ΠΑΟΚ-Μπενφίκα: Ο Ζεζούς είχε δει τον αποκλεισμό του από τον Φερέιρα

Η Μπενφίκα ήταν ο αντίπαλος που ο ΠΑΟΚ ήλπιζε ν’ αποφύγει στην κλήρωση του γ’ προκριματικού γύρου του Champions League. Από τη φάση που στοίχειωνε έκτοτε το ζευγάρωμα με τους ‘αετούς’ της Λισαβόνας ως το 1-4 προ διετίας, ο ‘Δικέφαλος’ μετρούσε τρεις αποκλεισμούς. Όλους με ήττα στην Τούμπα. Η κληρωτίδα δεν εκπλήρωσε την ευχή του. Αντί για το συνολικό 66% της Ντιναμό Κιέβου ή της Γκενκ επαληθεύτηκε το 33%. Η ομάδα των 80 εκατομμυρίων στο τρέχον μεταγραφικό παζάρι και των 5 εκατομμυρίων για προπονητικό τιμ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιστροφή του Ζορζέ Ζεζούς, ήταν ξανά στο δρόμο του. Εντός έδρας. Κατάρα.

Τούτη τη φορά όμως σαν να ‘ταν όλα διαφορετικά. Σε εξέλιξη, αλλά κυρίως σε έκβαση. Αυτό είχε σημασία στο φινάλε: η πρόκριση σε μονό ματς. Ο απαιτητικός κόσμος (που πάντα βάζει έξτρα πίεση) έλειπε, το 2-1 έγινε το ξόρκι, τα μάγια λύθηκαν στα 90 λεπτά. Τη συνταγή την ανακάλυψε ο Αμπέλ Φερέιρα. Αυτός που φοβόταν περισσότερο από καθετί ο Ζορζέ Ζεζούς. “Με ξέρει πολύ καλά από τότε που με είχε σαν προπονητή“, έλεγε ο προπονητής της Μπενφίκα παραμονή του αγώνα της Τρίτης, φέρνοντας στη θύμησή του τη σεζόν 2003-04 που συνυπήρχαν στην Γκιμαράες. Μάθαινε τότε ο δεξιός μπακ Αμπέλ των 18 συμμετοχών. Ως πρώτος προπονητής τον συνάντησε έκτοτε 4 φορές και έχασε μόλις τη μία, οριακά. Τον ήξερε, τον διάβασε, τον εξουδετέρωσε.

Ο τρόπος που ο ΠΑΟΚ διάλεξε να παίξει ήταν εκ νέου υποδειγματικός για το σκοπό που ήθελε να υπηρετήσει. Το 3-4-3 λειτούργησε δεύτερη φορά στην Ευρώπη. Ναι η Μπενφίκα είχε τη συντριπτική κατοχή, άνω του 70%, είχε το δοκάρι (στο φάουλ του Πίζι), είχε την υπεροχή. Είχε φυσικά την ευκαιρία του Έβερτον στο 57′. Ως εκεί όμως. Ήθελε σίγουρα εύνοια από την τύχη η εκπλήρωση της ‘mission impossible’ που του έλαχε. Τύχη που έλειπε από τον ΠΑΟΚ τις πρότερες φορές που τη συνάντησε. Τύχη και ικανότητα μαζί. Πάνε ταίρι στην επιτυχία.

Γιατί είχε σταθερό γκολκίπερ. Τον έναν Ζίβκοβιτς. Γιατί η πάσα του Γιαννούλη στον Άκπομ και η ταυτόχρονα κάθετη κίνησή του για την εύστοχη προβολή του 1-0 στο 64′ απαιτούσε ορθή σκέψη. Γιατί η τρομερή κούρσα του διεθνούς αριστερού μπακ που στο 76′ έφερε τον Ζίβκοβιτς τον άλλον σε θέση ‘ένας μ’ έναν’ με τον αντίπαλό του πριν από το τελείωμα στα αριστερά του Βλαχοδήμου ζητούσε δυνάμεις, καίρια μεταβίβαση στο χώρο και φυσικά φινέτσα, κλάση, ποιότητα. Από έναν ποδοσφαιριστή που πριν από λίγες ημέρες άφηνε, σχεδόν υποχρεωτικά, τη Λισαβόνα για τη Θεσσαλονίκη.

Κάρμα. Για τον Σέρβο εξτρέμ, που περίσσευε στους ‘αετούς’ αλλά δεν πανηγύρισε, και μαζί όλους εκείνους που δεν ήθελαν τόσα χρόνια να βλέπουν το ’14’ στο χορτάρι της Τούμπας. Ο ΠΑΟΚ είχε ό,τι χρειαζόταν για να ‘διαλύσει’ την κατάρα. Είχε ακριβώς αυτό που έτρεμε ο Ζεζούς: σχέδιο, θάρρος, υπομονή, ενέργεια. Κουράγια ως το τέλος. Το κατάλαβε ο 66χρονος προπονητής τη στιγμή που η Μπενφίκα έμενε πίσω στο σκορ. Έβγαζε νευρικότητα η αντίδραση του. Το ματς είχε μισή ώρα μπροστά του. Ήξερε. Όταν ο Ράφα Σίλβα μείωσε ο χρόνος των Λουζιτανών είχε σωθεί. Στο 94′ είχε πια αποδεχθεί τη μοίρα του. Ο μαθητής Αμπέλ Φερέιρα καθόταν στο πρώτο θρανίο και ρουφούσε τη γνώση. Στο διαγώνισμα που κλήθηκε να γράψει πήρε άριστα 10.