Τα εξηγήσιμα και τα ανεξήγητα με τον Κώστα Φορτούνη

Μια ασυνήθιστη για την καριέρα του περίοδο βιώνει ο Κώστας Φορτούνης. Παροδική ή όχι εξαρτάται σε μεγάλο -όχι απόλυτο- βαθμό από τον ίδιο. Η ικανότητα του δεν αμφισβητείται. Αν πάλι είναι ή όχι ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής, επαφίεται στην κρίση του καθενός - με το όποιο κριτήριο μπορεί να διαθέτει. Σίγουρα πάντως δεν βρίσκεται συχνά-πυκνά στο επίκεντρο των συζητήσεων στα ποδοσφαιρικά στέκια γιατί υστερεί σε ποιότητα.

Άλλωστε γι' αυτό φροντίζουν οι επιδόσεις του. Φτάνοντας τα 324 επίσημα ματς στην καριέρα του με 75 γκολ και 77 ασίστ, έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του. Με τις 221 συμμετοχές, τα 71 γκολ και τις 65 ασίστ να αφορούν τα νούμερα που έχει γράψει στον Ολυμπιακό. Με την εθνική Ελλάδας, μετράει 47 εμφανίσεις με 8 τέρματα. Αυτή την εποχή δεν έχει εξασφαλισμένη τη θέση του στην ενδεκάδα ούτε με τα ερυθρόλευκα, ούτε με τα γαλανόλευκα. Ίδια κατάσταση, υπό εντελώς διαφορετικές ωστόσο συνθήκες.

Το καλοκαίρι του 2019, ο Φορτούνης υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού στη διάρκεια της προετοιμασίας. Έχασε το πρώτο μισό της σεζόν και ξεκίνησε να παίρνει μέρος στη δράση από τον Γενάρη του 2020. Την ίδια χρονική περίοδο ο Πέδρο Μαρτίνς είχε καταλήξει στο 4-3-3, γεγονός που ουσιαστικά 'αφαιρούσε' την θέση του διεθνή μεσοεπιθετικού ως προς τον γνώριμο ρόλο που υπηρετεί εδώ και χρόνια στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός ούτως ή άλλως έμπαινε σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν, με συνεχόμενες υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, τη στιγμή που ο παίκτης χρειαζόταν ειδική διαχείριση μετά από τόσο διάστημα απουσίας. Το επεισόδιο στην Τούμπα τον έφερε ακόμη πιο πίσω και ακολούθησε η διακοπή ελέω covid-19.

Η επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων, βρήκε τον Φορτούνη σε ρόλο 12ου παίκτη στον Ολυμπιακό. Και πολλές φορές σε ρόλο ακραίου κυνηγού - με τα όποια τακτικά τρικ του προπονητή που τον ήθελαν να κινείται (όπως και ο Ματιέ Βαλμπουενά) με περισσότερη ελευθερία στο χορτάρι και αρκετά μέτρα μέσα από τη γραμμή. Οι συγκυρίες δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό, προετοιμασία με την κλασική της έννοια ήταν αδύνατον να γίνει και σε συνδυασμό με τις μεταγραφικές προσθήκες και την ανάγκη για αποτελέσματα στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Φορτούνης εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παλεύει για τη θέση του στην ενδεκάδα των Πειραιωτών.

Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2020-2021 είναι ουσιαστικά μια διαδικασία σε εξέλιξη. Το μοντάρισμα δεν μπορεί παρά να γίνει μέσω επίσημων αγώνων, υπάρχουν παίκτες που ακόμη δεν έχουν μπει στο σύνολο (Μπρούμα, Πέπε, Τιάγκο Σίλβα, Βινάγκρε), ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και ο Πέδρο Μαρτίνς ακόμη 'παίζει' με την τακτική και τις διατάξεις, ακόμη και μέσα στη διάρκεια των 90λεπτων. Από 4-3-3 σε 4-2-3-1 και 4-4-2, ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα, ο Μαρτίνς διαμορφώνει σχετικά τον βαθμό χρησιμοποίησης του Κώστα Φορτούνη. Προφανώς μιλάμε για δεδομένα που κάλλιστα μπορεί να αλλάξουν προϊόντος του χρόνου και όταν ο προπονητής του Ολυμπιακού ξεκαθαρίσει πολλές από τις σκέψεις του. Μπορεί ο αρχηγός των 'ερυθρολεύκων' να βρει θέση βασικού, μπορεί να μείνει σε ρόλο 12ου παίκτη και αυτό ισχύει για όλους σχεδόν τους παίκτες του ρόστερ με αξιώσεις για το βασικό σχήμα.

Άλλωστε με παίκτες όπως οι Βαλμπουενά, Μασούρας, Ραντζέλοβιτς, Μπρούμα, Λοβέρα, Φορτούνης, Σουντανί, Βρουσάι, Καμαρά και Τιάγκο Σίλβα, ο Μαρτίνς έχει πληθώρα επιλογών στις τρεις θέσεις πίσω από τον επιθετικό και μπορεί ανάλογα με τους ρόλους που ψάχνει να επιλέγει τους καταλληλότερους - σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό του, σωστό ή λάθος. Δεδομένα πάντως, ο ανταγωνισμός στο ρόστερ του Ολυμπιακού είναι μεγάλος.

