Παναιτωλικός-ΠΑΟΚ: Χωρίς δεσμά, με πίστη και… Μπέκαμ

Μια νίκη επί του Ολυμπιακού στο Φάληρο, έστω με μοναδικό κέρδος το πρεστίζ, και μια μεγαλειώδης πρόκριση επί της Μπενφίκα στον 3ο προκριματικό γύρω των playoffs του Champions League, έπεισαν εξ ολοκλήρου τον Αμπέλ Φερέιρα για τις τακτικές του επιλογές. Ψάχνοντας να βρει λύσεις στα αγωνιστικά προβλήματα του ΠΑΟΚ, ο Πορτογάλος τεχνικός κατέφυγε στη λύση του 3-4-3 από τα μισά της διαδρομής των περσινών playoffs, φτιάχνοντας ένα σύνολο ικανό στο παιχνίδι αντίδρασης αλλά προβληματικό στο παιχνίδι δράσης. Γεγονός που αποτυπώθηκε στις αναμετρήσεις όπου ο ‘Δικέφαλος’ κλήθηκε να αναλάβει πρωτοβουλία, να δημιουργήσει, να ανοίξει άμυνες.

Οι επιθετικοί ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ έμοιαζαν εγκλωβισμένοι σε αυτή τη φιλοσοφία. Χωρίς ισορροπία σε ρόλους και χώρους στο γήπεδο αδυνατούσαν να βρουν ρυθμό, συνεργασίες και τον τρόπο να ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα. Ο Αμπέλ Φερέιρα έφυγε για την Παλμέιρας και ο Πάμπλο Γκαρσία πήρε προαγωγή από την Κ19 στην πρώτη ομάδα του ‘Δικεφάλου’, με παρθενική αποστολή την εκτός έδρας αναμέτρηση στο Αγρίνιο. Ο Ουρουγουανός τεχνικός έδειξε με το καλημέρα ότι οι δικές του ιδέες δεν έχουν σχέση με αυτές του Πορτογάλου προκατόχου του. Καλές ή κακές, θα κριθεί από το αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα διαφορετικές.

Η διάταξη με τρεις στόπερ πέρασε στην ιστορία, αφού ο Γκαρσία προτίμησε να παρατάξει τον ΠΑΟΚ με 4-2-3-1 απέναντι στον Παναιτωλικό. Το ίδιο περίπατο πήγε και το σετ παιχνίδι με το αργό τέμπο και ανάπτυξη που έμοιαζε σαν αυτή που περιμένουμε καμιά δεκαετία τώρα στην Ελλάδα: όλο έρχεται και όλο είναι άφαντη. Ο Τσόλακ δεν έχει δικαιολογήσει ακόμη τον ντόρο και τα χρήματα της απόκτησης του, έτσι έμεινε στον πάγκο και ο Σβιντέρσκι πήρε τη θέση του στην ενδεκάδα.

Το ξεκίνημα του ΠΑΟΚ στην αναμέτρηση ήταν άκρως ενθαρρυντικό, δεν είχε σχέση με την εικόνα της ομάδας που κέρδιζε σε ταχύτητα την βαρεμάρα μετά από 15 λεπτά παρουσίας της στο γήπεδο. Αυτή τη φορά είχε κάτι να σου δείξει: ένταση, γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, διάθεση να επιτεθεί χρησιμοποιώντας το πλάτος του γηπέδου, με κίνηση στον χώρο δίχως τη μπάλα. Ο Παναιτωλικός δυσκολευόταν να παρακολουθήσει στα πρώτα λεπτά το τέμπο του αγώνα. Ο Κνετ έσωσε στο 4′ την κεφαλιά του Βαρέλα, τα κόρνερ πέρασαν ανεκμετάλλευτα, ο Μουργκ πλάσαρε χλιαρά, αλλά το γκολ δεν άργησε για τον ΠΑΟΚ. Η καταπληκτική γυριστή κεφαλιά του Σβιντέρσκι από σέντρα του Σβαμπ κατέληξε στα δίχτυα του Κεντ, για το 0-1 στο 18′.

Κάπου εκεί εκτονώθηκε η πίεση και η δίψα του ‘Δικεφάλου’, που διατήρησε την πρωτοβουλία, δεν κίνδυνεψε, δημιούργησε 2-3 καλές προϋποθέσεις για γκολ, αλλά πήγε στα αποδυτήρια με το μίνιμουμ προβάδισμα.

Ένα ερώτημα ήταν αν θα μπορούσαν οι φιλοξενούμενοι να διατηρήσουν την ίδια φρεσκάδα και ένταση στο δεύτερο ημίχρονο, έχοντας κάνει ήδη το πρώτο λάθος: από τη στιγμή που δεν ‘σκότωσαν’ το ματς με ένα δεύτερο τέρμα, ο Παναιτωλικός ήταν ζωντανός. Και η απόδοση των γηπεδούχων ήταν σαφώς βελτιωμένη με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Ο Λουτσιάνο ζήτησε πίεση ψηλότερα και μεγαλύτερα επιθετικότητα από τους παίκτες του. Τον άκουσαν, αλλά λες και τον άκουσε μαζί και ο Ίνγκασον. Ο Ισλανδός τεχνικός έκανε ένα αχρείαστο καρατέκα μαρκάρισμα στον Αριγίμπι εντός περιοχής και ο παθών εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι για το 1-1 στο 54′.

Τα νέα δεδομένα, έθεταν και νέο ερώτημα. Μπορούσε ο ΠΑΟΚ να ανακάμψει ψυχολογικά για να πάρει το παιχνίδι; Η αγωνιστική του εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο δεν δικαιολογούσε μια καταφατική απάντηση. Δεν είχε την ορμή, την ένταση και τη συγκέντρωση του πρώτου ημιχρόνου η ομάδα του Γκαρσία. Είχε όμως αυτό που της έλειπε στα προηγούμενα ματς: πίστη. Ακόμη και όταν ο Κνετ έκανε σπουδαία διπλή επέμβαση στο 81′, σε προσπάθειες των Ζίβκοβιτς και Τσόλακ.

Ένα λεπτό μετά πέρασε στο ματς ο άνθρωπος που έμελλε να νικήσει τον γκολκίπερ του Παναιτωλικού. Οι συστάσεις που συνόδευαν την απόκτηση του Νινούα, έκαναν λόγο για έναν παίκτη που εκτελεί εξαιρετικά τα στημένα. Στο 88′ ο Γεωργιανός χαφ εκτέλεσε απευθείας ένα φάουλ αλά… Μπέκαμ και σκόραρε ένα πανέμορφο τέρμα για το 1-2. Το τέρμα του Τσόλακ με εκτέλεση πέναλτι στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων, απλά έγραψε το τελικό 1-3 στο Αγρίνιο.

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα και προφανώς ο ΠΑΟΚ δεν έβγαλε μάτια με την απόδοση του, παρά τη νίκη του. Είχε ένα πολύ καλό πρώτο 20λεπτο και κάποια ξεσπάσματα στο υπόλοιπο της αναμέτρησης. Ακόμη όμως και στα ‘νεκρά’ του διαστήματα ήταν ξεκάθαρο πως δεν είναι πλέον δέσμιος του πρόσφατου παρελθόντος. Και σε αντίθεση με την απελπισία στα μάτια των παικτών του στα ματς που είχαν ανάλογη εξέλιξη τη φετινή σεζόν, αυτή τη φορά ήταν ευδιάκριτη η πίστη πως θα βρουν τον τρόπο να αποδράσουν με το τρίποντο. Αν αυτά τα στοιχεία ήταν απλά απόρροια της ψυχολογίας μιας νέας αρχής με τον Πάμπλο Γκαρσία στον πάγκο, θα φανεί σύντομα…