Οι χειρότεροι παίκτες που πήραν πρωτάθλημα την τελευταία δεκαετία
Για κάθε Τζιμπρίλ Σισέ υπήρχε ένας Γκάμπριελ, για κάθε Κώστα Μήτρογλου υπήρχε ένας Ντιόγκο, για κάθε Βιεϊρίνια υπήρχε ένας Νίκος Καρέλης. Όμως ποιοι ήταν οι χειρότεροι πρωταθλητές της δεκαετίας;
Τη φετινή σεζόν ενδέχεται να μην αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας στη Super League 1, όμως όλη την προηγούμενη δεκαετία οι σεζόν έληγαν κανονικά. Μία ομάδα κατακτούσε το βαρύτιμο τρόπαιο και οι παίκτες της κρεμούσαν στο στήθος το μετάλλιο του πρωταθλητή, ανεξαρτήτως αν το άξιζαν ή αν απλά εκμεταλλεύτηκαν τον κόπο των συμπαικτών τους.
Για κάθε Τζιμπρίλ Σισέ υπήρχε ένας Φίλιππος Δάρλας, για κάθε Κώστα Μήτρογλου υπήρχε ένας Ντιόγκο, για κάθε Βιεϊρίνια υπήρχε ένας Νίκος Καρέλης. Μπορεί να βρέθηκαν στη χειρότερη σεζόν της καριέρας τους, μπορεί να έλαμψαν αργότερα, μπορεί ποτέ να μην ήταν ικανοί να αντεπεξέλθουν σε αυτό το επίπεδο, ωστόσο αρκετοί παίκτες που δεν άξιζαν, στέφθηκαν κι αυτοί πρωταθλητές Ελλάδας.
Το Contra.gr προσπαθεί να ξεδιαλέξει αυτούς τους παίκτες και αναδεικνύει τους… χειρότερους πρωταθλητές της κάθε σεζόν, με την υποσημείωση πως οι επιλογές είναι ηλικίας άνω των 23 ετών, εκτός αν είχαν πλασαριστεί ως… πανέτοιμοι για την πρόκληση, παρά το νεαρό της ηλικίας τους.
2009-2010: Κλέιτον (Παναθηναϊκός)
Η εποχή του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού άρχισε με ιδανικό τρόπο. Το πρωτάθλημα του 2009-2010 ήταν το πρώτο έπειτα από μια 7ετία κυριαρχίας του Ολυμπιακού, ενώ οι ‘πράσινοι’ κατέκτησαν και το κύπελλο. Για να το καταφέρουν αυτό, δαπανήθηκαν πολλά χρήματα ώστε να βρίσκονται στο ίδιο ρόστερ παίκτες όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ, ο Σεμπαστιάν Λέτο, ο Γιώργος Καραγκούνης, ο Κώστας Κατσουράνης, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα κ.ά. Βέβαια, δεν είχε ξεκινήσει από εκείνο το καλοκαίρι η σπατάλη χρημάτων. Ένα καλοκαίρι νωρίτερα είχε αποκτηθεί για 1.600.000 ευρώ συν τα δικαιώματα του Θανάση Τσίγκα ένας παίκτης τον οποίο έχουμε συνηθίσει σε πιο χαμηλό επίπεδο στην Ελλάδα, ο Κλέιτον. Ο Χενκ τεν Κάτε δεν ενθουσιάστηκε με την απόδοση του παίκτη τη σεζόν 2008-2009 και δεν τον… έβλεπε τη νέα σεζόν. Εκτός ευρωπαϊκής λίστας τη νέα σεζόν και από πάγκο σε εξέδρα ο Βραζιλιάνος, ο οποίος μάλιστα υπέπεσε και σε πειθαρχικό παράπτωμα και τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Η χρονιά του έμοιαζε να φτιάχνει όταν τον Ολλανδό αντικατέστησε ο Νίκος Νιόπλιας στο ‘τιμόνι’ τον Δεκέμβριο του 2009, όμως τα 91 λεπτά σε 4 αγώνες πρωταθλήματος είναι αδιάψευστος ‘μάρτυρας’ για το τι δουλειά (δεν) είχε ο Κλέιτον σε εκείνον τον Παναθηναϊκό.
