ΠΑΟΚ: 5 ξεκάθαροι λόγοι που ο Γκαρσία κέρδισε το νέο συμβόλαιό του

Παραδόξως, θα έλεγες, η επισημοποίηση της προαγωγής του Πάμπλο Γκαρσία ως επικεφαλής στο τεχνικό επιτελείο του ΠΑΟΚ δεν είχε συνοδευτεί από τυμπανοκρουσίες. Στις 31/10, λίγο πριν από τις 12:00 το μεσημέρι, το κλαμπ ενέτασσε εντός του κειμένου για την αποχώρηση του Αμπέλ Φερέιρα την πληροφορία πως “στο προπονητικό τιμ της πρώτης ομάδας προστίθενται πλέον οι Πάμπλο Γκαρσία, Μίροσλαβ Σνάουτσνερ, Γιάννης Αμπατζίδης, Χάρης Κομσής”.

Δίχως επιπλέον λεπτομέρειες ή πανηγυρικούς λόγους για την εξέλιξη. Απλώς λίγες ώρες αργότερα, βαθύ μεσημέρι πια, οι ‘ασπρόμαυροι’ δημοσίευσαν τις παρθενικές φωτογραφίες-βιντεοσκοπημένες του νέου σταφ. Το μόνο που παρέπεμπε σε ενθουσιασμό για την εξέλιξη ήταν το hashtag #riseup που συνόδευε τις αναρτήσεις της ‘ασπρόμαυρης’ ΠΑΕ στα κοινωνικά δίκτυα.

Ούτ’ ένας μήνας συμπληρώθηκε από τότε και τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου, ο 43χρονος Ουρουγουανός από το Πάντο, εμπορικό προάστιο του μητροπολιτικού Μοντεβιδέο, έχει ήδη βάλει την υπογραφή του σε συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2023. Τα 6 ματς (σε πρωτάθλημα και Ευρώπη) αρκούσαν όχι για να γίνει ολόγραμμα στον Λευκό Πύργο, αλλά για να κριθεί ως ο προπονητής που θα δουλέψει ένα πρότζεκτ σε βάθος τριετίας με όσα μέσα του δοθούν στο διάστημα αυτό. Το πιστοποιητικό επάρκειας περιείχε τουλάχιστον 5 βούλες.

Αλλαγή συστήματος

Η πρώτη επέμβαση του Πάμπλο Γκαρσία ήταν η επαναπροσέγγιση της τακτικής και επαναπροσδιορισμό της αγωνιστικής ταυτότητας. Έχοντας διαπιστώσει το 3-4-3 (με τις παραλλαγές του) δεν βολεύει τον ΠΑΟΚ, τουναντίον είναι ανώφελο και αποτελεσματικό, σε παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους πήγε στην άμυνα των τεσσάρων και προσαρμογές σε κέντρο-επίθεση ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε αγώνα. Το 3-1 στο Αγρίνιο τον βοήθησε πολύ να επιβάλει πως αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση με το υπάρχον υλικό και άρχισε να δουλεύει εντατικά πάνω σε αυτή τη διάταξη, βρίσκοντας σταδιακά σταθερές, όπως του Αουγκούστο στον άξονα για τα τρεξίματα που έλειπαν πολύ. Ή το δίδυμο Σβαμπ-Σβιντέρσκι. Προφανώς απαιτείται χρόνος στο δρόμο για την τελειοποίηση, αλλά για την ώρα η τροποποίηση μοιάζει να είναι ευεργετική για πολλούς από τους ποδοσφαιριστές και τη συνολική εικόνα της ομάδας του.

Τα αποτελέσματα

Τον Γκαρσία τον βοήθησαν σίγουρα η νίκες προκειμένου να κεφαλαιοποιήσει την εκτίμηση που του έχει όλος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ. Με 5 νίκες σ’ έξι παιχνίδια ο Ουρουγουανός κατόρθωσε να κερδίσει τον χρόνο που είχε ανάγκη (ως νέος προπονητής) για να μην βρεθεί εξ αρχής υπό καθεστώς πίεσης και φθαρεί χωρίς να φέρει ευθύνη για τη γη (καμένη δεν ήταν) που παρέλαβε. Προσώρας ουδείς έχει αμφιβάλει για το κατά πόσο ήταν η πιο ταιριαστή λύση για τη διάδοχη κατάσταση, δεδομένου πως ως τα τέλη του Οκτώβρη είχε δουλέψει μονάχα με την Κ19 και δεν είχε αναγκαστεί να ζήσει υπό την καθημερινή πίεση του πρωταθλητισμού, την (ενίοτε σκληρή) κριτική των μέσων ενημέρωσης και φυσικά τις υψηλές απαιτήσεις του κόσμου. Τον ένοιαζε πρώτα απ’ όλα να ‘χτίσει’ ποδοσφαιριστές και χαρακτήρες που θα ενσωματωθούν στην πρώτη ομάδα. Έπειτα από τη νίκη της πρεμιέρας του στο Αγρίνιο ακολούθησε εκείνο το εμφατικό 4-1 επί του σνομπισμού της Αϊντχόφεν με σαρωτικό ποδόσφαιρο στο β’ ημίχρονο, προτού καπαρωθεί το 3Χ3 στο πρωτάθλημα, με το πόδι στο γκάζι, σερί που έφερε τον ‘Δικέφαλο’ στη δεύτερη θέση της κατάταξης, καθόλου μακριά από την κορυφή. Η ήττα στην Ολλανδία είναι η μόνη μελανή στιγμή μέχρι στιγμής στο μήνα του μέλιτος.

Η προσωπικότητά του

Το βλέμμα που σε κοιτά, ο τρόπος που αντιδρά, η ηρεμία που εκπέμπει η φιγούρα του, ο δυναμισμός που αποπνέει είναι ο κορμός του, προφανώς, στοιχεία που ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν τη δεδομένη χρονική περίοδο για να μην εκτροχιαστεί και χάσει τον προσανατολισμό του. Αν και δεν είχε δουλέψει ποτέ με φτασμένους ποδοσφαιριστές, όσοι εξ αυτών είναι, η ισχύς και η βαρύτητα του ονόματός του είναι τέτοιες που ούτε καν τα 60 εκατομμύρια της Μπενφίκα για τον Άντριγια Ζίβκοβιτς είναι συγκρίσιμο μέγεθος. Ο Ουρουγουανός έχει την οντότητα να επιβληθεί στ’ αποδυτήρια, ν’ απαιτήσει και παράλληλα να εμπνεύσει παίκτες που θα ήθελαν να φτάσουν έως εκεί που ο ίδιος πάτησε. Ή να πλησιάσουν έστω. Άρα αν τον ακούν, ίσως βρουν την τύχη του. Πειθαρχία και σεβασμό ο 43χρονος προπονητής τα ‘χει εξασφαλισμένα, διότι ο ίδιος είναι εκεί για να εγγυηθεί ότι θ’ αναλάβει τις ευθύνες του και ταυτόχρονα θα προστατεύσει όσους ενδεχομένως τον εξέθεσαν με την απόδοσή τους. Όχι να μιλήσει περί ανέμων. Αυτός είχε μεταφέρει τις εντολές, αυτός διάλεξε πρόσωπα, αυτός κάτι δεν έκανε καλά πρώτος απ’ όλους. Οριοθετεί και πορεύεται ανάλογα. Με τα σωστά και τα λάθη του.

Η βιτρίνα του οργανισμού

Ο Γκαρσία δεν έπεσε ουρανοκατέβατος στον ΠΑΟΚ. Μοιάζει όντως σαν μάννα εξ ουρανού, αλλά σε αντίθεση με τον Αμπέλ Φερέιρα, που σε μια νύχτα έπρεπε να ‘τρέξει’ μια ομάδα που δεν ήταν δική του και εν συνεχεία έχοντας χάσει το πρωτάθλημα να πείσει για το σχέδιό του, ο ‘Κομαντάντε’ είχε ιδέα του τι ακριβώς παραλαμβάνει. Στο ίδιο προπονητικό περνούσε την καθημερινότητά του, με τα ίδια στελέχη συνομιλούσε, στα ίδια αφεντικά έδινε λογαριασμό μέχρι σήμερα. Δεν άλλαξε κάτι δραματικά. Με κάποιους ποδοσφαιριστές δε είχε προσωπικές επαφές, καθώς αυτός τούς είχε προετοιμάσει για την πρώτη ομάδα. Έχοντας δε παίξει μπάλα στην Τούμπα, γνωρίζει τη φιλοσοφία που πρεσβεύει ο σύλλογος, ποια ιστορία κουβαλά, ποιοι οι αντίπαλοί του και τι θέλει ν’ ακούει ο κόσμος και κυρίως πώς να το πει. Οι δηλώσεις του θα ‘ναι ταυτισμένες με το πνεύμα του οργανισμού.

Σύμμαχός του ο Ρέμπε

Ο Όλαφ Ρέμπε κλήθηκε να συνεργαστεί στο μεταγραφικό σχεδιασμό μ’ έναν προπονητή που δεν είχε επιλέξει. Ούτε ήταν της ποδοσφαιρικής ιδιοσυγκρασίας του. Θ’ αναρωτηθείς πως τον Γκαρσία δεν του τον πρότειναν/επέβαλαν; Ναι, αλλά είχε ήδη σχηματίσει άποψη για τα τεκταινόμενα στον ΠΑΟΚ και συμφώνησε πως ήταν η πιο ενδεδειγμένη λύση στην παρούσα φάση. Ειδάλλως δεν θα ‘χε λόγο να μιλήσει στο Kicker για “αμοιβαία εμπιστοσύνη και μία πολύ παραγωγική σχέση“. Θα έμενε στα κομψά και εγκωμιαστικά “είναι θρύλος“, “έχει κερδίσει τίτλους με την ΚΑΕ” και “κάνει το επόμενο βήμα” που θα περνούσαν απαρατήρητα. Εκφράζοντας την άποψη για ‘αμοιβαία εμπιστοσύνη’ δεν αφαιρεί τον εαυτό του από τη διαδικασία επιλογής και νιώθει σίγουρος πως οι αποφάσεις του (σε οργανωτικό και οικονομικό επίπεδο) δεν θα χτυπούν σε τσιμεντένιο τοίχο.

Συμπερασματικά, αυτό που πρόφτασε ο -σκάρτος- πρώτος μήνας του Πάμπλο Γκαρσία να ‘γεννήσει’ είναι ένα όραμα για το μέλλον. Ένα όραμα που με τον Αμπέλ Φερέιρα δεν αχνοφάνηκε στο ορίζοντα ποτέ. Ούτε καν παραπλανητικά.