Ντιναμό Κιέβου - Ολυμπιακός: Παραμυθία για μία καλή ομάδα

Η φράση, 'η στατιστική δεν λέει πάντα την αλήθεια' είναι πονηρή. Όχι αυτή καθαυτή, που ενυπάρχει ως κλισέ και πόρρω εμφανίζεται στη ζωή, αλλά η χρήση της. Στην πραγματικότητα, όποτε χρησιμοποιείται, δηλοί ότι η στατιστική ποτέ δεν λέει την αλήθεια. Αφήνει αυτόν τον καπνό στο ποδοβολητό της, κυρίως για να χρησιμοποιήσει την ελπίδα ως όχημα. Η ελπίδα μοιάζει, με τη σειρά της, να περιέχει στην αδιόρατη μάζα της αριθμούς, οι οποίοι από τους ρέκτες της την εκάστοτε στιγμή, αθροίζονται ή πολλαπλασιάζονται, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε αισιοδοξία.

Κατόπιν εορτής, βεβαίως, η Ντινάμο Κιέβου είχε 11 προκρίσεις σε 13 ζευγάρια που άρχισε με ισοπαλία εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός είχε 1 πρόκριση σε 12 ζευγάρια που άρχισε με ισοπαλία γενικώς και μάλιστα προσφάτως, το 2017 με την Οσμάνλισπορ, την οποία νίκησε 3-0 στην Τουρκία και πέρασε στους '16' του Europa League. Ως εκ τούτου, η στατιστική ετίθετο αναφανδόν υπέρ των Ουκρανών, διότι οι 'ερυθρόλευκοι' βρίσκουν κατά κόρον τον μπελά τους με ουκρανικές ομάδες. Τα αποτελέσματα του τωρινού ζευγαριού ήταν ίδια με εκείνα του 1975, όταν η Ντινάμο είχε την ομάδα που την ίδια χρονιά κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, με Μπλαχίν και Ονασένκο, ενώ η περίφημη τριετία του Νίκου Γουλανδρή είχε ήδη οδεύσει προς το τέλος της: 2-2, 1-0. Και τότε, όπως και τώρα, το πρωτάθλημα στην Ελλάδα εκείνη τη σεζόν (1975-76) κατέκτησε ο ΠΑΟΚ, που περίμενε χρόνια, με τους ίδιους παίκτες, τη σειρά του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, ούτε ως φάρσα ούτε ως κωμωδία αλλά, με αδιαφορία. Όπως ο θεατής εκ της τηλεοράσεως παρακολουθούσε το παιχνίδι της Ντινάμο στο 'Ολιμπίσκι', που δεν ήταν γεμάτο, αφού με -7 εκτός σπιτιού και +26 εντός, ο εγγονός του Μπελάνοφ να είσαι, το σκέφτεσαι.

Η στατιστική μεταφέρθηκε και στο ματς. Το γκολ ήρθε από το άκρο και σε δεύτερη κατοχή. Στην πρώτη κατοχή ο Σισέ και ο Μεριά έδιωξαν όλες τις συρτές μπαλιές που οι Ουκρανοί προσπάθησαν να περάσουν στο πρώτο δοκάρι. Στη δεύτερη, μετά από μία αναιμική επέμβαση με τακουνάκι, ο Σισέ δεν πρόλαβε να πάει στο πρώτο δοκάρι, δίνοντας στο νεοαποκτηθέντα Φραν Σολ το δικαίωμα να κάνει το σεφτέ του και να γιορτάσει, με το ισπανικό ταμπεραμέντο, το ποδοσφαιρικό ταβάνι και τη γενιτσαρίστικη λογική, δείχνοντας το σήμα της ομάδας του.

Η Ντινάμο, σε 188 λεπτά σχεδόν συνολικού αγωνιστικού χρόνου, έπαιξε όσο χρειάστηκε. Δεν ήταν στο πικ της φυσικής και διανοητικής κατάστασής της, προφανώς, καθώς το πρωτάθλημά της αρχίζει αυτό το Σαββατοκύριακο, ωστόσο αυτός πιθανότατα ήταν και ο λόγος που έπαιξε όσο χρειάστηκε. Ο Ολυμπιακός είχε όλη τη φθορά με τους τραυματισμούς, τις ποινές και τα συναφή, είχε έναν Κώστα Φορτούνη που έπαιζε ξανά λαβωμένος (και αν είναι να στενοχωριέται κάποιος για τον αποκλεισμό είναι επειδή πρόκειται για την πρώτη χρονιά του στους 'ερυθρόλευκους' που παίζει από την αρχή φανταστικά, χωρίς διακοπές), όμως ήταν αποφασισμένος να κάνει το παιχνίδι του, να διεκδικήσει ένα γκολ που θα του έδινε το προβάδισμα, αλλά να μην το κάνει άλογα.

Παραδείγματος χάρη, ο Μαρτίνς ρίσκαρε, στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου και τακτοποιώντας το ζήτημα από τα άκρα, βάζοντας τον Μασούρα, δηλαδή στην αριστερή πλευρά και φέρνοντας τον Ποντένσε στα δεξιά, ο οποίος έχει την ικανότητα, με τη διαγώνια κίνηση, να δίνει χώρο στους μπακ, να ανεβάσει στο κέντρο την άμυνά του, αλλά με την πρώτη υποψία αντεπίθεσης των Ουκρανών δεν δίστασε να την κατεβάσει ξανά εκεί που, απέναντι σε τέτοια ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο, έπρεπε να είναι.

Αυτό από το οποίο προκύπτει η αμφιβολία για το κοουτσάρισμά του, ήταν, όσο κι αν μοιάζει άτοπο, η διπλή αλλαγή με τον Γκερέρο και τον Νάτχο. Όχι διότι ήταν λάθος, αλλά για το σημείο στο οποίο έγινε. Σε εκείνο το χρονικό σημείο του παιχνιδιού οι αποστάσεις στις γραμμές των δύο ομάδων παρέπεμπαν σε λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο και το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ελκυστικό χάος, το οποίο, ακριβώς σε εκείνο το διάστημα, διέλαθε της στατιστικής ακολουθίας. Θα μπορούσε, ακριβώς τότε, να γίνει οτιδήποτε. Ο Φορτούνης, αγκυροβολημένος στα δεξιά, όχι μόνο τροφοδοτούνταν πιο εύκολα από ό,τι σε κάθε άλλη στιγμή του παιχνιδιού, αλλά είχε και το χώρο να κουβαλήσει την μπάλα και να κάνει διαγώνιες πάσες, όπως εκείνη που δημιούργησε την ευκαιρία του Μασούρα.

Ο Μαρτίνς είδε ότι έπρεπε να κάνει την αλλαγή, όμως θα μπορούσε να περιμένει ένα τρίλεπτο, που ήταν πολύς ποδοσφαιρικός χρόνος για τον τρόπο που παιζόταν το παιχνίδι, δηλαδή με επικρατούντα τα ένστικτα και όχι την τακτική. Η Ντινάμο, βλέποντας δεύτερο φορ στη θέση του αρχηγού του Ολυμπιακού και επιτελικό μέσο στη θέση ενός αμυντικού μέσου είχε όλο το χρόνο να μαζευτεί και, με το αναπόφευκτο πέσιμο των σφυγμών, να βρει ξανά τη λογική στο παιχνίδι της, την οποία είχαν χάσει τα μαζεμένα νιάτα που κοσμούν την ενδεκάδα της και το ουκρανικό ποδόσφαιρο συνολικά.

Πάντως, τα δύο τετ α τετ του Χασάν και του Γκερέρο, ειδικά το πρώτο από την όμορφη προσπάθεια του Μασούρα, που έγινε και σχετικά νωρίς, με τις ισάριθμες αποκρούσεις του Μπόικο, δείχνουν το δίκαιον της κίνησης και θα μπορούσαν πρωτίστως να έχουν λειτουργήσει ως αυθυποβολή για τον Ολυμπιακό, δηλαδή το ηθικό να δώσει πνοή στο σώμα, το οποίο πάντα έχει κάτι ακόμα που περιμένει από τις συνθήκες να το βγάλει. Αυτό δεν συνέβη, οπότε διακόπηκε και το σερί της ομάδας του Μαρτίνς με τα 10 διαδοχικά παιχνίδια με σκορ και ο Ολυμπιακός αποχαιρέτησε το Europa League, χάνοντας από μία ομάδα που έχει plays ακόμα και σε... φωτογραφίες, σε ντοσιέ στον πάγκο. Το σχετικό unfair του Χασκέβιτς, με τις δύο αλλαγές στις καθυστερήσεις, είναι μόνο σχετικό. Ένας Θεός (και δεν γνωρίζουμε καν ποιος) ξέρει πόσο ανακουφισμένος ένιωσε ο Λευκορώσος που η ομάδα του διέβη με πρόκριση τον Ρουβίκωνα της διακοπής.

Ο αποκλεισμός οπωσδήποτε είναι, στο τέλος της βραδιάς, +ένας αποκλεισμός σε πρώιμο στάδιο στα διπλά παιχνίδια μίας διοργάνωσης. Όμως, έφτασε πάλι να παίξει στα διπλά παιχνίδια μίας διοργάνωσης το επόμενο έτος από εκείνο στο οποίο την άρχισε, άρα γενικώς ο απολογισμός είναι θετικός, ειδικά υπό την έννοια ότι τόσο ο ίδιος πέρυσι όσο και η ΑΕΚ φέτος φανέρωσαν ότι το Champions League περισσότερο κρανίου τόπος για τις ελληνικές ομάδες είναι, παρά λαμπρό πεδίο δόξας. Επίσης, έφυγε από τον Κίεβο έχοντας κάνει το παιχνίδι να του πάει, έστω και σε ορισμένα σημεία του, προκειμένου να διεκδικήσει την πρόκριση και έφτασε σε αυτό το ματς έχοντας αφήσει εκτός τη Μίλαν, σε όποια κατάσταση κι αν εκείνη ήταν και συνολικά έχει περιέλθει.

Η ομάδα του Μαρτίνς θα μπορούσε να έχει κάνει κάτι διαφορετικά, ανθυπολεπτομέρειες σε τεχνικά ζητήματα που αλίμονο αν ψηλαφιστούν από μη γνώστες του ειδικού αντικειμένου μέσα στο γενικό αντικείμενο, παρ’ όλα αυτά οι παίκτες άφησαν στο τερέν την... προίκα τους και δικαιούνται τουλάχιστον να μην αναστενάζουν για το ότι θα μπορούσαν ως οντότητες να αποδώσουν κάπως αλλιώς. Αυτά θα ήταν το χρηστόν να υπερψηφιστούν στο τέλος μίας χρονιάς η οποία οδεύει προς αυτό, μια και για τον Ολυμπιακό απομένει μόνο το Κύπελλο, καθώς το 'να στηριχθεί η συγκεκριμένη ομάδα τα προηγούμενα χρόνια' δεν υπάρχει λόγος να γίνεται σλόγκαν τον Δεκέμβρη και τον Φλεβάρη θα το πνίγει ο Άγιος Θαλάσσιος, μεγάλη η χάρη του.

Κεντρική φωτογραφία: eurokinissi