Οι 2 παράδοξες επιλογές στις υποψηφιότητες για τα βραβεία της FIFA

Ας συμφωνήσουμε εξ αρχής σε κάτι θεμελιώδες για να αποφευχθούν οι παρερμηνίες στη συνέχεια. Η ανάδειξη των κορυφαίων προσωπικοτήτων κάθε ποδοσφαιρικής χρονιάς είναι μια διαδικασία που αφορά όντως τους κορυφαίους, είτε πρόκειται για ποδοσφαιριστές είτε για προπονητές.

Στην πλειονότητα των αναρίθμητων περιπτώσεων η σύσταση των υποψηφίων είναι αυταπόδεικτη και καθόλα αποδεκτή. Πώς είναι δυνατόν ν’ αμφισβητηθεί φερ’ ειπείν η εκ νέου παρουσία του Λιονέλ Μέσι των 36 γκολ με την Μπαρτσελόνα στη LaLiga, ο οποίος κατέκτησε το Πρωτάθλημα στην Ισπανία ως αρχισκόρερ όλης της Ευρώπης, έφτασε στα ημιτελικά του Champions League, όπως και του Copa America με την Αργεντινή.

Ή από την άλλη του Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος καθοδήγησε τη Λίβερπουλ ως το θρίαμβο στον τελικό του Champions League και στη δεύτερη θέση της Premier League με 97 βαθμούς και μόλις μια ήττα, επίδοση-ρεκόρ στην ιστορία των ‘κόκκινων’;

Τα κριτήρια επιλογής

Απ’ όταν το 2016 επήλθε ο χωρισμός με το ‘France Football’ και ‘έσπασε’ η σύμπραξη για την απονομή ενιαίου τίτλου, η FIFA έχει ορίσει δύο, ολίγον τι αυθαίρετα, κριτήρια κατάρτισης των λιστών με τους διεκδικητές των βραβείων. Από τη μία λαμβάνεται υπ’ όψιν η αθλητική επίδοση κάθε προσώπου και από την άλλη η γενική συμπεριφορά του, εντός ή εκτός γηπέδου. Τότε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία έλεγαν πως όλο αυτό συνέβη προκειμένου “το φως να πέσει στο ποδόσφαιρο“, διότι “όλο αυτό το γεγονός θα πρέπει ν’ αφορά το παιχνίδι και τίποτ’ άλλο“, όπως συμπλήρωνε ο πρόεδρος Τζιάνι Ινφαντίνο.

Βέβαια, υπό αυτές τις συνθήκες, η αρμόδια επιτροπή των ‘experts’ (όπως αποκαλούνται) έχει την ευχέρεια να ζυγίσει κάθε φορά τα δεδομένα και να συμπεριλαμβάνει στις υποψηφιότητες, για να κρατήσει τις ισορροπίες, ακόμη και ποδοσφαιριστές ή προπονητές που -κατά γενική ομολογία- δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στην τελική 10άδα.

Οι λίστες για το 2019 δεν ‘απεγκλωβίστηκαν’ από τον κανόνα των ισαποστάσεων. Διότι μέσα στις αυτονόητες συμμετοχές συγκαταλέγονται δύο που, φαινομενικά τουλάχιστον, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Ταυτόχρονα λείπουν ισάριθμες που, στα δικά μας μάτια, κάλυπταν τις παραμέτρους.

Πού είναι ο Βαλβέρδε;

Δεν μπορούμε αλήθεια να εξηγήσουμε γιατί ο Ντιντιέ Ντεσάμπ διεκδικεί το βραβείο του ‘Best Men’s Coach’, όταν στα σχόλια που τον συνοδεύουν ‘φωτίζεται’ το γεγονός πως έφερε τη Γαλλία στην κορυφή του προκριματικού ομίλου του EURO 2020, με ισοβαθμία όταν δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία και μολονότι ηττήθηκε 2-0 στην Τουρκία, την οδήγησε σε οριακές νίκες επί της Ολλανδίας (2-1) και της Γερμανίας (2-1) στο Nations League και απλώς την κράτησε στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA, παρόλο που έχει πέσει τρίτη.

