Σάββας Παντελίδης στο Contra.gr: “Ούτε στη Β’ Εθνική με ήθελαν…”

Φωνή μειλίχια που όμως φανερώνει αυτοπεποίθηση. Βλέμμα σταθερό. Χειρονομίες κατά το λόγο λίγες, εκφραστικά μέσα περιορισμένα, εκτός της φωνής.

Ο Σάββας Παντελίδης δεν χρειάζεται να χειρονομεί έντονα για να πείθει για τα πιστεύω του. Του αρκούν οι λέξεις. Οι λέξεις και η αλήθεια της δουλειάς του όπως αυτή καθρεφτίζεται στον αγωνιστικό χώρο. Τον συναντήσαμε στην Τρίπολη μετά από ακόμη μία κοπιαστική προπόνηση, τον ανακρίναμε στο “στρατηγείο” του στο γήπεδο του Αστέρα.

Το αποτέλεσμα; Ένα προπονητικό μανιφέστο ενός κόουτς που ακόμα δεν έχει φτάσει στο πικ της καριέρας του. Ένα μανιφέστο που αξίζει να διαβαστεί από ποδοσφαιριστές, παράγοντες και απλούς φιλάθλους γιατί αποκαλύπτει ποιο είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο, αυτό που παίζεται εντός των τεσσάρων γραμμών και πώς σκέφτονται οι άνθρωποι που αγαπούν άδολα το άθλημα.

Πώς προέκυψε η ανανέωση του συμβολαίου σας;

” Για να συμβεί κάτι τέτοιο σίγουρα μέτρησαν αυτοί οι έξι μήνες που είμαστε μαζί. Αποτέλεσε κριτήριο το αγωνιστικό κομμάτι αλλά κυρίως η χημεία που έχω αναπτύξει με τους ανθρώπους εδώ“.

Τα χνώτα που λέμε πιο λαϊκά;

” Ακριβώς. Μπορεί να είναι καλά τα αποτελέσματα αλλά να μην ταιριάζουν τα χνώτα. Στην περίπτωσή μας όμως ταιριάζουν όλα“.

Η διακοπή του πρωταθλήματος για τους γνωστούς λόγους σας έχει επηρεάσει;

” Μας έχει επηρεάσει το δίχως άλλο. Πριν από τη διακοπή είχαμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη κόντρα στον Πανιώνιο, κάναμε το καλύτερο δεύτερο ημίχρονο στο εφετινό πρωτάθλημα. Είχαμε επίσης τη νίκη επί του ΠΑΟΚ και την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, σε ματς στο οποίο νικούσαμε μέχρι το 87′.

Η τριάδα των τελευταίων παιχνιδιών έδειχνε ότι η ομάδα βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Πάντα όταν υπάρχει διακοπή μεγαλύτερη της μίας εβδομάδας οι ομάδες επηρεάζονται. Εμείς επίσης έχουμε το μειονέκτημα ότι δεν βρίσκουμε κοντά μας ομάδες για φιλικά παιχνίδια.

Προσπαθούμε βέβαια να κρατήσουμε τους ποδοσφαιριστές σε μία σχετική εγρήγορση με οικογενειακά διτέρματα κτλ. Αλλά ο αγώνας ο επίσημος στο μυαλό των παικτών δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα. Δεν υπάρχει αντίπαλος για να τον μελετήσεις, άρα δεν μπορείς να βάλεις και τον ποδοσφαιριστή στην ίδια διαδικασία“.

Όταν αναλάβατε την ομάδα, ποιες άμεσες αλλαγές χρειάστηκε να κάνετε;

” Ήταν ξεκάθαρο, ίσως πιο ξεκάθαρο από ποτέ στην καριέρα μου το τι έπρεπε να αλλάξει. Αλλάζοντάς το, διαφοροποιήθηκε και όλη η ψυχολογία της ομάδας. Σταθήκαμε βέβαια παράλληλα και τυχεροί γιατί στα πρώτα δύο παιχνίδια, που ήταν μάλιστα εκτός έδρας με Ολυμπιακό και Ξάνθη, η ομάδα ανταποκρίθηκε και πήρε αποτελέσματα. Το τρίτο μας ματς ήταν η νίκη με την ΑΕΚ εδώ στην Τρίπολη. Όταν έρχονται άμεσα τα αποτελέσματα μετά από αυτό που αλλάζεις, η ομάδα σε εμπιστεύεται.

