Ρεάλ-Μπαρτσελόνα: Ο Κρόος τόλμησε να κάνει τον ‘Μαραντόνα’

Ο Βινίσιους ήταν ο πιο δημιουργικός ποδοσφαιριστής του ντέρμπι της Ρεάλ Μαδρίτης με την Μπαρτσελόνα στο ‘Σαντιάγκο Μπερναμπέου’, για την 26η αγωνιστική της Liga. Αλλά, όπως συμβαίνει με τους Βραζιλιάνους, που το θεαθήναι μετρά περισσότερο από την ουσία, ήταν αμφίβολο τι επρόκειτο να δώσει ως την 1η Μαρτίου, από τη στιγμή που η προσφορά του υπαγόταν περισσότερο σε ένα επίπεδο ενασχόλησης και όχι αληθινής ανησυχίας. Η Ρεάλ Μαδρίτης, δίχως να είναι η καλύτερη ομάδα από τις δύο, ‘καθάρισε’ το προαιώνιο ντέρμπι διότι ήταν εξυπνότερη. Κι αν η εξυπνάδα απαιτεί εμφάνιση, ο κόσμος δεν θα ήθελε ν’ αλλάξει για να αντιμετωπίσεις τον Ρέτζι Μίλερ.

Η διαφορά είναι πασιφανής, ωστόσο στην ενασχόληση με το αντικείμενο, τη συγκεκριμένη κατάσταση που συνειδητά το θύμα επιστρέφει για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ό,τι δεν συνέβη, είναι αναπόδραστη αλήθεια πως οι προτεραιότητες είναι αλλαγμένες. Ο Τόνι Κρόος υπενθύμισε ένα τρόπον τινά ροτέισον σε ό,τι μπορείς να φανταστείς υπό την έννοια της προπόνησης. Οπότε τότε, το να σηκώσει το χέρι του και να επιζητά μία κυκλική κίνηση, που θα έβγαζε κάποιον που θα μπορούσε ελεύθερο πεδίο να διανύσει ήταν ευλογία για τον ίδιον. Ούτως ή άλλως όμως, ο αφηγητής της ιστορίας δεν θα μπορούσε να υποπτευθεί ότι αυτή η απαιτητική αλλαγή του χεριού του, μαζί με τη σπουδαία εμφάνισή του, δεν ήταν παρά διαφανώς αρχηγός με απωθημένα, που δεν βρήκε τη λύση.

Ο Κρόος μιμήθηκε άνετα έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των ειδών, προκειμένου να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Η διαδικασία που ακολούθησε ο Ντιέγκο Μαραντόνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, στο 2-1 επί της Νιγηρίας, με την πεποίθηση πως αυτή η πληροφόρηση θα καταστεί αχρείαστη, έχει το σκοπό της: 90-10 κλίμα. Ασφαλής ο Μαραντόνα, τότε, σε μία από τις τελευταίες στιγμές του ως διεθνής, βρήκε τον Κλαούντιο Κανίγια με ένα αντικομφορμικό μοτίβο, κατεβαίζοντας τα χέρια του και προτείνοντας ησυχία. Οπότε, ενώ οι Νιγηριανοί ήταν ανακουφισμένοι με την προοπτική, η Εκκλησία δεν νοιάζεται περισσότερο για οτιδήποτε άλλο.

Η πάσα του Κρόος βρήκε τον Βινίσιους προετοιμασμένο, έχοντας κάνει την κίνηση με τον Ζεράρ Πικέ. Αν το πλασέ του θα μπορούσε να αποτελέσει μία συνεχιζόμενη πορεία χωρίς εμπόδια δεν είναι βέβαιο, πάντως, το γκολ του, ως το πραγματικό γέννημα ποίησης, που τον βάζει στο τηλεοπτικό πλάνο την τελευταία στιγμή, σε ό,τι αφορά τους πρωταγωνιστές της φάσης. Με τον Πικέ να πέφτει στο έδαφος, ο Βινίσιους δεν το ξέρει, αλλά κουβαλά μια αγωνία: εκείνη κάποιου που αμφιβάλλει για το πρωτογενές στάδιο της δουλειάς του, ως εκ τούτου το βασικό.

Για κάθε Βινίσιους, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει μία μπαλιά που δεν πέρασε, ένας Ρομπίνιο που ουδέποτε βρήκε αυτό το γκολ, το να ευγνωμονηθεί στο πρακτικό κομμάτι του παίκτη με μία ιδιαίτερη στατιστική κατηγορία θα ήταν περιττό. Ο Ζιντάν, με το κομμάτι της προοπτικής στο μυαλό του, παρέταξε μία ομάδα για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα, ακόμα κι αν αυτά θα ήταν οι τελευταίες ημέρες μίας ισοπαλίας. Έτσι ο Γάλλος κατάφερε και την κινητοποίησε, μαζί με τους ακραίους, που λυμαίνονταν τα κενά και την έλλειψη στόχευσης που έμοιαζε να έχει η Ρεάλ. Αυτό είναι που χαροποιεί. Με αυτήν τη φόρτωση στα φτερά, του Βινίσιους στα αριστερά και του Μαριάνο στα δεξιά πολύ αργότερα, η Ρεάλ με καθαρό σκορ πήρε το προβάδισμα για τον τίτλο, το οποίο θα κριθεί οπουδήποτε αλλού, εκτός από το ντέρμπι.

Στη Μαδρίτη εύχονται να είναι τόσο εύκολο όσο και αποτελεσματικά. Ο Κανίγια δεν γνωρίζει το λάθος στις περιστάσεις που έφυγε νόμιμα και βρόμικα από την ευθεία, ενώ ο Μαραντόνα την αναζητεί.