Αντίθετα δεν θα φέρουμε αντίρρηση στις υποψηφιότητες του Αργεντινού Μαουρίτσιο Ποτσετίνο, ασχέτως αν δεν κατέκτησε τίτλο με την Τότεναμ, και του συμπατριώτη του Ρικάρντο Γκαρέκα, εκλέκτορα του Περού που έφτασε μετά το 1975 στον τελικό του Κόπα Αμέρικα.

Την ίδια ώρα ωστόσο η απουσία του Ερνέστο Βαλβέρδε προκαλεί αν μη τι άλλο έκπληξη. Δεκτόν, ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού δεν κουμάνταρε με τέτοιο τρόπο την Μπαρτσελόνα προκειμένου να φτάσει ως την ευρωκούπα. Ταυτόχρονα όμως κατέκτησε το πρωτάθλημα 26 νίκες στις 38 αγωνιστικές, τερματίζοντας στο +11 από την Ατλέτικο Μαδρίτης και στο +19 από τη Ρεάλ Μαδρίτης, διεκδίκησε μέχρι το τελευταίο λεπτό το κύπελλο και στην Ευρώπη αποκλείστηκε στην 4άδα, αφού είχε ‘καθαρίσει’ πρότερα Λιόν και Γιουνάιτεντ, από τη διαστημική Λίβερπουλ.

Μην πιστέψεις πως κάτι αντίστοιχα παράδοξο δεν συντελέστη στην κορυφαία 10άδα των ποδοσφαιριστών. Καταλαβαίνεις απόλυτα τους λόγους που ο Ολλανδός Βίρχιλ Φαν Ντάικ ή ο Αιγύπτιος Μο Σαλάχ, οι δύο κομβικοί για τη λειτουργία της Λίβερπουλ ποδοσφαιριστές, ο Βέλγος Εντέν Αζάρ, χωρίς τον οποίο η Τσέλσι θα ήταν μια άλλη ομάδα, και ο Ολλανδός Φρένκι ντε Γιονγκ του Άγιαξ θα τεθούν προς ψήφιση.

Γιατί ο Κέιν;

Πώς όμως εξηγείς ότι ο Χάρι Κέιν, ο οποίος απλώς “βοήθησε την Τότεναμ να φτάσει στον τελικό του Champions League” χωρίς βέβαια να συμμετάσχει στα τέσσερα από τα έξι ματς των νοκ άουτ φάσεων – χάνοντας τους δύο ημιτελικούς με τη Σίτι και επιστρέφοντας ανέτοιμος στον τελικό, σκόραρε στα 17 από τα μόλις 28 παιχνίδια που εμφανίστηκε στο πρωτάθλημα και έφτασε ως τα ημιτελικά του Nations League προτιμήθηκε αντί του Σέρχιο Αγουέρο; Όντως ο Άγγλος φορ ήταν σημαντικός για τους Λονδρέζους ως τον Απρίλη, βρέθηκε όμως εκτός λόγω του τραυματισμού του κι αν με το… ζόρι θα έπρεπε να επιλεγεί κάποιος από τη φιναλίστ του Champions League, τότε αυτός θα έπρεπε να είναι -μάλλον- ο Κορεάτης Σον. Ή ο Δανός Έρικσεν.

Αδιαπραγμάτευτα στη θέση του Κέιν θα έπρεπε να είναι ο 31χρονος Αργεντινός. Διότι όχι μόνο ήταν ο βασικός φορ της Μάντσεστερ Σίτι στο εγχώριο τρεμπλ (πρωτάθλημα, κύπελλο, λιγκ καπ), αλλά τέλειωσε τη σεζόν 26 γκολ σε αυτές τις τρεις διοργανώσεις, όντας πάνω από τον Κέιν, και πέτυχε άλλα 6 τέρματα στην πορεία ως τα προημιτελικά του Champions League! Φταίει μάλλον που δεν ήταν με την Εθνική Αργεντινής. Μάλλον…

Το αποτέλεσμα

Για να γνωρίζεις, δικαίωμα συμμετοχής στην ψηφοφορία έχει και το κοινό, εκτός των αρχηγών / προπονητών των εθνικών ομάδων και 200 δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο. Στο αποτέλεσμα η κάθε ψήφος έχει ακριβώς την ίδια ισχύ (25%). Η διαδικασία για τον κόσμο ολοκληρώνεται στις 19 Αυγούστου.