2010-2011: Αλμπέρτ Ριέρα (Ολυμπιακός)
Η πρώτη σεζόν της νέας εποχής του Ολυμπιακού, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στο ‘τιμόνι’, ήταν αν μη τι άλλο επεισοδιακή. Άρχισε με Έβαλντ Λίνεν και αποκλεισμό από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στα προκριματικά του Champions League και ολοκληρώθηκε με Ερνέστο Βαλβέρδε, πρωτάθλημα και δεκάδες εκατομμύρια δαπάνης για την αλλαγή ‘σελίδας’. Μεταξύ των χρημάτων που ξοδεύτηκαν ήταν και τα 4.000.000 ευρώ (συν 2.000.000 ως μπόνους) που δόθηκαν στη Λίβερπουλ για την αγορά του Αλμπέρτ Ριέρα. Με 6 γκολ και 8 ασίστ σε 26 αγώνες πρωταθλήματος (2.048 λεπτά), ο Ισπανός αριστερός εξτρέμ δεν ήταν απαρατήρητος ή αρνητικός εκείνη τη σεζόν. Ωστόσο, αν συνυπολογιστούν τα χρήματα για την αγορά του, το συμβόλαιο 2.500.000 ευρώ ετησίως (συν μπόνους) και το γεγονός ότι αποκτήθηκε για να κάνει τη διαφορά, τότε σίγουρα συνιστά τη χειρότερη παρουσία του ρόστερ των πρωταθλητών, έστω κι αν δεν ήταν ο χειρότερος παίκτης. Εξ ου κι η διαφορά με τον Ντένις Ρόμενταλ από τη δεξιά πτέρυγα, ο οποίος αποκτήθηκε ως ελεύθερος και η ‘φτωχή’ παρουσία του (1 γκολ, 3 ασίστ σε 907 λεπτά συνολικά) δεν ‘κόστισε’ τόσο. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2011-2012 κανείς εκ των δύο δεν βρισκόταν στο ρόστερ.
2011-2012: Φράνκο Κοστάνσο (Ολυμπιακός)
Ο Βαλβέρδε παρέμεινε, ο Κέβιν Μιραλάς ‘άνθισε’ και ο Ολυμπιακός κατέκτησε το νταμπλ και είχε αξιοπρόσεκτη παρουσία στους ομίλους του Champions League, όπου Μαρσέιγ και Ντόρτμουντ του επιφύλασσαν άσχημη μοίρα, για να τον οδηγήσουν στο Europa League και την πρόκριση επί της Ρούμπιν, αλλά τον αποκλεισμό από τη Μέταλιστ. Επίσης, η σεζόν περιελάμβανε και πολλούς παίκτες που δικαιούνται θέση σε αυτήν τη λίστα. Ο Χαβίτο είχε ξεχωρίσει στον Άρη και υπέγραψε ως ελεύθερος αλλά κρίθηκε χρήσιμος μόνο για 169 λεπτά (4 ματς, 1 γκολ, 1 ασίστ) στο πρωτάθλημα. Ολόκληρη τη σεζόν στο λιμάνι την πέρασε και ο Βισέντε Μόνχε, που μαζί με τον Χαβίτο έπρεπε να καλύψουν το κενό του… Ριέρα. Ο Φραν Γέστε δεν άντεξε όλη τη σεζόν και ύστερα από 9 αγώνες (407 λεπτά) σε όλες τις διοργανώσεις και κανένα γκολ, έφυγε ως ελεύθερος τον Ιανουάριο για τα ΗΑΕ. Ο αντικαταστάτης του; Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ντιόγκο, ο οποίος μάλιστα είχε στη συλλογή του μετάλλιο του Copa Libertadores την προηγούμενη σεζόν και συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων τον Δεκέμβριο του 2011. Η επιστροφή του από τη Σάντος (στην αρχή της σεζόν, πάντως, είχε παίξει στη ρεβάνς με τη Μέταλιστ) δεν άλλαξε τίποτα, παρέμενε ένας επιθετικός που δεν έβρισκε δίχτυα με τίποτα και αγωνίστηκε μόνο σε 9 παιχνίδια (μόλις 2 γκολ). Ο Κόλιν Καζίμ Ρίτσαρντς περισσότερο αναστάτωσε παρά βοήθησε στον 6μηνο δανεισμό του από τη Γαλατάσαραϊ (μόνο 1 γκολ στο πρωτάθλημα). Θα υπάρχει, όμως, πάντα ο Φράνκο Κοστάνσο και αυτές οι 9 αναμετρήσεις στις οποίες αγωνίστηκε…
2012-2013: Χουάν Πάμπλο Πίνο (Ολυμπιακός)
Η σεζόν ήταν εντυπωσιακή για τον Ολυμπιακό. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με μόλις μία ήττα εντός έδρας από Ατρόμητο) και 5 ισοπαλίες (όλες σε ντέρμπι με Άρη, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό), κατέκτησε το κύπελλο σημειώνοντας μόνο νίκες μέχρι τον τελικό και πάλεψε ξανά στους ομίλους του Champions League, όπου μάζεψε 9 βαθμούς με νίκη επί της Άρσεναλ στο τέλος, αλλά δεν ήταν αρκετοί. Βέβαια, υπήρξαν κι οι αρνητικές στιγμές όπως η απομάκρυνση του Λεονάρντο Ζαρντίμ στο τέλος του 1ου (αήττητου) γύρου και ο αποκλεισμός από τη Λεβάντε στο Europa League. Και φυσικά, η απόδοση ορισμένων παικτών. Ο Χουάν Πάμπλο Πίνο, για παράδειγμα, ένας φαντεζί ποδοσφαιριστής που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο ως ελεύθερος, ήταν μια απογοήτευση. Έπαιξε μόλις σε 3 αγώνες πρωταθλήματος και 3 κυπέλλου (σε κανέναν πάνω από 72 λεπτά) και από τις 27 Ιανουαρίου δεν ξαναβρέθηκε σε αποστολή, με εξαίρεση τον τελικό κυπέλλου, όπου έπαιξε σε ένα ημίχρονο. Υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα, παραγκωνίστηκε από τον Αντώνη Νικοπολίδη και δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη ούτε του Μίτσελ. Δίκαια κερδίζει θέση σε αυτήν τη λίστα, με τον Ντιόγκο και το μόλις ένα παιχνίδι όπου έπαιξε εκείνη τη σεζόν (μέχρι να φύγει οριστικά τον Μάρτιο) να έρχεται στη 2η θέση.
2013-2014: Μάρκο Στσέποβιτς (Ολυμπιακός)
Υπήρξαν αρκετοί παίκτες και τη σεζόν 2013-2014 που δεν γέμισαν τον ‘μάτι’, στην πορεία του Ολυμπιακού προς τον τίτλο. Ο Σαμπου Γιαταμπαρέ, για τον οποίο δαπανήθηκαν 2.200.000 ευρώ, είναι ένας τέτοιος, παίζοντας μόλις σε 10 αγώνες. Αργότερα, η καριέρα του τον οδήγησε στη Βέρντερ, ωστόσο η 6μηνη θητεία του στον Ολυμπιακό (στη συνέχεια έφευγε δανεικός) είναι για να ξεχαστεί. Ο Ερνάν Πέρες δεν είχε… θέλξει με τις επιδόσεις του, μέχρι να σταθεί άτυχος και να υποστεί ρήξη χιαστού τον Απρίλιο, στον ημιτελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ενώ ο υπέρβαρος Μιγκέλ Τόρες έμοιαζε να κάνει καριέρα μόνο λόγω της ανάδειξής του από τις ακαδημίες της Ρεάλ (αν και ήταν θετικός σε Χετάφε και Μάλαγα). Τον προηγούμενο 1,5 χρόνο, ο (Πορτογάλος) Πελέ ήταν στο σπίτι του χωρίς ομάδα για 12 μήνες και στον Εργοτέλη για 6 μήνες, όμως ο Ολυμπιακός έδωσε 440.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από τους Κρητικούς τον Ιανουάριο του 2013. Κανείς δεν συγκρίνεται, όμως, με τον Μάρκο Στσέποβιτς, έναν 22χρονο Σέρβο επιθετικό για τον οποίο γράφτηκε ότι δαπανήθηκαν πάνω από 3.000.000 ευρώ (το ποσό… πέφτει όσο περνούν τα χρόνια). Σε 21 παιχνίδια που αγωνίστηκε σημείωσε 7 γκολ και έβγαλε 5 ασίστ, ωστόσο τα 2 γκολ ήταν στο κύπελλο κόντρα στο Φωκικό και ένα χατ τρικ στο πρωτάθλημα ήταν κόντρα στον ΟΦΗ στην Κρήτη. Σε 10 παιχνίδια δεν σκόραρε ούτε μοίρασε ασίστ και από τη νέα χρονιά έφευγε δανεικός, μέχρι να αποχωρήσει τελείως, όπως ακριβώς αποκτήθηκε, δίχως τυμπανοκρουσίες.