Τι ήταν αυτό που αλλάξαμε; Στα τρία πρώτα παιχνίδια η ομάδα είχε δεχθεί 6 γκολ από Γιάννινα, Λαμία και ΑΕΛ. Ήταν πολλά. Αναλύσαμε επίσης τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα δεχόταν τέρμα. Δεν υπήρχαν γρήγορες επιστροφές από τους ποδοσφαιριστές. Για μένα υπάρχει μία φιλοσοφία στο ποδόσφαιρο, πολύ απλή. Η άμυνα θέλει διάθεση και η επίθεση ταλέντο. Είπαμε λοιπόν ότι πρώτα πρέπει να φτιάξουμε αυτό, να κάνουμε άμυνα όλοι μαζί, να έχουμε γρήγορες επιστροφές, να μην μας βρίσκει ο αντίπαλος ανοιχτά, να είμαστε οργανωμένοι“.

Το περάσατε εύκολα;

” Ναι. Σε τρεις ημέρες από τη στιγμή που ανέλαβα παίζαμε με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Τηρήσαμε το πλάνο μας στο 100% και ήρθε το αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα το συνεχίσαμε με την Ξάνθη και με την ΑΕΚ. Το δύσκολο ήταν μετά. Ήρθαν ήττες από Πανιώνιο, Ατρόμητο και ΠΑΟΚ. Ήθελε πολύ μεγάλη προσοχή για να μην χάσουμε το δρόμο μας και τον προσανατολισμό μας. Πάντα μπαίνεις στον πειρασμό να σκεφτείς μήπως αυτό που κάνεις είναι λάθος. Αν το αλλάζαμε όμως, θα μπερδεύαμε την ομάδα. Τα βάλαμε κάτω τα πράγματα και διαπιστώσαμε ότι αυτό που έλειπε ήταν το αποτέλεσμα. Συνεχίσαμε έτσι με τον ίδιο τρόπο δουλειάς“.

Η ομάδα σας όμως, κόουτς, παίζει καλά και με την μπάλα στα πόδια, δεν είναι ένα σύνολο με αμιγώς αμυντικούς προσανατολισμούς. Δεν είναι πιο δύσκολο αυτό για έναν προπονητή; Να δείξει στους παίκτες του πως να είναι δημιουργικοί;

” Αυτό ήταν το δεύτερο κομμάτι. Σιγά-σιγά η ομάδα δεν χρειαζόταν τόση πολλή δουλειά στο κομμάτι της αμυντικής οργάνωσης. Θέλαμε να ανεβάσουμε πιο ψηλά στο γήπεδο αυτήν την οργάνωση, ειδικά στα παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους, για να κλέβουμε μπάλες. Το κάναμε και μας χάρισε αυτοπεποίθηση. Στην ομάδα βέβαια υπάρχει και ταλέντο, χωρίς καμία αμφιβολία. Πάντα ο εκφραστής της δουλειάς είναι ο παίκτης. Αν δεν υπάρχει ταλέντο, δεν υπάρχει πρόοδος. Μπορεί να βάζεις κομμάτια και τακτικές αλλά αν ο παίκτης δεν έχει, ας πούμε, θάρρος να ζητήσει την μπάλα ή να μπορεί να κάνει καλή ντρίπλα ή σέντρα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα“.

Τα εξαιρετικά αποτελέσματα που έχετε κόντρα στους μεγάλους πως μπορούμε να τα εξηγήσουμε; Μήπως προσεγγίζετε κάπως διαφορετικά τα παιχνίδια αυτά;

” Έχει να κάνει με δύο σκέλη αυτό το φαινόμενο. Το ένα σχετίζεται με την προπονητική δουλειά που κάνουμε και το άλλο με τους ποδοσφαιριστές. Ως προπονητής ήταν από τις λίγες φορές στη ζωή μου που πραγματικά δεν φοβήθηκε ομάδα μου κανένα παιχνίδι, εκτός από αυτό με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Σ’ αυτό το παιχνίδι αλλάξαμε το σχηματισμό μας και το πληρώσαμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να μην τον ξαναλλάξουμε. Θέλαμε να δουλεύουμε μ’ αυτόν και αν χρειαζόταν αλλαγή να την κάναμε μόνο κατά τη διάρκεια του αγώνα ανάλογα με την εξέλιξη. Αυτό μετέδωσε ασφάλεια στους παίκτες.

