ΠΑΟΚ: Ο Όλαφ Ρέμπε έχει μάθει να παίρνει πολύ δύσκολες αποφάσεις

Ποδοσφαιριστής, προπονητής και στέλεχος. Ο 42χρονος Όλαφ Ρέμπε, που προαλείφεται -ως φαβορί τούτη τη στιγμή- για την κενή θέση του τεχνικού διευθυντή στον ΠΑΟΚ, έχει υποδυθεί σε λιγότερα από 25 χρόνια καθέναν από τους ρόλους στο 'καστ' ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ. Ως παίκτης δεν πρόφτασε να πείσει αν άξιζε να σταθεί στο χορταρένιο σανίδι και ενδεχομένως να πρωταγωνιστήσει. Ήταν από εκείνους που τα όνειρά τους καταστρέφονται από ένα 'κρακ'. Στα 20 του υπέστη σοβαρό τραυματισμό στον έσω πλάγιο σύνδεσμο του γονάτου, ο οποίος τού απαγόρευσε τα όνειρα και ό,τι είχε ξεκινήσει πριν από την ενηλικίωσή του διακόπηκε απότομα.

Ρομαντικός, αλλά και καριερίστας

Την ατυχία του, βέβαια, φρόντισε να την μετατρέψει σ' ευλογία, δεν μεμψιμοίρησε. Άνευ καθυστέρησης αποδέχθηκε τη νέα πραγματικότητα, παράτησε σε μια γωνιά των αποδυτηρίων τα παπούτσια με τα καρφιά στον πάτο και ανέλαβε προπονητής της Άουεταλ από το Τόπενστεντ - δήμος 2.000 εγγραμμένων κατοίκων στο Σαλτζχάουζεν της Κάτω Σαξονίας, 40 χιλιόμετρα από το Αμβούργο. Μέχρι τα 33 του υπηρέτησε πιστά το μικρό αυτό κλαμπ, ως ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου. Περισσότερο το γούστο του έκανε, βοηθώντας μια ομάδα που τον πρωτοστήριξε σε μια περίπλοκη φάση της ζωής του.

Παράλληλα φρόντισε να εξελιχθεί ως προσωπικότητα. Διάβασε, μελέτησε επικοινωνία και διαφήμιση, έμαθε μικρά μυστικά του επαγγέλματος, ασκήθηκε χωρίς αμοιβή σε Άρσεναλ και Ντόρτμουντ, και όταν το 2004 κλήθηκε ν' αποφασίσει για την επαγγελματική αποκατάστασή του προχώρησε, βρίσκοντας κενό πόστο στο τμήμα μάρκετινγκ της Βέρντερ. "Ήταν σαφές για μένα ότι θα εργαστώ στο ποδόσφαιρο όσο πιο άμεσα και εντατικά γίνεται", είχε ομολογήσει. Αυτό έβαλε στόχο και δεν ξεστράτισε. Για κάμποσα χρόνια απασχολούταν ταυτόχρονα. Δούλεψε περιστασιακά για την οργανωτική επιτροπή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Το δίχως άλλο όμως τον ενδιέφερε πρωτίστως το μέλλον του στην ομάδα της Bundesliga που του άνοιγε νέες προοπτικές. Έριξε εκεί το βάρος και ως 2013, 35 ετών πλέον, είχε ανελιχθεί στην ιεραρχία φτάνοντας να γίνει ο επικεφαλής του τμήματος.

Η καρμική συνάντηση με τον Άλοφς

Στο μεσοδιάστημα γνωρίστηκε με τον Κλάους Άλοφς. Ο παλαίμαχος Γερμανός επιθετικός, πρωταθλητής Ευρώπης το 1980 και φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1986 με τη 'νασιοναλμάντσαφτ', έλυνε κι έδενε στο σύλλογο της Βρέμης. Μια ισχυρή προσωπικότητα με πειθώ και διορατικότητα. Προτού προχωρήσει προς υλοποίηση οποιοδήποτε πρότζεκτ, έπρεπε να φέρει την έγκρισή του. Τη δική του υπογραφή είχε στο κάτω μέρος της σελίδας η ακμή που έζησαν οι 'πράσινοι' από το 1999 και για μια γεμάτη 10ετία (πρωτάθλημα, κύπελλο, τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης, συμμετοχές στους ομίλους του Champions League).