2014-2015: Φελίπε Σαντάνα (Ολυμπιακός)
Η επόμενη σεζόν, κατά την οποία ο Ολυμπιακός κατέκτησε το νταμπλ και στην Ευρώπη αγωνίστηκε ξανά σε δύο διοργανώσεις (3ος σε όμιλο Champions League με Ατλέτικο, Γιουβέντους, Μάλμε, αποκλείστηκε στην παράταση από τη μετέπειτα φιναλίστ Ντνίπρο στο Europa League), προξενεί ένα δίλημμα, για τον αρνητικό πρωταγωνιστή. Από τη μία υπάρχουν οι παίκτες που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί βρίσκονταν στο ρόστερ του Ολυμπιακού, από την άλλη υπήρχαν ονόματα με ιστορία, που στον Ολυμπιακό κέρδισαν… βατόμουρο. Στην πρώτη κατηγορία… παρέμεινε ο Πελέ της περσινής σεζόν, αν και στα μισά παραχωρήθηκε ως δανεικός στον Λεβαδειακό. Η έτερη περίπτωση είναι εκείνη του Γκεβόργκ Γκαζαριάν, του 26χρονου εξτρέμ που αποκτήθηκε ως ελεύθερος από τη Μέταλουργκ, ο οποίος έπαιξε 120 λεπτά στο πρωτάθλημα (και 4 ματς στο κύπελλο), μέχρι να φύγει ως ελεύθερος για τη Βέροια επίσης τον Ιανουάριο. Στην άλλη κατηγορία ανήκει η μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού, ο Ερίκ Αμπιντάλ, ο οποίος έμεινε κι αυτός μισή σεζόν και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τη δράση. Ωστόσο, μάλλον κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Φελίπε Σαντάνα. Ο Βραζιλιάνος στόπερ, που 2 χρόνια νωρίτερα έφτανε σε τελικό Champions League με την Ντόρτμουντ και στη συνέχεια δίχαζε την κοιλάδα του Ρουρ για να παίξει στη Σάλκε, δεν έφτασε ποτέ στο λιμάνι του Πειραιά. Αντ’ αυτού, αποκτήθηκε ένας… κίνδυνος για την άμυνα των ‘ερυθρολεύκων’, που αγωνίστηκε μόνο σε 5 παιχνίδια πρωταθλήματος και ένα κυπέλλου.
2015-2016: Άλαν Πουλίδο (Ολυμπιακός)
Η σεζόν του Μάρκο Σίλβα στο ‘τιμόνι’ του Ολυμπιακού έληξε με πρωτάθλημα και μάλιστα με 28 νίκες (η μία στα χαρτιά κόντρα στον Παναθηναϊκό) σε 30 αγωνιστικές. Αν μη τι άλλο εντυπωσιακή επίδοση, όπως εντυπωσιακός ήταν και ο τρόπος αποκλεισμού στους ομίλους του Champions League, την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην Άρσεναλ με εντός έδρας ήττα. Στο Europa League, ο Ολυμπιακός σκόνταψε ξανά στο πρώτο ‘εμπόδιο’, κόντρα στην Άντερλεχτ, ενώ στο κύπελλο έφτασε στον τελικό, αλλά έχασε το τρόπαιο από την ΑΕΚ. Σε αυτήν την πορεία, σε αντίθεση με άλλες χρονιές, δεν υπήρξαν παίκτες που υστέρησαν πάρα πολύ. Ναι, υπήρξαν κάποιες ‘χρυσές’ μετριότητες, όπως ο Ερνάνι (που είχε και προβλήματα τραυματισμού), ο Σεμπά και ο Φελίπε Πάρντο, όμως γενικότερα το ρόστερ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Γι’ αυτόν τον λόγο, η επιλογή του Άλαν Πουλίδο έχει διαφορετικό υπόβαθρο. Ο Μεξικανός επιθετικός έπαιξε σε 8 ματς πρωταθλήματος (503 λεπτά), σκόραρε 5 φορές κι έβγαλε 2 ασίστ, είχε ακόμα 1 γκολ και 1 ασίστ σε 6 παιχνίδια κυπέλλου, όμως η αξιοπρεπής συγκομιδή του δεν συνάδει με αυτό που προηγήθηκε. Ύστερα από ένα σίριαλ που κράτησε πάνω από έναν χρόνο, ένα… παρκάρισμα του παίκτη στον Λεβαδειακό για να ασκηθεί πίεση στη Τίγκρες, εκατοντάδες πρωτοσέλιδα που ενημέρωναν ότι “τελειώνει του Πουλίδο”, τελικά ο Μεξικανός ήταν απλά καλός για να είναι αναπληρωματικός του Μπράουν Ιντέγε και του Άλφρεντ Φινμπόγκασον.
2016-2017: Χουάν Κάρλος Παρέδες (Ολυμπιακός)
Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν με 4 διαφορετικούς προπονητές, δείγμα της έλλειψης σταθερότητας που υπήρχε εκείνη τη σεζόν στο λιμάνι και προπομπός για το τι θα ακολουθούσε. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας παίκτης που τελικά συμμετείχε σε 43 αγώνες (κανείς δεν έπαιξε περισσότερο εκείνη τη σεζόν), ετοίμασε βαλίτσες ύστερα από το ντεμπούτο του, αφού κρίθηκε ακατάλληλος από ανθρώπους της ομάδας για να αγωνιστεί παραπάνω! Ο Ντιόγκο Φιγκέιρας σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο χειρότερος παίκτης εκείνου του ρόστερ. Εξάλλου, υπήρξαν και παίκτες που δέχθηκαν μεγαλύτερη κριτική στη διάρκεια της σεζόν, όπως ο Μανουέλ ντα Κόστα, ο Νικόλα Λεάλι ή ο Μπρούνο Βιάνα. Οι δύο τελευταίοι… συγχωρούνται λόγω του νεαρού της ηλικίας. Υπήρξαν, επίσης, δύο μπακ που αποκτήθηκαν ως δανεικοί τον Ιανουάριο και κανείς δεν κατάλαβε γιατί. Αμφότεροι με παραστάσεις από top-3 πρωταθλήματα, αμφότεροι δεν έδειξαν γιατί βρέθηκαν στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’. Ο λόγος για τους Αλί Σισοκό και Χουάν Κάρλος Παρέδες, με τον δεύτερο να κερδίζει στο νήμα τη μονομαχία.
2017-2018: Άρνορ Ίνγκβι Τρίστασον (ΑΕΚ)
Τα σκήπτρα άλλαξαν χέρια, η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια για πρώτη φορά από το 1994, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πήρε βοήθειες από όλους τους ποδοσφαιριστές. Υπήρχαν οι Λάζαροι Χριστοδουλόπουλοι και οι… Σέρχιοι Αραούχοι, υπήρχαν και παίκτες όπως ο Αστρίτ Αϊντάρεβιτς, ο Πατίτο και ο Βινίσιους, δηλαδή ποδοσφαιριστές που όφειλαν να βοηθήσουν περισσότερο από όσο τελικά έκαναν την ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ. Ωστόσο, ούτε αυτοί ήταν οι χειρότεροι του ρόστερ που στο τέλος της χρονιάς κρέμασε μετάλλιο πρωταθλητή στο στήθος του. Από τα μέσα της σεζόν στο ρόστερ ανήκε κι ο Έρικ Μοράν, ένας ποδοσφαιριστής που δεν κατάφερε ποτέ να πείσει για την αξία του στα δύο χρόνια που έμεινε στην Ένωση, μέχρι να φύγει τον φετινό Ιανουάριο. Παρ’ όλα αυτά, έπαιξε σε 7 αγώνες πρωταθλήματος και τα 603 λεπτά συμμετοχής δείχνουν μια κάποια εμπιστοσύνη από τον Χιμένεθ. Τουναντίον, ο Άρνορ Ίνγκβι Τρίστασον έπαιξε μόλις 81 λεπτά (3 παιχνίδια) στο πρωτάθλημα, ενώ στο κύπελλο έπαιξε δύο γεμάτους αγώνες κόντρα στη Λαμία και στον Απόλλωνα Λάρισας (σημείωσε και γκολ στη νίκη 7-0). Τίποτα παραπάνω από τον Ισλανδό που έφυγε άρον άρον τον Ιανουάριο για τη Μάλμε.
2018-2019: Γεβγέν Χατσερίντι (ΠΑΟΚ)
Ούτε ο ΠΑΟΚ, στην επιστροφή του στα πρωταθλήματα την περσινή σεζόν, είχε όλο το ρόστερ του σε υψηλό επίπεδο. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου συμπεριέλαβε 37 παίκτες στις αποστολές σε όλες τις διοργανώσεις, ο πιο ακριβοπληρωμένος εκ των οποίων αποδείχθηκε και ο χειρότερος. Το απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγήν ήταν ο Γεβγέν Χατσερίντι. Μεταγραφή διοίκησης, ο 31χρονος Ουκρανός αποκτήθηκε για βασικός, με το υψηλότερο συμβόλαιο στο ρόστερ, έπαιξε σε μόλις 11 παιχνίδια (712 λεπτά), υπέπεσε σε γκάφες όπως αυτή κόντρα στην Τσέλσι και αποδείχθηκε πολλές ταχύτητες πιο πίσω από τις απαιτήσεις, με συνέπεια από το πρώτο… δίμηνο η ομάδα να προσπαθεί να λύσει τη συνεργασία μαζί του. Μάλιστα, δεν πήγε ούτε στη φιέστα. Τελικά έμεινε ελεύθερος τον Ιούλιο και δύσκολα θα τον θυμάται κανείς σε μερικά χρόνια.
