Όταν ο Παναθηναϊκός είχε Ισπανό προπονητή ναυάγησε στα ρηχά
Ούτε το 50% των νικών κατόρθωσε να συλλέξει ο Παναθηναϊκός στις θητείες των δύο συμπατριωτών του Ντάνιελ Πογιάτος που πρόκειται ν' αναλάβει τα ηνία αντί του Γιώργου Δώνη.
Πέραν των λιγότερων από 20 Ελλήνων που έχουν θητεύσει στον Παναθηναϊκό, από την τεχνική ηγεσία του έχουν παρελάσει πολλών λογιών προπονητές. Σχεδόν διπλάσιοι από τους ντόπιους. Καλοί ή όχι. Φειδωλοί ή φαντασμένοι. Που ταίριαξαν και άφησαν έργο ή απέτυχαν. Που μνημονεύονται ως σήμερα ή διαγράφηκαν μονοκοντυλιά σε μια νύχτα από τα αρχεία. Από Βρετανούς και Βαλκάνιους ως Νοτιοαμερικάνους. Παραδόξως και σε αντιδιαστολή με την τάση της επιλογής από την Ιβηρική, οι ισπανικής καταγωγής των ‘πρασίνων’ είναι μόλις δύο. Περί το 4% του συνόλου.
Ο Ντάνιελ Πογιάτος πρόκειται να γίνει ο τρίτος της ολιγομελούς παρέας (όσοι και οι Πορτογάλοι), αυξάνοντας το ποσοστό εκπροσώπησης της χώρας. Βαρβάτο βιογραφικό δεν διαθέτει ο 46χρονος κόουτς και την (όποια) εμπειρία του την έχει αντλήσει από τη χρόνια ενασχόλησή του από τις ακαδημίες της Εσπανιόλ και της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως επίσης τα δύο ταξίδια του σε Κατάρ και Ισραήλ, δουλεύοντας ως μέλος των τεχνικών τιμ. Στη ‘Fabrica’ των Μαδριλένων πάντως είχε φτιάξει καλό όνομα και προμοτάρεται ως ιδανικός για την εξέλιξη των νεαρών ποδοσφαιριστών των τμημάτων υποδομής.
Το χαρτοφυλάκιο της πρώτης ομάδας ενός οποιοδήποτε κλαμπ ο Πογιάτος πρώτη φορά θα το αναλάβει εξ ολοκλήρου. Το παρελθόν δεν ορίζει το μέλλον, μονάχα το συνοδεύει, αλλά προς ενημέρωσή του κι αν πιστεύει στις παραδόσεις, ας γνωρίζει πως οι δύο συμπατριώτες του που βρέθηκαν στο ίδιο πόστο δεν είχαν αίσιο τέλος με συνολική συγκομιδή 23 νικών, 13 ισοπαλιών και 16 ηττών σε 51 αγώνες. Ούτε 50% επιτυχία. Ας τους θυμηθούμε:
Βίκτορ Μουνιόθ
Περίοδος: Οκτώβριος 2006-Μάιος 2007
Απολογισμός: 18 νίκες, 9 ισοπαλίες, 11 ήττες σε 38 παιχνίδια
Highlight θητείας: Η ανάδειξη του ταλέντου του Σωτήρη Νίνη
Μαύρη τρύπα: Η ήττα στον τελικό του Κυπέλλου από την ΑΕΛ
Η ιδέα της πολυμετοχικότητας δεν είχε ούτε κατά διάνοια φυτρώσει στο μυαλό του Γιάννη Βαρδινογιάννη, ο οποίος τον Οκτώβριο του 2006 όφειλε να διορθώσει το χοντρό λάθος που είχε κάνει με τον Σουηδό Χανς Μπάκε παραχωρώντας του εν λευκώ τα ηνία. Ο Σέρβος Ράντομιρ Άντιτς είχε έρθει στην Αθήνα για να κουβεντιάσει και αναχώρησε με την εντύπωση ότι πήρε τη δουλειά, αλλά προς έκπληξη ο χρίσμα δόθηκε στον Βίκτορ Μουνιόθ, παλαίμαχο χαφ και διεθνή σε δύο παγκόσμια κύπελλα, με προπονητική θητεία σε πέντε ομάδες ήδη (Μαγιόρκα, Λογρονιές, Γέιδα, Βιγιαρεάλ, Σαραγόσα) και την κατάκτηση ενός κυπέλλου στο ενεργητικό του. “Είναι ιστορική η ευθύνη της ανάληψης τεχνικής ηγεσίας του Παναθηναϊκού“, δήλωνε τότε.
Η πορεία του άρχισε σ’ ευρωπαϊκό παιχνίδι (2-0 τη Χάποελ Τελ Αβίβ στον όμιλο του UEFA Cup), προτού κάνει ντεμπούτο με ήττα 2-1 από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα παρά το φουριόζικο προβάδισμα από γκολ του Δημήτρη Παπαδόπουλου. Οι επτά διαδοχικές νίκες που ακολούθησαν, μεταξύ των οποίων το 1-0 επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ χάρη σε αυτογκόλ του Θανάση Κωστούλα, δημιούργησαν την (ψευδ)αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός διαθέτει τα αγωνιστικά εχέγγυα να διεκδικήσει τίτλους και ευρωπαϊκή υπέρβαση. Η προσγείωση ήταν σταδιακή.
Με απαρχή ένα ψυχρό 0-0 απέναντι στη Ραπίντ Βουκουρεστίου του Ραζβάν Λουτσέσκου τα σκαμπανεβάσματα φανέρωσαν έλλειψη συνοχής. Τη μία το ‘τριφύλλι’ έχανε 3-1 στην Κέρκυρα και την άλλη νικούσε 4-0 τον Ιωνικό στη Νίκαια. Κατόπιν έφερνε 2-2 με τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ και αποκλειόταν άνευ μάχης από τη Λανς και ακολούθως θριάμβευε (συγκυριακά ή μη) με 4-1 της ΑΕΚ παίρνοντας παράλληλα την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου. Στις 4 Μαρτίου επιβλήθηκε για δεύτερη φορά με 1-0 του Ολυμπιακού, στο Καραϊσκάκη μάλιστα, το φινάλε της σεζόν παρόλα αυτά ήταν τουλάχιστον creepy. Εντός έδρας ήττες από Εργοτέλη, Ατρόμητο και Άρη, ισοπαλία με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη και σαδιστική έκβαση στον τελικό του κυπέλλου με ήττα 2-1 από την ΑΕΛ στο Πανθεσσαλικό του Βόλου.
Ο Βίκτορ Μουνιόθ έφυγε με την πικρία του “αν είχα συνεχίσει και την επόμενη χρονιά, θα είχα φτιάξει έναν πιο ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τα πρωτεία. Αλλά δεν με άφησαν“, όπως είχε εκμυστηρευτεί στον Θανάση Κρεκούκια πριν από 3 χρόνια – ανήμερα των 60 γενεθλίων του. Ζητούσε και μεταγραφές τον χειμώνα, αλλά δεν τις είχε. Αλήθεια είναι ωστόσο πως τον στοιχειώνει μοιραία η απώλεια του μοναδικού τίτλου που κατόρθωσε να διεκδικήσει ο Παναθηναϊκός εκείνης της σεζόν, καθώς στο πρωτάθλημα κατέληξε τρίτος με διαφορά. Τουλάχιστον ο Ισπανός ήταν ένας κανονικός προπονητής, και όχι μαθητευόμενος μάγος, ο οποίος διέκρινε το ταλέντο του Σωτήρη Νίνη και φρόντισε να τον καθιερώσει στην πρώτη ομάδα προτού ενηλικιωθεί και πολύ πριν φτάσει στο τελευταίο, πραγματικά, παιχνίδι του.
Φάμπρι Γκονθάλεθ
Περίοδος: Ιανουάριος 2013-Μάρτιος 2013
Απολογισμός: 5 νίκες, 3 ισοπαλίες, 5 ήττες σε 13 παιχνίδια
Highlight: Η λεοντόκαρδη ομιλία στην προπόνηση
Μαύρη τρύπα: Ο αδιανόητος καβγάς με τους παίκτες στην προπόνηση
Η μεταβατική περίοδος που διήρκεσε από την διάλυση του πολυμετοχικού στην εποχή της ‘Παναθηναϊκής Συμμαχίας’ κι επί της ουσίας στην ηγεσία του Γιάννη Αλαφούζου είχε hard core στιγμές που έχουν σημαδέψει την ιστορία του κλαμπ. Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, έχοντας λάβει την εντολή να συνεχίσει με μειωμένο μπάτζετ, εμφάνισε ένα σύνολο που ναι μεν εξασφάλισε μια θέση στους ομίλους του Europa League, έχοντας προηγουμένως αποκλειστεί στα πλέι οφ του Champions League από τη Μάλαγα, αλλά γρήγορα αποσυντέθηκε. Μετά από ένα 0-0 στην Κέρκυρα ο Χουάν Ραμόν Ρότσα κλήθηκε να γίνει το σωσίβιο προτού κι αυτός θυσιαστεί στο βωμό μιας αδιάκοπης αμφισβήτησης για την ακεραιότητα συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών (Κατσουράνης, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Μπουμσόνγκ) με υψηλά συμβόλαια και δύο άσχημων ηττών από Βέροια (3-0) και Λεβαδειακό (2-1).
Ήταν η στιγμή που ο άσημος Γαλιθιάνος προπονητής Φάμπρι Γκονθάλεθ, λάτρης της αμυντικής τακτικής και αμείλικτος σε θέματα πειθαρχίας – όπως διατράνωναν περήφανα οι διοικούντες, παραλάμβανε το τιμόνι μιας ομάδας που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει παίκτες για να μην έχει τρύπες το ρόστερ της. Ο βετεράνος Αργεντινός Λουτσιάνο Φιγκερόα ήταν της λογικής ‘παλιά καλός – σήμερα φθηνός’ και τίμησε τα λεφτά του, ωστόσο ο Ολλανδός Κάιπερ, ο Ισπανός Εσπάρθα και πολύ περισσότερο ο Γιαπωνέζος (που έπεσε σαν ‘καμικάζι’ από τη β’ κατηγορία του εγχώριου πρωταθλήματος) Καζιγιάμα έμοιαζαν μ’ επιλογές που έχουν ξεμείνει στα ποδοσφαιρικά ‘στοκάδικα’ και αναμφίβολα υποτιμούσαν την ιστορία των ‘πρασίνων’.
Ούτε αυτούς ο Φάμπρι κατόρθωσε να τους διαχειριστεί. Ο αποκλεισμός στο κύπελλο από τον Πλατανιά στα Χανιά με γκολ του Αναστασάκου στο φινάλε ήταν το πρώτο δυνατό ‘χτύπημα’ ενός σαθρού έργου. Ο Ισπανός δεν διέθετε το εκτόπισμα να επιβληθεί, παρά το γεγονός πως δίπλα του έστεκε ο θηριώδης Φερέιρα Κινγκ. Από τη μία οι ομιλίες εμπνεύσεως Στάθη Ψάλτη στο ‘Βασικά Καλησπέρα σας’ για λιονταρινίτσους και λιονταρινίτσες και από την άλλη τα αδικαιολόγητα ξεσπάσματα που έφταναν στις προσβολές προσωπικοτήτων, έχασε πολύ γρήγορα τον έλεγχο των αποδυτηρίων και σε προπόνηση στα μέσα του Φλεβάρη λίγο έλειψε να έρθει στα χέρια με τον θηριώδη Πάπε Σο.
“Ήταν η τελευταία φορά που το κάνεις αυτό. Αν συνεχίσεις έτσι, η ιστορία δεν θα έχει χάπι εντ“, τον είχε προειδοποιήσει ο μέσος από το Μάλι προβλέποντας το μέλλον. Δεν είχε όντως. Διότι ο Φάμπρι χάνοντας εκ νέου από τον Πλατανιά στις 30 Μαρτίου για το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ (1-0) ειδοποιήθηκε να λύσει το συμβόλαιό του, χωρίς να σωθεί η χρονιά (6η θέση μέσω μπαράζ με Ξάνθη και εκτός Ευρώπης λόγω αδειοδότησης).
