Σαβιόλα: Το "αιώνιο" μεταγραφικό σίριαλ και οι άγνωστες ιστορίες της ζωής του

Αγωνίστηκε σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής σε Μουντιάλ και τον χαρακτήρισαν "διάδοχο του Μαραντόνα" σε ηλικία 17 ετών. Ο λόγος φυσικά για τον Χαβιέρ Σαβιόλα, τον "κούνελο", όπως είναι το παρατσούκλι του και ο οποίος αποτέλεσε για πολλά χρόνια μεταγραφικό στόχο των δύο "αιωνίων" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τελικά το καλοκαίρι του 2013 υπέγραψε στον Ολυμπιακό, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους φιλάθλους των "ερυθρόλευκων".

Σαν σήμερα λοιπόν, 11 Δεκεμβρίου του 1981, πριν από 34 χρόνια, ο Χαβιέρ Σαβιόλα γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.

Η παιδική αρρώστια, ο κολλητός του και τα πρώτα βήματα

Από μικρός όμως φαίνεται πως ήταν... γρήγορος. Έτσι εξηγείται το γεγονός πως θέλησε να έρθει νωρίτερα στον κόσμο, στους οκτώ μήνες. Αυτό βέβαια επηρέασε την υγεία του κι έτσι όντας μόλις εννέα μηνών αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα. Δεν μπορούσε να φάει, ενώ υπέφερε από διάρροιες. Οι γονείς του απευθύνθηκαν σε μια θεραπεύτρια της περιοχής, η οποία έκανε κάποια γιατροσόφια στον μικρό και τελικά ως δια μαγείας τον θεράπευσε!

Από πολύ νωρίς είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την μπάλα. Η μητέρα του έχει δηλώσει πως: "Όταν ήταν μόλις ενός χρόνου θέλαμε να τον βγάλουμε μια φωτογραφία, όμως ό,τι παιχνίδι κι αν του δίναμε δεν γελούσε. Όταν αποφασίσαμε να του δώσουμε μια μπάλα ποδοσφαίρου, έσκασε ένα τεράστιο χαμόγελο κι από εκείνη την ημέρα δεν την άφηνε από τα χέρια του". Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σάλας στην τοπική Πάρκε Τσας που τον είχαν γράψει οι γονείς του.

Η φιλία πάντα έπαιζε μεγάλο ρόλο στην ζωή του Σαβιόλα. Από μικρός ήταν αχώριστος με τον Αλεχάντρο Κοράλες, ένα παιδί με το οποίο μεγάλωσαν μαζί και περνούσαν ατελείωτες ώρες παίζοντας ποδόσφαιρο. Ο ένας επιθετικός, ο άλλος τερματοφύλακας. Χωρίστηκαν όμως όταν η Ρίβερ "έκλεψε" τον Σαβιόλα.

Ο φίλος του αργότερα είχε πει: "Τότε έπρεπε να διαλέξουμε την θυσία ή την καλοπέραση, ο Σαβιόλα διάλεξε το πρώτο, εγώ ήμουν περισσότερο με το δεύτερο".

O "Pibito" και η σχέση με την Ισπανία

Το πρώτο παρατσούκλι του Σαβιόλα ήταν το "Pibito", δηλαδή ο "μικρός". Έτσι τον έλεγαν όλοι, λόγω του baby-face που διέθετε. Βίωσε αρκετές φορές το bullying εξαιτίας αυτού, καθώς πολλά μεγαλύτερα παιδιά στις ακαδημίες της Ρίβερ τον χλεύαζαν. Άργησε να παίξει στην πρώτη ομάδα, γιατί και οι προπονητές του τον κοιτούσαν με καχυποψία. Πίστευαν ότι λόγω του ύψους του και της σωματοδομής του, δεν μπορούσε να σταθεί σε επαγγελματικό επίπεδο . "Πολλοί αντίπαλοί του τον έβλεπαν και γελούσαν. Ο Σαβιόλα όμως έπαιρνε εκδίκηση στο γήπεδο", είχε πει ο Κοράλες, ο κολλητός του.

Τελικά το 1998 έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα και ένα χρόνο αργότερα είχε ήδη καταφέρει να κάνει γνωστό το όνομά του σε όλο τον πλανήτη με τα γκολ που πέτυχε. Τότε ήταν που του κόλλησε το άλλο, ακόμη πιο γνωστό παρατσούκλι, το "κούνελος". Εμπνευστής ήταν ο τότε συμπαίκτης του Σαβιόλα, Χερμάν Μπούργος, ο οποίος εξαιτίας της ταχύτητας που τον διέκρινε, αλλά και των δοντιών του που εξείχαν, τον φώναζε έτσι.

