Βαλμπουενά-Ποντένσε: Δυο κοντοί για μεγάλη μπάλα

Θα μπορούσα να γράψω για τη σοφή τακτική του Πέδρο Μαρτίνς ή αν προτιμάτε για το πόσο καλά προετοίμασε την ομάδα του να παίξει με την Τότεναμ. Ο φετινός Ολυμπιακός στην Ευρώπη είναι μια διαρκής έκπληξη. Από αγώνα σε αγώνα βελτιώνεται, έχει συμπληρώσει ήδη 7 ματς χωρίς ήττα και τώρα που ξεκίνησε η πιο δύσκολη διαδικασία μέχρι τώρα (αυτή των ομίλων του Champions League) παραμένει δυναμικός, προσηλωμένος στην αποστολή του, ξέροντας τι πρέπει να κάνει στο γήπεδο, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο.

Είχαμε χρόνια να δούμε μια τόσο καλά δουλεμένη ελληνική ομάδα να παίζει στρωτό ποδόσφαιρο, σύγχρονο, ωραίο και ταυτόχρονα αποτελεσματικό. Είναι φανερό ότι ο Μαρτίνς και οι παίκτες του εργάζονται στου Ρέντη με μέθοδο, με κέφι και οπωσδήποτε με προοπτική. Η Τότεναμ ένιωσε για τα καλά την ατμόσφαιρα του ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, που ξέρει να ‘σπρώχνει’ την ‘ερυθρόλευκη’ ομάδα με μοναδικό τρόπο. Όλο το γήπεδο όρθιο, σχεδόν στις καθυστερήσεις, να φωνάζει “κι άλλο γκολ”; Ναι, γιατί ο Ολυμπιακός έδωσε το δικαίωμα στον κόσμο του να φωνάζει, μέχρι τέλους, μέχρι να ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα του Τζιανλούκα Ρόκι. Γιατί είχε αρχίσει το ίδιο θεαματικά, αλλά οι Άγγλοι βρέθηκαν αίφνης σε ένα 0-2 που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν.

Τα… νταμάρια της Τότεναμ

Άλλες εποχές, ενδεχομένως η ταρίφα να έγραφε τέσσερα. Αυτήν τη φορά, ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά κατάφερε να ισοφαρίσει και εν τέλει να φύγει από την πρεμιέρα αλώβητος, με έναν βαθμό στο ενεργητικό του. Οι Πειραιώτες δεν πνίγηκαν, δεν απογοητεύτηκαν. Έβαλαν την μπάλα κάτω, έφτιαξαν φάσεις και στο τέλος κυνήγησαν και τη νίκη. Η τελευταία αλλαγή του Μαρτίνς δεν ηταν ένας παίκτης που θα κρατούε την μπάλα στη μεσαία γραμμή, αλλά ο σέντερ φορ Γιουσέφ ελ Αραμπί.

Είναι πάντα σημαντικό να βλέπει κανείς το ματς μέσα από το γήπεδο. Έχει αίσθηση του γηπέδου, βλέπει καλύτερα τις κινήσεις των παικτών, τους σχηματισμούς της ενδεκάδας. Από την τηλεόραση, πέραν του ότι δεν βλέπεις εκτός κάμερας, σχηματίζεις και λάθος εντυπώσεις. Βλέποντας από κοντά την Τότεναμ, συνειδητοποιείς πόσο… δυνατοί είναι οι παίκτες της. Η σωματοδομή τους, εντυπωσιακή. Λογικό είναι. Πώς αλλιώς να αντέξουν στην τεράστια κόπωση που προκαλεί η Premier League και οι ρυθμοί της. Κάθε προσωπική μονομαχία με τους παίκτες του Μαουρίσιο Ποτσετίνο ήταν επίπονη για όλους τους γηπεδούχους, που στο τέλος ήταν φανερή η κούραση από τα κιλά ιδρώτα που είχαν ξοδέψει σε ατέλειωτο τρέξιμο και κόντρες σώμα με σώμα.

Κι όμως, σε αυτό το 90λεπτο, οι δυο… κοντύτεροι παίκτες του γηπέδου, έκαναν πάλι το θαύμα τους. Ο Ντανιέλ Ποντένσε και ο Ματιέ Βαλμπουενά, μπροστά στον Μουσά Σισοκό ή στον Χάρι Κέιν έμοιαζαν με τα… παιδάκια που συνοδεύουν τις δυο ομάδες, όταν τεντώνει το σεντόνι. Μόνο που στο ποδόσφαιρο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όση δύναμη κι αν προστεθεί στο χορτάρι από τους ποδοσφαιριστές, όσα χτισμένα σώματα κι αν δούμε, ένας… κοντός που ξέρει μπάλα, θα είναι πάντα απαραίτητος. Πάντα ‘μαγικός’, πάντα ξεχωριστός. Ο φετινός Ολυμπιακός έχει την ευτυχία να διαθέτει δυο τέτοιους μικρούς (και θαυματουργούς) μάγους. Η συνεργασία τους στη φάση του 1-2 είναι μαγική. Η πάσα του Βαλμπουενά βγάζει τον Πορτογάλο σε κατά μέτωπο εφόρμηση. Η επιτάχυνσή του είναι καταπληκτική, όπως και το τελείωμα που δεν αφήνει περιθώριο στον Ουγκό Λορίς. Γκολάρα.

Αλλά δεν έκαναν μόνο αυτό.

Ο Ποντένσε ξεκίνησε διαβολεμένα. Μόνιμος πονοκέφαλος από τα δεξιά, άγγιζε την μπάλα και δημιουργούσε καταστάσεις είτε λόγω της εκπληκτικής ταχύτητας που διαθέτει με την μπάλα στα πόδια είτε ντριμπλάροντας με το χαμηλό κέντρο βάρους όλους τους αντιπάλους του. Είχε δείξει από πέρσι το πόσο καλός ποδοσφαιριστής είναι ο μόλις 23 ετών ακραίος. Μπορεί να μην έχει ιδανικά τελειώματα (αν διέθετε κι αυτό το χάρισμα, προφανώς δεν θα ήταν κοντά μας, αλλά σε κάποια άλλη, πολύ μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα), έχει όμως ποδοσφαιρική ευφυία που δεν βρίσκεις εύκολα. Πήρε το ’10’ φέτος. Του ταιριάζει απόλυτα…

Ποδοσφαιρικά διαμάντια

Η πάσα που κάνει με το στήθος στη φάση του δοκαριού του Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο δείχνει αυτό το ταλέντο και το ποδοσφαιρικό μυαλό που έχει ο μικροκαμωμένος winger, που στο 2ο ημίχρονο, όταν πέρασε ο Λαζάρ Ραντζέλοβιτς, πήγε και από την αριστερή πλευρά. Ο Μαρτίνς τον προτιμάει από τα δεξιά, ίσως γιατί με τον Ομάρ Ελαμπντελαουί δημιουργεί ένα σπουδαίο δίδυμο, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Ακόμη κι αν αυτή η άμυνα είναι της Τότεναμ.

Ο Βαλμπουενά δεν είναι 24, αλλά 10 χρόνια μεγαλύτερος. Το κοντέρ του έχει γράψει 52 συμμετοχές στην εθνική Γαλλίας (για να καταλάβετε το μέγεθος, ο Κριστιάν Καρεμπέ έχει μόλις μία περισσότερη και μιλάμε για ένα τεράστιο όνομα του γαλλικού ποδοσφαίρου) και φυσικά το μόνο που δεν ήρθε να κάνει στην Ελλάδα είναι να κολλήσει τα τελευταία… ένσημα για τη σύνταξή του. Μόνο στη χώρα μας, άλλωστε, έχουμε πρόβλημα με τις ηλικίες των παικτών, εκτός αν αγωνίζονται σε άλλες ομάδες (θυμηθείτε τη λατρεία για τον Λουίς Σκόλα, στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο του μπάσκετ). Ο κοντόσωμος Γάλλος χαφ ήδγη έχει 4 γκολ και 7 ασίστ σε 10 αγώνες. Εναντίον της Τότεναμ έκανε τα πάντα. Ασίστ για το 1-2, κερδισμένο πέναλτι και εύστοχο χτύπημα από την άσπρη βούλα για την ισοφάριση. Όσοι είχαν αμφιβολίες για το αν ο Βαλμπουενά θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό, παίρνουν την καλύτερη απάντηση από τις μαγικές πάσες, τα γκολ που σημειώνει, ακόμη και τα τάκλιν που κάνει στο… κέντρο του γηπέδου στο 67ο λεπτό, λίγο πριν αποχωρήσει και δώσει τη θέση του στον Γιασίν Μπενζιά.

Ο Θέμης Καίσαρης, μετρ στο να διαβάζει και να αναλύει στατιστικά, σημείωσε κάτι που υποψιαστήκαμε μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν… μετρούσαμε για να το επιβεβαιώσουμε. Ο Βαλμπουενά, σε μια στιγμή του αγώνα στο ποδοσφαιρικό τρίτο του γηπέδου, δεν έκανε ούτε μια λάθος πάσα! Είχε 14/14. Αν δεν κάνουμε λάθος, τελείωσε με 17/18!

Αυτό το θαυματουργό δίδυμο (που θα ήταν μια θαυμάσια τριπλέτα αν δεν είχε τραυματιστεί ο Κώστας Φορτούνης) προσφέρει θέαμα, ουσία, κύρος και αίγλη. Δυο μπαλαδόροι σε μια καλοκουρδισμένη ομάδα, που ξέρει να αναπτύσσεται σωστά, να αμύνεται και να επιτίθεται με μέθοδο. Δυο σπάνιοι ποδοσφαιριστές που όσο είναι υγιείς, ο Ολυμπιακός θα παίρνει πάρα πολλά, θα στηρίζεται απολαυστικά στο ατέλειωτο ταλέντο τους.

Δυο μικροσκοπικά αλλά και τόσο λαμπερά διαμάντια στο φετινό ερυθρόλευκο περιδέραιο…

ΥΓ: Κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές δεν φαίνονται τόσο για την ποδοσφαιρική τους χάρη. Ωστόσο, ο Ανδρέας Μπουχαλάκης δικαιούται να κάτσει στην ίδια σειρά με τους δυο… κοντούς. Ήταν παντού, έτρεξε, πάσαρε σωστά, είχε τρομερή συμβολή στο αμυντικό και επιθετικό κομμάτι και έκανε το σχεδόν τέλειο παιχνίδι. Μπράβο του.

Πόσους βαθμούς θα κατακτήσει ο Ολυμπιακός στο Champions League; Το Pod-όσφαιρο έχει την απάντηση: