Το μόνο που θέλει ο Αϊτόρ είναι να τον εμπιστεύονται

Ο Aitor Cantalapiedra Fernández (για τους φίλους, Αϊτόρ) φέρεται να είναι ο παίκτης για τον οποίον ο Παναθηναϊκός διατίθεται να κάνει την υπέρβαση, σε μια περίοδο που παγκοσμίως οι αθλητικοί οργανισμοί καλούνται να επιλέξουν πού θα διαθέσουν ένα (το πολύ δύο) μεγάλα συμβόλαια -όπως προτείνουν, γενικά μειώσεις προκειμένου να επιβιώσουν των απωλειών από το lockdown λόγω κορονοϊού. Αντιλαμβάνεσαι και ποια είναι η πραγματικότητα για 'αγορές' με μικρότερη δυναμική.

O Bασίλης Τεμπέλης βρήκε τον Αϊτόρ και τον άκουσε να λέει για τις συζητήσεις με τον τεχνικό διευθυντή του ΠΑΟ, Τσάβι Ρόκα και τις συνεχόμενες 'οχλήσεις' από τον Καρλίτος, ώστε να προτιμήσει τους 'πράσινους', από τη Σαραγόσα, την Μπεσίκτας, την Τράμπζονσπορ και τη Σίβασπορ -ομάδες που επίσης, τον διεκδικούν σύμφωνα με την AS. Άλλο ισπανικό δημοσίευμα, είχε στη λίστα και τον ΠΑΟΚ.

Να δούμε όμως, από τι είναι 'φτιαγμένος'.

Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη (10/2/1996) και αυτό μάλλον θα ήταν αρκετό για να καταλάβεις ποιος ήταν ο προσανατολισμός του. Αλλά θα χρειαστεί να σου πω κάτι ακόμα: ο παιδικός του 'ήρωας' ήταν ο Γκούτι. Ναι, της Ρεάλ. Σε ηλικία 4 χρόνων έγινε μέλος της Penya Barcelonista Cinc Copes. Να σου πω και τι είναι αυτό: δημιουργήθηκε στις 3/12 του 1953 από μια ομάδα συνεργατών της Μπαρτσελόνα. Είχαν προηγηθεί οι δυο πιο επιτυχημένες σεζόν, στην ιστορία του οργανισμού (μέχρι σήμερα), με καλύτερη αυτήν του 1951-52, όταν η 'Μπάρσα' πήρε πρωτάθλημα, κύπελλο, ευρωπαϊκό συν το Dunward Cup (διοργάνωση που 'έφτιαξε' το ομώνυμο brand ρολογιών και 'υπήρχε' από το 1951 έως το 1963) και το Martini & Rossi -event που υπήρχε από το 1948 έως το 1964 και επιβράβευε την ομάδα που είχε τη μεγαλύτερη διαφορά, μεταξύ των γκολ που 'χε βάλει και αυτών που 'χε δεχθεί.

Για την ιστορία, θα σου πω ότι υπήρχε και έκτο τρόπαιο, το οποίο ήταν και επίσημο: επρόκειτο για αυτό που ξέρεις σήμερα, ως Super Copa. Τότε λεγόταν 'Eva Duarte de Peron'. Η Μπαρτσελόνα το πήρε χωρίς αγώνα, αφού ήταν η νταμπλούχος!

Στο θέμα μας, όταν ο Αϊτόρ έγινε 6 χρόνων (2002-03) πήγε στην FCB Escola όπου έμεινε μια διετία (η U7 και U8 λέγεται Pre Benjamin κατηγορία στην Ισπανία). Την πρώτη σεζόν είχε για προπονητή τον Σέρχι Μιλά -μέλος των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα από το 2006. Ο Μιλά έβαλε τον Αϊτόρ στη θέση του επιθετικού και σε αυτήν του κεντρικού επιθετικού. Στη δεύτερη χρονιά του -υπό τις οδηγίες του Σέρχι Ουκλές- κατέκτησε με την παρέα του το διεθνές τουρνουά MIC.

Στη δεύτερη χρονιά, έκανε προπονήσεις και την ομάδα που 'χε παιδιά δυο χρόνια μεγαλύτερα του. Ένα ήταν ο Κειτά της Μονακό, ένας άλλος ο Έκτορ Μπεγερίν της Άρσεναλ και ένας τρίτος ο Σέρχι Σαμπέρ, μέλος της Μπαρτσελόνα από το 2014 έως το 2019, με συμμετοχές στο UEFA Champions League.