Στα παιχνίδια στην έδρα μας πιέσαμε σ’ όλα ψηλά και δεν αφήσαμε περιθώρια στον αντίπαλο. Το κίνητρο των παικτών επίσης έπαιξε τρομερό ρόλο. Στη δική μας ομάδα έχουμε πολλούς ποδοσφαιριστές έμπειρους αλλά παράλληλα μικρούς στην ηλικία. Ψάχνουν την επόμενη μέρα μετά τον Αστέρα και είναι λογικό. Οταν λοιπόν αρχίσαμε με ισοπαλία κόντρα στον Ολυμπιακό και νίκη κόντρα στην ΑΕΚ αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν θα χάσουμε από κανέναν. Θα χάναμε μόνο αν μάτωνε ο αντίπαλος ή αν αδικούμασταν, δεν θα ήταν δική μας ευθύνη“.

Συμφωνείτε ότι το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τρίπολη ήταν το πιο χαρακτηριστικό της εφετινής σας πορεία;

” Ναι, γιατί δείξαμε δείγματα ομάδας που δεν τα παρατά ποτέ. Δεν είναι εύκολο να δέχεσαι γκολ στο 96ο λεπτό και μετά να πετυχαίνεις το νικητήριο και να παίρνεις το ματς. Βέβαια δεν ήταν καλό το ματς για μένα, δεν ξέρω πόσες άσπρες τρίχες απέκτησα σ’ εκείνα τα κρίσιμα λεπτά. Για να επικρατήσεις κόντρα σε μία ομάδα με την ποιότητα του ΠΑΟΚ πρέπει να σταματήσεις τα ατού του. Εμείς το κάναμε, σταματήσαμε τα πλάγια μπακ τους που κάνουν όλο το παιχνίδι. Ο Τσιλιανίδης και ο Κυριακόπουλος έκαναν εξαιρετική δουλειά σ’ αυτό το κομμάτι. Προηγηθήκαμε και δεν αφήσαμε περιθώρια. Από τη στιγμή που μπήκαμε μπροστά στο σκορ, το πιστέψαμε περισσότερο και όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια ισόπαλοι στην ανάπαυλα δεν ήμασταν ικανοποιημένοι. Και είπαμε μεταξύ μας ότι “οκ, πάμε να πάρουμε το ματς”.

Το τέλος βέβαια, όπως ήρθε, δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ποτέ. Εγώ πάντως θα ήθελα να μην μπει ούτε το γκολ του ΠΑΟΚ, το 2-2, ούτε το δικό μας για το 3-2. Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε το ματς στο 2-1. Δεν έπρεπε να επιτρέψουμε στον ΠΑΟΚ τα τελευταία πέντε λεπτά να φέρει την μπάλα στην περιοχή μας, όχι με καθυστερήσεις φυσικά. Στη φάση από την οποία άρχισε το 2-2, εμείς έχουμε την μπάλα, μπορούμε να την κρατήσουμε στην κατοχή μας, αλλά βιαζόμαστε γιατί θέλουμε να βάλουμε και τρίτο γκολ, κάνουμε επίθεση με πέντε παίκτες, χάνουμε την μπάλα, τρώμε γκολ. Εκείνη την ώρα ήθελα περισσότερη ωριμότητα από την ομάδα μου“.