Όταν δεν έπαιζε ποδόσφαιρο ο μικρός Χαβιέρ συνήθιζε να περνάει τις ώρες του παρέα με τη γιαγιά του, η οποία είχε ζήσει στην Ισπανία και του έλεγε συνεχώς ιστορίες. Ίσως γι' αυτό δέθηκε από νωρίς με την χώρα αυτή, χωρίς καν να είχε πάει. "Ήταν το όνειρό του να παίξει εκεί. Μου το έλεγε από 5 χρονών, αλλά τότε δεν τον είχα πάρει στα σοβαρά", δήλωνε αργότερα η μητέρα του.

Στη Ρίβερ Πλέιτ αγωνίστηκε μέχρι το καλοκαίρι του 2001, όμως πρόλαβε να κατακτήσει το Απερτούρα το 1999 και το Κλαουσούρα το 2000, όπως και τον τίτλο του καλύτερου Νοτιοαμερικανού παίκτη (1999). Σκόραρε 45 γκολ σε 86 αγώνες πρωταθλήματος κι έτσι το 2001 η Μπαρτσελόνα έβγαλε από τα ταμεία της 20.000.000 για να τον αποκτήσει, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Εκείνο το καλοκαίρι, αναδείχθηκε και καλύτερος παίκτης, αλλά και πρώτος σκόρερ με 11 γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ20, με την Αργεντινή να σηκώνει την κούπα.

Ο θάνατος του πατέρα του που τον "ταρακούνησε"

Ο πραγματικός λόγος που ο Σαβιόλα αποφάσισε σε ηλικία μόλις 19 χρονών να μεταναστεύσει δεν είχε να κάνει μόνο με το όνειρό του να παίξει στην Ισπανία. Είχε ανάγκη τα χρήματα καθώς ο πατέρας του διαγνώστηκε με καρκίνο και η οικογένεια αδυνατούσε να πληρώσει όλα τα έξοδα της νοσηλείας του. Δυστυχώς ο πατέρας του όμως έχασε τη μάχη από τη νόσο λίγους μήνες αργότερα σε ηλικία 51 ετών. Ήταν 7 Αυγούστου του 2001.

"Πάντα μου μιλούσε για ταπεινότητα, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στο ποδόσφαιρο. Όταν επέστρεφα μετά από τον αγώνα και του έλεγα ότι έβαλα τρία γκολ μου απαντούσε πως έπρεπε να βάλω περισσότερα. Με έκανε να πιστεύω ότι ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένος μαζί μου. Με τον καιρό, αντιλήφθηκα ότι μου μιλούσε έτσι για να μη θεωρώ ότι κάνω και κάτι σπουδαίο. Αυτό για μένα ήταν το καλύτερο μάθημα", δήλωσε ο Χαβιέ λίγο μετά την απώλεια του πατέρα του. Κι αυτή την ταπεινότητα που διέκρινε τον χαρακτήρα του δε την έχασε ποτέ. Φυσικά, δεν έβγαλε ποτέ τον πατέρα του από το μυαλό του, γι΄αυτό και σε κάθε του γκολ σηκώνει το βλέμμα του προς τον ουρανό και του το αφιερώνει.

Η αλήθεια είναι πως ο Σαβιόλα δεν κατάφερε στην καριέρα του όσα περίμεναν όσοι τον γνώρισαν από μικρό. Στην Μπαρτσελόνα έμεινε μια εξαετία, όμως τα δύο χρόνια δόθηκε δανεικός σε Μονακό και Σεβίλλη. Μάλιστα σε ψηφοφορία που έγινε, ψηφίστηκε ανάμεσα στις χειρότερες μεταγραφές των "μπλαουγκράνα" τα τελευταία χρόνια. Το 2006 φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ της Γερμανίας, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, ενώ ένα χρόνο μετά, έχοντας μείνει ελεύθερος από την Μπαρτσελόνα, αποφάσισε να μετακομίσει στη μισητή αντίπαλο, Ρεάλ.

Ούτε εκεί όμως στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, μην καταφέρνοντας να κερδίσει θέση στη βασική ενδεκάδα. Ακολούθησε η Μπενφίκα, η Μάλαγα και τελικά ο Ολυμπιακός το 2013.

Το "αιώνιο" μεταγραφικό σίριαλ

Πολλοί στο άκουσμα της είδησης το καλοκαίρι του 2013 δεν το πίστεψαν. Βλέπετε το σίριαλ μεταξύ Σαβιόλα και Ολυμπιακού ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν. Από το 2005 κιόλας, το όνομα του "κούνελου" άρχισε να "παίζει" στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Ένα χρόνο αργότερα στο παιχνίδι μπήκε και ο Παναθηναϊκός.

Μάλιστα οι "πράσινοι" είχαν έρθει σε επαφή με τον Αργεντινό με πολλούς να κάνουν λόγο για κλεισμένη μεταγραφή. Ακόμη και ο τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργο Σουφλιά, σε συνάντηση που είχε με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, με θέμα συζήτησης τα σχέδια για τη δημιουργία γηπέδου, είχε πει το αξέχαστο: "Τώρα δώστα όλα και φέρε τον Σαβιόλα!".

Κάθε χρόνο το όνομα του Σαβιόλα γραφόταν πότε για τον Ολυμπιακό, πότε για τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα το 2008, με την παρουσία του Τεν Κάτε στον πάγκο του Τριφυλλιού, ο οποίος τον γνώριζε από τη θητεία τους στη Μπαρτσελόνα, οι φήμες οργίαζαν.

Όταν τελικά ο Σαβιόλα υπέγραψε στην Μπενφίκα το καλοκαίρι του 2009 και για περίπου τρία χρόνια, τα σενάρια περί μεταγραφής του στην Ελλάδα "κόπασαν", αλλά πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού του Έλληνα φιλάθλου το όνομά του.

Τελικά δεν μπόρεσε να... αποφύγει την Ελλάδα και το καλοκαίρι του 2013 υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους φιλάθλους. Ούτε ο ίδιος δεν πίστευε την υποδοχή που του επιφύλασσαν!

Και φυσικά οι εφημερίδες... έβγαλαν το "άχτι" τους για όλα αυτά τα χρόνια:

Στο Λιμάνι έμεινε μόλις ένα χρόνο και πρόλαβε να αγωνιστεί σε συνολικά 35 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, σκοράροντας 15 φορές. Μπορεί να μην άφησε ιστορία στην ομάδα του Πειραιά, όμως η μεταγραφή του εκπλήρωσε ένα "απωθυμένο" πολλών ετών. Επόμενη στάση μετά την Ελλάδα ήταν η Ιταλία και η Ελλάς Βερόνα, όμως και εκεί έμεινε μόλις ένα χρόνο.

Δείτε σε ένα VIDEO την καριέρα του Σαβιόλα στον Ολυμπιακό:

Ο έρωτας της ζωής του

Ο Χαβιέρ Σαβιόλα είναι παντρεμένος με την κατά δέκα χρόνια μικρότερή του και επίσης από την Αργεντινή, Ρομανέλα Αμάτο. Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από περίπου έξι χρόνια. Αυτή ήταν 18 κι εκείνος 28. Μαζί έχουν δύο παιδιά, την Ιουλιέτα που είναι δυόμιση ετών και τον Φαμπρίτσιο που είναι μόλις ενός.

Η επιστροφή στη Ρίβερ

Αφού έμεινε για μια σεζόν στην Ελλάς Βερόνα, ο Σαβιόλα πήρε τη γενναία απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του και στην ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του, την Ρίβερ Πλέιτ το καλοκαίρι του 2015. Σημαντικό ρόλο στην απόφασή του αυτή έπαιξε και ο κολλητός του, Πάμπλο Αϊμάρ με τον οποίον ήταν συμπαίκτες από πολύ μικροί τόσο στη Ρίβερ, όσο και στην εθνική. "Πιστεύω ότι είναι ώρα να επιστρέψω σπίτι. Έχω μεγάλη όρεξη να ζήσω και πάλι όμορφα πράγματα εδώ.

Μακάρι να νιώσω στιγμές όπως αυτές που έζησα όταν ήμουν ακόμη παιδί και αγωνιζόμουν εδώ. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να τα καταφέρω", δήλωσε ο Αργεντινός το καλοκαίρι, λίγο μετά την ανακοίνωση της μεγάλης επιστροφής. Μπορεί να μην έχει κατορθώσει να βρει ρόλο στην ομάδα, όμως η αγάπη του κόσμου δεν έχει αλλάξει. Στα μάτια των οπαδών της Ρίβερ θα είναι πάντα ο "μικρός" που έτρεχε, σκόραρε και τρέλανε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Όσο χρόνια κι αν περάσουν...