“Θεός για μια στιγμή”: Ο Άγγελος Χαριστέας περιγράφει τα τρία χρυσά γκολ του στο Euro 2004

Η 4η Ιουλίου μπορεί να μην συγκαταλέγεται στις επίσημες αργίες, αλλά είναι -δίχως αμφιβολία- μία από τις πιο ξεχωριστές ημέρες του χρόνου. Κι ο λόγος είναι πως πριν από 15 χρόνια, στα γήπεδα της Πορτογαλίας, η Εθνική ομάδα ολοκλήρωσε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις (αν όχι τη μεγαλύτερη) στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Ο Ότο Ρεχάγκελ με όπλα την ομαδικότητα, την ομοιογένεια και με σύμμαχο μία σπουδαία γενιά Ελλήνων ποδοσφαιριστών κατάφερε να οδηγήσει την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης. Η επιτυχία μοιάζει μακρινή, αλλά δεν είναι. Το τρόπαιο θα υπάρχει πάντα εκεί για να μας θυμίζει πως όταν οι Έλληνες έβαλαν το ‘εγώ’ κάτω από το ‘εμείς’, έγραψαν μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Το βράδυ της Πέμπτης (04/07, 21:45), στο γήπεδο της Ριζούπολης, θα διεξαχθεί το επετειακό φιλικό μεταξύ των Legends 2004 και των Portugal Legeds. Εκεί, οι Έλληνες φίλαθλοι θα έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δουν από κοντά τους 23 ‘ήρωες’ του Euro 2004, αλλά και σπουδαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως οι Ρικάρντο Καρβάλιο, Ντέκο, Μανίς, Παουλέτα και Βίτορ Μπαΐα.

Με αφορμή τη σπουδαία αναμέτρηση, το Contra.gr ζήτησε από τον Άγγελο Χαριστέα να κάνει ένα flashback και να θυμηθεί τα τρία γκολ που σημείωσε στα γήπεδα της Πορτογαλίας και τα οποία ήταν καθοριστικά προκειμένου η Ελλάδα να κατακτήσει το Euro. Κάθε γκολ του Άγγελου έχει ξεχωριστή σημασία για την πορεία της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004 και κρύβει από μία μικρή ιστορία, την οποία ο παλαίμαχος επιθετικός εμφανίστηκε ιδιαίτερα θετικός να μας την διηγηθεί.

Το γκολ στον Κασίγιας

“Όταν έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο ο Βασίλης Τσιάρτας, σκεφτόμουν πως θα έχω σίγουρα ένα τετ α τετ κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πάντα είχε το μάτι, αλλά και την ικανότητα στην πάσα για να με βγάλει με αξιώσεις απέναντι στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Τη σέντρα του Βασίλη στον αγώνα με την Ισπανία είναι η αλήθεια πως την περίμενα. Όταν τον είδα να παίρνει την μπάλα και να βλέπει γήπεδο έκανα μία κίνηση, ξέφυγα από τον Πουγιόλ και είδα την μπάλα να έρχεται ακριβώς μπροστά μου. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να την κατεβάσω σωστά και να πλασάρω τον Κασίγιας.

Για έμενα ήταν σίγουρο γκολ από την στιγμή που η μπάλα προσγειώθηκε τέλεια πάνω μου, παρά το γεγονός πως η μοναδική λύση που είχα εκείνη την ώρα ήταν να σουτάρω με το αριστερό, το οποίο δεν είναι το καλό μου πόδι. Ωστόσο, το σημαντικό ήταν πως η μπάλα πέρασε συρτά δίπλα από το αριστερό πόδι του Κασίγιας και κατέληξε στα δίχτυα. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που κατάφερα να ξεφύγω από τον Πουγιόλ. Αυτό ήταν το σημείο-κλειδί για εμένα”.

Το γκολ στον Μπαρτέζ

“Σου αποκαλύπτω πως δουλεύαμε πάρα πολύ τις σέντρες με τον Ζαγοράκη όλα τα χρόνια. Δηλαδή, μετά το τέλος κάθε προπόνησης καθόμασταν για 15-20 λεπτά και κάναμε σέντρες στην αντίπαλη περιοχή και οι επιθετικοί κεφαλιές και τελειώματα. Όταν τον είδα να παίρνει τα μέτρα, μετά την εντυπωσιακή ντρίμπλα στον Λιζαραζού, κοίταξα τον Κατσουράνη που ερχόταν καρφωτός για το πρώτο δοκάρι. Τότε, αποφάσισα να κάνω μία μικρή κίνηση και να μείνω στο ύψος του πέναλτι. Ο Ζαγόρ με είδε, έστειλε την μπάλα συστημένη πάνω μου κι εγώ απλά εκμεταλλεύτηκα το καλό στοιχείο μου, το οποίο ήταν οι κεφαλιές.

Είχα υπολογίσει πού θα στείλω την μπάλα. Έπρεπε να τη βρω κόντρα σε σχέση με την πορεία της, για να την στείλω με δύναμη στην απέναντι γωνία του Μπαρτέζ. Ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα στο μυαλό μου εκείνη την στιγμή. Όλοι έχουν σταθεί στο λάθος διάβασμα της φάσης από τον Λιζαραζού, αλλά για μένα μεγαλύτερο λάθος είναι του Σιλβέστρ, ο οποίος αντί να πέσει πάνω στον Ζαγοράκη, έκανε πίσω βήματα. Είναι ξεκάθαρο πως υποτίμησε τη σέντρα του”.

Το γκολ στον Ρικάρντο

“Γνωρίζαμε πάντα πως θα έχουμε μία καλή ευκαιρία είτε σε εκτέλεση φάουλ είτε σε εκτέλεση κόρνερ. Διαθέταμε τρομερούς εκτελεστές στημένων φάσεων. Έχω πετύχει πολλά γκολ με το κεφάλι. Εκείνη την στιγμή, στην εκτέλεση του κόρνερ από τον Μπασινά, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να κάνω κίνηση προς την μπάλα και να μην περιμένω να έρθει προς το κεφάλι μου.

Ο Ρικάρντο έκανε λάθος έξοδο, εγώ χώθηκα ανάμεσα στους στόπερ της Πορτογαλίας και τα υπόλοιπα είναι μία ωραία ιστορία. Όταν είδα πως ο τερματοφύλακας δεν είχε υπολογίσει σωστά τη φάση, μπόρεσα να κινηθώ με μεγάλη ευκολία προς την μπάλα και να την στείλω στα δίχτυα. Τα συναισθήματα εκείνη την στιγμή είναι απίστευτα. Το παιδικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα. Αισθάνθηκα Θεός για μία στιγμή”.