήσει κάποιον και να μην αντιδράσει ό,τι και αν γίνει -αν τον προκαλέσουν αντίπαλοι ή αν δεν συμφωνεί με τον διαιτητή. Τον χιλιοπαρακάλεσα. Στο 46’ είδε τη δεύτερη κίτρινη και αποβλήθηκε”.

Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι άνηκε στη λίστα των ανθρώπων του. Είχαν συνεργαστεί στην Ίντερ και τη Σίτι, όταν στις αρχές του Απριλίου, του 2012 ο κόουτς δήλωσε πως ‘ό,τι είχα να πω μαζί του το είπα. Τον αγαπώ ως άνθρωπο και ως παίκτη. Τον ξέρω πολύ καλά. Δεν είναι κακό παιδί. Στην παρούσα φάση νιώθω άσχημα για εκείνον, γιατί συνεχίζει να πετά το ταλέντο του. Ελπίζω να το καταλάβει. Μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά στο μέλλον. Αλλά εγώ τελείωσα‘. Η απάντηση του Μπαλοτέλι ήταν να τιμωρηθεί με τρία ματς -για κόκκινες κάρτες. Ένα μήνα νωρίτερα, είχε ‘χρεωθεί’ το μεγαλύτερο πρόστιμο που υπήρχε (400.000 ευρώ), επειδή πήγε σε strip club δυο μέρες πριν επίσημο παιχνίδι (κάτι που απαγορευόταν από τους κανονισμούς).

Δυο μήνες νωρίτερα είχε ενημερώσει τη Ραφαέλα (οι κακοήθεις αναφέρουν πως ήταν στα bunga bunga πάρτι του Σίβλιο Μπερλουσκόνι) πως την αγαπά, πανηγυρίζοντας γκολ -φορούσε κάτω από τη φανέλα, φανελάκι με το σχετικό μήνυμα. Η Ραφαέλα ήταν έγκυος.  Το 2012 -μέσα στο οποίο έγινε και εξώφυλλο στο Time Magazine- ξεκίνησε με τον ίδιο να σταματά έξω από ένα σχολείο, να μπαίνει μέσα, να ανακουφίζεται και να φεύγει (είχε προηγηθεί η επίσκεψη για να τακτοποιήσει αγόρι που έκανε μπούλινγκ στους συμμαθητές του -όπως τον είχε ενημερώσει ένα από τα ‘θύματα’), συν την κλωτσιά και το πάτημα στο κεφάλι του Σκοτ Πάρκερ, της Τότεναμ.

Bέβαια, είχε αποχαιρετήσει το ίδιο εντυπωσιακά το 2011: με φωτιά στο μπάνιο του σπιτιού του, όπου γούσταρε να ανάψει φωτοβολίδες και να τις πετάξει από το παράθυρο. Μια έπεσε σε πετσέτα και να η φωτιά που λέγαμε. Την επομένη έγινε πρεσβευτής της πυροσβεστικής. Μέσα στον ίδιο χρόνο, σε έλεγχο τροχαίας, είχε στη θέση του συνοδηγού τσάντα με 25.000 ευρώ. Ο τροχονόμος τον ρώτησε γιατί είχε ένα τέτοιο ποσό μαζί του. Απάντησε ‘γιατί μπορώ’. Επίσης, αναγκάστηκε να γίνει αλλαγή από ματς στο Κίεβο, λόγω αλλεργίας στο γρασίδι (όντως είχε πρηστεί το πρόσωπο του)!

O ίδιος άνθρωπος φέρεται να ‘χει βοηθήσει ουκ ολίγο κόσμο που ‘χε ανάγκη -μοιράζοντας, χωρίς δεύτερη σκέψη, λεφτά. Στο τελευταίο παιχνίδι με τη Βερόνα πήρε την μπάλα κι έφυγε, γιατί δεν άντεχε άλλο να ακούει ρατσιστικά συνθήματα εναντίον του -κάτι που του συμβαίνει σε όλη του τη ζωή, βλέπεις στη γειτονιά που μεγάλωσε δεν υπήρχε άλλο μαύρο παιδί και οι γείτονες δεν ήταν familiar με την ιδέα. Ή ευπρόσδεκτοι. Πίσω στον αγώνα με τη Βερόνα, έβαλε ένα εκπληκτικό γκολ και μετά έφυγε.

Η πρωτότοκη κόρη του Πία, είναι σήμερα 6 χρόνων. Το δεύτερο παιδί του, ο Λάιον, είναι 2. Εκείνος δεν είναι ούτε με τη Ραφαέλα (μητέρα της Πία, την οποία αρχικά δεν είχε αναγνωρίσει), μηδέ με την Κλέλια (μητέρα του Λάιον). “Δεν είχαμε ποτέ σταθερή σχέση με την Κλέλια και σίγουρα δεν είχαμε προγραμματίσει να αποκτήσουμε παιδί. Ήλθε όμως, και ανέλαβα την ευθύνη. Όταν δεν είναι μαζί μου, είναι με τη μητέρα του στην Ελβετία“. Μεσολάβησε ένας αρραβώνας, με τη Φάνι. Της έκανε πρόταση πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Χώρισαν το Σεπτέμβρη -του ίδιου έτους. Το 2018 δήλωσε πως έχει παραιτηθεί από την αγάπη.

“Έχω ωριμάσει και αυτό φαίνεται. Είναι φυσιολογικό, αφού έχω μεγαλώσει και είμαι πατέρας δυο παιδιών. Μαζί τους νιώθω πιο χαλαρός από οπουδήποτε αλλού” εξήγησε στην Gazzetta dello Sport, πριν προσθέσει ότι “είναι δύσκολο να βρεις την πραγματική αγάπη. Μπορεί να δίνω την εντύπωση τύπου που απλά θέλει να περνά καλά, αλλά στην ουσία ψάχνω μια γυναίκα με αρχές και σεβασμό. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Η μητέρα μου είναι καλά, όπως και οι βιολογικοί μου γονείς και αυτά είναι τα μόνα που ‘χουν σημασία. Όλα τα άλλα θα έλθουν, αν είναι να έλθουν“. Ναι, καλά διάβασες για τους βιολογικούς του γονείς. “Τους αποδέχθηκα ως γονείς μου και έχουμε πια, καλή επαφή. Έμαθα να τους αγαπώ. Και το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν. Η μητέρα μου θα είναι πάντα η Σίλβα. Ωστόσο, υπάρχει και η Ρόουζ που με γέννησε, όπως υπάρχει και ο Τόμας. Αντιλήφθηκα πως είναι σημαντικοί για εμένα, όπως είμαι κι εγώ σημαντικός για αυτούς”. Μπορείς να καταλάβεις ότι είναι ακόμα παιδί, έτσι;

“Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου, γιατί νιώθω ευτυχισμένος όταν παίζω. Τη μέρα που δεν θα περνάω καλά, θα τα παρατήσω. Θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου. Και εσείς μπορείτε να συνεχίσετε να με κρίνετε”.