Παναθηναϊκός-ΑΕΚ: Ο Μάνταλος θα έκλεβε τη χαμένη δόξα του Νιάς

Το 1-1 της Λεωφόρου δεν άξιζε σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, η απώλεια των δύο βαθμών από τη μεταξύ τους ισοπαλία απολύτως. Πιο συμβατό με την κάτω από τη βάση απόδοση των δύο αντιπάλων θα ήταν ένα τελείως αποκρουστικό 0-0 για να μην τρέφουν αυταπάτες ότι παρήγαγαν ποδόσφαιρο στα 96 λεπτά που περιφέρονταν στο χώρο οι 22+5 ποδοσφαιριστές του φύλλου αγώνος.

Όντως η εκτέλεση του Φραν Βέλεθ για το γκολ των 'πρασίνων' στο 58' ήταν υψηλής κλάσης. Τέτοια που δεν άφησε το περιθώριο στον Αθανασιάδη να αποκρούσει. Ο Ισπανός στόπερ εμπλέκεται μονίμως σε τέτοιες φάσεις, ξέρει να παίρνει θέσεις και ν' απειλεί.

Αντίστοιχου βαθμού δυσκολίας ήταν, φυσικά, και το εύστοχο πλασέ από του Λιβάι Γκαρσία στο 73', διότι ήρθε από κακή θέση και έπρεπε πρώτα η μπάλα να βρει στο απέναντι δοκάρι, με το οποίο η Ένωση ισορρόπησε το αποτέλεσμα και εν τέλει απέφυγε την ήττα για δεύτερο ματς.

Ας αναλογιστούμε όμως τι προηγήθηκε για να επιτευχθούν τα τέρματα. Δύο ολοφάνερα γλιστρήματα και όχι μια συντονισμένη ενέργεια. Κάτι τελοσπάντων που ν' ανταποκρίνεται στην ποδοσφαιρική ορολογία.Ο Μαουρίτσιο έπεφτε την ώρα που εκτελούσε το φάουλ κι αν ο Ενγκμπακοτό δεν είχε ανακόψει την πορεία της μπάλας, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να πέσει στα πόδια του Βέλεθ, ενώ ο Χουάνκαρ πρώτα έδιωξε πάνω στον εξτρέμ από το Τρίνινταντ (που είχε καταβληθεί από το σπριντ) και κατόπιν έχασε την ισορροπία του επιτρέποντάς του ν' αποκτήσει ορατότητα με την εστία του Διούδη. Έτυχαν οι δύο αυτές στιγμές, δεν πέτυχαν μέσα από μια συντονισμένη προσπάθεια, μια ομαδική δουλειά ή τουλάχιστον μια ατομική πρωτοβουλία που θα ταρακουνούσε τις ισορροπίες.

Ούτε ο Μπόλονι ούτε ο Χιμένεθ ήθελαν να χάσουν αυτό το παιχνίδι. Φόβος; Επιλογή; Μερίμνησαν για ν' αποφύγουν την εσωστρέφεια των επόμενων ημερών, τουλάχιστον ως τους αγώνες κυπέλλου. Με τον ντεφορμέ Βιγιαφάνιες στον πάγκο, τον Σανκαρέ εκτός αποστολής εξαιτίας τραυματισμού και τον Μαουρίτσιο σε πιο ανασταλτικό ρόλο ο Παναθηναϊκός δεν ήταν δυνατόν να κυνηγήσει πολλά περισσότερα απ' όσο του αφήνει η προσέγγιση του προπονητή του.

Σίγουρα όχι κάτι περισσότερο από την αμυντική συνοχή και το παιχνίδι στην κόντρα. Αν και εφόσον πάντα. Μόνο τον soft Παναιτωλικό, στην άμυνα του οποίου σκόραρε και η ΑΕΛ, έχει απειλήσει με συνέπεια το 'τριφύλλι'. Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως παίκτης του σε θέση εκτέλεσης εντοπίστηκε μόλις δύο φορές σε όλο το ματς, τη μία σε ροή αγώνα (Καμπετσής, κακό τελείωμα) και την άλλη στο 90' με το πλασέ του Νιάς. Του κορυφαίου των 'πρασίνων' που έβγαινε στις φάσεις με περίσσια αυτοπεποίθηση, αλλά δεν έμελλε να γίνει ο ήρωας.

Θεωρητικά και πρακτικά η ΑΕΚ συγκέντρωνε περισσότερη τύχη γιατί διέθετε τον μοναδικό ικανό ποδοσφαιριστή να επέμβει δραστικά στην εξέλιξη και να συμπληρώσει με δόσεις ποδοσφαιρικής ευστροφίας την ανάπτυξή της, δεδομένου ότι ο Γκαρσία είχε μονίμως πάνω του δύο ή τρεις φρουρούς και ο Τάνκοβιτς βγήκε νωρίς,. Στο μεγαλύτερο μέρος του ματς ο Πέτρος Μάνταλος ερχόταν πολύ πίσω για να οργανώσει και όταν σταδιακά ανέβαινε, κουβαλώντας την μπάλα, χανόταν μεταξύ Αλεξανδρόπουλου, που τον πίεζε πολύ, και Νιάς. Οι λιγοστές φορές που βρέθηκε πιο κοντά στη μεγάλη περιοχή ήταν αυτές που θα μπορούσαν ν' αλλάξουν την ιστορία της αναμέτρησης. Η πιρουέτα του που έφερε την κάθετη στον Ανσαριφάρντ και η ενέργειά του από τ' αριστερά, αδειάζοντας τον Μολό, βγήκαν αργοπορημένα από το ρεπερτόριό του και δεν απέφεραν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Στη μία το γύρισμα του Ιρανού βρήκε σε ετοιμότητα τον Διούδη και στην έτερη το τελείωμα του διεθνούς μεσοεπιθετικού ήταν τόσο άστοχο που ακύρωσε ότι είχε προηγηθεί.

Τόσο ο Μπόλονι, που υποστήριξε πως "στεναχωριέμαι για το γκολ που δεχθήκαμε, διότι είχαμε την μπάλα στα πόδια και τη δυνατότητα να τη στείλουμε στην κερκίδα", όσο και ο Χιμένεθ, που συμπλήρωσε πως "είτε παίζουμε μαν του μαν είτε ζώνη είτε mix, τα ίδια λάθη κάνουμε", ασχολήθηκαν ως επί το πλείστον με την ανταπόκριση των παικτών τους στο αμυντικό σκέλος της τακτικής. Αυτό, ακριβώς, πρεσβεύουν και δεν κρύβονται. Τους δυο βαθμούς παρόλα αυτά οι ομάδες τους τους έχασαν διότι δεν είχαν πλάνο ανάπτυξης. Όχι γιατί δεν αμύνθηκαν σωστά σε δύο συμπωματικές καταστάσεις.