Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν ήξερε τι σημαίνει φιλικό παιχνίδι

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα πάντα έκανε του κεφαλιού του. Ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει το εξής οξύμωρο: για τους πεθαμένους πολλές φορές χρησιμοποιείται ενεστώτας. Για τον Μαραντόνα, ο παρατατικός είναι ό,τι πρέπει. Λες κι εκείνα τα κεριά που άναψαν πριν από 15 χρόνια, για να προσευχηθούν οι άνθρωποι που πραγματικά τον λάτρεψαν για τη ζωή του, δεν έπιασαν τόπο.

Αλλά η αλήθεια είναι πως ο Μαραντόνα έκανε πάντα ό,τι του ερχόταν. Και δεν ήταν πάντα ό,τι προέκυπτε διαθέσιμο. Αναφέρει ο αστικός μύθος ότι μία φορά, όταν ο Μπερντ Σούστερ είχε διοργανώσει ένα φιλικό παιχνίδι, ο Μαραντόνα ήθελε να πάει. Τότε ανακάλυψε ότι η Μπαρτσελόνα είχε πάρει το διαβατήριό του. Μπήκε στην αίθουσα των τροπαίων και απείλησε να σπάσει ένα κύπελλο από το Copa del Rey. Όταν τον πήραν με τη διπλωματία, το άφησε να πέσει κάτω και να γίνει θρύψαλα. Ξέρεις, πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Ο Μαραντόνα πήρε το διαβατήριό του, αλλά δεν πήγε στο παιχνίδι.

Αυτά ήταν τα χρόνια του πριν από τη Νάπολι. Κοιτάζοντας υπό αυτήν την οπτική γωνία τον -πλέον- 60χρονο ‘Πελούσα’, είναι να απορείς που υπήρχαν χρόνια πριν από τους ‘παρτενοπέι’. Ο Μαραντόνα είχε πάρει το μέμο για το πώς μπορεί να συμπεριφερθούν οι διοικήσεις των ευρωπαϊκών ομάδων. Τα φιλανθρωπικά ματς και τα παιχνίδια προς τιμή ποδοσφαιριστών βρίσκονται σε έναν από τους τόμους της μυθολογίας που αφορά στη θεϊκή υπόστασή του.

Δεν είναι άγνωστο ούτε ο αναγνώστης θα εκπλαγεί: στη Νάπολι ο Μαραντόνα λατρεύτηκε από την πρώτη στιγμή. Πια, η θητεία του εκεί, σε ό,τι αφορά τα αθλητικά και τα κοινωνικά ζητήματα, αγγίζει το τετριμμένο. Ο ‘Ντίες’ έγινε ο Άγιος της πόλης, με τρόπο που ουδείς άλλος ποτέ κατάφερε. Έγινε ο προστάτης της, ο άνθρωπος που έβρισκε πάντα και παντού ανοιχτές πόρτες, ο ποδοσφαιριστής για τον οποίο οι Ναπολιτάνοι ξεχύνονταν στους δρόμους, γελούσαν, έκλαιγαν, βίωναν την ‘πρακτικότητα’ της ενσυναίσθησης κινηματογραφικώ τω τρόπω και περνούσαν από κάθε διαθέσιμο συναίσθημα. Ακόμα και ο ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990, με την Ιταλία στο ‘Σαν Πάολο’, αναδεικνύει το σοφό του σαφούς, ειδικά αφού πέρασε από το μυαλό τους να μην αντιδράσουν στον ιταλικό ύμνο.

Ο Μαραντόνα δεν έγινε σαρξ εκ σαρκός αμέτοχος. Ούτε έφτανε ο ανένδοτος από την άνεση του σπιτιού του. Μόλις στα 24, λίγους μήνες αφού έφτασε στην πόλη, σε ένα λασπωμένο γήπεδο ποδοσφαίρου στα πιο φτωχά προάστιά της, έπαιξε σε ένα φιλικό φιλανθρωπικού χαρακτήρα για ένα παιδάκι που έπρεπε να κάνει μια πανάκριβη εγχείρηση. Ο Αργεντινός ήταν κάθε άλλο παρά αδιάφορος σε αυτό το παιχνίδι. Σκοράροντας δύο φορές, το ένα από τα γκολ του προέρχεται από κλέψιμό του και μια ατομική προσπάθεια στην οποία εξευτελίζει δύο αντίπαλους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα.

Η διοίκηση της Νάπολι, τότε, η οποία είχε κληθεί επισήμως, δεν αρνήθηκε την πρόσκληση, αλλά είχαν παρακαλέσει τον Μαραντόνα να μην παίξει σε αυτό το παιχνίδι, υπό τον φόβο του τραυματισμού. Το ίδιο έγινε και με την ασφαλιστική εταιρεία του, άλλωστε ήταν ακόμα νωπό το σπάσιμο του αριστερού αστραγάλου του, τον Σεπτέμβριο του 1983 στο ‘Σαν Μαμές’, από το σαδιστικό τάκλιν του ‘Χασάπη του Μπιλμπάο’, Αντόνι Γκοϊκοετσέα, σε ματς με την Αθλέτικ. Αλλά, βεβαίως, μόνο οι μικροβιολόγοι μπορούν να αποφανθούν τι συμβαίνει σε αυτόν τον εγκέφαλο που στις 30 Οκτωβρίου έκλεισε τα 60 χρόνια λειτουργίας, πιθανότατα με… αστραπόβροντα από την τριβή των πλεγμάτων.

Η κλωτσιά κι η χειρονομία

Τα φιλανθρωπικά ματς ήταν πάντα η… αδυναμία του Μαραντόνα. Όποτε αποχωρούσε κάποιος ποδοσφαιριστής από εκείνους που σεβόταν, ταξίδευε για να συμμετάσχει σε παιχνίδια. Έχουν γίνει διάφορα σε ματς που δεν είχε σημασία το σκορ και δεν διακυβευόταν το παραμικρό.

• Λέγεται ότι το 1987, όταν έγινε το παιχνίδι του Ιωβηλαίου του ποδοσφαίρου, μεταξύ της Αγγλίας και της μεικτής κόσμου στο ‘Γουέμπλεϊ’, πληρώθηκε με 1.000 λίρες για κάθε λεπτό που έπαιξε. Περιττό να ειπωθεί πως οι Άγγλοι τον αποδοκίμαζαν κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με την μπάλα.
• Το 2005, με τους κορυφαίους σύγχρονους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές, έπαιξε στο Μπουένος Άιρες, στην ίδια ομάδα με τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και τον 18χρονο Λιονέλ Μέσι. Η ανακοίνωση έγινε από παρουσιαστή που διέκοψε το παιχνίδι για να μπει στον αγωνιστικό χώρο και ο Μαραντόνα, στην αναμνηστική φωτογραφία, έμοιαζε να έχει ως προαπαιτούμενο να βρίσκεται ο Μέσι στα αριστερά του. Οι δυο τους συνεργάστηκαν μισή ντουζίνα φορές, ενώ έδωσε την ασίστ για το γκολ του Ρικέλμε.
• Το 2006, όταν επέστρεψε στη Νάπολι για φιλανθρωπικό παιχνίδι (το οποίο εν τέλει αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας) και με χρέη 39.000.000 ευρώ στην Εφορία, αφού είχε κοιτάξει κατάματα τον θάνατο τον προηγούμενο χρόνο, οι εφοριακοί τού κατέσχεσαν δύο ζευγάρια Rolex, τα οποία, κιόλας, είναι η μεγάλη αδυναμία του. Άλλωστε, η εικόνα του να φοράει από ένα σε κάθε χέρι στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, στη Νότια Αφρική, είναι γνώριμη. Αυτό στο αριστερό πήγαινε με ώρα Αργεντινής, το άλλο, με την ώρα της χώρας που βρισκόταν.
• Εννιά χρόνια αργότερα, σε παιχνίδι που έγινε στο ‘Μετροπολιτάνο ντε Τέκο’ της Μπογκοτά στην Κολομβία και στο οποίο είχε δοθεί η ονομασία ‘Παιχνίδι για την Ειρήνη’, κλώτσησε έναν σωματοφύλακα και απώθησε βιαίως έναν κάμεραμαν τη στιγμή που τον έγραφε η κάμερα. Σε εκείνο το παιχνίδι είχε πετύχει το νικητήριο γκολ με πέναλτι.

