Ο σπάνιος Ατσαλένιος και η ξεχωριστή ράτσα των οπαδών του

Ο αθλητισμός, να ξέρετε, έχει δύο όψεις. Μία καλή και μία κακή. Τις βλέπουμε και τις δύο, το θέμα είναι πόσο συχνά βλέπουμε κάθε μία και πόσο προβάλλεται η σωστή. Προφανώς η σωστή, η καλή, δεν ήταν αυτή το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Τα είδατε, τα διαβάσατε, πέσαμε (ξανά) όλοι μαζί από τα σύννεφα και φτου απ' την αρχή.

Λίγες ώρες πριν από το επεισοδιακό ντέρμπι των 'αιωνίων', καμιά 400αριά χιλιόμετρα νοτιότερα, εκεί που χωρίζει η θάλασσα, γινόταν ένα ματς για τη Γ' Εθνική. Στο Ατσαλένιο, λίγο έξω από το κέντρο του Ηρακλείου, μία προσφυγική συνοικία, με το δικό της ποδοσφαιρικό διήγημα μέσα στο χρόνο, μία παρέα ανθρώπων ίδρυσαν τον ΠΟΑ. Παναθλητικός Ομιλος Ατσαλένιου.

Ιστορική ομάδα, ευρύτερα γνωστή ως Ατσαλένιος, με μακρά ιστορία στο ποδόσφαιρο. Παρούσα στο εφετινό πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής, με νέους ανθρώπους στο 'τιμόνι' που ανέλαβαν το καλοκαίρι τα ηνία του συλλόγου και θέλησαν να ξεφύγουν λίγο από τα στεγανά ενός ποδοσφαιρικού σωματείου.

Όταν ακούτε για ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και Γ' Εθνική είναι λογικό το μυαλό να πηγαίνει στο καλτ και στον σουρεαλισμό. Μεσημέρι Κυριακής, με ντάλα ήλιο, σε γήπεδα που είναι κολλημένα πίσω στο χρόνο, στο ποδόσφαιρο του νταμαριού και της αλάνας, με νοοτροπίες βγαλμένες από μία άλλη εποχή. Άνθρωποι με τη wannabe νοοτροπία του ποδοσφαιροπαράγοντα. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μοιάζει με χρονομηχανή και σίγουρα είναι μία μικρογραφία όλου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ακόμα και στις παθογένειές του.

Ευτυχώς υπάρχουν και τα φωτεινά παραδείγματα ομάδων με ανθρώπους που έχουν μεράκι και ρομαντισμό. Που θέλουν να προσφέρουν και να κάνουν ένα βήμα παραπέρα. Μακριά από τα τετριμμένα. Ένα παράδειγμα εξ αυτών είναι ο ΠΟΑ, ένας σύλλογος που από την αρχή της χρονιάς έχει ξεχωρίσει με τις φρέσκες ιδέες του, θέτοντας ως στόχο να παρουσιάσει το κάτι διαφορετικό.

Όσοι πηγαίνουν να παρακολουθήσουν ματς στην έδρα του Ατσαλένιου θα ξαναπάνε και την επόμενη φορά. Δεν είναι μόνο το κλίμα και ο ρομαντισμός ούτε οι θύμησες που ξυπνάνε από μία άλλη εποχή. Είναι το τι προσφέρει ο σύλλογος και πώς σέβεται τους φιλάθλους

Σε μία μικρή έδρα, βουτηγμένη μέσα σε προσφυγικές μονοκατοικίες και ένα στενό αστικό κύκλο (ειρήσθω εν παρόδω, ο χώρος του γηπέδου ήταν γερμανικό νεκροταφείο και χτίστηκε τη δεκαετία του '50) οι επικεφαλής του ΠΟΑ κατάφεραν να 'χωρέσουν' όλες τις ανέσεις ενός μεγάλου γηπέδου. Και οικογενειακές εξέδρες και θύρες VIP και ειδικές προσφορές για τους κατόχους διαρκείας και ξεχωριστές ανέσεις.

Πείτε μου σε ποιο γήπεδο της Γ' Εθνικής μπορείς να απολαύσεις το αναψυκτικό σου, να σου προσφέρουν σνακ;

Ας το πάρουμε από την αρχή. Όπως κάθε ποδοσφαιρικό ματς που σέβεται τον εαυτό του έτσι και στο Ατσαλένιο όλα ξεκινούν από την τσίκνα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η τσίκνα έρχεται... μέσα από το γήπεδο, αφού κατά την είσοδο το πρώτο πράγμα που συναντάς είναι ένας μεγαλοπρεπής φούρνος όπου σε κάθε ματς οι υπεύθυνοι ψήνουν διάφορα καλούδια. Άρα, σε ματς του ΠΟΑ μην πας ποτέ φαγωμένος.

