Όταν ο Ρεχάγκελ πάτησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Επιστροφή στο 2001: Όταν ο Ρεχάγκελ φτάνει στην Αθήνα για να συζητήσει την πρόσληψη του στην Εθνική Ελλάδος. Ο Σταύρος Καραΐνδρος ήταν εκεί.
Από το 1994 και την παρουσία στα τελικά του Μουντιάλ των ΗΠΑ έως το 2001 που ανακοινώθηκε ο Ότο Ρεχάγκελ, η Εθνική δεν είχε να επιδείξει κάτι αξιοσημείωτο. Όπως δεν είχε να επιδείξει κάτι αξιοσημείωτο γενικώς, αφού ακόμα και αυτή, η μεγαλειώδης πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εξελίχθηκε σε φιάσκο και ‘τι σας ζητάω μωρέ, σουτάρετε! Κι ας έχει παίκτες’. Το πλασέ του Αλεξανδρή στον Σμάιχελ ήταν το τελευταίο highlight. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αναζητούσε εναγωνίως τον άνθρωπο που θα της άλλαζε τον ρου, χωρίς ατάκες του στιλ ‘μείναμε με 10 παίκτες και βραχυκυκλώσαμε’ και χωρίς ένα ΟΑΚΑ με 2-2.500 θεατές.
Ναι, σας θυμίζει κάτι όλο αυτό. Εν ετει 2019 η ιστορία επαναλαμβάνεται και ως άλλο ‘Stranger Thing’ η Εθνική είναι στη φάση ‘φτου κι από την αρχή’. Η ελληνική ομάδα, λοιπόν, πέρασε μία φάση με Πολυχρονίου, Ιορντανέσκου, Δανιήλ και Χρηστίδη, μέχρι να έρθει η εποχή του Ότο Ρεχάγκελ. Του Γερμανού ‘βασιλιά’ που άλλαξε την ιστορία της Εθνικής ομάδας. Ήρθε χωρίς φανφάρες και έγινε ο King Otto. Ήρθε χωρίς τα φλας των δημοσιογράφων, ούτε καν υποδοχής δεν έτυχε ο άνθρωπος και έγινε ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δεν είναι υπερβολή, αλλά το 2001, όταν ο Ρεχάγκελ πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ελλάδα αποδεχόμενος την πρόσκληση του Βασίλη Γκαγκάτση, βρέθηκε μπροστά σε μόλις δύο δημοσιογράφους. Ο ένας εγώ, ο άλλος ο Ανδρέας Σερεβέτας. Απόγευμα καθημερινής ήταν όταν στα γραφεία του Contra.gr έπεσε το τηλεφώνημα από τον τότε αρχισυντάκτη, Άγγελο Τόμπρο, ότι ο Γερμανός θα μείνει σε γνωστό ξενοδοχείο της Λ.Συγγρού, ελάχιστα μέτρα μακριά από τα γραφεία μας. Προσέξτε: Μιλάμε για τον Ρεχάγκελ που στη Γερμανία ήταν στους top προπονητές, είχε τη δόξα του έπους με την Καϊζερσλάουτερν και πάντα ήταν στους επικρατέστερους όταν η Εθνική Γερμανίας αναζητούσε προπονητή.
Αυτός ο Ρεχάγκελ, λοιπόν, στην Ελλάδα ήρθε χωρίς τυμπανοκρουσίες και φυσικά όχι ινκόγκνιτο. Το όνομά του είχε κυκλοφορήσει, ο Γκαγκάτσης το είχε παραδεχθεί, διατείνοντας μάλιστα ότι πρόκειται για προσωπική του επιλογή, άπαντες γνώριζαν ότι θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για τις τελικές συζητήσεις. Στο ξενοδοχείο, λοιπόν, βρέθηκα μόνος και ελάχιστα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε ο Ανδρέας Σερεβέτας μαζί με κάμερα του τηλεοπτικού σταθμού που εργαζόταν. Δύο άτομα για να υποδεχθούν έναν από τους κορυφαίους Γερμανούς προπονητές. Ούτε χαμός ούτε φωτογράφοι ούτε καν παχυλοί τίτλοι στις εφημερίδες για τον ερχομό του.
Ο Ρεχάγκελ εμφανίστηκε στο ξενοδοχείο λίγη ώρα αργότερα, μαζί με έναν τύπο που τον έβλεπες μόνο σε ελληνικές επιθεωρήσεις. Γυαλιά, άσπρο μουσάκι, φάτσα Γερμανού εκλέκτορα του Πανεπιστημίου της Νυρεμβέργης. Ήταν ο ατζέντης του. Περισσότερο έμοιαζε με τον Σωτήρη Μουστάκα όταν μεταμφιέστηκε σε ποιητή στο ‘Μήτσος ο ρεζίλης’ παρά σε μάνατζερ. Η έκπληξη τους εμφανής και λογική.
Μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχαν βρεθεί απέναντι σε δημοσιογράφους, η άφιξή τους στην Ελλάδα είχε περάσει απαρατήρητη και ξάφνου βλέπουν για πρώτη φορά τα ΜΜΕ, έστω κι αν αυτά ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εξ αρχής έδειξαν ότι δεν θέλουν να μιλήσουν. Ο ατζέντης κάτι ψιθύριζε στα γερμανικά στον Ρεχάγκελ, προφανώς του έδινε οδηγίες, ο ίδιος ο Ρεχάγκελ μας έλεγε ευγενικά ότι πρέπει πρώτα να μιλήσει με την ΕΠΟ και μετά θα κάνει δηλώσεις, η επιμονή του Σερεβέτα, όμως, τον έφερε αντιμέτωπο μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα και έπειτα σε μένα. Εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε τη συμφωνία, έβαλε και λίγο από ‘θα δούμε’ και ‘υπομονή’, εγώ πιτσιρικάς γαρ κόντευα να κατουρηθώ πάνω μου που είχα μπροστά μου τον Ρεχάγκελ, το θέμα βγήκε, προχωρήσαμε.
Λίγες μέρες αργότερα κι αφού σιγά-σιγά το θέμα αποκτούσε τη βαρύτητα που έπρεπε από σύσσωμο τον ελληνικό Τύπο, η ΕΠΟ παρουσίασε και επίσημα τον Γερμανό προπονητή, ο Βασίλης Γκαγκάτσης πήρε πάνω του την επιλογή και φρόντισε να τονίσει την υπέρβαση που έκανε η Ομοσπονδία και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Ρεχάγκελ άρχισε το ξεκαθάρισμα στις κλήσεις, η βαριά ήττα από την Φινλανδία σόκαρε λιγότερο από τις μετέπειτα επιλογές του έμπειρου τεχνικού και η λέξη ‘καφενείο’ που χρησιμοποίησε ο Γκαγκάτσης για να χαρακτηρίσει την Εθνική των πρώτων αγώνων της προκριματικής φάσης του Euro 2004, ήταν το μεγαλύτερο fail στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Το ‘καφενείο’ προκρίθηκε στα τελικά και ύστερα τα γνωρίζετε. Στον έβδομο ουρανό όλοι, αδέρφια. Ναι, δεν ήμουν σε κανένα ματς στην Πορτογαλία, δεν έζησα από κοντά το έπος του 2004, αλλά στο ‘βιβλίο’ των αναμνήσεων θα υπάρχει πάντα χαραγμένη η πρώτη επαφή του ανθρώπου που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Του ανθρώπου που έδωσε το πρώτο αποκλειστικό μου στο Contra.gr. Γι’ αυτά τα λίγα λεπτά προτού μπει στο ασανσέρ και ανηφορίσει για το δωμάτιό του. Δεκαοχτώ χρόνια μετά, η Εθνική ποδοσφαίρου αναζητά μια τέτοια μέρα- πρόλογο για μαγικές βραδιές όπως αυτή. Με έναν προπονητή που θα έρθει χωρίς φανφάρες, για να αλλάξει την ιστορία της.
