Οι 5 Βραζιλιάνοι επιθετικοί που έμειναν στη σκιά του Ρονάλντο

Για τον Ρονάλντο Λουίζ Ναζάριο ντε Λίμα τα αφιέρωματα είναι εκατοντάδες. Δεν χρειάζεται ένα ακόμη. Άλλωστε κάθε άνθρωπος, οποιασδήποτε ηλικίας, που ασχολείται με το ποδόσφαιρο είναι αδύνατον να μην ξέρει ποιος ήταν ο σπουδαίος Βραζιλιάνος επιθετικός. Το Φαινόμενο. Κατά πολλούς, ο κορυφαίος παίκτης που έχουν δει ποτέ. Αν όχι στην ιστορία του αθλήματος, σίγουρα στο διάστημα που εκείνος μεσουρανούσε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Το ίδιο σίγουρο είναι πως δεν υπήρξε ο μοναδικός παίκτης κλάσης της εποχής του. Όχι ότι υπήρξαν εφάμιλλοι, αλλά στα χρόνια που ο Ρονάλντο άφηνε τον κόσμο με το σαγόνι κρεμασμένο, πέντε συμπατριώτες του επιθετικοί έχαναν μέρος της εκτυφλωτικής τους λάμψης, μένοντας στην σκιά του ‘φαινόμενου’. Δικαιολογημένα θα πει κανείς, αναλογιζόμενος πως αν είχαν γεννηθεί μια άλλη εποχή ενδεχομένως να είχαν απολαύσει μια μεγαλύτερη αναγνώριση. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η πεντάδα των σπουδαίων Βραζιλιάνων επιθετικών που είχαν την… ατυχία να πέσουν επάνω στο απαράμιλλο ταλέντο του Ρονάλντο Λουίζ Ναζάριο ντε Λίμα.

Ζιοβάνι Έλμπερ

Αγωνίστηκε για 10 σεζόν στην Bundesliga, τρεις με την Στουτγκάρδη και επτά με τη Μπάγερν Μονάχου, κερδίζοντας την φήμη ενός από τους σπουδαιότερους στράικερ του γερμανικού πρωταθλήματος. Το στυλ του προφανώς και ήταν διαφορετικό από του Ρονάλντο, ωστόσο η ποδοσφαιρική του αξία παρέμενε τεράστια. Με την ίδια ευκολία μπορούσε να συνδέσει το επιθετικό παιχνίδι και να τελειώσει φάσεις. Συνδύαζε την βραζιλιάνικη ποιότητα με την γερμανική εργατικότητα. Η Μίλαν τον έφερε στην Ευρώπη, αλλά δεν του εμπιστεύτηκε ποτέ μια θέση στην πρώτη ομάδα.

Στην καριέρα του συνολικά είχε 245 γκολ και 79 ασίστ σε 487 παιχνίδια σε συλλογικό επίπεδο, φορώντας τις φανέλες των Κρουζέιρο, Γκλάντμπαχ, Λυών, Γκρασχόπερς, Στουτγκάρδης και Μπάγερν Μονάχου. Με τους Βαυαρούς μπόρεσε να απολαύσει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, κατακτώντας 4 πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα και το Champions League. Στις 6 από τις 7 σεζόν που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας ήταν ο πρώτος σκόρερ της Μπάγερν. Είναι ο δεύτερος ξένος τοπ σκόρερ στην ιστορία της Bundesliga πίσω από τον Κλάουντιο Πιζάρο.

Ωστόσο η πολυκοσμία στην επιθετική γραμμή της εθνικής Βραζιλίας, του στέρησε τις πολλές συμμετοχές με το εθνόσημο (15 συμ., 7 γκολ). Κλήθηκε για πρώτη φορά το 1998. Το 2001 ο Σκολάρι του ζήτησε να αντικαταστήσει τον τραυματία Ρονάλντο για το Copa America της Κολομβίας, ωστόσο υπήρχαν ζητήματα ασφαλείας (η Αργεντινή είχε αποσυρθεί από το τουρνουά μετά από τις απειλές τρομοκρατικών οργανώσεων) και ο Έλμπερ αρνήθηκε. Ο Σκολάρι δεν τον συμπεριέλαβε στα πλάνα του για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Μάριο Ζαρντέλ

Υπήρξε για μια δεκαετία ένας από τους πιο ‘φονικούς’ στράικερ της Ευρώπης. Το φαινόμενο του Ρονάλντο ενδεχομένως να έκλεψε πολύ από τη λάμψη του. Το εκτελεστικό ρεπερτόριο του Ζαρντέλ έμοιαζε ανεξάντλητο. Τις πρώτες έξι σεζόν του στην Ευρώπη σκόραρε κάθε χρόνο +30 γκολ! Με την Πόρτο βρήκε δίχτυα 166 φορές σε 169 παιχνίδια, από το 1997 έω το 2000. Ίντερ και Μπαρτσελόνα τον είχαν στην λίστα τους αλλά ποτέ δεν το αποφάσισαν, έτσι ο Βραζιλιάνος στράικερ έπαιξε σε Γαλατάσαράι και Σπόρτινγκ Λισσαβώνας στη συνέχεια της καριέρας του.