Το δεύτερο πράγμα που συναντάς και αξίζει ιδιαίτερης μνείας γιατί δεν το βλέπεις σε πολλά γήπεδα, ακόμα και στις επαγγελματικές κατηγορίες, είναι η ειδική μπάρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Οι επικεφαλής του συλλόγου έθεσαν εξ αρχής πρωταρχικό τους μέλημα τη δημιουργία της μπάρας για να μπορεί το γήπεδο να είναι προσβάσιμο σε όλους, με την κυριολεκτική του έννοια.

Στη συνέχεια αρχίζουν οι θύρες. Οικογενειακή θύρα και VIP θύρα. Αμφότερες με όλες τις ανέσεις που θα μπορούσε να έχει ένα γήπεδο ερασιτεχνικού σωματείου. Σε υποδέχονται οι όμορφες κοπέλες που έχουν αναλάβει το ρόλο του σερβιρίσματος και να τα αναψυκτικά, να οι καραμέλες, να τα γλυκίσματα και να και τα σάντουιτς. Όλα τα κομφόρ σε μία σπάνια, για ελληνικό γήπεδο, εικόνα, η οποία να ξέρετε έχει γίνει talk of the town που λένε και στα χωριά, δείγμα του υψηλού επιπέδου φιλοξενίας.

"Θέλαμε από την πρώτη στιγμή να βάλουμε σε πρώτο πλάνο τον κόσμο. Να σεβαστούμε όσους έρχονται στο γήπεδο. Να τους κάνουμε να αισθανθούν άνετα, σαν να είναι στο σπίτι τους. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις αντίπαλες ομάδες. Τους παρέχουμε ό,τι χρειάζονται και φροντίζουμε για την καλύτερη δυνατή φιλοξενία τους. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε δεχθεί συγχαρητήρια από όλες τις ομάδες που έχουν αγωνιστεί στην έδρα μας", μας λέει ο διευθυντής μάρκετινγκ του ΠΟΑ, Γιώργος Λυπάκης.

Κι αν ο τίτλος σας φαίνεται λίγο περίεργος για ομάδα Γ' Εθνικής, στο Ατσαλένιο έχουν και διευθυντή μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων και γραφείο Τύπου και κάθε άνθρωπο στη σωστή του θέση για να φτάσουν στο σημείο να έχουν κερδίσει τον τίτλο της πιο φιλόξενης ομάδας.

Τίτλο εντός γηπέδου διεκδικεί στο Κύπελλο ΕΠΣΗ, όπου βρίσκεται στην ημιτελική φάση. Μάλιστα, για να προκριθεί εκεί χρειάστηκε ένα τρομερό σόου του τερματοφύλακα της ομάδας, Γιάννη Μανουσάκη, ο οποίος στα προημιτελικά με τον ΠΑΟΚρουσώνα έπιασε τέσσερα πέναλτι παρακαλώ(!) και έγινε πρώτο θέμα σε όλη την Ελλάδα. Κάτι σαν τον Ντουκαντάμ για τους παλιούς, του οποίου η φωτογραφία κοσμεί τα γραφεία της ομάδας.

Τι δουλειά έχει ο Ρουμάνος γκολκίπερ που έγραψε ιστορία στον περίφημο τελικό της Στεάουα με την Μπαρτσελόνα; Η ρουμανική ομάδα είχε δώσει φιλικό τις αρχές της δεκαετίας του '80 με τον ΠΟΑ, στο πλαίσιο της καλοκαιρινής της προετοιμασίας στην Κρήτη και στο ρόστερ ήταν ο σπουδαίος γκολκίπερ που έμελλε κάποια χρόνια αργότερα να χαρίσει το Champions League.

Στον ΠΟΑ, όλα είναι σε υπερθετικό βαθμό. Δεν είναι απλά ένα ερασιτεχνικό σωματείο που αγωνίζεται στη Γ' Εθνική. Είναι μία ομάδα που φέτος έχει ξεχωρίσει για τον ποδοσφαιρικό της πολιτισμό, τις ανέσεις προς τους φιλάθλους, ακόμα και για τον κόσμο της, ο οποίος να ξέρετε ταξιδεύει σε κάθε εκτός έδρας ματς των 'πράσινων'. Οι Ατσαλενιώτες είναι ξεχωριστή 'ράτσα' οπαδών. Δεν είναι τυχαίο που πριν τον αγώνα με την Προοδευτική φωτογραφήθηκαν αγκαλιά δείχνοντας σε όλους ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.

Άραγε πόσοι είδαν αυτή τη φωτογραφία και πόσο πολύ προβλήθηκε από τα Μέσα; Είναι αυτό που λέγαμε στην αρχή του κειμένου. Υπάρχει το καλό και το κακό. Τα επεισόδια, τα δακρυγόνα και οι διακοπές. Υπάρχει και ο Ατσαλένιος. Μία όμορφη ποδοσφαιρική Κυριακή. Βγαλμένη από το ποδόσφαιρο του ρομαντισμού και της τσίκνας.