Όταν απέκτησε το δικαίωμα να υπογράψει συμβόλαιο, δεν το πήρε από την 'Μπάρσα'. Το βρήκε στην Eσπανιόλ. Μετακόμισε στην ακαδημία της και άρχισε να δουλεύει υπό τις οδηγίες του Νταβίντ Φερνάντεζ. Όπως έχει πει πολλάκις, από τότε, αυτός ήταν ο προπονητής που τον επηρέασε περισσότερο. Ο Φερνάντεζ είχε δηλώσει το 2014 πως "ο Αϊτόρ ήταν ένας από τους πιο έξυπνους ποδοσφαιριστές, με τους οποίους έχω δουλέψει". Είχε και και αυτά που ακολουθούν.

"Είναι ταλαντούχος, πονηρός, δουλεύει σκληρά και ξέρει πώς να αντιδρά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Είμαι τίμιος αμυντικός, σπεσιαλίστας στις στημένες φάσεις, έχει καλή εκτέλεση και τεχνική και βλέπει εξαιρετικά γήπεδο -όπως βρίσκει το χώρο που χρειάζεται για να δράσει. Νιώθει πιο άνετα, όταν παίζει ως μέσος. Έχει δουλέψει τη θέση του δεξί και του αριστερού εξτρέμ. Είναι αριστεροπόδαρος. Πρέπει να βελτιώσει το δεξί πόδι".

Σύντομα τον έβαλαν σε μεγαλύτερο ηλικιακό γκρουπ, έγινε αυτός που έδωσε στην ακαδημία το 1000 γκολ και από το 2009 άρχισε μια τουρνέ σε ακαδημίες (RCD Espanyol, CF Damm και UE Cornellà), έως ότου είδε στα μάτια του Κάρλος Μαρτίνεθ το νέο του μέντορα -και δώσει 17 γκολ, στην πορεία της Juvenil B (U17) στην τρίτη θέση της -σχετικής- λίγκας.

Η δεύτερη 'προδοσία' της Μπαρτσελόνα

Σε παιχνίδι εναντίον της Μπαρτσελόνα, με την U18 κατάλαβαν οι 'μπλαουγκράνα' τι είχαν χάσει και του ζήτησαν να επιστρέψει. Για να συνεχίσει την εξέλιξη, εστάλη πίσω στην στην EU Cornella έως το Μάιο του 2014. Μετά έκανε τη μετάβαση στη δεύτερη ομάδα της 'Μπάρσα' και το ντεμπούτο του έγινε στις 22/8, στην ήττα... από την EU Cornella για το Copa del Rey όπου είχε δυο συμμετοχές. Έβαλε το πρώτο γκολ στις 5/9 του 2015. Διαμόρφωσε το 1-1 σε ματς με την Εσπανιόλ (που έγινε ήττα με 2-3).

Στις 28/10 του ίδιου έτους, έγινε η πρεμιέρα στην πρώτη ομάδα. Ο Λουίς Ενρίκε τον έβαλε ως αλλαγή του Καπτούμ στο 0-0 με τη Βιλανοβένσε, για το Copa del Rey. Στο δεύτερο παιχνίδι, στο Camp Nou έπαιξε και τα 90 λεπτά (στο 6-1 της ομάδας του). Έως το Γενάρη ήταν ο πρώτος σκόρερ της δεύτερης ομάδας. Δηλαδή, συνέχισε να ξεχωρίζει. Μάλλον όχι στο βαθμό που θα ήθελαν οι καθ' ύλην αρμόδιοι (που στάθηκαν στο γεγονός ότι η πορεία δεν ήταν από αυτές που δίνουν τίτλο), αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ήταν μεταξύ των συμβολαίων που 'έκοψαν', για να βάλουν τα νέα -μεσούσης της περιόδου. Λίγες ώρες μετά, ήταν παίκτης της δεύτερης ομάδας της Βιγιαρεάλ.

Σε συνέντευξη του στο Catalunya Radio είχε πει πως "σε κανέναν δεν αρέσει να φεύγει από τον καλύτερο σύλλογο του κόσμου. Η αλήθεια είναι πως είχα καταλάβει τι θα γίνει, γιατί δεν με κάλεσαν στο τελευταίο παιχνίδι και είχαν εμφανιστεί πολλοί νέοι παίκτες (ήταν 6). Συνήθως όταν έρχονται κάποιοι, φεύγουν κάποιοι. Είχα δει να γίνονται πράγματα που δεν είναι φυσιολογικά, στις προπονήσεις. Πράγματα που έδειχναν πού πάει το πράγμα".

Είχε γράψει και αποχαιρετιστήριο γράμμα στους φιλάθλους, που ήταν γεμάτο 'συναίσθημα'. Δήλωνε δια βίου οπαδός της Μπαρτσελόνα και ευχαριστούσε όσους τον στήριξαν. Ολοκλήρωνε με το 'ελπίζω πως μια μέρα, που δεν είναι πολύ μακριά, θα μπορέσω να επιστρέψω'.

Για πρώτη φορά έπαιξε στη La Liga με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ στις 28/8, ως αλλαγή για τα τρία τελευταία λεπτά του αγώνα με τη Σεβίλη. Στις 7/8 του 2017 τον έστειλαν στη δεύτερη ομάδα που τερμάτισε στην τελευταία θέση. Το καλοκαίρι του 2018 ήταν ελεύθερος. Αποφάσισε να αφήσει τη χώρα του. Πήγε στην Ολλανδία, για να γίνει μέλος της FC Twente, τη χρονιά που 'έπεσε' στην Keuken Kampioen Divisie (δεύτερη τη τάξει λίγκα) λόγω οικονομικών προβλημάτων. Επέστρεψε στην ελίτ 35 ματς αργότερα, με το ρεκόρ να αφορά και 15 διαδοχικές νίκες. Δίπλα του είχε και δυο ακόμα Ισπανούς (Μονσάλβε και Εσπινόζα), γεγονός που βοήθησε τα της προσαρμογής του. "Είχαμε και έναν Ουρουγουανό παίκτη, όπως και έναν από την Πορτογαλία. Γενικά, υπήρχαμε πολλοί που μιλούσαμε ισπανικά, χωρίς αυτό να διασπά τα αποδυτήρια. Κάναμε συνέχεια πλάκες μεταξύ μας. Περνούσαμε πολύ καλά και αυτό βοήθησε στο να βρεθούμε".

Στο να βρει τον εαυτό του, βοήθησε και κάτι ακόμα. "Η δουλειά που 'χα κάνει στη Μπαρτσελόνα και τη Βιγιαρεάλ ήταν αντίστοιχη αυτής που κάναμε στην FC Twente. Δουλεύαμε δηλαδή, στις προπονήσεις με την μπάλα. Η Ολλανδία δεν είναι χώρα στην οποία έχουν προτεραιότητα οι γυμναστές. Είχαμε πάντα, την μπάλα ως εργαλείο της δουλειάς μας και μετά ερχόταν το θέμα της φυσικής κατάστασης".

"Ήλθα στην Ολλανδία, γιατί αυτό που ήθελα περισσότερο από όλα ήταν να απολαύσω ξανά το ποδόσφαιρο -μετά το δύσκολο χρόνο που 'χε προηγηθεί. Ήθελα να ξανανιώσω ποδοσφαιριστής. Τα κατάφερα πέρα από τις προσδοκίες μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα ζήσω τέτοια χρονιά. Δεν περίμενα ότι θα έκανα όσα έκανα. Μου έδωσαν την ελευθερία και φυσικά, δούλεψα πολύ. Θυσίασα και πολλά, αλλά άξιζε".

Σε 48 συμμετοχές, ως εξτρέμ, έβαλε 13 γκολ και μοίρασε 8 ασίστ, όπως η ομάδα του κέρδιζε την άνοδο στην Eredivisie, ως πρωταθλήτρια -τρεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του προγράμματος. Ένας από τους κύριους λόγους αυτής της πορείας ήταν ο 24χρονος, ο οποίος τέθηκε στο επίκεντρο των εκδηλώσεων λατρείας των περισσοτέρων από 20.000 φαν που γιόρτασαν μαζί με την ομάδα, την άνοδο. Σημείωσε πως στα εντός έδρας παιχνίδια, στις εξέδρες υπήρχαν περί τους 25.000 άνθρωποι, κατά του Αϊτόρ το ρηθέν.

Φέτος ήταν η δεύτερη σεζόν του συμβολαίου, με τον Covid-19 να διακόπτει τις εργασίες. Είχε προλάβει να βάλει 7 γκολ και να δώσει 6 ασίστ. Δεν ήταν ο πιο γρήγορος παίκτης που υπήρχε, ήταν όμως αυτός που είχε συνέπεια -σε ενέργεια- από την αρχή έως το τέλος. Επίσης, σύμφωνα με την Opta (που μετρά ό,τι κάνουν οι ποδοσφαιριστές σε όλες τις λίγκες) είχε ποσοστό επιτυχίας 32.2% στις εκτελέσεις κόρνερ.

Στις 25/5 ο Αϊτόρ πόσταρε αυτό που θα δεις -δεδομένης της απόφασης της λίγκας να μην ολοκληρώσει το πρωτάθλημα και της δικής του να μη συνεχίσει στην ομάδα, καθώς δεν μπορούσε να καλύψει τα οικονομικά του 'θέλω'.

Έγραψε πως στην FC Twente είχε περάσει τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του "γιατί είχα την ευκαιρία να εδραιωθεί στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είχα την ευκαιρία να ζήσω μια άνοδο στην κορυφαία λίγκα και να παίξω στην Eredivisie". Ευχαρίστησε τους πάντες, για την αγάπη που του έδειξαν.