Τον Αστέρα της σεζόν 2018-19 πως τον φαντάζεστε;

” Με το 70% τουλάχιστον αυτού του ρόστερ και με προσθήκες παικτών αρκετά ποιοτικών για να μπορέσουμε να εξελίξουμε την ομάδα. Να είμαστε ακόμη καλύτεροι στην αμυντική μας λειτουργία και από εκεί και πέρα πιο εντυπωσιακοί και πιο αποτελεσματικοί στην επίθεσή μας. Θέλουμε ποιότητα στα τελευταία μέτρα του γηπέδου. Εμείς τώρα μπορεί να είμαστε στην 5η θέση της βαθμολογίας, αλλά βάζοντας ένα video στα παιδιά με παιχνίδια από το τελευταίο του πρώτου γύρου μέχρι και σήμερα διαπιστώσαμε ότι έχουμε χάσει 27 κλασικότατες ευκαιρίες για γκολ. Φάσεις που ούτε εμείς πιστεύαμε ότι χάθηκαν! Οποιοδήποτε γκολ από αυτά ήταν βαθμοί. Αρα, λογικά δεν είμαστε ικανοποιημένοι σ’ αυτό το κομμάτι. Χρειαζόμαστε δουλειά και ενίσχυση“.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τι μπορείς να σας βγάλει από τα ρούχα σας στη δουλειά με τους παίκτες σας;

” Το να μην αγαπάνε το δώρο του θεού…”

Ποιο είναι αυτό;

” Μα να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής φυσικά. Υπάρχουν παιδιά που παίρνουν πάρα πολύ λίγα χρήματα δουλεύοντας 9 και 10 ώρες την ημέρα. Γυρίζουν σπίτι τους απίστευτα κουρασμένα. Δεν νοείται να είσαι 22 ετών και να μην είσαι 20 ώρες την ημέρα ποδοσφαιριστής. Πρέπει ακόμα και όταν κοιμάσαι να είσαι ποδοσφαιριστής. Αυτήν τη νοοτροπία προσπαθώ να περάσω στους παίκτες μας. Δεν έχω πρόβλημα αν κάποιος δεν είναι μια μέρα καλά. Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα να μην συμπεριφέρεται όλη την ημέρα ως ποδοσφαιριστής, αυτό με κάνει έξω φρενών.

Θα ήθελα από τον παίκτη μου να τελειώσει προπόνηση και την αποκατάσταση, να πάει να φάει και το απόγευμα μετά από ξεκούραση να πάει για τον καφέ του. Δεν θέλω να φύγει από εδώ, να πάει για καφέ, να φάει ένα τοστ, να ξαναπιεί καφέ και να φάει καλά μόνο το βράδυ. Χρειάζεται προσοχή στη διατροφή, στον ύπνο, στην ξεκούραση, σε όλα. Με εξοργίζει ακόμη η καθυστέρηση, να μην είναι εδώ ο παίκτης στην ώρα του. Είχαμε κάποια προβλήματα σ’ αυτό, μαζευτήκαμε μετά από διαδοχικά πρόστιμα.

Θεωρώ ότι ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να φροντίζει πρώτα απ’ όλα ο ίδιος τον εαυτό του και στη συνέχεια να αναλαμβάνει δράση το τεχνικό τιμ. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα να παίξει καλύτερα αν ο ίδιος δεν το θέλει πολύ“.

Νεαροί ποδοσφαιριστές σας εφέτος έχουν κάνει άλματα προόδου… Και όχι μόνο στην πρώτη ομάδα…

” Υπάρχει μία φουρνιά καλή. Ξεκίνησε από την Κ-17, πέρασε από την Κ-20 και τώρα βρίσκεται στα πρόθυρα να έρθει στην πρώτη ομάδα. Έχουμε εκπονήσει ένα σχετικό πρόγραμμα τους τελευταίους δύο μήνες και γι’ αυτό, αν έχετε παρατηρήσει, η ομάδα της Κ-20 το τελευταίο δίμηνο δεν έχει καλά αποτελέσματα. Εχουμε όμως ένα στόχο. Να ετοιμάσουμε αυτά τα παιδιά από τώρα για την πρώτη ομάδα, αρχίζοντας από τον επόμενο μήνα. Να έρθουν μαζί μας, να προπονούνται συνεχώς με την πρώτη ομάδα και το καλοκαίρι 3-4 παιδιά από αυτά να μείνουν στο ρόστερ. Το πρόβλημα μ’ αυτά τα παιδιά είναι ότι μπορεί να τα ρίξεις στη θάλασσα και να πνιγούν λόγω της ανετοιμότητάς τους. Δική μας ευθύνη είναι να τα βοηθήσουμε έτσι ώστε το καλοκαίρι να είναι πανέτοιμα για τις προκλήσεις των ισχυρών“.

