ΠΑΟΚ-Άγιαξ: Η υπερβατική βραδιά του Άμστερνταμ

Το 1991 ήταν το 1-0 επί της Μαλίν στο Μέχελεν. Το 1999 ήρθε το 2-1 επί της Μπενφίκα στη Λισαβόνα. Το 2010 ακολούθησε το 1-0 επί της Ντιναμό στο Ζάγκρεμπ. Το 2011 πανηγυρίστηκε το 2-1 επί της Τότεναμ στο Λονδίνο. Το 2015 επιτεύχθηκε το 1-0 επί της Μπορούσια στο Ντόρτμουντ. Το 2016 κατακτήθηκε το 3-2 επί της Φιορεντίνα στη Φλωρεντία.

Η ευρωπαϊκή ιστορία του ΠΑΟΚ δεν στερείται υπερβάσεων. Ούτε θορυβωδών διπλών σε έδρες που άλλες ομάδες θα λύγιζαν. Ακόμη ένα, στο Άμστερνταμ την επόμενη Τρίτη (21:30), θα επαρκεί για να περάσει τον πρωταθλητή Ελλάδας από τον γ' προκριματικό στα πλέι οφ του Champions League και στο βατό σταύρωμα με ΑΠΟΕΛ-Καραμπάχ (1-2 ο αγώνας στη Λευκωσία) πριν από τους πολυπόθητους ομίλους. Εκτός κι αν βρει ισοπαλία με δύο (για παράταση) ή περισσότερα γκολ.

"Δεν θ' αλλάξω ούτε μία συλλαβή απ' αυτά που έχω πει. Στόχος μας είναι να περάσουμε τον Άγιαξ και μετά να μπούμε στους ομίλους. Είμαι νέος στην ηλικία, αλλά το ποδόσφαιρο μ' έχει διδάξει ότι όλα είναι δυνατά", έλεγε με στόμφο ο Αμπέλ Φερέιρα μετά το εύθραυστο 2-2 της Τρίτης στην Τούμπα. Μια (γεμάτη) Τούμπα που ναι μεν πυροδοτεί τα πιο πρωτόγονα ένστικτα επιβίωσης στον κόσμο των αστέρων, με ανατροπές όπως η περυσινή απέναντι στη Σπαρτάκ Μόσχας (όταν το 2-0 έγινε 3-2) ή η 7λεπτη εφετινή στην πρώτη μάχη με τον 'Αίαντα' αμέσως μετά την ψυχρολουσία του 9' (αυτογκόλ του Γιαννούλη), στο τέλος όμως αφήνεται άδεια μ' ένα 'αχ' πλημμυρισμένη. Αυτό το 'όχι πάλι' που στοιχειώνει μια προσπάθεια χρόνων.

Το 'αχ' αυτό μεταφέρθηκε σαν κύμα απ' άκρη σ' άκρη του γηπέδου στην ξοδεμένη ευκαιρία του Πέλκα στο 43'. Οι Θεσσαλονικείς είχαν βρει μπόσικους τους ημιφιναλίστ της περυσινής διοργάνωσης, που πασχίζουν να μάθουν να παίζουν χωρίς την ασφάλεια του Ντε Λιχτ και την αρχοντιά του Ντε Γιονγκ, και αναπτύσσονταν υπέροχα στο ανοικτό γήπεδο. Η φάση του 1-1 στο 32' ήταν ενδεικτική της πλαγιοκόπησης από αριστερά που έφερε τον Άκπομ να εκτελεί τον Ονάνα, ενώ το φάουλ από δεξιά που έφερε το 2-1 (με κεφαλιά του σιδεροκέφαλου Μάτος) ήταν αποτέλεσμα άλλης μιας κατεβασιάς στο χώρο. "Διατηρήσαμε την ηρεμία μας, γυρίσαμε το αποτέλεσμα και είχαμε δύο σπουδαίες ευκαιρίες", όπως παρατήρησε ο Πορτογάλος προπονητής.

Βέβαια το 'αν είχε γίνει το 3-1' δεν μεταβάλλει μια δεδομένη πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώθηκε στο φινάλε. Ούτε το 'αν ο Βαρέλα είχε διώξει καλύτερα την μπάλα', προτού ο Χούντελαρ ισοφαρίσει σχεδόν κατά λάθος στο 57', υποχρεώνοντας τον Πασχαλάκη να μαζέψει ξανά την μπάλα από τα δίχτυα του.

Ο ΠΑΟΚ δούλεψε πολύ και σωστά για να σβήσει μια κακιά στιγμή, να διορθώσει ένα στιγμιαίο λάθος, να επιστρέψει με αβαντάζ στ' αποδυτήρια του γηπέδου και επαναπροσδιορίσει το πλάνο του υπό τις νέες, ευνοϊκές συνθήκες. Άλλο το 0-0 της σέντρας και άλλο το υπέρ του 2-1. Δεν φρόντισε όμως ή δεν κατάφερε να διαχειριστεί την κατάσταση που προέκυψε αμέσως μετά το 2-2. Σαν να 'έπνιξε' τους παίκτες του Φερέιρα η απαίτηση του 'μην σταματάς, μην σταματάς Δικέφαλε'.

Οι φιλοξενούμενοι, ούτως ή άλλως ομάδα κατοχής, δεν έχασαν ούτε μια μονάδα από το 67% κατοχής που τους συνόδευσε σ' όλο το πρώτο μισό, ταυτόχρονα όμως αναχαίτιζαν κάθε προσπάθεια των γηπεδούχων ν' απειλήσουν. Κάτι που δεν είχαν καταφέρει να πράξουν στο πρώτο μισό. Λημνιός και Αουγκούστο, που ήρθαν από τον πάγκο, δεν λειτούργησαν υπερβατικά, ο Στοχ δεν προλάβαινε σε 10-12 λεπτά να 'πυρπολήσει' το παιχνίδι και ήταν ευχής έργον για τον ΠΑΟΚ που το αποτέλεσμα παρέμεινε αναλλοίωτο δεδομένης της πίεσης που άσκησαν οι πρωταθλητές Ολλανδίας κατά το τελευταίο τέταρτο.

Οι 15 τελικές προσπάθειες έναντι των 4ων αποτυπώνουν και δεν κρύβουν την έλλειψη επιθετικότητας από τον ΠΑΟΚ από το 45' ως το 90', αλλά τουλάχιστον τα 4 μπλοκαρισμένα σουτ και οι επεμβάσεις του Πασχαλάκη φανέρωσαν την αναλλοίωτη θέληση, από το πρώτο ως το τελευταίο σφύριγμα, για την αξίωση ως και απαίτηση των πιθανοτήτων που αναλογούν στην ελληνική ομάδα ως την έναρξη του β' ματς. Ειδάλλως ο Έρικ Τεν Χαχ δεν θα δήλωνε πως "το 2-2 δεν είναι αρκετό".