Ο Ποντένσε κράτησε τον Μαρτίνς στον Ολυμπιακό

Το ανέβασμα του αριστερού μπακ του αντιπάλου που δύναται να ανεβάζει δύο ακραίους από την πλευρά, είναι το μεγάλο μαρτύριο για τον Ντανιέλ Ποντένσε. Ο Πορτογάλος δεν μπορεί να ανήκει σε ένα ποδόσφαιρο που ο δεξιός ακραίος μεσοεπιθετικός πρέπει να γυρίζει πίσω και να μην αφήνει τον μπακ να παίρνει βάθος που ενδεχομένως φτάνει ως τη γραμμή του άουτ. Από εκεί ο ΠΑΟΚ επιτίθετο με συνέπεια, με το φάουλ που έφερε το γκολ του Σβέριρ Ίνγκι Ίνγκασον να έρχεται από εκείνη την πλευρά. Ειδικά ο Ποντένσε δεν μπορούσε να ακολουθήσει τα τρεξίματα του Δημήτρη Γιαννούλη, ούτε, όμως, από τη στιγμή που θα αναλάμβανε ο Ομάρ Ελαμπντελαουί να βρεθεί απέναντί του, να ακολουθήσει τις κινήσεις του Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Αυτή, άλλωστε, είναι η λυδία λίθος του παιχνιδιού του, που προφανώς στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή το Champions League, γίνεται εμφανής την περισσότερη ώρα, δηλαδή με τον Ολυμπιακό σε θέση άμυνας.

Το παιχνίδι καθορίστηκε από το δεξί άκρο του Ολυμπιακού. Ο Ποντένσε είναι τόσο σημαντικός για την ομάδα του, που σε ένα σχήμα το οποίο υποσχόταν τουλάχιστον πλειάδα επιλογών, έμοιαζε με επιτακτική ανάγκη να μεταφερθεί η μπάλα στα πόδια του. Ειδικά τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να 'διαβάσει' την αλλαγή του Χιλάλ Σουντανί, ο οποίος προοριζόταν για δεύτερος επιθετικός πίσω από τον Γιουσέφ ελ Αραμπί, ωστόσο βρισκόταν και στα δεξιά, για να γίνει ο τρίτος πόλος που θα έπαιζε εκεί όπου τέμνονταν, δυνητικά, οι ακτίνες του Πορτογάλου και του Ελαμπντελαουί, ο Ολυμπιακός πήρε τον έλεγχο και το σπουδαίο παιχνίδι έγινε ακόμα σπουδαιότερο, ιδιαιτέρως από ψυχαγωγικής πλευράς.

Όταν ο Ολυμπιακός πήρε τον έλεγχο, ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τον Ρούμπεν Σεμέδο σχεδόν δεξιό ακραίο, προκειμένου από εκεί να οροθετηθεί η μεταβίβαση δεξιά, κυρίως προς τον Νορβηγό δεξιό αμυντικό. Η αλλαγή του συστήματος, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά το γέμισμα της περιοχής, δυσκόλεψε τον Αμπέλ Φερέιρα προκειμένου να διαπιστώσει με ποιον τρόπο θα έπρεπε να πιέσει στο αριστερό αμυντικό άκρο. Κι όταν, τελικά, σκαρφίστηκε τον... κύβο, η ζημιά είχε γίνει. Ο Ποντένσε δεν έπαιζε πάνω στη γραμμή, αλλά στον ακριβώς επόμενο διάδρομο, από τον οποίο, όμως, παρήγαγε το έργο που έκρινε την τύχη του στο παιχνίδι και, κυρίως, το μέλλον του Μαρτίνς. Διότι ο οπαδός με το 1-1 θα στενοχωρηθεί, αλλά αποκλείεται να μην παραδεχθεί ότι η ομάδα του έπαιξε γενικώς καλά και κυρίως ότι έκανε ένα εκπληκτικό 2ο ημίχρονο, στο οποίο είχε καμιά δεκαριά τελικές, ένα δοκάρι κι έπαιξε σε θαυμαστό τέμπο, τρία 24ωρα μετά την υπερπροσπάθεια με την Τότεναμ.

Ο Ποντένσε χώθηκε στην... τρύπα, περίπου στο ύψος της γραμμής της μεγάλης περιοχής. Από εκεί (ή περίπου από εκεί) κινήθηκε στην πλάτη του Γιαννούλη, ο οποίος -τηρουμένων των αναλογιών- μπόρεσε και τον αναχαίτισε. Ο Πορτογάλος δεν είναι τυχαία στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος σε πάσες, γεμίσματα και λάθη. Το παιχνίδι του, ριψοκίνδυνο, έχει αυτό το στοιχείο της απροσεξίας, αλλά με το τέμπο που παίζει, αυτά τα λάθη είναι, όχι απλώς επιτρεπτά αλλά, αυτονόητα. Ο Πορτογάλος 'τύλιξε' τον Ομάρ ελ Καντουρί και τον Γιαννούλη για εκατοστά του δευτερολέπτου, τόσο στο 50' όσο και στο 63'. Ένα πέναλτι δόθηκε από τα δύο, ο Ολυμπιακός ισοφάρισε και ο Μαρτίνς είδε να αποδίδει η ιδέα με τον Σουντανί και την εμπιστοσύνη στον Κώστα Τσιμίκα ώστε να παίξει φουλ μπακ σε όλη την αριστερή πλευρά.

Ο Μαρτίνς δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια να τον εκμεταλλευθεί ως το τέλος. Τον πήρε από τα δεξιά, στο τελευταίο πεντάλεπτο, και τον έφερε στα αριστερά, ώστε και να δώσει ανάσες στον Τσιμίκα. Αλλά ο πόλεμος των άκρων ήταν μία μάχη που ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει και μόνο η μενταλιτέ κράτησε τον ΠΑΟΚ για 47ο ματς πρωταθλήματος αήττητο. Κι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στον δαιμόνιο Πορτογάλο, ο οποίος είναι γνωστός για τις ικανότητές του στο ένας εναντίον ενός (όπως αυτές, μάλιστα, εμφανίστηκαν και στο 1ο ημίχρονο με την Τότεναμ, όπου βασάνισε τον Ντάνι Ρόουζ) και εμφανίζει, όχι άγνωστες πάντως, θαυμαστές ικανότητες διεισδυτικότητας στο μποτιλιάρισμα.

Ο Μαρτίνς τού οφείλει ένα... γεύμα και ο Ποντένσε, να μάθει να βγάζει ποιοτικές βοήθειες όταν η ομάδα του αμύνεται. Αυτή η ικανότητα, άλλωστε, κοστολογείται καμιά... δεκαριά εκατομμύρια ευρώ στο μεταγραφικό παζάρι.

Έχει σημασία το αποτέλεσμα του ντέρμπι; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: