Ο επαγγελματίας Ζιλμπέρτο, ο Σισέ, ο Καρεμπέ και η εφορία

Ο Στέφανος Κούμπης γράφει για τον ξεχωριστό επαγγελματία Ζιλμπέρτο Σίλβα και εξηγεί πώς δεν μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό για συγκεκριμένους λόγους.

17 ΝΟΕ 2014

"Οι Έλληνες θα πρέπει να με ευγνωμονούν που άφησα τον Ζιλμπέρτο Σίλβα να παίξει ποδόσφαιρο στη χώρα τους και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού να είναι ευτυχείς που έχουν στην ομάδα τους αυτόν τον ποδοσφαιριστή", είχε πει ο Αρσέν Βενγκέρ, για τον Βραζιλιάνο, όταν έμαθε -του το είπαν για την ακρίβεια- ότι ο Ζιλμπέρτο αμφισβητούταν στην Ελλάδα, στην πρώτη σεζόν της παρουσίας του εδώ.

Πώς επανάκαμψε αίφνης ο 38χρονος πλέον ποδοσφαιριστής, στην επικαιρότητα;

Έτσι ξαφνικά, στον απόηχο της απομάκρυνσης του Νίκου Νταμπίζα από τον Παναθηναϊκού και της πρόσληψης του Λεωνίδα Βόκολου.

Για μια πρόταση (;) να επιστρέψει στους "πράσινους" ως παίκτης για 6 μήνες, τιμής ένεκεν, για να κλείσει την καριέρα του και μετά… κάτι άλλο.

Κατ' αρχήν ο Ζιλμπέρτο επέστρεψε να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που τον ανέδειξε, στην Ατλέτικο Μινέιρο. Μέσω αυτής έφτασε στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας, με τη φανέλα της οποίας έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής το 2002 και από αυτήν έκανε το μεγάλο άλμα στην Πρέμιερ Λιγκ, με την ένταξή του στην Αρσεναλ, με την οποία κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα.

Ο απόλυτος επαγγελματίας

Για την τριετή θητεία του Ζιλμπέρτο στον Παναθηναϊκό, ο καθείς μπορεί να έχει την άποψη που θέλει, ανάλογα με το πώς βλέπει την παρουσία ενός ποδοσφαιριστή σε μια ομάδα.

Όσοι περίμεναν να παίρνει τη μπάλα από τον τερματοφύλακα και να φτάνει απέναντι, για να βάλει γκολ στο αντίπαλο τέρμα, διαψεύστηκαν.

Όσοι μπορούσαν να διακρίνουν ότι υπηρετούσε σε απόλυτο βαθμό το ρόλο "του παίκτη της ομάδας", αισθάνονται ευτυχείς που τον είδαν να αγωνίζεται.

Ακόμα πολυτιμότερη όμως ήταν η παρουσία του Βραζιλιάνου για την καθημερινή λειτουργία των "πράσινων". Δεν ήταν απλά ένας καλός ποδοσφαιριστής. Ήταν μεγάλος αθλητής και τέλειος επαγγελματίας, απόλυτα πειθαρχημένος στους κανόνες και τα θέλω της ομάδας του, που τα υπηρετούσε με ξεχωριστή συνέπεια.

Ήταν παράδειγμα για τους μικρούς...

Μπορεί να μην ήταν τόσο "ξεσηκωτικός" όσο ο Ζιοβάνι ή ο Ριβάλντο, στο γήπεδο, αλλά στο αθλητικό και το επαγγελματικό κομμάτι τους ήταν σε άλλο επίπεδο. Κι αυτό δεν αφορά μόνον στους δύο συμπατριώτες του και εξαιρετικούς παίκτες που προαναφέρθηκαν, αλλά στους περισσότερους ξένους φιρμάτους που πέρασαν από τις ελληνικές ομάδες.

Ήταν μεγάλο μάθημα για τους συμπαίκτες του να προπονούνται μαζί του και να προσπαθούν να φτάσουν την ένταση που έβγαζε στα 35 του, όπως και να τον έχουν δίπλα τους στ' αποδυτήρια και στα ξενοδοχεία.

Είχαν να παραδειγματίζονται από τη διαθεσιμότητά του στις "μικρές" καθημερινές λεπτομέρειες της δουλειάς, αλλά και από το γεγονός πως πέρα από την καθημερινή προπόνηση, πήγαινε και έκανε και κάποια ατομικά προγράμματα στο γυμναστήριο κάθε εβδομάδα. Έτσι μπορούσε και "κατάπινε" τα χιλιόμετρα στους αγώνες.

Ένας ποδοσφαιριστής που έχει αφήσει μια τέτοια εικόνα πίσω του, για την οποία μιλάνε ή και παραμιλάνε όσοι τον έζησαν, θα ξανάμπαινε στο προπονητήριο και στο γήπεδο, για τα τελευταία "τιμής ένεκεν" ένσημα, ενώ έχει να παίξει, λόγω τραυματισμού από τον περασμένο Δεκέμβρη; Απίθανο…

Ο Ζιλμπέρτο δεν είναι κεφάλαιο μόνον για τον Παναθηναϊκό. Είναι για το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, το αγγλικό ποδόσφαιρο ή αν θέλετε και για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Δεν είναι και από αυτούς που δίνουν το δικαίωμα να "σκάει" το όνομά του σαν στρακαστρούκα.

Εχει βοηθήσει με τον τρόπο του

Όσο για τα υπόλοιπα περί πόστων και αξιοποίησης είναι άλλα κεφάλαια.

Ο Ζιλμπέρτο ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς του με τον Παναθηναϊκό. Τον διευκόλυνε σε όλες τις περιπτώσεις που χρειαζόταν, για τις οφειλές προς το πρόσωπό του.

Έχει βγάλει πολλά χρήματα από το ποδόσφαιρο. Κι άλλοι έβγαλαν, αλλά δεν αποδείχτηκαν τόσο πρόθυμοι να διευκολύνουν καταστάσεις, όχι μόνον στον Παναθηναϊκό, αλλά και σε άλλες ομάδες, όπως ο Ζιλμπέρτο.

Για να ανοίξει μια νέα επαγγελματική σχέση μεταξύ δυο πλευρών συνηθίζεται να κλείνει η προηγούμενη. Αυτή που είναι ακόμα ανοιχτή…

Δύσκολος δρόμος

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, να κάνει οικονομική εξυγίανση, εν λειτουργία. Δεν το "φούνταρε" το μαγαζί για να ξεκινήσει από το "μηδέν". Κάνει μια δύσκολη προσπάθεια, την οποία αξίζει να υπηρετήσει ως το τέλος.

Έχει πολλά πράγματα να διορθώσει, μέχρι να φτάσει στην ανά την υφήλιο "βαριά χαρτιά", που πέρασαν από την ομάδα του, για να τα αξιοποιήσει περαιτέρω.

Στην παρούσα φάση όμως μάλλον δεν είναι η κατάλληλη εποχή για να ανοίγουν τέτοιες υποθέσεις, ειδικά αν το αποτέλεσμα δεν είναι από πριν εξασφαλισμένο, όταν μάλιστα υπάρχουν δύο προηγούμενα που πήγαν "φούντο".

Ο Σισέ και η εφορία...

Το ένα είναι του Καραγκούνη που κατάντησε σίριαλ κακού γούστου που δεν το άξιζε ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά και το άλλο του Σισέ, που έγινε προσπάθεια να επιστρέψει πρόπερσι ως παίκτης, αλλά δεν μπορεί ούτε στη Λεωφόρο να πάει ως οπαδός, διότι, όπως του "ξέφυγε" στον Καρεμπέ, είναι ανοιχτός στην εφορία (όχι με δική του ευθύνη) και μέχρι να κλείσει το θέμα του, αποφεύγει την Ελλάδα για να μην μπλέξει. Και δεν είναι ίσως ο μόνος που έχει τέτοιο θέμα.

Τα "βαριά χαρτιά" δεν είναι να καίγονται σαν πυροτεχνήματα. Είναι για να πέφτουν στο τραπέζι στην ώρα τους.

Στο κάτω - κάτω στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός έχει στελέχη στο ποδοσφαιρικό του τμήμα, που και γνώστες του αντικειμένου είναι και "δικά του παιδιά".