Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: Η ‘ηρωική’ απόφαση του Γιώργου Δώνη

Κάποτε, αρχές και μέσα των 90s, δεν ήταν γνωστή η λέξη ‘κλειδάριθμοι’ και δεν υπήρχε ο περιορισμός στο πότε θα γίνουν τα ντέρμπι. Για παράδειγμα, τη σεζόν 1993-94 Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συναντήθηκαν στο (τότε γήπεδο) Καραϊσκάκη την 1η αγωνιστική, σε ένα άχρωμο και άγευστο 0-0. Και δεν χρειάζεται να γυρίσουμε τόσο πολύ τον χρόνο πίσω, αφού τη σεζόν 2006-07 οι δύο ‘αιώνιοι’ έπαιξαν πάλι 1η αγωνιστική, στο ΟΑΚΑ, με τους Πειραιώτες να επικρατούν 2-0 λίγες μέρες μετά το ευρωπαϊκό θρίλερ του τριφυλλιού με τη Βίσλα Κρακοβίας στο ίδιο γήπεδο.

Δεν είναι δημοσιογραφικό κλισέ το να αναφερθεί ότι τα πρόωρα ντέρμπι δεν δείχνουν την πραγματική εικόνα των ομάδων και δεν μπορεί -βάσει αυτών- να προβλεφθεί η πορεία τους μέσα στο ‘μαραθώνιο’ ενός πρωταθλήματος. Υπό αυτές τις συνθήκες και προϋποθέσεις, για το εφετινό, πρόωρο, ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτά ως άλλοθι. Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει και παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μόλις στην 4η αγωνιστική, οι δύο ομάδες έχουν δείξει σημαντικά δείγματα γραφής σε μία σεζόν που έτσι κι αλλιώς άρχισε από νωρίς.

Ο Παναθηναϊκός, βέβαια, δεν είχε τα ευρωπαϊκά προκριματικά και δεν χρειάστηκε να φορτσάρει από Ιούλη μήνα για να πετύχει κάποιο στόχο, όπως ο Ολυμπιακός στην προκειμένη περίπτωση. Η ομάδα του Μαρτίνς έδειξε ένα σημαντικό δείγμα των εφετινών ικανοτήτων στα έξι ματς που έδωσε μέχρι να μπει στους ομίλους του Champions League, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που τα δείγματα γραφής ήταν τα περιβόητα φιλικά στην Ολλανδία που ξάφνου ανέβασαν τον πήχη.

Το πρώτο λάθος του Δώνη

Άθελά του, ίσως και από τον ενθουσιασμό λόγω της εικόνας, αλλά και των δυνατοτήτων που γνώριζε από πέρυσι ότι έχει ο Παναθηναϊκός, ο Γιώργος Δώνης ανέβασε τις απαιτήσεις για τη νέα σεζόν. Δεν το είπε καθαρά ούτε έκανε λόγο για πρωταθλητισμό, αλλά αυτή η αισιοδοξία και ο υπέρμετρος ενθουσιασμός που δημιουργήθηκε από τον κόσμο του τριφυλλιού, δεν σταμάτησε εν τη γενέσει.

Ο Έλληνας προπονητής, λοιπόν, αν και έβλεπε τα δεδομένα προβλήματα που αντιμετώπιζε και όντας μπροστά σε μία κατάσταση που είχε δημιουργηθεί λόγω των ανοιχτών μεταγραφικών ζητημάτων, αλλά και της πολιτικής εκ της διοικήσεως πάνω σε τούτο το θέμα, παρακολουθούσε σιωπηλός. Ίσως γιατί πίστευε ότι όπως πέρυσι έτσι και φέτος θα τα καταφέρει. Πέρυσι ξεκίνησε με ένα -6 στην πλάτη και ευρωπαϊκό αποκλεισμό, φέτος χωρίς τον ‘βραχνά’ της αφαίρεσης βαθμών. Μπήκε στην ίδια αφετηρία με τους υπόλοιπους, άρα, θεωρητικά, είχε το πλεονέκτημα για το βήμα παραπάνω.

Το δεύτερο λάθος του Δώνη

Ο Δώνης αποδέχθηκε την κατάσταση, φρόντισε να μη βγάλει προς τα έξω την όποια ενόχληση και έβαλε μπρος να δουλέψει σε μία ομάδα με δεδομένα προβλήματα και αγωνιστικά κενά, αλλά και εκκρεμείς υποθέσεις. Ο περσινός Παναθηναϊκός του οικογενειακού κλίματος, των πιτσιρικάδων, του πρότζεκτ που άρεσε σε ολόκληρη την Ελλάδα, είχε μείνει εκεί, πέρυσι. Όλο αυτό χάθηκε στο επεισοδιακό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ με το άδοξο τέλος και το εντυπωσιακό ξεκίνημα που έφερε σειρά αφιερωμάτων και αναλύσεων, μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε μεταγραφικά -και σε κάποιες περιπτώσεις καθυστερημένα- αλλά δεν ενισχύθηκε ποιοτικά. Βάσει του μπάτζετ που είχε στη διάθεσή του ο Νταμπίζας, οι ‘πράσινοι’ μπορούσαν να καλύψουν κενά και να πάνε την ομάδα ένα ‘κλικ’ πιο πάνω, αλλά αυτό έγινε με λανθασμένο τρόπο. Με τη λογική ποιοτικών, για μικρομεσαίες ομάδες, ποδοσφαιριστών που μπορεί να έχουν το κίνητρο και να γίνουν οι νέοι ‘Χατζηγιοβάννηδες’ και ‘Μπουζούκηδες’. Για παράδειγμα, προτιμήθηκε ο Ζαχίντ από τον Τσιλιανίδη, ο οποίος σε τρεις αγωνιστικές έχει πετύχει ισάριθμα γκολ με την φανέλα του ΟΦΗ, πρωτεύει σε στατιστικές κατηγορίες του πρωταθλήματος και μόλις αναδείχθηκε MVP λόγω της εμφάνισής του με τον Παναιτωλικό.

Ο Δώνης αποδέχθηκε την κατάσταση ίσως γιατί να υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του. Όχι ότι δεν είναι καλός προπονητής, αλλά έχει διαφορά να κάθεσαι στον πάγκο μίας κανονικής ομάδας και άλλο σε αυτόν του Παναθηναϊκού που, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.

Το τρίτο λάθος του Δώνη

Την περασμένη Κυριακή ο Παναθηναϊκός γνωρίζει τη συντριβή στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’ από τον Άρη. Ο Γιώργος Δώνης είναι ‘σκασμένος’, στριφογυρίζει εντόνως στο μυαλό του το ενδεχόμενο της παραίτησης, συζητά με αντιπροσωπεία παικτών, σκέφτεται, το ξανασκέφτεται και την κρίσιμη στιγμή υπερνικά η αγάπη του για τον συγκεκριμένο σύλλογο.

Ανοίγουμε παρένθεση. Όνειρο του προπονητή Δώνη ήταν να δουλέψει στον Παναθηναϊκό. Από πιτσιρικάς φόρεσε την φανέλα του, πανηγύρισε τίτλους, έφτασε μία ανάσα από τον τελικό του Champions League, του άνοιξε η πόρτα για την Premier League. Επαγγελματίας, αλλά και αισθηματίας, είχε απωθημένο τον ‘πράσινο’ πάγκο. Κλείνει η παρένθεση.

Η ευκαιρία του δόθηκε πέρυσι, στα προπονητικά του ντουζένια. Πήρε το ρίσκο να δουλέψει σε μία προβληματική κατάσταση, τα πήγε μια χαρά, εφέτος ήθελε το κάτι παραπάνω. Στην πορεία προέκυψαν δύο ζητήματα. Το ένα ήταν το ενδιαφέρον της Χάντερσφιλντ και το άλλο η βαριά ήττα από τον Άρη. Για το πρώτο εκτιμήθηκε η στάση του επειδή δεν άφησε στα ‘κρύα του λουτρού’ τον Παναθηναϊκό για να εκπληρώσει το δεύτερο μεγάλο του όνειρο -να δουλέψει στην Αγγλία- για το δεύτερο λοιδωρήθηκε περί αποζημιώσεων.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι στο μυαλό του ο Έλληνας προπονητής δεν θέλει να φύγει από τον Παναθηναϊκό σαν αποτυχημένος και να προστεθεί ως κρίκος στην αλυσίδα της ‘πράσινης’ εσωστρέφειας που κατατρώει τον σύλλογο. Το πιο εύκολο ήταν η παραίτηση και ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα ενόψει Ολυμπιακού. Το δύσκολο, το οποίο όμως μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ, ήταν η παραμονή, έχοντας μπροστά του το ‘βουνό’ ενός ντέρμπι με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι τρεις δρόμοι

