Ο Βίκτορ Όρμπαν ταΐζει αίμα και χρήμα το ουγγρικό ποδόσφαιρο

Το ποδόσφαιρο στην Ουγγαρία είναι το 'όπιο' του λαού, διαχρονικά. Από την εποχή που η εθνική ομάδα της χώρας ήταν ένας γίγαντας που κονιορτοποιούσε αμοραλιστικά δυνάμεις όπως η Αγγλία με εξάρες και επτάρες, το ουγγρικό ποδόσφαιρο ήταν ένα 'ναρκωτικό' που κυλούσε στις φλέβες όσων αγαπούσαν το άθλημα. Σίγουρα οι εποχές πέρασαν, το αστέρι του Φέρεντς Πούσκας έλαμψε όπως αυτό ενός ροκ σταρ, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων της Ουγγαρίας.

Οι νοσταλγοί του 90s ελληνικού ποδοσφαίρου ίσως έχουν κάποια ουγγρική ανάμνηση από τα ματς του Ολυμπιακού κόντρα στη Φερεντσβάρος, στις πρώτες διεθνείς εμφανίσεις της ομάδας του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ενώ οι αναμετρήσεις ελληνικών ομάδων με τη Βίντι, ξεκάθαρα άφησαν πληγές.

Σήμερα, το ουγγρικό ποδόσφαιρο γνωρίζει ξανά μια νέα άνθηση, χάρη στον πρωθυπουργό της χώρας Βίκτορ Όρμπαν. Το γεγονός ότι αυτή η ανάπτυξη στηρίζεται σε χέρια βαμμένα με αίμα, είναι κάτι που μάλλον δεν απασχολεί κανέναν.

Ο Όρμπαν εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ουγγαρίας πριν από 9 χρόνια. Ως καλός μαθητής της 'σχολής' Ντόναλντ Τραμπ, κατάφερε να πείσει τον λαό να τον ψηφίσει, ασκώντας ρητορική που μόνο σκοπό είχε να αφυπνίσει τα πατριωτικά ένστικτα των ψηφοφόρων, τη νοσταλγία ενός ιστορικού μεγαλείου -που δεν έζησε κανείς- όταν η χώρα ήταν "η τελευταία γραμμή άμυνας, πριν από την έφοδο του στρατού των Μουσουλμάνων εισβολέων".

Όπως η ασπίδα και το ξίφος μερικούς αιώνες πριν, σήμερα η μπάλα του ποδοσφαίρου και η φανέλα μιας ομάδας εξελίσσονται σε πιστό εργαλείο διαχείρισης αυτής της συλλογικής νοσταλγίας. Το ποδόσφαιρο, σύμφωνα με τον Όρμπαν, είναι το γιατρικό της φτώχειας.

"Χωρίς τον Όρμπαν, το ποδόσφαιρο στη χώρα θα ήταν νεκρό", έχει δηλώσει ο Τζορτζ Χέμινγουεϊ, τέως ιδιοκτήτης της θρυλικής Χόνβεντ. Δεν έχει άδικο. Σήμερα, οι 11 από τις 12 ομάδες της πρώτης τη τάξει κατηγορίας του ουγγρικού πρωταθλήματος διοικούνται από επιχειρηματίες - συμμάχους της κυβέρνησης Όρμπαν. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιρροής του στο ποδόσφαιρο είναι η ομάδα Πούσκας Ακαντέμια. Πρόκειται για μια ομάδα, η οποία δεν έχει καμία σύνδεση με τον θρυλικό Φέρεντς Πούσκας, έχει τη έδρα της στην πόλη Φέλτσουτ (γενέτειρα του Όρμπαν), της οποίας η τοποθεσία του γηπέδου πωλήθηκε από τον ίδιο τον Όρμπαν, με σκοπό τη χρηματοδότηση της ομάδας.

Στη συνέχεια, όταν το κόμμα του Όρμπαν επανεξελέγη το 2009, ο ίδιος μεσολάβησε ώστε η Βιντεότον, να πουλήσει παίκτες της ακαδημίας της στην Πούσκας Ακάντεμια. Σήμερα, η ομάδα της καρδιάς του Όρμπαν, έχει στην ιδιοκτησία της ένα πανέμορφο στάδιο και έναν γερό 'κουμπαρά', έχοντας πουλήσει παίκτες της σε κλαμπ όπως η Μπαρτσελόνα και η Βέρντερ Βρέμης.

Συνολικά, από το 2010, υπάρχουν 9 ομάδες της Α' κατηγορίας έχουν αποκτήσει δικά τους, νεόκτιστα γήπεδα, ενώ η κυβέρνηση έχει φροντίσει ώστε σε χώρες με μειονότητες Ούγγρων, όπως η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Κροατία και η Ρουμανία, να γίνουν επενδύσεις της τάξης των 70.000.000 ευρώ, αποκλειστικά για τη λειτουργία ποδοσφαιρικών ακαδημιών. Ο Όρμπαν ξέρει ποιο είναι το 'όπλο' που μπορεί να ενώσει τον λαό του και να δημιουργήσει για εκείνον μια παράλληλη πραγματικότητα μεγαλείου. Γι' αυτό και μέσα σε 9 χρόνια έχει επενδύσει 1.000.000.000 ευρώ μόνο στο ποδόσφαιρο. Και ενώ γίνονται οι επενδύσεις στις ακαδημίες εκτός συνόρων, το Υπουργείο Εσωτερικών της χώρας έχει συγκεντρώσει 750.000 αιτήσεις υπηκοότητας. Το κοινό του Όρμπαν συσπειρώνεται.

Όχι, η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, ούτε επίσης ένα δίκτυο επιχειρηματιών και έμπιστων 'συμβούλων' στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, σαν αυτό που έχει υπό την καθοδήγηση του σήμερα ο Όρμπαν. Ένα κλειστό κλαμπ ολιγαρχών διοικεί σήμερα το ποδόσφαιρο, με τον Όρμπαν να τους προσφέρει δωράκια όπως κατασκευαστικά έργα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανάμεσα τους και η κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων. Σύμφωνα με νόμο του κράτους, κάθε επιχειρηματίας που συνεισφέρει στην ανάπτυξη του αθλητισμού στη χώρα, απολαμβάνει ένα ιδιότυπο καθεστώς φορολογικής ασυλίας. Από το 2016, αυτές οι συνεισφορές, επίσης με νόμο του κράτους, αποτελούν κρατικό μυστικό.

Ο παραπάνω νόμος έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός 'κουμπαρά' για τον αθλητισμό στην Ουγγαρία, που ξεπερνά τα 250.000.000 ευρώ. Από αυτό το κεφάλαιο, ένα 12% έχει λάβει ο ιδιοκτήτης της Πούσκας Ακαντέμια, Λόρικ Μεσάρος. Αυτό θα ήταν ένα καλό χτύπημα στην πλάτη, ώστε ο Μεσάρος να αφήσει πίσω του την χρεοκοπημένη εταιρεία 'Μεσάρος & Μεσάρος' και να εξελιχθεί σε ένα μεγιστάνα, που διαχειρίζεται περισσότερα από 150 ψηφιακά μέσα και εφημερίδες της χώρας. Ο άνθρωπος-φωνή του προέδρου.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να μαρτυρούν μια -ελαφρώς διεστραμμένη, μα υπαρκτή- κατάσταση οικονομική ευημερίας για τη χώρα. Όμως η Ουγγαρία είναι μια φτωχή χώρα. Σήμερα, κάτι παραπάνω από το 25% του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επενδύει ολοένα και λιγότερο στην Υγεία και στην Πρόνοια. Συνολικά, περισσότεροι από 600.000 Ούγγροι έχουν φύγει από τη χώρα τα τελευταία 15 χρόνια και σύμφωνα με πρόβλεψη του ΟΗΕ, ο πληθυσμός της χώρας ως το 2050 θα έχει μειωθεί κατά 15%. Οι περισσότεροι από τους μετανάστες είναι πτυχιούχοι, επαγγελματίες όπως δικηγόροι και γιατροί, με τους τελευταίους να είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όλες αυτές οι πληγές μπορούν να γιατρευτούν όμως, να βρουν το παυσίπονο τους, όταν η μπάλα είναι στη σέντρα και το ματς αρχίζει. Μπορούν;