Ολυμπιακός-Εργοτέλης 3-0

Η εικόνα του αγώνα:

Μέχρι το 20ο λεπτό είδαμε τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε. Αυτόν που βλέπαμε την περσινή σεζόν. Με κίνηση και πίεση ψηλά και ευκαιρίες.

Επίσης, οι Πειραιώτες έπαιξαν πολύ από τα άκρα, αφού οι Δάρλας και Σαρρής δεν ήταν σε θέση να σταματήσουν Αμπντούν και Μαρκάνο, ενώ καταλυτική, για μία ακόμη φορά, ήταν η παρουσία του Ιμπαγάσα. Μαέστρος, μοίρασε μπάλες και ήταν ο κινητήριος μοχλός της μεσαίας γραμμής.

Η αλήθεια είναι ότι οι ερυθρόλευκοι μπήκαν με ορμή στο ματς και θα μπορούσαν να είχαν προηγηθεί αν ευστοχούσαν οι Πάντελιτς και Ντιόγκο στις φάσεις που παρουσιάστηκαν. Μετά το 20λεπτο, όμως, ο Εργοτέλης -που δεν είχε φανεί στο ματς- κράτησε περισσότερο μπάλα με αποτέλεσμα να κερδίσει χρόνο και να κυλήσει το πρώτο μέρος μέχρι τη λήξη του χωρίς κάτι αξιοσημείωτο, αλλά με άγχος που γεννούσε το 0-0.

Στο δεύτερο μέρος τα πάντα άλλαξαν σε εννιά λεπτά. Στο 56ο λεπτό ο Χίμπλινγκερ αντίκρισε την αυστηρή δεύτερη κίτρινη κάρτα του Κάκου για μαρκάρισμα στον Ντιόγκο και δύο λεπτά αργότερα οι γηπεδούχοι έλυσαν τον γόρδιο δεσμό και βρήκαν δίχτυα. Δράστης ο Πάντελιτς, ο οποίος σε φάση που θύμισε... μπιλιάρδο από τις κόντρες, πλάσαρε από κοντά τον Πίρσον και σημείωσε το τρίτο του γκολ με αντίπαλο τον Εργοτέλη.

Σα να μην έφτανε αυτό για τους κιτρινόμαυρους, ήρθε και η δεύτερη κίτρινη στον Μπουχαλάκη στο 60ο λεπτό για... να δέσει το γλυκό. Με αριθμητικό πλεονέκτημα ήταν ξεκάθαρο πλέον πως ο Ολυμπιακός των 11 παικτών θα έπαιρνε εύκολα ή δύσκολα τη νίκη απέναντι στον Εργοτέλη των 9. Εξ ου το 2-0 στο 65ο λεπτό με κεφαλιά του Ολοφ Μέλμπεργκ.

Κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Ολυμπιακός έχασε σωρεία ευκαιριών για να φτάσει το σκορ σε επίπεδα θριάμβου -ειδικά με τον Μανιάτη- και τελικά ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν αυτός που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα και στις καθυστερήσεις διαμόρφωσε με ωραίο γκολ το τελικό 3-0.

Το κλειδί του αγώνα:

Γεννά συζήτηση τι θα γινόταν αν ο Χίμπλινγκερ δεν έπαιρνε την άγουσα για τα αποδυτήρια. Βάσει εικόνας ο Ολυμπιακός είχε πολλές πιθανότητες να σκοράρει ακόμη και κόντρα σε 11 παίκτες. Σίγουρα, το διάστημα 56'- 65' ήταν αυτό που έκρινε τα πάντα.

Ο αδύναμος κρίκος:

Καταλάβαμε ότι έπαιζε ο Λεάλ μετά από μία σέντρα-σουτ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου.

MVP:

Ο Ντιόγκο βρίσκει τα πατήματά του και την ταυτότητά του. Το αν θα έρθει το γκολ είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση. Προς το παρόν δείχνει πως θέλει να δουλέψει και να δείξει κάτι από τον παλιό του εαυτό.