Οι χειρότερες υποψηφιότητες για Χρυσή Μπάλα του FourFourTwo σηκώνουν συζήτηση
Το περιοδικό FourFourTwo θυμάται εκείνους τους παίκτες που λόγω μιας ευνοϊκής συγκυρίας, ενός θετικού timing, κατάφεραν να γίνουν υποψήφιοι για Χρυσή Μπάλα. Ατομικό ταλέντο σίγουρα υπήρξε, αλλά ποτέ δεν θα τους έφερνε το μεγάλο βραβείο.
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες έγιναν γνωστοί οι υποψήφιοι για τη Χρυσή Μπάλα. Μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου, όταν και θα γίνει γνωστό το όνομα του μεγάλου νικητή, ο Αντουάν Γκριεζμάν, ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ, ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα βρίσκονται ανάμεσα σε έναν όμιλο 30 υποψηφίων, οι περισσότεροι εκ των οποίων αποτελούν ασφαλή αουτσάιντερ. Όμως, τουλάχιστον σε επίπεδο ατομικού ταλέντου, τα ονόματα της φετινής λίστας απέχουν έτη φωτός από αρκετούς υποψηφίους περασμένων ετών, που αν και καλοί παίκτες, ποτέ δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν σοβαρά το βραβείο. Το αγγλικό περιοδικό ‘FourFourTwo’ συγκέντρωσε τις -κατά τη γνώμη του- πιο ηχηρές ‘παραφωνίες’ των υποψηφιοτήτων για την Χρυσή Μπάλα.
Άντριαν Μούτου (2003)
Έμοιαζε να έχει λογική αυτή η υποψηφιότητα, καθώς ο Ρουμάνος επιθετικός κατά τη διάρκεια τη θητείας του στην Πάρμα, μαζί με τον Αντριάνο συνέθεσε ένα εκρηκτικό επιθετικό δίδυμο. Παίζοντας με την Τσέλσι, ο Μούτου είχε 4 γκολ σε 3 ματς και η εξέλιξή του έμοιαζε ιδανική. Στη συνέχεια, όμως, βρέθηκε θετικός σε χρήση ναρκωτικών ουσιών, επάνδρωσε το ρόστερ δυο διαφορετικών ομάδων που είχαν εμπλακεί στο σκάνδαλο Calciopoli (Γιουβέντους, Φιορεντίνα) και έζησε μια ζωή σαν τραγούδι των Active Member, με την τύχη να τον έχει μονίμως άχτι.
Νέβιλ Σάουθολ (1988)
Τίμιος τερματοφύλακας, που δόξασε τη φανέλα της Έβερτον. Ο Ουαλός, μαζί με τους Βάλτερ Τζένγκα, Ρινάτ Ντασάγεφ και Μισέλ Πρεντόμ συνέθεσε έναν όμιλο τερματοφυλάκων που ονειρεύτηκε τη Χρυσή Μπάλα του 1988, με τον Μάρκο φαν Μπάστεν να προσγειώνει άπαντες στην πραγματικότητα.
Ιβάν Γκατούζο (2006)
Πρώτος με την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2006, πρώτος και με τη θρυλική Μίλαν των mid-00s σε Ιταλία και Ευρώπη, ο Γκατούζο ζούσε μια δοξασμένη ποδοσφαιρική νεότητα. Πέρα από τις ομαδικές διακρίσεις, αναζητείται κάποιος έξτρα λόγος για την υποψηφιότητά του για Χρυσή Μπάλα το 2006. Ο Γκατούζο ποτέ δεν προσέφερε θέαμα και show, μόνο σκληρό do-or-die παιχνίδι στη μεσαία γραμμή. Αυτό ίσως και να ήταν της μόδας το 2006.
Τόμας Μπρολίν (1994)
Το όνομα του συντηρείται μέσα από λίστες των χειρότερων παικτών που πέρασαν ποτέ από την Premier League. Ο Σουηδός πέρασε από τη Λιντς το 1995, με τις κακές γλώσσες να κάνουν λόγο για διαρκείς καυγάδες με τους προπονητές Χάουαρντ Γουίλκινσον και Τζορτζ Γκράχαμ και για τα παραπανίσια κιλά που πήρε κατά τη διαμονή του στην Αγγλία. Προηγουμένως, βέβαια, η θητεία του Σουηδού μέσου στην Πάρμα ήταν εντυπωσιακή και επιβραβεύτηκε με την 4η θέση στην ψηφοφορία (68 ψήφους) για τη Χρυσή Μπάλα, αφήνοντας πίσω του παίκτες όπως ο Ερίκ Καντονά (3 ψήφοι), ο Γιούργκεν Κλίνσμαν (43 ψήφοι) και ο Φράνκο Μπαρέζι (7 ψήφοι). Το βραβείο εκείνης της χρονιάς κέρδισε ο Χρίστο Στόιτσκοφ. Η ενσάρκωση του ποδοσφαιρικού momentum που υπήρξε μια φορά και ποτέ ξανά.
Τζον Γένσεν (1992)
Ο Τζον Γένσεν ήταν ένα από τα δοξασμένα μέλη της εθνικής Δανίας που κατέκτησαν το Euro 1992 και στη συνέχεια εξαργύρωσαν αυτό το επίτευγμα με μια παρουσία στο ρόστερ ομάδας της Premier League. Ο Γένσεν βρέθηκε στην Άρσεναλ, όπου εκεί διάνυσε ένα σερί 98 αγώνων (!) μέχρι να καταφέρει να σκοράρει για πρώτη φορά. Κατάφερε παρ’ όλα αυτά να πάρει 3 ψήφους για το βραβείο της Χρυσής Μπάλας.
Χάρι Κιούελ (2001)
Μηδέν ψήφους πήρε ο Αυστραλός επιθετικός της Λιντς στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα του 2001, όπου βρέθηκε υποψήφιος μαζί με τον τότε συμπαίκτη του, Ρίο Φέρντιναντ. Η πορεία της Λιντς ως τα ημιτελικά του Champions League είχε συντελέσει προς αυτή την εξέλιξη. Στη συνέχεια, ο Κιούελ βρέθηκε στη Λίβερπουλ, όπου και πάλεψε με τους τραυματισμούς και τη διαρκή αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του. Ακόμα και ο πλάγιος μπακ Μπισέντε Λιζαραζού (10 ψήφοι), ακόμα και ο άχρωμος και άοσμος Γκάιθκα Μεντιέτα (2 ψήφοι) κατάφεραν να τον προσπεράσουν. Τι γύρευε ο Αυστραλός επιθετικός σε αυτήν την ψηφοφορία;
Τρίφον Ιβάνοφ (1996)
Ο Wolverine των γηπέδων, ο αμυντικός με την ‘ψαρωτική’ φυσιογνωμία και την αρκετά αξιόλογη σέντρα, που δοξάστηκε με την παρουσία του στην Ραπίντ Βιέννης, κατάφερε να ξεπεράσει σε ψήφους wonderkids εκείνης της σεζόν όπως οι Λουίς Φίγκο, Ρουί Κόστα, Ζινεντίν Ζιντάν, αλλά ο Ματίας Ζάμερ της Ντόρτμουντ ήταν εκείνος που κατάφερε να κερδίσει το βραβείο εκείνης της χρονιάς.
Τραϊανός Δέλλας (2004)
“Είμαστε νικητές, μωρό μου κλάψε όσο θες!”, έλεγε το τραγούδι του Νίκου Καρβέλα για την κατάκτηση του Euro 2004 από την Εθνική Ελλάδας. Και η ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα, είχε βαφτεί ξαφνικά γαλανόλευκη, με τους Άγγελο Χαριστέα, Αντώνη Νικοπολίδη, Θεόδωρο Ζαγοράκη και Τραϊανό Δέλλα να συμμετέχουν, μαζί με σταρ του ποδοσφαίρου όπως ο Ζιντάν και ο Φίγκο. Ο ‘Κολοσσός’ ισοψήφησε με τους Φερνάντο Μοριέντες και Φρανκ Λάμπαρντ με 2 ψήφους, ενώ ο Ζαγοράκης έκανε την έκπληξη καταλαμβάνοντας την 5η θέση με 20, αφήνοντας πίσω του ονόματα όπως ο Πάβελ Νέντβεντ, ο Γουέιν Ρούνεϊ, αλλά και έναν πρωτοεμφανιζόμενο, ονόματι Κριστιάνο Ρονάλντο…
Έχει ελπίδες ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