Εκεί που δύσκολα βρίσκει κανείς νόημα, είναι στην επιλογή του Τζον Φαν'τ Σιπ να έχει εκτός βασικού σχήματος τον Κώστα Φορτούνη στην εθνική ομάδα. Οι περισσότεροι μπαίνουν στην παγίδα σύγκρισης προσώπων, ωστόσο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πρόβλημα που έπεται της λογικής των επιλογών του Ολλανδού τεχνικού. Και αυτό διότι ο Φαν'τ Σιπ στην ουσία προτιμά μια φιλοσοφία παιχνιδιού που ταιριάζει απόλυτα στα χαρακτηριστικά του Φορτούνη, εντούτοις επιμένει να αφήνει εκτός ενδεκάδας τον παίκτη που μπορεί καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον να υπηρετήσει τον ρόλο πίσω από τον επιθετικό, στις συνθήκες πάντα που καλείται να το κάνει με βάση το σκεπτικό του προπονητή...

Η αιτιολογία που αφορά το γεγονός πως δεν είναι βασικός στον Ολυμπιακό είναι ρηχή, αφού π.χ. ούτε ο Λημνιός είναι βασικός ακόμη στην Κολωνία, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να είναι ο κορυφαίος της Ελλάδας απέναντι στο Κόσοβο για όσο είχε ανάσες.

Ο Φαν'τ Σιπ λοιπόν επιλέγει να παίξει το 4-2-3-1 απέναντι σε ομάδες χαμηλής δυναμικότητας, με έναν τρόπο που θα δικαιολογούνταν αν η Ελλάδα αντιμετώπιζε έναν ισχυρότερο αντίπαλο. Με δεξί μπακ έναν πολύ καλό στόπερ (Χατζηδιάκος) που αδυνατεί να επιτεθεί. Με δύο κεντρικούς μέσους (Κουρμπέλης, Ζέκα) που 'πεθαίνουν' στο γήπεδο αλλά υστερούν στην δημιουργία. Με έναν αριστερό ακραίο επιθετικό (Μάνταλος) που μπορεί να δώσει λύσεις ως κατ' εξοχήν παίκτης του άξονα και πίσω από τον επιθετικό τον Μπακασέτα, που διαθέτει ένα σωρό καλά στοιχεία, όχι όμως αυτά που απαιτεί ο ρόλος του 10αριού στη συγκεκριμένη διάταξη!

Με τον τρόπο αυτό ο Φαν'τ Σιπ ταλαιπωρεί α) τον Χατζηδιάκο, ζητώντας του να κάνει πράγματα που δεν μπορεί (π.χ. να δώσει επιθετικό πλάτος ή να κάνει overlap), β) τον Λημνιό, που τη στιγμή που 'χορεύει' τους αντιπάλους του δεν βρίσκει στήριγμα και σταδιακά 'σκάει', γ) τους Κουρμπέλη - Ζέκα που αναγκάζονται να κάνουν πράγματα εκτός ρεπερτορίου (π.χ. να τρέξουν μέτρα με την μπάλα ή να πασάρουν κάθετα), δ) τον Μάνταλο που προσπαθεί να καλύψει το χάντικαπ παίρνοντας μέτρα προς τον άξονα αλλά χωρίς μεγάλο ρίσκο για να μην αφήσει εκτεθειμένο τον Γιαννούλη, ε) τον Μπακασέτα, που είναι τεχνίτης, έχει ισχυρό σουτ, εκτόπισμα και παιχνίδι με το κεφάλι, όμως είναι παίκτης που γίνεται αποτελεσματικός κινούμενος στα πέντε μέτρα εκτός περιοχής. Δεν διαθέτει ταχύτητα ή έκρηξη να εκμεταλλευτεί τον χώρο μετά από ντρίμπλα και δεν γυρίζει μέτρα πίσω για να πάρει και μοιράσει παιχνίδι ή να κουβαλήσει τη μπάλα. Με αποτελέσμα να υπάρχει ένα στρέμμα... χάους στη δημιουργία ανάμεσα σε εκείνον και τους Ζέκα - Κουρμπέλη.

Όχι, με την παρουσία του Φορτούνη στην ενδεκάδα δεν μεταμορφωνόταν μεμιάς η Ελλάδα σε ομάδα-μοντέλο. Ούτε μπορεί ο μεσοεπιθετικός των 'ερυθρολεύκων' να κάνει τον Μέσι κάθε φορά όπως με την Αρμενία... Δεν θα λύνονταν μονομιάς όλα τα προβλήματα ανάπτυξης και δημιουργίας που έρχονται ως συνέπεια της επιλογής του Φαν'τ Σιπ να χρησιμοποιεί τους μισούς παίκτες της ενδεκάδας σε κόντρα ρόλους. Όμως από τη στιγμή που ο Ολλανδός τεχνικός επιμένει σε αυτή τη φιλοσοφία παιχνιδιού, τότε δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα να αφήνει τον Κώστα Φορτούνη εκτός ενδεκάδας. Τον παίκτη που με αυτό το σύστημα και αυτές τις συνθήκες μπορεί να υπηρετήσει την ανάγκη της θέσης καλύτερα από κάθε άλλον Έλληνα ποδοσφαιριστή.

Οι Αμερικάνοι λένε πως αν είναι να χάσεις (ή έστω να μη νικήσεις εν προκειμένω), χάσε με τους καλύτερους. Ακόμη κι αν αφήσουμε εκτός κάδρου τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο, Σιόβα, Δώνη κτλ., που δεν συμπεριλαμβάνονται στις κλήσεις, χάσε με τους καλύτερους από όσους βρίσκονται σε αυτές. Ακόμη κι αν δεν είναι οι καλύτεροι γενικά, ας είναι αυτοί που μπορούν καλύτερα να υπηρετήσουν συγκεκριμένους ρόλους με βάση τις ανάγκες μιας αναμέτρησης. Ο Φαν'τ Σιπ αρνείται πεισματικά να το κάνει. Το γιατί, το ξέρει μόνο ο ίδιος...