Όταν το ‘mes que un club’ της Μπαρτσελόνα μετατρέπεται σε ‘τρίχες κατσαρές’

Είναι κάτι που ακούμε ξανά και ξανά σχετικά με την Μπαρτσελόνα. ‘Mes que un club’. Κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Με αυτόν τον τρόπο, οι φίλοι του συλλόγου αλλά εδώ που τα λέμε και η ίδια η ιστορική ομάδα της Καταλονίας, μας υπενθυμίζουν ότι όταν κάποιος εκστομίζει τη λέξη ‘Μπαρτσελόνα’, δεν μιλά απλά για έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό, αλλά για κάτι παραπάνω, μιλά για ένα σύμβολο, μια ιδέα που ξεπερνά το ποδόσφαιρο, ακόμα και τον αθλητισμό.

Όλα αυτά βέβαια ακούγονται λίγο χιουμοριστικά, όταν μιλάμε για μια ομάδα-επιχείρηση, έναν σύλλογο-γραμμή παραγωγής τροπαίων, που κάνει πρωταθλητισμό με (σχεδόν) οποιοδήποτε αγωνιστικό κόστος. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό. Θέλω να πω, είναι απολύτως λογικό σε επίπεδο μάρκετινγκ, μια ομάδα να θέλει να παρουσιάζεται στο σύγχρονο ποδοσφαιρικό τοπίο ως παραπάνω από ένα απλό ποδοσφαιρικό προϊόν και είναι απόλυτο φυσιολογικό να ‘καταναλώνουν’ οι οπαδοί της εν λόγω ομάδας ένα τέτοιο ‘πακέτο’.

Αλλά το πράγμα αρχίζει να καταρρέει όταν προχωράς σε τακτικές και κινήσεις που σε ‘αποκαλύπτουν’ ως κάτι ΠΟΛΥ μακριά από το αγγελικά ηθικό και ονειρικό του ‘κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος’. Γιατί η ουσία του πράγματος αυτή είναι. Η Μπαρτσελόνα με το περίφημο φρασεολογικό τσιτάτο της, προσπαθεί εδώ και χρόνια να πείσει όσους έχουν αυτιά και μυαλό, ότι πρόκειται για έναν οργανισμό με ξεκάθαρο ηθικό πλαίσιο, ένα σύμβολο άξιο μίμησης, έναν λαμπρό οδηγό μέσα στον (σε γενικές γραμμές) ηθικά ανισόρροπο κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Η πρόσφατη και ολόφρεσκη μεταγραφική κίνησή της, να αποκτήσει τον Δανό μεσο-επιθετικό Μάρτιν Μπρέηθγουεητ από τη Λεγανές, έχει συζητηθεί πολύ. Δικαίως. Πρώτον, γιατί δεν μιλάμε για μια απλή μεταγραφή, αλλά ουσιαστικά για μια ‘αρπαγή’ ποδοσφαιριστή . Ο Μπρέηθγουεητ είχε μια εξαιρετικά χαμηλή οικονομική ρήτρα να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του (μιας και τα 18 εκατομμύρια ευρώ φαντάζουν ‘στραγάλια’ για μια ομάδα με τα οικονομικά μούσκουλα της Μπαρτσελόνα), αλλά ταυτόχρονα ήταν υπερπολύτιμος για την ομάδα του, έχοντας πετύχει το 1/3 των γκολ της, στην ομολογουμένως ΠΟΛΥ δύσκολη προσπάθεια που καταβάλει να παραμείνει στην κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία της Ισπανίας, την Primera Division.

Η αγορά του Δανού από τους ‘μπλαουγκράνα’, με την ομάδα του Λιονέλ Μέσι να κάνει χρήση ενός νόμου (ή πιο σωστά ενός νομικού ‘παραθύρου’) που επιτρέπει σε ομάδες να κάνουν μεταγραφές πέρα από τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου αν αποδειχτεί  ότι αντιμετωπίζουν “ακραίες καταστάσεις συσχετιζόμενες με τραυματισμούς”, ουσιαστικά καταδικάζει την Λεγανές σε υποβιβασμό. Χωρίς πολλά-πολλά και χωρίς να το αναλύουμε παραπάνω. Παίρνεις τον βασικό επιθετικό ‘όπλο’ από μια ομάδα που μάχεται για τη σωτηρία της, η οποία αφού δεν αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα με τραυματισμούς, ΔΕΝ έχει δικαίωμα να τον αντικαταστήσει.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι κυκλοφόρησαν φήμες ότι ΙΣΩΣ η ισπανική λίγκα ‘λυγίσει’ τους κανόνες, επιτρέποντας στη Λεγανές να αντικαταστήσει τον Μπρέηθγουεητ, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, ΑΝ τελικά γίνει κάτι τέτοιο (που μόνο σίγουρο δεν είναι καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές), θα μιλάμε περισσότερο για μια προσπάθεια μετριασμού των αρνητικών εντυπώσεων που έχουν προκληθεί από την κίνηση τύπου είμαι-μεγάλος-και-το-κέφι-μου-θα-κάνω της Μπαρτσελόνα, παρά για κάποιο ουσιαστικό ενδιαφέρον της λίγκας για την προσπάθεια της Λεγανές.

Αν δηλαδή ψάχναμε για ένα κλασσικό, ουσιαστικό, ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΟ παράδειγμα ενός δυνατού που επιβάλλεται με το έτσι-θέλω σε έναν ξεκάθαρα πολύ πιο αδύναμο, η ‘αρπαγή’ του Μπρέηθγουέητ είναι ένα τέτοιο. Ασφαλώς όλη αυτή η υπόθεση, όταν στέκεται δίπλα στο ‘mes que un club’ προκαλεί εμφανείς ρωγμές στο επικοινωνιακό προφίλ των Καταλανών. Πώς μπορείς να είσαι ‘κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος’ όταν χρησιμοποιείς τα ‘μούσκουλά’ σου για να καταφέρεις το δικό σου, πατώντας πάνω στα κεφάλια των αδυνάτων; Πώς μπορείς να υποστηρίζεις ότι είσαι από την ‘ηθική’ πλευρά του ποδοσφαιρικού ποταμού, όταν με την πρώτη ευκαιρία, για να διορθώσεις τα δικά σου σχεδιαστικά λάθη, καταφεύγεις στην εύκολη λύση του ποδοσφαιρικά και οικονομικά ανώτερου;

Γιατί ας μην γελιόμαστε, η μεταγραφή του Δανού πρώην πια παίκτη της Λεγανές έχει ελάχιστα να κάνει με την ουσιαστική ‘καψούρα’ της Μπάρτσα για τον ποδοσφαιριστή και πολύ περισσότερο με τον ελλιπέστατο αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας. Διότι πώς αλλιώς να τον χαρακτηρίσεις, όταν χρειάζονται μόνο δύο τραυματισμοί, αυτοί των Λουίς Σουάρες και Ουσμάν Ντεμπελέ, για να αναγκάσουν μια ομάδα του επιπέδου της Μπαρτσελόνα να ψάχνει νομικά ‘παραθυράκια’ για να βγάλει τη χρονιά; Είναι ποτέ δυνατόν, η Μπαρτσελόνα, με το πολυδιαφημισμένο (μέχρι κούρασης) φυτώριό της, να μην μπορούσε να βρει έστω μια βραχυχρόνια μεσοεπιθετική λύση (εκ των έσω) στα προβλήματά της; Είναι ποτέ δυνατόν μια ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα να τρέχει την τελευταία στιγμή της μεταγραφικής περιόδου και να ψάχνει λύσεις έκτακτης ανάγκης στις ποδοσφαιρικές αποθήκες της Λεβάντε, της Χετάφε, της Αλαβές και (εν τέλει) της Λεγανές; Η απάντηση είναι (και εδώ) εύκολη: φυσικά. Όταν όλος ο αγωνιστικός προγραμματισμός σου είναι χτισμένος πάνω στο motto “κάντονα εκεί όπως να ‘ναι και τα κενά τα συμπληρώνει ο Λιονέλ”.

Ο πρόεδρος της Λεγανές, πάντως, με τις δηλώσεις του μετά την επικύρωση της μεταγραφής του Μπρέηγουέητ, φρόντισε να βάλει την ιστορία αυτή στο σωστό πλαίσιο. “Θέλουμε να υψώσουμε την φωνή μας”, δήλωσε ο Μαρτίν Ορτέγκα. “Είμαστε σε μια κατάσταση που επιφέρει τεράστια ζημιά. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον νέο κανονισμό. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε περίπτωση που υπήρχε κοινή συμφωνία μεταξύ ομάδων, αλλά οι ισχύοντες κανόνες δεν προσφέρουν ισότητα μεταξύ των ομάδων. Πιστεύουμε ότι ο κανόνας δεν είναι δίκαιος και η Μπαρτσελόνα έχει ευνοηθεί από αυτόν. Η μόνη τραυματισμένη πλευρά είναι η Λεγκανές”.

Δεν λέει κάτι παράλογο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η Μπαρτσελόνα, με πλήρη γνώση της κατάστασης και με πλήρη έλεγχο των κινήσεών της, επιλέγει να καταδικάσει μια ομάδα στον υποβιβασμό, για να αποκτήσει μια βραχυχρόνια λύση, έναν παίκτη-μπάλωμα για εκείνην (πιθανό σωτήρα για τη Λεγανές), εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η ισπανική λίγκα ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα κάνει τα χατίρια μιας εκ των δύο σημαντικότερων ομάδων του πρωταθλήματος. Κατά τα λοιπά. ‘Mes que un club’.

Υ.Γ. Παρά τις δύο ασίστ στο ντεμπούτο του με την Έιμπαρ, τα άβολα πλάνα από την επίσημη παρουσίαση του Δανού μεσοεπιθετικού με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, μας δίνουν ουσιαστικά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα όλη την ιστορία αυτής της μεταγραφής: λάθος μεταγραφή, με λάθος τρόπο. ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ.

Θα πάρει η Μπαρτσελόνα το clasico με Ρεάλ; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: