Οι αμφιλεγόμενες κλήσεις του Φαν’τ Σιπ είναι βουτιά σε άδεια δεξαμενή
Επτά μεσοεπιθετικοί, τρεις κεντρικοί χαφ και... κανείς δεξιός μπακ στην αποστολή της Εθνικής ομάδας για τα ματς με Ισπανία και Γεωργία. Οι επιλογές του Τζον Φαν'τ Σιπ δεν βοηθάνε, αλλά δεν είναι και το μοναδικό πρόβλημα για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ελλάδας.
Δικαίως ή αδίκως, παρέα με τις κλήσεις του Τζον Φαν’τ Σιπ στην Εθνική Ελλάδας πάει και η σκληρή κριτική. Η αλήθεια είναι πως ο Ολλανδός τεχνικός έχει δώσει δικαιώματα, αλήθεια είναι επίσης πως του φορτώνονται πολλά από αυτά που ταλαιπωρούν εν γένει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν οι χειρισμοί του ήταν διαφορετικοί σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποτινάξει πολύ από την πίεση που αντιμετωπίζει, όμως εδώ το ερώτημα είναι και αν διαθέτει αυτή την ικανότητα.
Πέρα από τις παρασκηνιακές κουβέντες που συνοδεύουν συνήθως τις αποφάσεις του ομοσπονδιακού εκλέκτορα, ένα σοβαρό θέμα είναι κατά πόσο διαθέτει το υπόβαθρο να προετοιμάσει την Εθνική Ελλάδας του αύριο. Αυτή του σήμερα ούτως ή άλλως δεν μοιάζει να έχει μεγάλη προοπτική, τουλάχιστον εφάμιλλη με αυτή του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος. Το βιογραφικό του Φαν’τ Σιπ δεν πείθει ιδιαίτερα πως μπορεί και η πρόσληψη του έγινε περισσότερο με βάση πόσο αντέχει το πορτοφόλι της ΕΠΟ παρά οτιδήποτε άλλο.
Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Κώστας Μανωλάς, Δημήτρης Σιόβας, Κώστας Φορτούνης, Κώστας Τσιμίκας, Παντελής Χατζηδιάκος, Αλέξανδρος Πασχαλάκης, είναι ενδεικτικά κάποιες περιπτώσεις που έχουν αποτελέσει πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης σχετικά με την κλήση τους ή μη στην Εθνική ομάδα, τον τρόπο και την λογική χρησιμοποίησης τους ή το παρκάρισμα στον πάγκο. Και δεν είναι οι μόνοι.
Φτάνοντας στα φρέσκα κουλούρια, ο Ολλανδός τεχνικός έκανε γνωστή την αποστολή της Εθνικής Ελλάδας για τις αναμετρήσεις με Ισπανία, Γεωργία και Ονδούρα. Οι δύο πρώτες για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ. Πέρα από τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς στα πρόσωπα, τα προβλήματα της εθνικής ομάδας δεν εξαντλούνται εκεί.
Οδυσσέας Βλαχοδήμος, Σωκράτης Διούδης, Στέφανος Καπίνο στο τέρμα, με την υπόθεση των γκολκίπερ να αναλύει πρόσφατα ο Βαγγέλης Αρναούτογλου, οπότε ας μην αναλωθούμε στα ίδια.
Χάρης Μαυρίας και Θανάσης Ανδρούτσος στη θέση του δεξιού μπακ. Κοινός παρονομαστής: κανείς δεν έπαιζε την θέση όταν έκανε το επαγγελματικό βήμα. Αμφότεροι με χαρακτηριστικά μεσοεπιθετικού παίκτη, αυτά που τους έφεραν στην πρώτη ομάδα των Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αντίστοιχα. Η κουβέντα δεν γίνεται για την αξία τους, δεν είναι αυτό το θέμα. Ειδικά ο Ανδρούτσος προέκυψε φέτος ως δεξιός μπακ στους ‘ερυθρόλευκους’, μια ιδέα που είχε ρίξει ο Φρανσουά Μοντεστό στον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος την αξιολόγησε και την έκανε πράξη. Ωστόσο στη μεγάλη εικόνα, είναι πρόβλημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο ότι αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει καθαρόαιμο δεξιό μπακ ικανό να πείσει για την αναγκαιότητα του στην εθνική ομάδα.
Γιώργος Τζαβέλλας, Παντελής Χατζηδιάκος, Στράτος Σβάρνας, Κώστας Μαυροπάνος, Κυριάκος Παπαδόπουλος οι κλήσεις στους στόπερ. Ο πρώτος προέκυψε μετά το ‘κόψιμο’ των Παπασταθόπουλου, Μανωλά και τον τραυματισμό του Σταφυλλίδη. Ο Τζαβέλλας είχε ουσιαστικά ‘τελειώσει’ για την εθνική, επέστρεψε, παίζει αλλά στα 34 του χρόνια δεν αποτελεί μέρος του αύριο. Ο Παπαδόπουλος με τα γνωστά προβλήματα τραυματισμών έφτασε να παίζει στην άσημη Λοκομοτίβα, ουραγό στο πρωτάθλημα Κροατίας. Μπορεί να κατάφερε μετά από χρόνια να βγάλει 10 ματς στη σειρά, αλλά σε χαμηλό επίπεδο και με μεγάλο ερώτημα τον βαθμό ετοιμότητας του για παιχνίδια της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ.
Ο Σβάρνας είναι μέλος μιας αμυντικής γραμμής που φέτος έχει απογοητεύσει όλο τον οργανισμό της ΑΕΚ. Προφανώς και θα ήταν άδικο να του φορτώσει κανείς όλο το ανάθεμα για τις παλινωδίες στα μετόπισθεν της Ένωσης, σίγουρα όμως δεν κάνει σεζόν που να πείθει για την κλήση του στην εθνική. Χατζηδιάκος και Μαυροπάνος σε Άλκμααρ και Στουτγκάρδη αντίστοιχα, είναι δύο παιδιά που πράγματι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικές λύσεις στην ‘γαλανόλευκη’ τα χρόνια που έρχονται.
Κώστας Τσιμίκας, Γιώργος Κυριακόπουλος, Δημήτρης Γιαννούλης αριστερά στην άμυνα. Εδώ υπάρχει ταλέντο, αλλά και έξτρα λύσεις όπως π.χ. του Μπάμπη Λυκογιάννη της Κάλιαρι. Πιθανότατα μιλάμε για την μοναδική θέση στο γήπεδο που η εθνική Ελλάδας μπορεί να έχει το κεφάλι της ήσυχο τουλάχιστον για τα επόμενα 7-8 χρόνια.
Μανώλης Σιώπης, Κάρλος Ζέκα, Ανδρέας Μπουχαλάκης. Τρεις κι ο κούκος στον άξονα της μεσαίας γραμμής! Με τους Κουρμπέλη, Γαλανόπουλο νοκ-άουτ, αυτοί έμειναν. Ειδικά από τη στιγμή που ο Φαν’τ Σιπ δεν σκέφτηκε καν να δώσει την ευκαιρία σε παίκτες όπως ο Βασιλειάδης ή ο Χαρίσης, για την ώρα δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για την Ελλάδα. Και είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς θα βγει η δυάδα αγώνων (αφήνουμε έξω το φιλικό με την Ονδούρα) με Ισπανία και Γεωργία. Η λογική λέει πως θα γίνουν αλχημείες. Είτε αυτές αφορούν τον… Κυριάκο Παπαδόπουλο, είτε τον Τάσο Μπακασέτα, που ειδικά για τον δεύτερο ο ρόλος είναι κόντρα στα χαρακτηριστικά του. Ο μόνος που μπορεί να ‘κουμπώσει’ υπό προϋποθέσεις σε ένα 4-3-3 ως εσωτερικός μέσος είναι ο Μάνταλος. Πέραν τούτου, ουδέν. Το ποδόσφαιρο της χώρας έχει ανάγκη από κεντρικούς χαφ… χθες.
Τάσος Μπακασέτας, Δημήτρης Λημνιός, Δημήτρης Πέλκας, Κώστας Φορτούνης, Γιώργος Μασούρας, Πέτρος Μάνταλος, Χρήστος Τζόλης. Επτά(!) μεσοεπιθετικοί στις κλήσεις. Μοιάζει υπερβολικός ο αριθμός, ειδικά από τη στιγμή που τέσσερις από αυτούς μπορούν να παίξουν σε όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό. Επτά παίκτες για τρεις θέσεις υπό νορμάλ συνθήκες και ουσιαστικά επτά για δύο θέσεις κόντρα στην Ισπανία… Δεν βγάζει νόημα.
Βαγγέλης Παυλίδης, Γιώργος Γιακουμάκης, Τάσος Δουβίκας οι τρεις φορ. Ο πρώτος κάνει καλή σεζόν με τη Βίλεμ, με 10 γκολ και 4 ασίστ σε 29 συμμετοχές. Ο δεύτερος είναι μακράν ο πρώτος σκόρερ στην Eredivisie με τη φανέλα της Φένλο, όπου μετράει συνολικά 27 γκολ σε 27 ματς που έχει αγωνιστεί στη σεζόν! Ο τρίτος είναι ο πρώτος Έλληνας σκόρερ στην κανονική περίοδο της Super League Interwetten με 10 γκολ και 13 συνολικά στη σεζόν με τον Βόλο. Ο Μήτρογλου ψάχνει να βρει τον εαυτό του στον Άρη, ο Δώνης το ίδιο στη Φένλο, ο Κουλούρης ψάχνεται γενικώς. Οπότε για την ώρα αυτές οι λύσεις μοιάζουν οι πλέον ενδεδειγμένες.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, υπάρχει αρκετός χώρος για να γίνει ξανά κουβέντα σχετικά με ορισμένες από τις κλήσεις του Τζον Φαν’τ Σιπ στην Εθνική ομάδα. Ωστόσο η καταλληλότητα ή μη του Ολλανδού τεχνικού να οδηγήσει το καράβι δεν αποτελεί το μοναδικό πρόβλημα της Ελλάδας. Η παραγωγική διαδικασία χωλαίνει, είναι κάτι που αφορά τους συλλόγους αλλά και τα χαμηλότερα κλιμάκια των εθνικών ομάδων. Πρόβλημα που πιθανότατα θα κληθεί να αντιμετωπίσει και ο μελλοντικός αντικαταστάτης του Φαν’τ Σιπ…