Τα πράγματα, ενόψει Ολυμπιακού, είναι απλά. Υπάρχει η πιθανότητα ενός θετικού αποτελέσματος που θα αντιστρέψει το κλίμα, υπάρχει η πιθανότητα ενός… αδιάφορου αποτελέσματος (βλέπε ισοπαλία) που απλά θα δώσει χρόνο και θα αντιμετωπιστεί ως… ανακούφιση, υπάρχει η πιθανότητα ήττας, υπάρχει η πιθανότητα βαριάς ήττας που θα ‘σημαδέψει’ το μέλλον των ‘πράσινων’. Σε όλα αυτά ο Δώνης θα είναι (συμ)μέτοχος. Στο αύριο, στην επόμενη μέρα του ντέρμπι, το ‘τρένο’ θα είναι εκεί. Είτε ως ήρωας είτε ως ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Το τελευταίο ενδεχόμενο θα μπορούσε και αυτό να χρεωθεί ως λάθος. Έμεινε να πιει έως τέλους το ‘πικρό ποτήρι’ και πήρε πάνω του όλο το ανάθεμα. Πάντα, βέβαια, υπάρχει το ενδεχόμενο το βράδυ της Κυριακής ο Παναθηναϊκός να έχει πετύχει μία ‘μικρή Ανάσταση’ και ο Δώνης να καλείται να δώσει συνέχεια στο restart.

Το θέμα, όμως, είναι ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό και έτσι όπως είναι ‘δομημένη’ η καθημερινότητά του, μόνο οι ρομαντικοί και οι ‘τρελοί’ θα μπορούσαν να αποκτήσουν ρόλο σε αυτό. Ο Δώνης ίσως να είναι και τα δύο, πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ένας προπονητής που σκέφτεται την επόμενη ‘σελίδα’, την λευκή. Εκεί που θα γραφεί το νέο ‘κεφάλαιό’ του. Ο Δώνης επέλεξε να πάρει το ρίσκο (ρίσκο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξ αρχής η επιλογή του να εργαστεί στους ‘πράσινους’) και θα ‘τραβήξει το κουπί’ όσο πάει, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος το ντέρμπι να τον αφήσει χωρίς επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό.

Το ντέρμπι κρίνει πολλά

Ξεχάστε ό,τι γράφαμε στην αρχή του κειμένου. Αυτό το ντέρμπι, αν και πρόωρο, κρίνει πολλά, κυρίως από πλευράς Παναθηναϊκού. Στην αντίπερα όχθη, ο Πέδρο Μαρτίνς έχει πολλά ‘μαξιλαράκια’ με αφορμή την έως τώρα πορεία και εικόνα του Ολυμπιακού. Πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου, έπαιζε με τον ΟΦΗ και γνώριζε την ήττα. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε δυνατά, έξω από τα αποδυτήρια, το ενδεχόμενο απόλυσης του Πορτογάλου. Από εκείνο το ματς έως το εφετινό ντέρμπι μεσολάβησε μία χρονιά που ο Ολυμπιακός είχε μόνο ανοδική πορεία και ωρίμασε μέσα από τη δεύτερη συνεχόμενη απώλεια πρωταθλήματος.

Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός σε αυτό τον χρόνο που μεσολάβησε, έκανε πολλά βήματα πίσω. Έχασε τα δικά του ‘μαξιλαράκια’ και ο Γιώργος Δώνης γνώρισε την άλλη πλευρά του νομίσματος. Δύο εντελώς αντίθετες, ‘αιώνιες’, πορείες, όπως συμβαίνει έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια. Το βράδυ της Κυριακής, εκεί λίγο πριν τις 11, θα μάθουμε τι ακριβώς θα έχει ‘γράψει’ η ιστορία και πώς θα τη διαχειριστούν νικητές και ηττημένοι. Γιατί είναι από τα λίγα ντέρμπι που και η ισοπαλία θα έχει νικητή…

Στο 35ο επεισόδιο του Pod-όσφαιρο, Κώστας Μπράτσος και Λευτέρης Ελευθερίου σχολιάζουν τους ‘αιώνιους’. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την ισοπαλία του Ολυμπιακού με την Τότεναμ και το τι σημαίνει το ντέρμπι για τον Γιώργο Δώνη.