Με την τουρική ομάδα αγωνίστηκε για μια σεζόν και πέτυχε 34 τέρματα. Με τα ‘λιοντάρια της Λισσαβώνας’ πέτυχε 42 γκολ σε 30 αγώνες πρωταθλήματος, οδηγώντας την Σπόρτινγκ στον πρώτο της τίτλο μετά από 20 χρόνια… Το 2001 δέχτηκε την πρόσκληση ποου απέρριψε ο Έλμπερ, αλλά στο Copa America της Κολομβίας απέτυχε να σκοράρει, με την Βραζιλία να αποκλείεται στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης. Από εκεί κι έπειτα, η καριέρα του πήρε φθίνουσα πορεία.

Σόνι Άντερσον

Η προσπάθεια της Μπαρτσελόνα να αντικαταστήσει τον Ρονάλντο, έγινε με την απόκτηση του Σόνι Άντερσον. Προηγουμένως είχε σκοράρει 16 γκολ σε 20 ματς με την Μαρσέιγ και 64 γκολ σε 112 παιχνίδι με τη Μονακό στο γαλλικό πρωτάθλημα. “Μπορούσε να τελειώσει την φάση με το αριστερό ή το δεξί. Να κρατήσει την μπάλα, να βγει νικητής στον αέρα, να πασάρει. Μπορούσε να κάνει πάρα πολλά. Και τα έκανε με την… ταχύτητα του φωτός”, είχε δηλώσει ο άλλοτε συμπαίκτης του στη Μονακό, Τζον Κόλινς, στο BBC.

Πρωταθλητής Γαλλίας το 1997 με τους Μονεγάσκους, κορυφαίος παίκτης της Ligue 1 εκείνη τη σεζόν, με συμπαίκτες τους Εμανουέλ Πετί, Τιερί Ανρί και Νταβίντ Τρεζεγκέ. Η Μπαρτσελόνα έδωσε 17 εκατ. ευρώ και τον έκανε δικό της, οι οπαδοί της την ίδια ώρα δεν είχαν πειστεί για την αξία του.

“Ήταν πολύ δύσκολο, καθώς όταν έγινε η μεταγραφή, στοίχισε περισσότερα από τον Ρονάλντο και οι οπαδοί περίμεναν από εμένα παρόμοιες εμφανίσεις. Ο Ρονάλντο ήταν μοναδικός και ο κόσμος δεν με γνώριζε καθώς αγωνιζόμουν στην Γαλλία”. Υπό τις οδηγίες του Φαν Χάαλ η Μπαρτσελόνα έφτασε στο νταμπλ, ο Άντερσον πέτυχε 10 γκολ αλλά οι συγκρίσεις με το ‘φαινόμενο’ συνεχίζονταν. Την ίδια χρονιά ο Ρονάλντο σημείωσε 25 τέρματα με την φανέλα της Ίντερ.

Παρά το γεγονός πως ακολούθησε ένας ακόμη τίτλος με την Μπαρτσελόνα, ο Άντερσον σύντομα επέστρεψε στη Γαλλία για λογαριασμό της Λυών. Κουράστηκε από την μεταχείριση του Φαν Χάαλ και το γεγονός πως ήταν διαρκώς στη σκιά του ‘φαινόμενου’, αποφασίζοντας να επιστρέψει στο γνώριμο περιβάλλον της Ligue 1.

Μάρσιο Αμορόζο

Κάνοντας… παπάδες με την φανέλα της Γκουαρανί, ο Μάρσιο Αμορόζο έμοιαζε ως ένας παίκτης που μπορεί να φτάσει τα ύψη του Ρονάλντο. Το 1997 πήγε στην Ιταλία για λογαριασμό της Ουντινέζε και γρήγορα έδειξε πως πρόκειται για έναν εξαιρετικά προικισμένο νεαρό στράικερ. Στα 22 του χρόνια τότε, σε ένα πρωτάθλημα όπου κυριαρχούσαν οι άμυνες, σκόραρε 12 τέρματα, παίζοντας πότε ως ‘9’ και πότε ως ’10’. Ο Μάριο Ζαγκάλο θα τον έπαιρνε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 αν δεν ήταν τραυματίας.