Φαντάζομαι ότι η θητεία σας στον Αστέρα εφέτος σε σχέση μ’ αυτή στον Ηρακλή πέρυσι, πρέπει είναι η μέρα με τη νύχτα σε ότι αφορά τις εν γένει συνθήκες…

” Είναι απλό. Εφέτος η δουλειά υπερισχύει του συναισθήματος, πέρυσι στον Ηρακλή υπήρχε μόνο το συναίσθημα. Από τις 15 του Γενάρη του 2017 τα παιδιά στον Ηρακλή ήθελαν να είναι εκεί και ήθελαν να δουλέψουν. Παράδειγμα αφοσίωσης. Δεν νοείται όμως μία ομάδα με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που είναι απλήρωτοι τέσσερις και πέντε μήνες, να μην προσφέρει καν ικανές συνθήκες. Να χιονίζει στη Θεσσαλονίκη, το γήπεδο να βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση και όμως να κάνουν προπόνηση και εν συνεχεία να πλένονται με κρύο νερό. Εν μέσω χιονιά!

Στις 9 από τις 10 ομάδες, οι ποδοσφαιριστές αυτοί θα είχαν φύγει. Σ’ εκείνη την προπόνηση λοιπόν είχα ρωτήσει: ‘Ποιος δεν θέλει να κάνει; Εγώ θα βγω στο γήπεδο και όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει’. Και ακολούθησαν όλοι! Εδώ υπάρχει λιγότερο συναίσθημα, λογικό αν το σκεφτείς. Πιστεύω πάντως και στο συναίσθημα. Αν δεν είσαι δεμένος με την ομάδα και τους ποδοσφαιριστές σου δεν μπορείς να δουλέψεις αποτελεσματικά, τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σ’ εμένα“.

Υπάρχει η αίσθηση στην ποδοσφαιρική πιάτσα ότι δεν έχετε κάνει την προπονητική καριέρα που αξίζετε… Συμφωνείτε;

” Μα πόσες ευκαιρίες είχα; Και πόσες από αυτές είχαν καλές συνθήκες δουλειάς; Το κακό με μένα είναι ότι δεν έπαιξα ποδόσφαιρο σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες της χώρας. Έχουν αρχίσει παιδιά στη δουλειά αυτή και η πρώτη ομάδα τους είναι ας πούμε ο Παναθηναϊκός. Δεν αποτελεί μομφή αυτό βέβαια, καλά κάνουν οι άνθρωποι. Είναι όμως τελείως διαφορετικό να ξεκινήσεις από αυτή τη βάση και τελείως διαφορετικό να ξεκινάς από το περιφερειακό. Υπάρχει τριβή και…κατρακύλα.

Εγώ άρχισα από περιφερειακό, πήγα στη Β’ Εθνική, από εκεί στη Γ’, ξανά στη Β’ κτλ. Τις κατηγορίες τις ανέβηκα παίρνοντας άνοδο με ομάδες. Από τη Γ’ στη Β’ πήγα με τα Τρίκαλα, από τη Β’ στην Α’ με τον Πανθρακικό. Δεν είναι ίδιες οι ευκαιρίες. Άλλο πράγμα να αρχίζεις μία καριέρα και να έχεις στη διάθεσή σου το ρόστερ της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού.

Πάντως οφείλω να πω εδώ ότι από την περσινή εμπειρία στον Ηρακλή έχω αλλάξει και εγώ. Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη να αναλάβω την ομάδα, το έκανα γνωρίζοντας ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Ήμουν ήδη 1,5 χρόνο εκτός. Το προηγούμενο καλοκαίρι προσπαθούσα να πάω σε ομάδες Β’ Εθνικής, αλλά δεν με ήθελε κανείς! Στον Ηρακλή μην έχοντας πολλά μέσα σε ό,τι αφορά για παράδειγμα την ανάλυση του αντιπάλου και αποκτώντας πέντε έξι ικανούς ποδοσφαιριστές τον Ιανουάριο, προέκυψε η ανάγκη να βελτιώσουμε τη δική μας ομάδα και όχι να κοιτάζουμε το τι κάνει ο αντίπαλος.