Για 9 χρόνια ο Ρέμπε ήταν από τους πιο στενούς συνεργάτες του και έμπιστός του. Σε τέτοιο βαθμό που τον Φλεβάρη του 2013, αφού ο Άλοφς είχε προσληφθεί στη Βόλφσμπουργκ από τον Νοέμβριο, βρέθηκε ως 'άμαχος πληθυσμός' στο πεδίο της μάχης να δέχεται πυρά. Ο Άλοφς άρχισε το 'ριφιφί' στο κλαμπ της Βρέμης, καταθέτοντας πρόταση συνεργασίας σε κάθε στέλεχος που πίστευε θα του έκανε τη δουλειά όπως θα ήθελε και ο Ρέμπε ήταν, φυσικά, μεταξύ αυτών. Κατηγορήθηκε για 'λαθροθηρία' (ο Άλοφς) και περιπαικτικά συμβούλευσε τους πρώην εργοδότες να βάλουν ρήτρες για στελέχη που θα οι 'λύκοι' στο μέλλον.

Τον Ρέμπε δεν τον προόριζε για το εμπορικό τμήμα. Τον προόριζε για βοηθό του στο τμήμα της διεύθυνσης ολάκερου του συλλόγου. Κολακεύτηκε, παραιτήθηκε από την Βέρντερ και τον ακολούθησε σχεδόν τρέχοντας. Δίπλα του μάθαινε μέρα με τη μέρα τη δουλειά, αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές. Λέγεται πως αυτός κατάφερε να τελειώσει την υπόθεση του Ντε Μπρόινε από την Τσέλσι με τις συντονισμένες κινήσεις του σε μια πολύ συμφέρουσα τιμή για τη γερμανική ομάδα (22 εκατ. ευρώ).

Πάντως σε αντίθεση με τον προϊστάμενό του δεν του άρεσε η προβολή. Ήταν λιγομίλητος και τρομερά εσωστρεφής. Δρούσε κυρίως παρασκηνιακά. Ως "έναν πολύ επιφυλακτικό τύπο που προτιμά να εργάζεται σχολαστικά πίσω από τα φώτα", τον περιέγραφε ο Ελβετός Ντιέγκο Μπενάλιο - επί σειρά ετών τερματοφύλακας της Βόλφσμπουργκ, στην οποία την ίδια χρονική περίοδο ανήκε ο Αντελίνο Βιεϊρίνια. Ενδεχομένως ο αρχηγός του 'Δικεφάλου' έχει μεταφέρει τις εντυπώσεις του στον Ιβάν και στον Γιώργο Σαββίδη για το 'ποιόν' του 42χρονου σήμερα Γερμανού. Αν είπε κάτι ο Πορτογάλος και τι ήταν αυτό, ουδείς γνωρίζει. Θα μαθευτεί, εν καιρώ.

Η προαγωγή και οι 5 προπονητές

Από πολλές πηγές προκύπτει δεδομένα πως ο Ρέμπε κοιτούσε τη δουλειά του και δεν προκαλούσε εντάσεις. Ο ισχυρογνώμων Άλοφς ήταν από πάντα εκρηκτικός ως χαρακτήρας, φώναζε, καβγάδιζε στο λεπτό και μετά το τις πρώτες σούπερ σεζόν του μέλιτος, που συνδυάστηκαν με την κατάκτηση του κυπέλλου (3-1 την Ντόρτμουντ) και τη δεύτερη θέση (στο -10 από την Μπάγερν) της σεζόν 2014-15, άρχισαν ν' αναδύονται και ν' αφρίζουν βασικά προβλήματα συνεννόησης. Η Βόλφσμπουργκ είχε αρκετό χρήμα για ξόδεμα, χάρη στον χορηγό της, αλλά τ' αποτελέσματα δεν συμβάδιζαν με την αξία του ρόστερ. Ώσπου τον Δεκέμβριο του 2016 ο Άλοφς έλυσε τη συνεργασία του με το κλαμπ και όλο το χαρτοφυλάκιο πέρασε αυτομάτως στα χέρια του Ρέμπε. "Λειτουργεί οργανωτικά και γνωρίζουμε καλά τις δυνάμεις και τις ικανότητές του", έλεγαν από το κλαμπ όταν πια είχε επικυρωθεί η προαγωγή του.