Και, βέβαια, τελευταίο αλλά όχι έσχατο ήταν το σκηνικό που έγινε στις 12 Οκτωβρίου 2016, στο ‘Ολίμπικο’, κατά τη διάρκεια ενός φιλικού που επίσης ονομάστηκε ‘Παιχνίδι για την Ειρήνη’ και συνέβη υπό την αιγίδα του Βατικανού και προσωπικά του (Αργεντινού) Πάπα Φραγκίσκου. Από τη μία πλευρά ήταν η ομάδα του Ροναλντίνιο και από την άλλη οι Φίλοι των Μαραντόνα και Φραντσέσκο Τότι. Μαζί με τον ‘Ρόνι’ έπαιζε ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, ο οποίος είχε σχέση πάθους με τον Μαραντόνα, που σημαίνει ότι όλη η συναισθηματική ένταση ήταν αναπόδραστη.

Όταν ήταν ομοσπονδιακός εκλέκτορας, ο ‘Πελούσα’ τα είχε βάλει με τον πατέρα του, τον Χουάν Ραμόν Βερόν, επονομαζόμενο και ‘μάγισσα’, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Εστουδιάντες. Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 προκάλεσε έκπληξη η κλήση του Χουάν Σεμπαστιάν, στον οποίο μάλιστα ο Μαραντόνα είπε ότι ήθελε να είναι ο Τσάβι της ομάδας. Ο ‘Μπρουχίτα’ δεν έπαιξε λίγο στη διοργάνωση, αφού είχε 74 λεπτά και μία ασίστ στο 1-0 επί της Νιγηρίας, ένιωσε ενοχλήσεις και δεν χρησιμοποιήθηκε με τη Νότια Κορέα, έπαιξε σε όλο το 2-0 επί της Ελλάδας και 24′ στο 3-1 επί του Μεξικού, στη φάση των 16, το παιχνίδι με το σκανδαλώδες οφσάιντ γκολ του Κάρλος Τέβες. Αλλά δεν έπαιξε καθόλου στο 4-0 της Γερμανίας, στον προημιτελικό. Δύο μήνες αργότερα, ο Μαραντόνα δήλωσε προδομένος από τον παίκτη του, χωρίς να δίνει τον λόγο. Είπε ότι δεν θέλει να έχει επαφή μαζί του ή με τον πατέρα του.

Πέρασαν 6 χρόνια και στο παιχνίδι της Ρώμης, ο Βερόν ίσα που ακούμπησε τον Μαραντόνα, ο οποίος έπεσε θεατρικά κάτω. Ο ‘Πελούσα’ σηκώθηκε γελώντας και πήγε να δώσει το χέρι του στον άλλοτε παίκτη του, ο οποίος, για οποιονδήποτε λόγο, δεν ανταπέδωσε. Τότε πήγε δίπλα του και έβαλε το δάχτυλό του στο πρόσωπό του, δημιουργώντας διένεξη. Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια, έπιασε τον Βερόν στο… ψαλτήρι, λέγοντάς του “δεν αστειεύομαι. Τα λέω μπροστά σου, μ…”. Αργότερα, με τις χορδές των νεύρων χαλαρωμένες, τόνισε πως “ό,τι έγινε με τον Βερόν, μένει μεταξύ μας. Δεν πρέπει να μιλάω για κάποιον που θαυμάζω το παιχνίδι του τόσο πολύ”.

Αυτός ήταν, είναι και θα παραμείνει ως τα τελευταία λόγια του ο Μαραντόνα. Ο ποδοσφαιριστής που το μπρίο του έδινε στον κόσμο την ευχαρίστηση ότι υπήρχε κάποιος που δεν φίλτραρε τα λόγια του και που ακόμα και τα φιλικά παιχνίδια, όπου συμμετείχε, ήταν ένα αξιοθέατο: ουδείς ήξερε τι ήταν δυνατόν να συμβεί, με εκείνον στο γήπεδο.