Μέχρι τότε ασχολιόμουν λίγο παραπάνω με την ομάδα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Κοίταξα λοιπόν το δικό μας σύνολο, έτσι και αλλιώς όπως ήμασταν αν ενδιαφερόμασταν μόνο για τον αντίπαλο, ό,τι και αν κάναμε για να τον σταματήσουμε, θα χάναμε. Το πλάνο της δικής μας βελτίωσης λειτούργησε πάρα πολύ καλά αλλάζοντας κάποια πράγματα στον τρόπο που κάναμε εγώ και το τιμ τη δουλειάς μας. Κερδίσαμε σε αυτοπεποίθηση, βελτιωθήκαμε, κέρδισα πράγματα και εγώ. Δεν μπορεί, έτσι και αλλιώς, να θέλεις να δουλέψεις στις κορυφαίες ομάδες της χώρας δείχνοντας μόνο τρόπους άμυνας. Δεν γίνεται. Τολμώ να πω ότι οι ομάδες μου τον τελευταίο ενάμιση χρόνο παίζουν καλό ποδόσφαιρο“.

Μιλώντας για φιλοδοξία να δουλέψετε στις κορυφαίες ομάδες, έχει μπει και σχετικός όρος στο νέο συμβόλαιό σας…

” Όντως… Μα δεν είναι κακό να έχει κανείς φιλοδοξίες στη δουλειά του. Το σωστό όμως είναι να ιεραρχείς τα πράγματα. Πρώτος στόχος μου λοιπόν είναι να πετύχω πράγματα με τον Αστέρα. Μας έχουν αγκαλιάσει εδώ και είναι όλα άψογα. Αν έρθει όμως και κάτι άλλο, θα το δούμε εκείνη την ώρα. Οφείλουμε πάντως να δώσουμε στον Αστέρα τον πρώτο λόγο. Περί φιλοδοξίας μιλάω συχνά και στους ποδοσφαιριστές μου. Τους λέω λοιπόν ότι ‘όταν θα σταματήσετε να θέλετε να είστε καλύτεροι, θα πάψετε απλά να είστε καλοί’“.

Τη συνέχεια του πρωταθλήματος πως τη βλέπετε;

” Πώς να τη βλέπω; Τα τελευταία χρόνια δεν έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο. Θα έλεγα ότι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα έπρεπε όλοι μας να το αγαπάμε λίγο περισσότερο. Οι παράγοντες πρώτα απ’ όλους, οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και μετά οι φίλαθλοι. Το λέω και για μένα που κάποιες φορές διαμαρτύρομαι έντονα στους διαιτητές. Δεν πρέπει να το κάνω. Δεν πρέπει να το κάνουμε, να μεταφέρουμε στους παίκτες ένα κλίμα καχυποψίας ότι θα μας αδικήσει ο διαιτητής στο ματς της Κυριακής. Και από την πλευρά τους βέβαια οι ρέφερι θα έπρεπε να είναι καλύτεροι, να μην δίνουν δικαιώματα.

Τις εισβολές του κόσμου στους αγωνιστικούς χώρους εμείς τις προκαλούμε να ξέρετε. Όταν λέω εμείς εννοώ όλο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου. Πριν πω όμως ότι φταίει ο οποιοσδήποτε πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να δω πόσο φταίω εγώ. Το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες. Βλέπεις πως αντιδρούν σε κάποια παιχνίδια, πόσο “φορτωμένοι” είναι, πόσο δείχνουν στο διαιτητή τα συναισθήματά τους. Εμείς όμως τους σπρώχνουμε προς τα εκεί, ο περίγυρος. Πρέπει οι παράγοντες να βρουν κοινή γραμμή πλεύσης”.

Photo Credits: Eurokinissi για το Contra/Βασίλης Παπαδόπουλος