Οι Γερμανοί ρεπόρτερς έγραφαν τότε πως είναι η ώρα ν' απογαλακτιστεί από τον μέντορά του, να ξεφύγει από τη σκιά του και ν' αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες ως ο δεύτερος νεαρότερος επικεφαλής κλαμπ στην πρώτη κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. "Είναι πράος και φιλικός". Αυτά υποστήριζε ο προπονητής της Βόλφσμπουργκ Βαλεριέν Ισμαέλ (ο Γάλλος που ήρθε αργότερα στον Απόλλωνα), ο οποίος είχε αναλάβει τον Οκτώβριο ερχόμενος από τη β' ομάδα. Μέχρι ν' απολυθεί στα τέλη του Φλεβάρη! Ήταν μία από τις πρώτες οδυνηρές -για τον Ρέμπε- αποφάσεις που όφειλε να λάβει για να μην καταλήξει η Βόλφσμπουργκ τσακισμένη στα βράχια, μια και ταυτόχρονα με το αγωνιστικό τέλμα υπήρχε ένα οικονομικό άνοιγμα που έπρεπε να διευθετηθεί για να συμμαζευτεί η ζημιά. Ο Ρέμπε είχε μάλιστα προβλέψει από το 2017 πως "είναι ανάγκη να συνεργαστούμε όλα τα κλαμπ", προτού σκάσει η φούσκα. Αυτός προσπάθησε πολύ.

Προηγουμένως είχε φροντίσει να βγει στην αγορά για να βρει ομάδα που θ' αγοράσει τον Γιούλιαν Ντράξλερ με υπεραξία. Ο Γερμανός διεθνής εξτρέμ είχε αρχίσει να γίνεται 'ζιζάνιο' στ' αποδυτήρια και προτού αρχίσει να φθίνει η τιμή του τον μοσχοπούλησε στην Παρί Σεν Ζερμέν έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ! Την ίδια εποχή παραχωρήθηκαν επίσης ο Ντάνιελ Καλιτζιούρι και ο Μπρούνο Ενρίκε, συμφωνίες που απέφεραν άλλα 6.5 εκατομμύρια στα ταμεία των 'λύκων'. Καθόλου άσχημα, τηρουμένων των συνθηκών, γεγονός που προσέλκυσε το ενδιαφέρον αγγλικών κλαμπ που θαύμασαν τη δουλειά του. Ο ίδιος αρνήθηκε ότι Τότεναμ και Μάντσεστερ Σίτι επικοινώνησαν μαζί του διευρευνώντας τις προθέσεις του.

Είχε μ' άλλα πράγματα ν' ασχοληθεί, καθώς η αγωνιστική ανεπάρκεια της Βόλφσμπουργκ δεν κρυβόταν. Διότι μπορεί η ομάδα να κέρδισε την παραμονή της με δύο νίκες αγώνες μπαράζ με την Μπραουνσβάιγκ, έχοντας ως σκόρερ τους Γκόμεζ και Βιεϊρίνια, ούτε όμως η επόμενη σεζόν κύλησε ιδεατά. Από τον Σεπτέμβριο είχε απολύσει κιόλας τον Γιόνκερ (που τον είχε προσλάβει τον Φλεβάρη αντί του Ισμαέλ), "γιατί ήταν καθήκον μας ν' αντιδράσουμε", όπως είχε ισχυριστεί χαρακτηριστικά δικαιολογώντας την πρόωρη πράξη του, αλλά η κατάσταση δεν παρουσίασε την απαιτούμενη βελτίωση και λίγους μήνες μετά (Φλεβάρης του '18) προχώρησε στην αντικατάσταση του Μάρτιν Σμιντ, παρόλο που αρχικά τον εκθείαζε καθώς "ξέρει τι θέλει να παίξει και μπορεί να το καταφέρει με την ομάδα που διαθέτουμε".

