Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από στεγανά και ηγέτες χωρίς instagram

Ο ΠΑΟΚ αφήνει πίσω του μία χρονιά που το τέλος αυτής τον βρίσκει όρθιο και στη δεύτερη θέση, έτοιμο να δώσει ακόμα μία μάχη στα προκριματικά του Champions League για το μεγάλο όνειρό της εισόδου στους ομίλους αυτών. Κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ! Η διατύπωση αυτής της παραγράφου είναι σαν να αναδίδει το αίσθημα της επιτυχίας για τον αήττητο πρωταθλητή της επόμενης χρονιάς.

Πέρυσι νταμπλ, εφέτος δεύτερος. Μικρό το κακό, παραμένει σε πρωταθληματική τροχιά. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, ή μάλλον θα είναι σε κάποια χρόνια από σήμερα, όταν θα ‘γκουγκλάρουμε’ για την εφετινή σεζόν. Τώρα, όμως, που ακόμα το θέμα είναι ζεστό και ο ιδρώτας κυλάει στο μέτωπο λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση των πλέι οφ, ο ΠΑΟΚ καλείται να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια και να πάρει τις αποφάσεις εκείνες που χρειάζονται για να πάει ένα βήμα παραπέρα.

Στόχος δεν είναι το Champions League

Ο ΠΑΟΚ θα εισέλθει στη νέα χρονιά έχοντας μπροστά του την πρόκληση των προκριματικών. Είναι το μεγάλο του πάθος, αυτό το σαράκι που ‘τρώει’ τους ανθρώπους του, αλλά και αυτό που ενδέχεται να παγιδεύσει τον σύλλογο στη συνολική παρουσία του την επόμενη περίοδο.

Στόχος για τον ΠΑΟΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι και δεν πρέπει να είναι η είσοδος στους ομίλους του Champions League. Στόχος είναι να παρθούν οι σωστές αποφάσεις για να ‘χτιστεί’ μία ομάδα με μακρινό χρονικό ορίζοντα και όχι απλά για να πετύχει κάποιο στόχο έχοντας ημερομηνία λήξης.

Κακά τα ψέματα, αυτό ακριβώς ήταν ο ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών. Ένα συγκρότημα παικτών με υψηλό μέσο όρο ηλικίας -και φυσικά δεδομένη ποιότητα- που ήξερες ότι φτάνουν στο πικ τους και δεν έχουν το στοιχείο που χρειάζεται ο σύλλογος: την επόμενη μέρα.

Ο Δικέφαλος δεν πέτυχε κανέναν από τους στόχους του εφέτος. Η δεύτερη θέση ήταν ο τρίτος και ο αυτονόητος για τη μετα-πρωταθληματική χρονιά, χώρια που η ΑΕΚ θα μπορούσε να του την είχε στερήσει αν ήταν περισσότερπο κυνική και φρόντιζε να εφαρμοστούν οι νόμοι. Ούτε πρωτάθλημα πήρε -και μάλιστα δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό- ούτε το κύπελλο κατάφερε να διατηρήσει στη βιτρίνα του.

Ευθύνες υπάρχουν, μπορούν να αρχίσουμε να τις μοιράζουμε, αλλά η ουσία είναι μία: ο ΠΑΟΚ μπήκε στην επόμενη χρονιά του αήττητου πρωταθλήματος δίχως καμία απολύτως αλλαγή (πλην φυσικά του προπονητή). Μπήκε δίχως ένα ‘κλικ’ να γίνει καλύτερος, μπήκε σαν η ύπαρξή του να κρινόταν από τον περυσινό τίτλο: τον πήρε και τέλος.

Με το instagram δεν φτιάχνεις ομάδες

Το βασικότερο όλων για να γίνει ο ΠΑΟΚ ανταγωνιστική ομάδα που θα έχει διάρκεια, είναι η ηρεμία. Και η ηρεμία έρχεται από τα ποδοσφαιρικά στεγανά που εφέτος ο σύλλογος φάνηκε να χάνει. Ένα από τα όπλα του πέρυσι, με Λουτσεσκου στον πάγκο, ήταν αυτό. Να διατηρεί το κλίμα ενωμένο και μέσα από τα όποια γεγονότα να ‘γεννιούνται’ η ορμή και το κίνητρο.

Επ’ αυτού εφέτος, ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε ποτέ ανάκαμψη. Στραβοπατήματα και άσχημα βράδια υπήρχαν πολλά μέσα στη χρονιά, κανένα εξ αυτών δεν ήταν εκείνο που θα έδινε το έναυσμα για να αντιστραφεί το κλίμα. Ακόμα και στις θετικές βραδιές, εκείνες όπου ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και πήρε αποτελέσματα, συνέχεια δεν υπήρξε. Ήταν κάποια διαστήματα σε μία ευθεία γραμμή καρδιογραφήματος.

