Ολυμπιακός-Μπάγερν: Το κουσούρι του Καμαρά κρύβει μια ελπίδα

Η αλήθεια είναι πως σε αναμετρήσεις όπως αυτή του Ολυμπιακού με την Μπάγερν Μονάχου το βράδυ της Τρίτης (22/10, 22:00) στο ‘Γ. Καραϊσκάκης’, η συζήτηση για την πιθανότητα απόσπασης θετικού αποτελέσματος από το αουτσάιντερ ‘απαιτεί’ όχι μια, αλλά μια σειρά από προϋποθέσεις. Τα ‘αν’ είναι περισσότερα από τα ‘πρέπει’ και απαραίτητη συνθήκη για μια τέτοια εξέλιξη είναι συνήθως και η απόδοση του φαβορί. Όταν η διαφορά δυναμικότητας είναι τέτοιου επιπέδου, δεν αρκεί η πλευρά του ‘αδύναμου’ να κάνει ένα άριστο, τακτικά και πνευματικά, παιχνίδι. Θα πρέπει και ο ‘δυνατός’ να δώσει δικαιώματα.

Από κάθε άποψη λοιπόν, είναι δεδομένο πως η Μπάγερν είναι το πολύ μεγάλο φαβορί της αναμέτρησης του Φαλήρου για την 3η αγωνιστική των ομίλων του Champions League. Δεν χρειαζόταν καν να πειστεί κανείς γι’ αυτό, εξαιτίας των 7(!) τερμάτων που πέτυχε εις βάρος της Τότεναμ στο Λονδίνο. Ούτε καν ανάγνωση του ρόστερ δεν απαιτείται. Απέναντι σε κάθε ελληνικό σύλλογο, οι Βαυαροί θα είναι το φαβορί εις των αιώνα των αιώνων. Αφού λοιπόν το ξεκαθαρίσαμε, ας δούμε πως θα μπορούσε να μη συμβεί το αναμενόμενο.

Το προαπαιτούμενο και η λογική

Οι παράγοντες που θα έπαιζαν ρόλο σε ένα θετικό αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό είναι πολλοί. Ίσως ο σημαντικότερος να αφορά τον… τραυματισμό του Βαλμπουενά. Εξέλιξη που ‘καθαρίζει’ την σκέψη του Πέδρο Μαρτίνς και φέρνει σε πρώτο πλάνο την αλλαγή διάταξης, με την παράλληλη είσοδο του Μαντί Καμαρά στο βασικό σχήμα. Σε ρόλο εσωτερικού χαφ σε ένα 4-3-3. Οι 3 κεντρικοί μέσοι μοιάζουν ως μονόδρομος σε ένα τέτοιου χαρακτήρα παιχνίδι, όπου η Μπάγερν θα κάνει ότι και κάνει και ο Ολυμπιακός στους εν Ελλάδι αντιπάλους του. Τουλάχιστον 9 στις 10 φορές. Θα είναι αυτή που θα έχει τη μπάλα, αυτή που θα ψάχνει την πίεση, αυτή που θα αναζητήσει ένα γρήγορο γκολ για να φέρει γρήγορα το παιχνίδι στα δικά της μέτρα.

Προφανώς και ο καλύτερος δυνατός έλεγχος των χώρων είναι ένα προαπαιτούμενο ανασταλτικά. Δίχως αυτή την αγωνιστική συνθήκη, η υπόλοιπη κουβέντα είναι άνευ ουσίας. Φυσικά θα παίξει ρόλο η βραδιά του Σα ή τα ατομικά μαρκαρίσματα σε παίκτες όπως οι Λεβαντόφσκι, Νιαμπρί, Πέρισιτις ή Κοουτίνιο, το ζητούμενο ωστόσο της αμυντικής λειτουργίας είναι αυτά να συμβούν όσο το δυνατόν πιο μακριά από την περιοχή, όπου υπάρχει η δυνατότητα της αλληλοκάλυψης.

Όμως όσο καλά κι αν αμυνθεί ο Ολυμπιακός, ίσως είναι ουτοπικό να πιστεύει πως μπορεί να βγάλει το 90λεπτο χωρίς να δεχτεί γκολ απέναντι στη Μπάγερν. Ναι, έχει συμβεί κόντρα σε Μπενφίκα, Γιουβέντους ή Μπαρτσελόνα πρόπερσι ωστόσο χρειάστηκε να πιάνουν τα άπιαστα ο Ρομπέρτο ή ο Προτό. Ωστόσο, αυτό δεν συνιστά αγωνιστικό πλάνο και αφορά μονάχα την αξία ή τη βραδιά που μπορεί να βρεθεί ένας γκολκίπερ.