Επισήμως ο Σμιντ παραιτήθηκε "χωρίς να γνωρίζουμε τους ακριβείς λόγους", όπως διέρρευσε. Φέρεται ωστόσο ο Ρέμπε να είχε ενεργήσει τοιουτοτρόπως προς την κατεύθυνση "μετά από κουβέντα με πολλές ενστάσεις και αντιρρήσεις". Ως διάδοχο επέλεξε τον πολύ πιο έμπειρο Μπρούνο Λαμπαντία για να τελειώσει τη νέα ταραχώδη σεζόν και ν' αποφευχθεί ο υποβιβασμός. Ήταν ο πέμπτος διαφορετικός προπονητής επί της θητείας του. Η σεζόν 'σώθηκε' ξανά στα πλέι άουτ, μια και η Χολστάιν Κίελ δεν διέθετε ούτε την ισχύ ούτε την ποιότητα ν' αντισταθεί σ' ένα σύνολο με Γκιλαβογκί και Οριγκί, το οποίο πέτυχε ξανά δύο νίκες και διατηρήθηκε ξανά στην κατηγορία.

Ο κύκλος του έκλεισε πριν ανοίξει ο άλλος

Από τα τέλη του Απρίλη ωστόσο ο Ρέμπε είχε παυθεί τον καθηκόντων του, κοινή συναινέσει ελέχθη, παρά "την καλή συνεργασία αυτά τα πέντε χρόνια". Του είχε πιστωθεί αφενός πως "δημιούργησε νέες δομές στις ομάδες νέων και εφάρμοσε την ιδέα της ακαδημίας ποδοσφαίρου" με αποτέλεσμα να προωθούν στην πρώτη ομάδα ο Λούκα Ίτερ, o Έλβις Ρετσμπετάι (δανεικός στην Κολονία) και o Πολ Γιάκελ, παρόλα αυτά θεωρήθηκε ότι χάθηκε η ισορροπία και ταυτόχρονα εξέθεσε τη φήμη του κλαμπ στην περίπτωση των συζητήσεων με τον Χορστ Χελντ που ναυάγησαν. Έφυγε ως φίλος, χωρίς μαύρες σκέψεις.

Το ότι δεν συμπληρώθηκε ούτε καν μήνας από την αποχώρησή του κατέδειξε το καλό όνομα που είχε φτιάξει στην αγορά. Μάλιστα η πρόταση της αγγλικής Χάντερσφιλντ τον Μάη του 2018 του 'ρθε κουτί. Θα είχε Γερμανό προπονητή υπό την επίβλεψή του, τον Ντάβιντ Βάγκνερ, που ήταν ήδη από τον Νοέμβριο του 2015 στο Δυτικό Γιορκσάιρ και θα είχε τις προϋποθέσεις να εγκλιματιστεί πολύ πιο γρήγορα στο νέο περιβάλλον του. Στους 'Τέριερς' οι δυο τους δούλεψαν μαζί ως τα μέσα του Γενάρη (2019). Ο Ρέμπε παραιτήθηκε τρεις ημέρες αφότου ο Βάγκνερ έθεσε εαυτόν στη διάθεση της διοίκησης, η οποία αναζητούσε με τον τρόπο της "ένα νέο ξεκίνημα", διότι δεν θα απέφευγε τη μοιραία επιστροφή στην Championship. Δεν είχε επιλεγεί από τον ίδιο και είχε το δικαίωμα να βολευτεί με το το συμβόλαιό του, αλλά θεώρησε μια πράξη ηθικής την αποχώρησή του και πήρε το καπελάκι του. Από τότε δεν έχει εργαστεί αλλού.

Συζητήθηκε η επιστροφή του σε ομάδες της Bundesliga, όπως η Σάλκε, αλλά δεν καρποφόρησε οτιδήποτε. Είναι πιθανό ο ΠΑΟΚ να συνεργαστεί μαζί του για έναν νευραλγικό ρόλο, στον οποίο ο Λούμπος Μίχελ ή ο Μάρκο Μπράνκο δεν ανταποκρίθηκαν. Ούτε βέβαια τους δόθηκε ο απαραίτητος χώρος δράσης και οι αρμοδιότητες. Του Ρέμπε του αρέσει να τρέχει (πολύ) και να κολυμπά (στα βαθιά). Έμαθε ως 'άξιο τέκνο' του Άλοφς να είναι οργανωτικός, να κρίνει αυστηρά και καθαρά λογιστικά (συμβόλαια, πωλήσεις, αποδεσμεύσεις), να κάθεται στον πάγκο και να υπερασπίζεται συμφέροντα, ακόμη κι αν χρειάζεται να τσακωθεί πότε-πότε με διαιτητές. Στην επιλογή προπονητών μοιάζει να υστερεί. Ο ΠΑΟΚ έχει (τον Φερέιρα) - για την ώρα.