Ο Ρονάλντο δεν ντρίμπλαρε τους αμυντικούς, τους κατέστρεφε

Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ζιντάν, Μπεστ. Προσθέστε ακόμη όποιο όνομα θέλετε, για να μπει στην κουβέντα του κορυφαίου όλων των εποχών. Μια συζήτηση αέναη και μάλλον αδόκιμη, αφού το ταλέντο τους δεν μπορεί να μετρηθεί κάτω από τις ίδιες συνθήκες και έβρισκε εφαρμογή ανάλογα με τα ποδοσφαιρικά δεδομένα της εποχής. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει γωνιά του πλανήτη που να μην συναντήσεις ποδοσφαιρόφιλους να μπαίνουν σε μια τέτοια διαδικασία.

Ίσως ο Μπεστ να είχε δίκιο όταν έλεγε “αν ο θεός δεν με έκανε όμορφο, κανείς δεν θα θυμόταν τον Πελέ ή τον Μαραντόνα”, ίσως το ρητό “Pele good, Maradona better, George Best” να ήταν ακριβές. Ποτέ δεν θα το μάθουμε. Ίσως αν ο Ντιεγκίτο εμφάνιζε μικρότερη παραβατικότητα γενικά στον τρόπο ζωής του, να απολάμβανε μιας καθολικής αναγνώρισης. Σίγουρα ο Ζιντάν υπήρξε ίσως το κορυφαίο στρατηγικό μυαλό εντός αγωνιστικού χώρου, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως αυτό που κάνουν για περισσότερο από 12-13 χρόνια στη σειρά οι Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο είναι πραγματικά ασύλληπτο.

Τόσο ο Αργεντίνος, όσο και ο Πορτογάλος είναι οι μοναδικοί παίκτες στην ιστορία που έχουν καταφέρει να διακρίνονται για τόσα χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο. Διαφορετικό το στυλ τους, τεράστια η αξία τους, εκτός πραγματικότητας ότι καταφέρνουν να το αποδεικνύουν αυτό από παιδάκια μέχρι το στάδιο που χαρακτηρίζει μια προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία.

Ωστόσο μάλλον το κορυφαίο αυθεντικό, ατίθασο ταλέντο που γνώρισε ο κόσμος του ποδοσφαίρου ήταν αυτό του Ρονάλντο Ναζάριο Λίμα. Το παρατσούκλι του δεν ήταν τυχαίο. Ούτε υπερβολικό. Ενδεχομένως να είναι το πιο ακριβές nickname παίκτη στην ιστορία. Περιέγραφε στην εντέλεια αυτό που ήταν ο Βραζιλιάνος επιθετικός. Φαινόμενο. Κανείς, κυριολεκτικά κανείς, δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Μόνο τα γόνατα του. Το μοναδικό πράγμα που του στέρησε η φύση, ως προς την αντοχή τους. Όταν η μπάλα έφτανε στα πόδια του, ουδείς άλλος από τους 21 ποδοσφαιριστές που ήταν μαζί του στον αγωνιστικό χώρο είχε την δυνατότητα να ορίσει την εξέλιξη. Ήταν η στιγμή που όλα άρχιζαν και τελείωναν σε εκείνον.

Ένα ταλέντο ωμό, ένα ταλέντο που δεν χρειαζόταν να σκεφτεί τίποτα με την μπάλα στα πόδια. Ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση παίκτη στα χρονικά του ποδοσφαίρου, που το ταλέντο του και μόνο έπαιρνε τις αποφάσεις. Η μεγαλύτερη διαφορά του από όλους τους άλλους ήταν αυτή: ο Ρονάλντο, το Φαινόμενο, δεν ντρίμπλαρε τους αμυντικούς. Τους κατέστρεφε. Όχι περιστασιακά, αλλά σε κάθε φάση. Με κάθε ευκαιρία. Μπορεί ένα video 15 λεπτών να κρύβει την απόλυτη ποδοσφαιρική μαγεία δίχως να περιέχει έστω ένα γκολ; Αν πρόκειται για τον Ρονάλντο Ναζάριο Λίμα, το Φαινόμενο, ναι μπορεί. Δείτε και μόνοι σας:

Θύματα του ήταν ακόμη και αμυντικοί που έχουν γράψει ιστορία ως world class παίκτες – και δικαίως. Όμως ο Ρονάλντο δεν έκανε διακρίσεις. Τους στοίχιζε και η μόνη του έννοια ήταν με ποια σειρά θα τους αφήσει πίσω του. Το footwork του Βραζιλιάνου ήταν πρωτόγνωρο, ο τρόπος που άλλαζε κατεύθυνση και διάβαζε σαν υπολογιστής την φορά του σώματος των αντιπάλων του, αδιανόητος. Πουγιόλ, Ράιζιγκερ, Μαλντίνι, Νέστα, Σταμ, Καναβάρο, Κοστακούρτα, Ιέρο, Σαντσίς, Πανούτσι, Μοντέρο, Φεράρα, Ιουλιάνο, Χάιντσε, Ντεσαγί, Αγιάλα, Ντε Μπουρ και πολλοί ακόμη αστέρες της εποχής, μπορούν να κατεθέσουν του λόγου το αληθές. Αλλά και να μην ήθελαν, θα τους εξέθετε η εικόνα:

Δεν χρειάζεται καμία ειδική αφορμή για να θυμηθείς τις ημέρες που το Φαινόμενο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για όσα ακολούθησαν στο ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια. Τυχαία ένα video εμφανίζεται μπροστά σου και είναι αρκετό. Περισσότερο από αρκετό. Από τη στιγμή που σου δημιουργεί την ανάγκη να μην αφήσεις τον κόσμο να ξεχάσει.

Ο τσακωμός για τη Χρυσή Μπάλα στον Μέσι και οι προβλέψεις για ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ στο νέο επεισόδιο του Pod-όσφαιρο: