Ολυμπιακός: Οι δύο τριάδες και το εργαλείο των φτωχών

Σε μια πρώτη -εύκολη- ανάγνωση, το μίνιμουμ που ψάχνει ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς με την Γουλβς για τους ’16’ του Europa League είναι ένα γκολ. Δίχως αυτό δεν υπάρχει σενάριο πρόκρισης για τους ‘ερυθρόλευκους’. Με αυτό, μπαίνει αυτομάτως στο κόλπο. Κάπως έτσι άλλωστε συνέβη και στη ρεβάνς με την Άρσεναλ. Πρόκειται για μια συνθήκη που οφείλει απαραίτητα να δημιουργήσει, αν θέλει να διεκδικήσει τις πιθανότητες του για το Final-8 της Γερμανίας.

Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει δίκιο να αισθάνεται πως διαθέτει ήδη στα χέρια του την επιτυχημένη συνταγή. Και ότι οι ‘πινελιές’ που θα προσθέσει γύρω της καλούνται να ενισχύσουν την πεποίθηση του αυτή, που έχει επιβεβαιωθεί στο χορτάρι. Έτσι ο Πορτογάλος τεχνικός δεδομένα θα στηρίξει το πλάνο του στην τριάδα των Γκιλιέρμε-Μπουχαλάκη-Καμαρά. Άλλωστε κόντρα σε μια ομάδα που προτιμά άμυνα με τρεις και ενισχυμένη μεσαία γραμμή, μια τέτοια επιλογή φαντάζει αν όχι μονόδρομος, σίγουρα λογική. Ειδικά όταν ο αντίπαλος έχει προέλευση την Premier League, συνηθισμένος να αγωνίζεται σε πολύ υψηλή ένταση, στηρίζοντας πολλά στο physical game πέρα από την δεδομένη ποιότητα του.

Η Γουλβς είναι ομάδα που βολεύεται σε σετ παιχνίδι. Δεν της αρέσει η αναρχία, ούτε η πολύ γρήγορη εναλλαγή φάσεων στον αγωνιστικό χώρο. Θέλει να έχει τη μπάλα στα πόδια της, να επιβάλλει εκείνη το στυλ που της ταιριάζει, να ψάχνει μεθοδικά την υπεραριθμία ή καταστάσεις απομόνωσης στην άκρη. Στο 3-4-3 θέλει να βγάζει τους εξτρέμ της σε ‘1vs1’ με τους αντίπαλους μπακ. Στο 3-5-2 γυρεύει την έξτρα επιλογή στον άξονα, ανεβάζοντας ψηλά στην επίθεση τους δικούς της μπακ. Κερδίζει γήπεδο και κρατά δύο κεντρικούς μέσους σε χαμηλά μέτρα για ανάκτηση της μπάλας και εκδήλωση νέων επιθέσεων σε πρώτο χρόνο.

Προφανώς είναι καταστάσεις που δεν θέλει να επιτρέψει ο Ολυμπιακός. Και πάνω σε αυτή την λογική, ο Μαρτίνς ποντάρει πολλά στην τριάδα των Γκιλιέρμε-Μπουχαλάκη-Καμαρά. Με τον τελευταίο να πιέζει ψηλά, κοντά στον Ελ Αραμπί, όταν η Γουλβς προσπαθεί να χτίσει επιθέσεις από χαμηλά και να γίνεται καθαρός τρίτος κεντρικός μέσος στην περίπτωση που οι Άγγλοι έχουν βγάλει τη μπάλα από το πλάι και ο Γκιλιέρμε έχει οπισθοχωρήσει καλύπτοντας τον χωρό μπροστά τους από τους στόπερ. Αυτό αφορά το σκέλος του παιχνιδιού που η Γουλβς έχει την κατοχή.

Όμως ο Ολυμπιακός δεν σκοπεύει να υιοθετήσει παθητικό ρόλο, αφήνοντας την μπάλα στους αντιπάλους του. Αντιθέτως θα ψάξει έναν τακτικό αντιπερισπασμό, γνωστό και ως στρατηγικό εργαλείο των φτωχών. Όπου ‘φτωχός’ βάλτε την λέξη ‘αουτσάιντερ’, μιας και μιλάμε για ποδόσφαιρο. Ο Μαρτίνς λοιπόν θέλει να δει την ομάδα του να κάνει αυτή παιχνίδι με τη μπάλα. Αν θυμηθεί κανείς την εικόνα του αγώνα στο Φάληρο μέχρι το σημείο της αποβολής του Σεμέδο, καταλαβαίνει το γιατί. Στην Γουλβς δεν αρέσει να περιμένει πίσω από τη μπάλα. Θα το κάνει σε πολύ ειδικές καταστάσεις. Απορρυθμίζεται όταν δεν ελέγχει το τέμπο, δεν φημίζεται για την προτίμηση της στην εκδήλωση κόντρα επιθέσεων ή γενικά το παιχνίδι μιας επαφής. Προσοχή: όχι πως δεν έχει τους παίκτες να το κάνει. Με ακραίους κυνηγούς όπως οι Ζότα, Νέτο, Τραορέ και Ποντένσε, είναι ανόητο να πιστέψει κανείς πως δεν κινδυνεύει σε ανοιχτό γήπεδο. Όμως η Γουλβς δεν είναι δουλεμένη για να κάνει αυτό. Να παίζει δηλαδή χωρίς τη μπάλα. Είναι σαφώς πιο εξοικειωμένη με αυτή στα δικά της πόδια.

Προφανώς και ο Μαρτίνς περιμένει πολλά σε αυτό το κομμάτι από την τριάδα στον άξονα των χαφ. Ο βαθμός ανταπόκρισης των Γκιλιέρμε, Μπουχαλάκη, Καμαρά στο κράτημα και την κυκλοφορία της μπάλας -σε συνδυασμό με την αποφυγή ‘φτηνών’ λαθών- θα είναι κομβικής σημασίας για την προσπάθεια του Ολυμπιακού. Με τους ακραίους κυνηγούς (Βαλμπουενά, Μασούρας ή Ραντζέλοβιτς) να συγκλίνουν στον άξονα εναλλάξ για να ‘ντυθούν’ ο τέταρτος χαφ, δημιουργώντας υπεραριθμία και αδειάζοντας ταυτόχρονα την πλευρά για τα overlap των μπακ.

Η δεύτερη τριάδα του πλάνου

Δεν μπορεί να ξέρει ο τεχνικός του Ολυμπιακού τις ανάγκες που θα προκύψουν προϊόντος του χρόνου. Αν η αρχική του εκτίμηση θα δικαιωθεί, αν οι παίκτες του θα βρεθούν σε καλή μέρα, αν οι λεπτομέρειες και η τύχη θα είναι στο δικό του πλευρό ή των αντιπάλων του. Μοιραία στο μυαλό έχει εναλλακτικές, που φορούν πρόσωπα και τακτική. Υπό αυτό το πρίσμα, οι Φορτούνης, Χασάν και Καφού αναμένεται να παίξουν τον δικό τους ρόλο στο ‘Molineux’. Μικρό ή μεγάλο θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα κυλήσει το ματς και πόσο γρήγορα θα χρειαστεί να έρθουν από τον πάγκο.

Η αποστολή του καθένα θα είναι ξεχωριστή, αλλά πάντα ως μέρος του συνόλου. Δεν θα αναλύσουμε τι μπορεί να προσφέρει ο Φορτούνης, είναι περιττό. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ωστόσο σε ποια μέτρα θα κληθεί να δράσει. Αν η είσοδος του στην αναμέτρηση θα συνοδευτεί με αλλαγή διάταξης ή θα πρόκειται για αλλαγή προσώπου και όχι φιλοσοφίας. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον Χασάν. Ο Αιγύπτιος έχει το μπόι και το εκτόπισμα να τα βάλει με τους αντίπαλους στόπερ, είτε δίνοντας ανάσες στον Ελ Αραμπί, είτε πλαισιώνοντας τον Μαροκινό φορ στην γραμμή κρούσης.

Ο Καφού πάλι μοιάζει απαραίτητος ακόμη και για ποσοτικούς λόγους. Με τρεις κεντρικούς χαφ θα αγωνιστεί στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός και πριν την ένταξη του Πορτογάλου χαφ στην ευρωπαϊκή λίστα, εναλλακτική λύση δεν υπήρχε. Τώρα ο Μαρτίνς ξέρει πως ακόμη κι αν προκύψει ανάγκη μόνο ως απόρροια κούρασης, μπορεί να υπολογίζει στον συμπατριώτη του. Έναν χαφ που δεν λογίζεται ως ‘μηχανάκι’, ωστόσο μπορεί να δώσει λύσεις με τον όγκο του και την καλή επαφή που έχει με τη μπάλα.

Ο τεχνικός των ‘ερυθρολεύκων’ είχε αποκαλύψει από τα μέσα Ιουλίου πως στο μυαλό του είναι ξεκάθαρος ο τρόπος που θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός τη Γουλβς στη ρεβάνς επί αγγλικού εδάφους. Το ίδιο ξεκάθαρο είναι πως στις δύο αυτές τριάδες στηρίζει πολλά από το σχέδιο που έχει καταστρώσει για την πρόκριση. Από την θεωρία στην πράξη πολλές φορές παρατηρείται απόσταση, αφού δεν μπορεί να προβλεφθεί ο ανθρώπινος παράγοντας. Ωστόσο ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο ‘Molineux’ δίχως απορίες και ερωτήματα, γνωρίζοντας τι ακριβώς απατείται για να δώσει το παρών στα γήπεδα της Γερμανίας.