Όλα αυτά, λοιπόν, για να διορθωθούν και να αλλάξουν, απαιτείται δουλειά. Και η δουλειά δεν έρχεται μέσα από ποσταρίσματα στο instagram και αινιγματικά στάτους, αλλά μέσα από την ησυχία, την ηρεμία, την ξεκάθαρη κατάσταση και με τους επικεφαλής να κάνουν τη δουλειά τους -για την οποία φυσικά και θα κριθούν- χωρίς να προσπαθούν να αναλύσουν ‘προεδρικά’ posts στα social media.

Ο Δικέφαλος δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους προβλήματα, θέλει ‘σιγή ασυρμάτου’, απόλυτη ηρεμία και να αντιληφθούν άπαντες τι ακριβώς θέλουν από τον ΠΑΟΚ της νέας χρονιάς και των επόμενων ετών.

Φερέιρα εναντίον Μαρτίνς

Ο Πέδρο Μαρτίνς πέρυσι δεν κέρδισε τίποτα στον Ολυμπιακό. Μόνο την εκτίμηση του κόσμου για τη δουλειά του. Περίεργο για Ολυμπιακό, όμως όχι μόνο παρέμεινε στον πάγκο, αλλά πήγε παραπέρα τον σύλλογο με ποδόσφαιρο που αποθεώθηκε, με αποτελέσματα που συζητήθηκαν και με ένα πρωτάθλημα που για ένα αγώνα δεν ολοκληρώθηκε ως αήττητο. Ο Πορτογάλος προπονητής κέρδισε τη θέση του εφέτος γιατί έδειξε κάτι, ή, για να το θέσουμε καλύτερα, έδειξε πολλά που αποτελούσαν τη βάση για το αύριο.

Αυτή τη στιγμή που διαβάζετε τούτες τις γραμμές ο ΠΑΟΚ πορεύεται με τον ίδιο προπονητή χωρίς να έχει κερδίσει την εκτίμηση της πλειοψηφίας του κόσμου, αλλά και πολλών από τους ποδοσφαιριστές. Ο Φερέιρα έχει μπροστά του μία μεγάλη πρόκληση. Όχι μόνο να φτιάξει ξανά τον Δικέφαλο με στόχο το πρωτάθλημα και τη σφραγίδα για τα επόμενα χρόνια που θα τον διατηρήσει στην πρώτη τριάδα, αλλά να φτιάξει και το όνομά του.

Πρέπει να πείσει και το κακό για εκείνον είναι ότι πρέπει να πείσει σύντομα, αφού τα ελαφρυντικά τελείωσαν. Πέρυσι ανέλαβε μία ομάδα λίγο πριν αρχίσει η χρονιά και εν μέσω πανικού από το ‘διαζύγιο’ με τον Λουτσέσκου, φέτος συνεχίζει σε μία ομάδα που θα είναι ολότελα δική του. Και η ώρα της -πραγματικής- κρίσης, έφτασε.

Τα δύσκολα ‘διαζύγια’

Για επιμύθιο κάτι σημαντικό. Ο ΠΑΟΚ πορεύεται μέσα στα χρόνια με προσωπικότητες, με την ανάγκη των φιλάθλων να ‘ακουμπήσουν’ στις πλάτες κάποιων ποδοσφαιριστών. Το ηλικιακό όριο πλέον έχει ξεπεραστεί και οι επικεφαλής του ΠΑΟΚ πρέπει να σκεφτούν την αλλαγή σελίδας όσο δύσκολες κι αν είναι οι αποφάσεις.

Αυτή τη στιγμή ο Δικέφαλος του Βορρά βρίσκεται απέναντι σε μία σκληρή πραγματικότητα και αυτή η πραγματικότητα δεν χωράει συναισθηματισμούς. Το συμφέρον του ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα και το συμφέρον του ΠΑΟΚ έχει αγωνιστικό ορίζοντα. Αυτή τη φορά έχει ανάγκη από ηγέτες εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου και όχι από αποφάσεις για το συναίσθημα του κόσμου και για τα βράδια αναπολώντας τις πρωταθληματικές ημέρες. ‘ΠΑΟΚ, αφού’, όπως λέει και ο ΠΑΟΚτσής. Πλέον, η ομάδα πρέπει να μπει πάνω από πρόσωπα.