Την σεζόν 1998-1999, ο Αμορόζο σκόραρε 22 τέρματα στην Serie A, οκτώ περισσότερα από το ‘φαινόμενο’. Ο Βαντερλέι Λουξεμπούργκο τον πήρε στο Copa America του 1999 και το ταλέντο του Αμορόζο έλαμψε ξανά. Πέτυχε 4 γκολ στην πορεία της ‘σελεσάο’ μέχρι τον τίτλο. Ως μέλος ενός επιθετικού κουαρτέτο παρέα με τους Ριβάλντο, Ροναλντίνιο, Ρονάλντο ήταν εξαιρετικός, με το ‘φαινόμενο’ να τον αποθεώνει. “Είναι κτήνος, απολαμβάνω να παίζω μαζί του”.

Η Ντόρτμουντ τον απέκτησε αντί 20 εκατ. λιρών και την σεζόν 2001-2002 σκόραρε 26 γκολ σε 46 ματς, με την γερμανική ομάδα να κατακτά την Bundesliga. Ο Αμορόζο ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Ο Σκολάρι ωστόσο δεν τον συμπεριέλαβε στα πλάνα του για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, επιμένοντας σε παίκτες που αγωνίζονταν σε Ιταλία και Ισπανία.

Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα

Για τους οπαδούς της Σάντος ήταν ο ‘Μεσσίας’, μετά τα 37 γκολ σε 36 παιχνίδια που πέτυχε σε περίοδο δύο χρόνων. Το 1996 πήρε μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα, όπου προοριζόταν να παίξει αρχικά τον ρόλο του επιθετικού μέσου. Αποδείχθηκε πως η ικανότητα του ήταν πρώτα στο σκοράρισμα, συνθήκη που προέκυπτε μέσα από την απαράμιλλη τεχνική του. Άνθρωποι της Μπαρτσελόνα υποστήριζαν πως αν δεν υπήρχε ο Ρονάλντο, ο Ζιοβάνι θα ήταν ο παίκτης που θα έκλεβε την παράσταση στο ‘Camp Nou’.

Ωστόσο αναγκαστικά ήταν το δεύτερο βιολί, ως το πιο ενθουσιώδες project πίσω όμως από τον Ρονάλντο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να σκοράρει στο -τότε- Κύπελλο Κυπελλούχων, ή να πετύχει το νικητήριο τέρμα στον τελικό του Copa del Rey απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. Όμως ο Ζιοβάνι παρέμενε μια περιμετρική φιγούρα, ο Μπόμπι Ρόμπσον τον χρησιμοποιούσε περιστασιακά και ο Βραζιλιάνος έκλεισε την σεζόν με 12 γκολ. Όταν το ‘φαινόμενο’ αποχώρησε για την Ίντερ, η ευκαιρία για τον Ζιοβάνι να γίνει πρώτο βιολί παρουσιάστηκε αλλά υπολόγιζε χωρίς τον Φαν Χάαλ.

“Ήταν σαν τον Χίτλερ με τους Βραζιλιάνους. Αλαζόνας, επιθετικός και με ψυχολογικά προβλήματα. Δεν ήθελε Βραζιλιάνους γύρω του. Πάντα έλεγε πως δεν προπονούμασταν καλά. Ο Φαν Χάαλ δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο και πάντα παρουσιάζει τα ίδια προπονητικά προγράμματα. Μοιάζει με έναν τρελό”, είχε δηλώσει τότε ο Ζιοβάνι.

Ο Βραζιλιάνος έφτασε στα μέρη μας για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Αν η Μπαρτσελόνα δεν είχε προσλάβει τον Φαν Χάαλ, αυτό ίσως να μην συνέβαινε ποτέ. Πάντως οι οπαδοί των ‘ερυθρολεύκων’ έχουν κάθε λόγο να… ευγνωμονούν τον Ολλανδό τεχνικό. Το παρατσούκλι ‘ο μάγος’ που του απέδωσαν, λέει όλη την ιστορία για την παρουσία του Ζιοβάνι στην χώρα μας με τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Έκρινε τους διεκδικητές του τίτλου το αποτέλεσμα του Ολυμπιακός-ΑΕΚ; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: