Ντουντελάνζ-Ολυμπιακός: Το κάρμα ήθελε τον Τοροσίδη στο γήπεδο

Ο Ολυμπιακός μετρούσε 4 παιχνίδια χωρίς νίκη. Τρεις ήττες και μία ισοπαλία. Αν βγάλουμε από το κάδρο τον αγώνα με τη Μίλαν, στα υπόλοιπα τρία ματς θα μπορούσε να πάρει κάτι καλύτερο από τον μόλις 1 βαθμό που τελικώς κατέκτησε.

Με τον ΠΑΟΚ δημιούργησε και έχασε ευκαιρίες, αλλά το αυτογκόλ τον πρόδωσε. Με την ΑΕΚ ισοφαρίστηκε, αλλά στο τέλος είχε τη φάση που θα κυνηγά μέχρι το τέλος της χρονιάς τον Φετφατζίδη και απώλεσε την ευκαιρία να πάρει τη νίκη στο ΟΑΚΑ. Με τον ΟΦΗ πέταξε στα σκουπίδα ένα ημίχρονο στο 'Γεντί Κουλέ', βρέθηκε να κυνηγά το σκορ και είχε τη φάση να πάρει έστω τον βαθμό της ισοπαλίας.

Στα παραπάνω παιχνίδια ο Ολυμπιακός προσπάθησε. Δεν ήταν σε όλα καλός, τον χαρακτηρίζει η καθυστερημένη αντίδραση, αργεί να μπει στα παιχνίδια, αλλά στη σούμα μένει με την πικρή γεύση ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Στο Λουξεμβούργο, όμως, όλα ήταν διαφορετικά. Ισοπεδωτικά ανώτερος παρά το γεγονός ότι βρέθηκε από νωρίς να μετρά την απώλεια του Γκερέρο και την αναγκαστική είσοδο/μετατόπιση του Χριστοδουλόπουλου στην κορυφή της επίθεσης. Σχεδόν οκτώ καθαρές φάσεις έβγαλε απέναντι στη Ντούντελανζ και τελικά βρήκε τη λύτρωση στο δεύτερο μέρος από την κεφαλιά του Βασίλη Τοροσίδη.

Σε αντίθεση με τα άλλα ματς, το κάρμα του Ολυμπιακού αυτή τη φορά ήταν υπέρ του. Αν η μπάλα έβγαινε λίγο νωρίτερα εκτός γηπέδου, ο Τοροσίδης δεν θα ήταν στο χορτάρι. Ο Μαρτίνς ήταν έτοιμος να τον αλλάξει με τον Ομάρ, αλλά ένα κόρνερ τον κράτησε μέσα και τον έστειλε αφύλακτο στην καρδιά της άμυνας των γηπεδούχων για να πάρει την κεφαλιά και να "σπάσει" τη γκίνια των Πειραιωτών.

Όλα στη συνέχεια ήταν εύκολα. Σε αντίθεση με τον αγώνα του ΠΑΟΚ που από το πουθενά βρέθηκε πίσω στο σκορ και σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις στην τρέχουσα σεζόν δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Ο Ολυμπιακός έκανε το 0-1, 0-2 και καθάρισε με τη νίκη. Αντίθετα, ο 'Δικέφαλος' βρέθηκε από το 0-1, στο 0-2 και δεν απάντησε ποτέ.

Για πρώτη φορά αυτή τη χρονιά η ομάδα του Λουτσέσκου ήταν τόσο κακή και βραχυκυκλωμένη που δεν ήταν το... κάρμα της να κερδίσει. Στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Άρη αν και το παιχνίδι στράβωσε, ο ΠΑΟΚ έπαιξε με ώριμο τρόπο, έβγαλε υπομονή στο παιχνίδι του και μπόρεσε να τα φέρει όλα τούμπα. Το βράδυ της Πέμπτης, όμως, η διαφοροποίηση είχε να κάνει με την ψυχολογία. Ναι, έλειπε ο Πρίγιοβιτς από την ενδεκάδα, αλλά ο Λουτσέσκου φρόντισε να κάνει γρήγορα τις κινήσεις για να διορθώσει τα πράγματα.

Το έβλεπες, όμως, στα μάτια των παικτών του ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε αυτή η φλόγα, έμοιαζε σαν να είχε αποδεχθεί τη μοίρα του, σαν να μην ήθελε να αλλάξει την κατάσταση για να πάθει και να μάθει.

Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πάθει το ίδιο μετά το πολύ καλό πρώτο ημίχρονο που του άφησε μόνο τον... τραυματισμό του Γκερέρο. Ωστόσο, το πάλεψε, τα έβαλε με την ατυχία του, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. "Ξεμπούκωσε", όπως λέμε στην καθομιλουμένη.

Η διαφορά ήταν στο πάθος. Ο ένας επιζητούσε τη νίκη για να βάλει τέλος στο αρνητικό σερί, για να αποδείξει φταίει και η τύχη στην κατάσταση που ο ίδιος δημιούργησε. Ο άλλος για πρώτη φορά εφέτος δεν είχε τίποτα. Ούτε την τύχη με το μέρος του. Και έχασε φυσιολογικά.