Ο Βασιλάκης δεν είναι ο Έλληνας (ποδοσφαιριστής) που έχεις συνηθίσει

Έλληνας ποδοσφαιριστής στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μία πρόταση που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρώτο θέμα συζήτησης. Κι όμως, χρειάστηκαν οι δηλώσεις του Φαντ’ Σιπ για να θυμηθούμε ότι η συγκεκριμένη πρόταση δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας και ότι ο Κριστιάν Βασιλάκης ανήκει στο δυναμικό της ‘βασίλισσας’.

Η περίπτωση του 19χρονου εξτρέμ της Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι από αυτές, τις χαμένες ευκαιρίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, με ταλέντα που δεν βρήκαν ευκαιρίες στη χώρα μας και αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ο νεαρός μεσοεπιθετικός έχει γεννηθεί στην Ισπανία, από Έλληνα πατέρα και επί της ουσίας είναι ένα ισπανικό ‘προϊόν’. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον τρόπο του ποδοσφαιρικού μεγαλώματος, της νοοτροπίας και των παραστάσεων.

Κακά τα ψέματα, όταν στα 19 σου έχεις περάσει από Βαλένθια, Βιγιαρεάλ και τώρα ανήκεις στη Ρεάλ Μαδρίτης, έχεις διαφορετικές εικόνες και εμπειρίες από την πλειονότητα των Ελλήνων πιτσιρικάδων ποδοσφαιριστών που ‘στριμώχνονται’ στις Ακαδημίες των ‘μεγάλων’ ομάδων αναζητώντας την ευκαιρία να αναδείξουν το ταλέντο τους και να αποδείξουν αν αξίζει να πάρουν φανέλα για την πρώτη ομάδα. Από τον Σωτήρη Νίνη μέχρι τον Κριστιάν Βασιλάκη μεσολάβησαν μία ντουζίνα χρόνια όπου το εγχώριο ποδόσφαιρο παλεύει να βγάλει τα ‘δικά του παιδιά’. Και αυτά τα ‘δικά του παιδιά’ προσπαθεί να αναδείξει ο Τζον Φαν’τ Σιπ για την Εθνική του μέλλοντος.

Κάθε περίπτωση Βασιλάκη για τον μέσο Έλληνα οπαδό προκαλεί μειδίαμα. Όχι γιατί ακούγεται ένα όνομα νεαρού ποδοσφαιριστή που κερδίζει τα ’15 λεπτά δημοσιότητας’, αλλά γιατί τέτοιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται από τον ελληνικό Τύπο ως το ‘next big thing’. Τα ‘σούπερ ντούπερ’ εγκωμιαστικά σχόλια δεν πείθουν τον αναγνώστη αν πρώτα ο ίδιος δεν διαπιστώσει την πραγματική αξία κάθε ποδοσφαιριστή. Ονόματα όπως αυτό του Κριστιάν Βασιλάκη ή του 22χρονου ομογενή χαφ Σεμπάστιαν Βασιλειάδη θυμίζουν περισσότερο ήρωες από σειρά του Νίκου Φώσκολου παρά το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Όχι γιατί δεν αξίζουν ή γιατί δεν μπορούν να σηκώσουν το όποιο βάρος του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, αλλά γιατί η χαμένη ευκαιρία του 2004 για να αλλάξουν άρδην τα πράγματα και να ασχοληθούμε με το αύριο του προϊόντος, έφεραν τους φιλάθλους στην πρότερη στάση τους απέναντι στην Εθνική: αδιαφορία, χλευασμός, τρολάρισμα.

Ο Βασιλάκης, ως προς το ποδοσφαιρικό ‘καλούπι’, έχει τα ‘υλικά’ για να αποτελέσει ένα ‘περιουσιακό’ στοιχείο της ελληνικής ομάδας. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο από τον περασμένο Νοέμβριο η ΕΠΟ προσπαθούσε μέσω του παππού του ποδοσφαιριστή, να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα έγγραφα για να μπορεί να αγωνίζεται με τα γαλανόλευκα. Την ίδια ώρα, η ισπανική ομοσπονδία θέλει να πράξει το ίδιο: να κάνει ‘δικό’ της τον Βασιλάκη.

Ο πιτσιρικάς, ο οποίος έχει μία ολιγόλεπτη συμμετοχή στο UEFA Youth League με την φανέλα της Ρεάλ απέναντι στη Γαλατασαράι, γεννήθηκε στη Βαλένθια και εκεί έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα. Ο πατέρας του, Έλληνας και η μητέρα του Ισπανίδα, φρόντισε να τον ‘μυήσει’ από νωρίς με το ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα να φτάσει στις Ακαδημίες της Ρεάλ από το 2017. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα ισπανικά Μέσα φιλοξενούν αφιερώματα για τον ‘Έλληνα των ‘μερένγκες’, τον ‘Βάσι’, όπως είναι το προσωνύμιό του, ο οποίος αγωνίζεται στη δεξιά πλευρά, διακρίνεται για την ταχύτητά του, αλλά και την ιδιαίτερη ‘σχέση’ του με το αντίπαλο τέρμα.

Το όνομά του είναι τις τελευταίες μέρες στην επικαιρότητα λόγω Εθνικής, αλλά ο Φαν’τ Σιπ φρόντισε εξ αρχής να κατεβάσει τους τόνους: “Τέτοιου είδους παίκτες πρέπει να βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο αγωνιστικά και θα πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους αξιοπιστία για να επιλεγούν. Σίγουρα είναι καλό που είναι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά πρέπει να έχεις και λίγη καριέρα πίσω σου για να επιλεγείς“.

Κι εδώ ακριβώς είναι το ‘κλειδί’ σε όλο αυτό που ετοιμάζει ο Ολλανδός προπονητής για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Δεν θα γίνει Άγγελος Αναστασιάδης με αλόγιστες κλήσεις, αλλά ούτε Ότο Ρεχάγκελ δημιουργώντας ένα ‘κλειστό γκρουπ’. Η Εθνική ομάδα θα έχει πάντα την πόρτα της ανοιχτή σε αυτούς που μπορούν να προσφέρουν και έχουν τη δυνατότητα να τη βάλουν ξανά στις ράγες των επιτυχιών.

Όπου επιτυχία όχι η επανάληψη του άθλου του 2004, αλλά η συστηματική παρουσία σε τελικές φάσεις. Εδώ ακριβώς είναι το θέμα. Για να μπορεί ο κάθε Κριστιάν Βασιλάκης να σκέφτεται σοβαρά την ελληνική ομάδα και αυτή, από την πλευρά της, να μπορεί να του προσφέρει. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ‘χωνευτήρι’ ταλέντων, μη γίνει και η Εθνική.