Η λογική λέει λοιπόν πως οι ‘ερυθρόλευκοι’ θα χρειαστούν τουλάχιστον ένα τέρμα στην προσπάθεια τους να κρατήσουν απόρθητη την έδρα τους. Το βασικό ερώτημα είναι πώς μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο; Προφανώς και οι δύο ‘εύκολες’ απαντήσεις είναι οι στημένες φάσεις ή μια κόντρα επίθεση. Στην πρώτη περίπτωση, ο Ολυμπιακός θα στερηθεί τις ιδανικές εκτελέσεις του Βαλμπουενά, δεδομένο που ανεβάζει τον δείκτη δυσκολίας της εύρεσης ενός γκολ από κόρνερ ή φάουλ. Στην δεύτερη περίπτωση πολλά θα εξαρτηθούν από τα μέτρα στα οποία η Μπάγερν θα υποχρεώσει τον Ολυμπιακό να οπισθοχωρήσει. Όσο πιο χαμηλά αμύνεσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι να ‘χτυπήσεις’ στην αντεπίθεση. Και αυτό γιατί αυτομάτως πρέπει να διανύσεις περισσότερα μέτρα ως την αντίπαλη περιοχή…

Το σενάριο του 2015 με τον Καμαρά αντί του Σαλίνο

Ο Ολυμπιακός πολύ δύσκολα θα έχει την ευκαιρία να κυκλοφορήσει τη μπάλα, να επιτεθεί οργανωμένα και να βγάλει φάσεις με συνέπεια στην αντίπαλη περιοχή. Αυτό που μπορεί να κάνει, είναι να ρισκάρει να τελειώσει επιθέσεις με σουτ όταν το επιτρέψουν οι καταστάσεις. Εδώ λοιπόν ένα… κουσούρι του Καμαρά, φαντάζει ως συνθήκη απειλής για την Μπάγερν. Ο διεθνής χαφ συχνά δοκιμάζει τα πόδια του από μακρινή απόσταση, μόλις δει τέρμα. Η αλήθεια είναι πως μπορεί να έχει πετύχει κάποια εντυπωσιακά τέρματα με αυτό τον τρόπο, όμως πολύ συχνά κάνει κατάχρηση, ενώ έχει πολύ καλύτερες επιλογές. Εκβιάζει προσπάθειες, μοιάζοντας να έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στα πόδια του.

Αυτό όμως συμβαίνει συνήθως όταν ο Ολυμπιακός έχει τον ρόλο του ‘αφεντικού’ στο γήπεδο. Με την Μπάγερν δεν θα είναι έτσι. Και το κουσούρι αυτό του Καμαρά ίσως μπορεί να δώσει μια λύση στους ‘ερυθρόλευκους’. Με τον Γκιλιέρμε στο ‘6’, Μπουχαλάκης και Καμαρά θα είναι τα δύο ‘8άρια’. Αυτός που μπορεί να κουβαλήσει τη μπάλα ή να παίξει χωρίς αυτή στον χώρο είναι ο διεθνής μέσος από τη Γουινέα, που θα έχει πιο επιθετικό ρόλο από τον Μπουχαλάκη.

Εξάλλου η ταχυδύναμή του τον βοηθάει να εκμεταλλευτεί πιο άμεσα τα διαθέσιμα μέτρα και να έχει πιο γρήγορες επιστροφές. Επομένως, είναι ο Καμαρά που θα συνδράμει από τον άξονα τον φορ του Ολυμπιακού και αυτός που ενδεχομένως να έχει την ευκαιρία στο παιχνίδι να εκτελέσει κοντά στα όρια της περιοχής. Σε ένα παιχνίδι που ίσως και να σηκώνει την κατάχρηση του σουτ. Σίγουρα είναι από τα ρίσκα που αξίζει να πάρεις σε ένα τέτοιο ματς.

Το 2015, ο Μάρκο Σίλβα είχε χρησιμοποιήσει τον Λεάντρο Σαλίνο σε ρόλο εσωτερικού δεξιού μέσου (με τον Καμπιάσο πίσω του και τον Κασάμι αριστερά του) σε διάταξη 4-3-3, με τον Βραζιλιάνο να πραγματοποιεί ένα ψυχωμένο παιχνίδι απέναντι στους Βαυαρούς. Τώρα είναι ο Μαρτίνς που θα πάει με την ίδια διάταξη κόντρα στη Μπάγερν και τον Καμαρά ως Σαλίνο του σήμερα. Τότε ο Ολυμπιακός είχε μείνει στο παιχνίδι μέχρι το τέλος, όταν με το σκορ στο 0-1, ο Σαλίνο έχασε σπουδαία ευκαιρία να φέρει το ματς στα ίσια και αμέσως μετά οι Γκέτσε και Μίλερ σκόραραν για το τελικό 0-3. Ένα αντίστοιχο σενάριο με τον Καμαρά αυτή τη φορά αντί του Βραζιλιάνου, μπορεί να γράψει διαφορετικά την ιστορία της αναμέτρησης του Φαλήρου το βράδυ της Τρίτης. Άλλωστε, αυτά είναι παιχνίδια που γεννούν ήρωες και αυτή τη φορά η ζαριά ίσως να κάτσει στον 22χρονο χαφ.

Πρέπει να παίζει επιθετικά η Εθνική Ελλάδας; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: