Premier League: Ξέρετε τίποτε καλύτερο;

Είναι το αγγλικό πρωτάθλημα το καλύτερο του κόσμου; Γιατί έχετε αντίρρηση; Κι αν έχετε, πείτε μας ένα καλύτερο. Όσα επιχειρήματα κι αν επιστρατεύσουν οι θιασώτες του ισπανικού μοντέλου ή της γερμανικής Bundesliga, αλλά και του πάλαι ποτέ ένδοξου καμπιονάτο, πάλι στην Premier League θα καταλήξουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση άλλη λίγκα να αρέσει περισσότερο, να... απασχολεί περισσότερους και να προσφέρει το θέαμα των Άγγλων. Στην Ελλάδα, ειδικά!

Θα χρειαστεί να πάμε κάποια χρόνια πίσω, στην εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης, όταν η πτωχή πλην τίμια Ελλάς (Ελλήνων, Χριστιανών τότε, στα... καραχουντέικα χρόνια) ανακάλυπτε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο πρώτος αγώνας (από το εξωτερικό) που είδε η χώρα μας (το 1970) ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ Λιντς και Τσέλσι. Μετάδοση του ΕΙΡΤ, όπως είχε μετονομαστεί το ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, με το Τ να προστίθεται για να εννοηθεί το Τηλεοράσεως), σε περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη. Αν και οι δέκτες που υπήρχαν (κυρίως) στην Αθήνα δεν ξεπερνούσαν τις 20.000-30.000, το να μεταδοθεί ολόκληρος αγώνας (και μάλιστα διεθνής) από τη μικρή οθόνη, έμοιαζε με μια ιστορία (σχεδόν) επιστημονικής φαντασίας.

Η τηλεόραση, όμως, ήταν η συσκευή που θα άλλαζε ριζικά τη ζωή όλων μας. Οι πωλήσεις αυξήθηκαν σημαντικά το ίδιο καλοκαίρι, λόγω και των μεταδόσεων του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας, ενώ καθώς άρχιζε η δεκαετία του '70, ο 'Άγνωστος Πόλεμος' του Νίκου Φώσκολου συγκλόνιζε την Ελλάδα και κρατούσε τη νεοελληνική οικογένεια στο σπίτι. Οι ημίτρελοι δικτάτορες-συνταγματάρχες ήταν τρισευτυχισμένοι, βλέποντας την κοινωνία να παρακολουθεί σύσσωμη τις περιπέτειες του (ομόβαθμού τους) Διαγόρα Βαρτάνη. Νόμιζαν ότι έτσι θα καθυποτάξουν τους πάντες στον 'γύψο', που εν τη εννοία όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, είχε τοποθετηθεί η Ελλάδα από το 1967.

Η Υπηρεσία Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων, η περίφημη ΥΕΝΕΔ, καθιέρωσε το 1972 και την πρώτη αθλητική εκπομπή της ελληνικής TV. Λεγόταν 'Αθλητικό Απόγευμα' και την παρουσίαζε ο Κώστας Σισμάνης, άριστος γνώστης της πυγμαχίας και μανιώδης καπνιστής, εκτός των άλλων. Σε μια από τις πρώτες εκπομπές, η σύνδεση με το στούντιο έγινε εν μέσω καπνών που έβγαζε το πούρο του! Το 'Αθλητικό Απόγευμα', όπως λεγόταν η ιστορική εκπομπή, πρόσφερε και ένα ματς του αγγλικού πρωταθλήματος. Συνήθως βλέπαμε τα καλύτερα στιγμιότυπα του ματς της προηγούμενης εβδομάδας. Ήταν η... χαρά των ποδοσφαιρόφιλων, εκείνων που ήθελαν να πάρουν γεύση από το τι γίνεται εκτός συνόρων. Αν δεν κάνουμε λάθος, η ΥΕΝΕΔ και το 'Αθλητικό Απόγευμα' αναμετέδιδε την επίσης ιστορική εκπομπή της αγγλικής ITV, με τίτλο 'Big Match'. Ο εμβληματικός Μπράιαν Μουρ, για 3 δεκαετίες η φωνή του αγγλικού ποδοσφαίρου, είχε την ευθύνη των μεταδόσεων.

Η μουσική εισαγωγή έμεινε στην ιστορία και όποτε οι άνω των 50-55 ετών την ακούν, περιμένουν ότι θα δουν... αγγλικό ποδόσφαιρο.

Πρώτα ο Βασίλης Γεωργίου (που ενδιάμεσα σπίκαρε και μερικά φιλμάκια από το ΝΒΑ της εποχής!) και μετά ο Γιάννης Αργυρίου έκαναν διαφορετικά τα Σάββατα μας. Σχεδόν μαγικά, αφού οι μεταδόσεις του ποδοσφαίρου σπάνιζαν στην Ελλάδα. Μετρημένοι οι αγώνες που παρακολουθούσαμε από το ελληνικό πρωτάθλημα, λίγα και τα ματς που έτσι κι αλλιώς οι ομάδες μας έδιναν στην Ευρώπη. Κάθε Σάββατο, όμως, βλέπαμε Αγγλία. Κι έτσι η Ελλάδα γνώρισε από κοντά το αγγλικό ποδόσφαιρο, με τα γήπεδα που πήγαιναν πέρα δώθε όταν οι όρθιοι οπαδοί χόρευαν, ανεβοκατεβαίνοντας την εξέδρα. Άρχισε να μαθαίνει τους... μαλλιάδες Άγγλους ποδοσφαιριστές, να αγαπάει τους δυναμικούς σέντερ μπακ που μάτωναν τα κούτελά τους, τα γήπεδα που γίνονταν λάσπη από τη βροχή και τα πατήματα των ποδοσφαιριστών. Κάπως έτσι άρχισαν και οι έρωτες με τις διάφορες ομάδες της Αγγλίας. Η Λιντς και η Τσέλσι ήταν οι ομάδες της μόδας στις αρχές της δεκαετίας του '70. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρισκόταν σε πτώση και κάπου εκεί άρχισε να λάμπει και η Λίβερπουλ, που αργότερα έγινε κυρίαρχη.

Το ακριβό περιτύλιγμα και περιεχόμενο

Τα χρόνια πέρασαν, μεσολάβησαν πάρα πολλά, η τηλεόραση πλέον μεταδίδει σχεδόν κάθε μέρα ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, ωστόσο, για όλους όσους έζησαν εκείνα τα πρώτα χρόνια, δεν τίθεται θέμα. Το αγγλικό πρωτάθλημα παραμένει το κορυφαίο του κόσμου. Κάποιες εποχές δεν ήταν. Οι Άγγλοι, προσκολλημένοι στις παραδόσεις, είδαν τους Ιταλούς στη δεκαετία του '80 να γίνονται το κέντρο του κόσμου, την Ισπανία να έχει μια λίγκα με δυο κολοσσιαία κλαμπ (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα) και τη Bundesliga να αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης και οργάνωσης.

Παρόλα αυτά, η Premier League, όπως ονομάζεται πλέον από το 1992 και μετά, αργά αλλά σταθερά τους ξεπέρασε όλους. Οι Άγγλοι βασανίστηκαν από μια πολιτική εναντίον του ποδοσφαίρου, βρήκαν όμως τη λύση εκ των έσω. Το έγκλημα του Χίλσμπορο έφερε τους πάντες σε οριακά επίπεδα. Παρά την προσπάθεια της αστυνομίας να φορτώσει τα πάντα στις πλάτες των οπαδών, ήταν ολοφάνερο ότι όλα όσα είχαν γίνει στη δεκαετία του '80, έμοιαζαν με ένα αποτυχημένο κυνήγι μαγισσών. Η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ νόμιζε ότι θα διορθώσει το πρόβλημα της βίας με την απόλυτη αστυνόμευση, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Σε απαρχαιωμένα γήπεδα, για τη συντήρηση των οποίων δεν ενδιαφερόταν κανείς, σε ένα πρωτάθλημα που έχανε σε δημοτικότητα, το μέλλον προδιαγραφόταν ζοφερό.

Οι οπαδοί έπαιζαν ξύλο μέσα κι έξω από τα γήπεδα, ενώ χρόνια πριν από το 'Χίλσμπορο' είχε πιάσει φωτιά η ξύλινη εξέδρα του γηπέδου της Μπράντφοντ, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 56 φίλαθλοι. Ο ανεξάρτητος δικαστής Πίτερ Τέιλορ, που ανέλαβε την υπόθεση του 'Χίλσμπορο', έγραψε στην περίφημη αναφορά του: "Όταν στους φιλάθλους φέρεσαι όπως στα ζώα, θα κάνουν κι αυτοί το ίδιο...". Οι προτάσεις του για το μέλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου συντάχθηκαν σε ένα δεύτερο κείμενο, το οποίο λειτούργησε σαν οδηγός για ό,τι επακολούθησε στη συνέχεια. Οι ομάδες πήραν γενναίες επιχορηγήσεις για να αναμορφώσουν τα γήπεδά τους, καταργώντας τις θέσεις των ορθίων, τη... μεγαλύτερη παράδοση που υπήρχε στις εξέδρες. Και το 1992, ο Ρούπερτ Μέρντοχ αποφάσισε να επενδύσει στο ποδόσφαιρο, μπαίνοντας στην αγορά των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.

Ξέρεις ότι βλέπεις... αγγλικό

Το προϊόν έγινε πανάκριβο. Και στο περιτύλιγμά του και στο περιεχόμενο. Η Αγγλία, που μοιράζει πλέον το χρήμα με τη σέσουλα, έγινε ο αγαπημένος προορισμός ποδοσφαιριστών και προπονητών. Επενδυτές απ' όλον τον κόσμο, Αμερικανοί, Ρώσοι, Άραβες, Ταϊλανδοί κι άλλοι Ασιάτες βρίσκονται στο 'τιμόνι' των κλαμπ, που δεν θυμίζουν σε τίποτε αγγλικές ομάδες των περασμένων ετών, καθώς σε πολλές ψάχνεις να βρεις τους Βρετανούς με το... κιάλι.

Αυτό, όμως δεν εμποδίζει το πρωτάθλημα να έχει μια ξεχωριστή φυσιογνωμία. Μπορεί στο γήπεδο να παίζουν... 22 παίκτες εκτός Νησιού, παρόλα αυτά, όταν τους βλέπεις στο γήπεδο είσαι 100% σίγουρος ότι πρόκειται για ποδοσφαιριστές αγγλικών ομάδων. Ακόμη και η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γουαρδιόλα, οι ομάδες του οποίου έχουν ανεξίτηλη τη 'σφραγίδα' και το στιλ του, πρώτα απ' όλα έχει την ιδιοσυγκρασία ενός αγγλικού κλαμπ, υψηλού επιπέδου. Παρότι στις περισσότερες ομάδες οι προπονητές είναι ξένοι, το στιλ της Premier League παραμένει πολύ αναγνωρίσιμο. Ρυθμός εξοντωτικός, ελάχιστες διακοπές (βοηθάνε και οι διαιτητές σε αυτό, αν και πολλές φορές το παρακάνουν, αγνοώντας πολύ δυνατά έως αντιαθλητικά μαρκαρίσματα), ευδιάκριτες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, τεράστιο πάθος. Βλέπεις ένα 20λεπτο και νομίζεις ότι έχουν διεξαχθεί δυο 90λεπτα με παράταση.

Η Premier League έχει απλωθεί ως προϊόν σε ολόκληρο τον πλανήτη (γι' αυτό και η ώρα έναρξης ενός αγώνα του Σαββάτου είναι αρκετά νωρίς, 12:00 Αγγλίας, ώστε να μεταδίδεται το απόγευμα στην... Κίνα) και όλες οι τηλεοράσεις του κόσμου δίνουν χρυσάφι για αποκτήσουν τα δικαιώματα. Η περσινή μονομαχία Σίτι - Λίβερπουλ καθήλωσε εκατομμύρια τηλεθεατές σε ολόκληρο τον κόσμο. Κρίθηκε στο νήμα υπέρ της ομάδας του Μάντσεστερ, με τους 'κόκκινους' να απαντούν, κατακτώντας το Champions League απέναντι στην Τότεναμ, που σύμφωνα με τον ειδικό του Contra.gr, Γιώργο Περπερίδη, έκανε τις καλύτερες μεταγραφές.

Μη ξεχνάτε ότι και στον τελικό του Europa League έπαιξαν δυο ομάδες της Premier League, με την Τσέλσι να επικρατεί της Άρσεναλ. Ναι, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, από το να βλέπεις Premier League. Από τώρα, αρχές Αυγούστου, μέχρι τις 17 Μαΐου, όταν διεξάγεται η τελευταία αγωνιστική και (ελπίζουμε ότι) η Λίβερπουλ θα πανηγυρίσει τον τίτλο μέσα στο Νιούκαστλ...

Ήταν καλύτερος του Φαν Ντάικ ο Μέσι πέρυσι; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: