Ο Νταβίντ ντε Χέα δεν έχει κάποιον να τον βοηθήσει

Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ, ως εκ τούτου το όποιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να κρίνεται αποκλειστικά από έναν άνθρωπο. Εκτός και αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο τερματοφύλακας. Ενδεχομένως και γιατί είναι το εύκολο θύμα, καθώς ‘όταν κάνουν σωστά τη δουλειά, κανείς δεν το θυμάται. Όταν την κάνουν λάθος, κανείς δεν ξεχνάει’.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι είχαν την Κυριακή 19/7 το δεύτερο παιχνίδι για τα ημιτελικά του FA Cup, στο Wembley. Το βράδυ που θα ολοκληρωθεί με την απονομή Κυπέλλου (1/8, με την Άρσεναλ να προκρίνεται το Σάββατο 18/7) θα το ζήσουν οι ‘μπλε’. Ο λόγος είναι ο Νταβίντ Ντε Χέα. Δεν έκανες click στο video από πάνω;

Οι Λονδρέζοι προηγήθηκαν με τον Ζιρού, στο τέλος του πρώτου μισού, όταν ο Γάλλος νίκησε διάφορους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο γκολκίπερ. Πες, αυτά συμβαίνουν. Στις αρχές του β’ ημιχρόνου, ο Μέισον Μάουντ εκμεταλλεύτηκε λάθος του Ισπανού και διπλασίασε τα γκολ. Για αυτήν τη φάση ισχύει το ‘αυτά δεν συμβαίνουν’ ή τουλάχιστον από πορτιέρο της εμπειρίας και του βεληνεκούς του Ντε Χέα.

Το 3-0 διαμόρφωσε ο Μαγκουάιρ με αυτογκόλ -εν προκειμένω, μάλλον δεν φταίει ο σημερινός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Το γκολ που σου λείπει, είναι του Μπρούνο Φερνάντες -από τα 11 μέτρα, στο 85′. Στο θέμα μας, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ντε Χέα ακούει το ‘φταις’. Ο παίκτης που πήγε στο Μάντσεστερ το 2011 και βοήθησε ουκ ολίγες φορές το σύλλογο να ‘σώσει’ ή να κερδίσει καταστάσεις, είναι άλλος -ένας ξένος- τα δυο τελευταία χρόνια. Δηλαδή, από το τελευταίο World Cup κι έπειτα. Άλλοι προσδιορίζουν το διάστημα που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, τους τελευταίους 18 μήνες: από τότε που ανέλαβε ο Γκούναρ Σόλσκιερ.

Θα ήθελα να ‘χεις πρόχειρη την πληροφορία πως στις 19 Σεπτεμβρίου του 2016 είχε υπογράψει να μείνει στην πόλη έως το 2019, για 153.820 ευρώ την εβδομάδα. Τον Σεπτέμβριο του 2019 υπέγραψε νέο συμβόλαιο (έως το 2023), για 412.032 ευρώ το επταήμερο -επί τέσσερις σεζόν ή αν προτιμάς 14.834.000 ευρώ το χρόνο! Συμφωνία που τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο γκολκίπερ της ιστορίας -και τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη, στην ιστορία της Premier League.

Οι ‘κόκκινοι διάβολοι’ δέχθηκαν να σβήσουν και τον όρο που αφορά 25% μείωση των απολαβών των μελών της πρώτης ομάδας που δεν καταφέρνουν να προκριθούν στο UEFA Champions League. Την ημέρα των αποκαλύψεων, ο Σόλσκιερ είχε χαρακτηρίσει τον Ντε Χέα ‘ως ‘τον καλύτερο τερματοφύλακα του κόσμου, έναν φανταστικό άνθρωπο με εξαιρετικές ποιότητες που είναι η τέλεια βάση της άμυνας μας. Ως παίκτης είναι αποφασισμένος και ‘πεινασμένος’ να επιτύχει περισσότερα’. Tι είχε επιτύχει στην Αγγλία; Ένα UEFA Europa League (2017), ένα πρωτάθλημα (2013), ένα FA Cup (2016), ένα EFL Cup (2017), τρία FA Community Shield (2011, 2013 και 2016). Ναι, έχει δρόμο -δηλαδή, υπάρχουν σοβαρά πράγματα που μπορεί να θέλει να προσθέσει στις επιτυχίες του.

Ο Σόλσκιερ συνεχίζει τα “μπορούσε να το ‘σώσει’, μπορούσε και όχι”

Το Goal έγραψε πως δείχνει να δυσκολεύεται και μετά το restart. Χαρακτηριστικά, δικό του λάθος ήταν το γκολ του Στίβεν Μπέργκουιν στο ματς με την Τότεναμ, ενώ ακολούθησε άλλο στον αγώνα με την Μπόρνμουθ που επέτρεψε στον Τζούνιορ Στάνισλας να σκοράρει. Για όλα αυτά, ο προπονητής του είχε να πει ‘μπορούσε να τα σώσει, μπορούσε και όχι. Εν τούτοις, έχει κάνει πολύ καλές αποκρούσεις για εμάς. Έχει νικήσει πολλά ματς για εμάς’. Αντίστοιχα, μετά το λάθος στο δεύτερο γκολ της περασμένης Κυριακής, ο κόουτς είπε ‘αν γινόταν η ίδια φάση 100 φορές, θα έκανε αυτό που έπρεπε και τις 100. Αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο’. Αυτά επισήμως. Ανεπίσημα, οι της ομάδας κάνουν πραγματάκια που αφορούν άλλον πορτιέρο.

Η πραγματικότητα θέλει κάποιον να απειλεί τον ντε Χέα

Ο Ντιν Χέντερσον είναι ένα παιδί 23 χρόνων, που αγωνίζεται από το 2018 στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Ως δανεικός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. To ‘κάνει καλή δουλειά’ έχει ως απάντηση ότι ήταν από τους βασικούς λόγους της ‘ανόδου’ του συλλόγου στην Premier League πέρυσι και της παρουσίας της -φέτος- στην 8η θέση -με 14 νίκες, 12 ήττες και 10 ισοπαλίες-, έχοντας κρατήσει ‘καθαρή’ την εστία σε δέκα ματς.

Η Γιουνάιτεντ είναι έτοιμη να του προσφέρει νέο συμβόλαιο (θα είναι το τέταρτο, καθώς ήταν μέλος της ακαδημίας από τα 14, ενώ δεν έχει παίξει ποτέ στην πρώτη ομάδα), για 110.000 ευρώ την εβδομάδα. Ως προς αυτήν την απόφαση, βοηθά και η διάθεση της Τσέλσι να τον κάνει δικό της -μαζί με το αίτημα της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ να τον κρατήσει. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί να δώσει κάτι κοντά στα 55 εκατομμύρια ευρώ -εκτιμούν οι ειδικοί.

Oι μπουνιές που θέλει να ‘κεράσει’ ο Ρόι Κιν

Πίσω στον Ντε Χέα, ο οποίος ξεκάθαρα άκουσε τα εξ αμάξης από πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, είχε να ακούσει και το ‘έχω σιχαθεί αυτόν τον τερματοφύλακα. Μπορεί να αποσυρθεί από ντροπή. Αν παίζαμε μαζί, θα ανταλλάζαμε μπουνιές στο ημίχρονο’, του Ρόι Κιν. Που ναι, έχασε τη ψυχραιμία -αν υποθέσουμε πως την είχε ποτέ. Είπε και ότι δεν θα τον άφηνε να μπει στο λεωφορείο της ομάδας -ομοίως και τον Μαγκουάιρ- και θα τους έστελνε με ταξί στο Μάντσεστερ. “Είναι παίκτες που ‘χουν καθιερωθεί. Ας κάνουν τη δουλειά τους. Δεν παλεύουμε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά για την τέταρτη θέση. Σοκάρομαι. Με αηδιάζουν. Ο Ντε Χέα είναι ο πιο υπερεκτιμημένος τερματοφύλακας που ‘χω δει εδώ και πολλά, μα πολλά χρόνια”.

Ρεαλιστικά, ο Ντε Χέα δεν θα φύγει -με τον Σόλσκιερ να επαναλαμβάνει και σήμερα πως η ομάδα θα συνεχίσει να τον εμπιστεύεται. Το θέμα είναι τι θα κάνει ο προπονητής, για να βοηθήσει τον παίκτη του να επανακτήσει τη συγκέντρωση. Πώς δηλαδή, θα τον βοηθήσει να βρει τον εαυτό του. Ο Ισπανός διακρίνεται εδώ και χρόνια για τη ψυχολογική του δύναμη (χαρακτηριστικά, κάνει συχνά ομιλίες σε κόουτς και παιδιά, επί της δύναμης του μυαλού και της ψυχής και τη σημασία της επιμονής στον πρωταθλητισμό). Όλοι όμως, έχουν κάποια στιγμή ανάγκη κάποιον για να τους ‘ξεμπλοκάρει’. Σε κείμενο του Sport Excellence είχε διευκρινιστεί πως ‘θεωρεί ότι τα λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού, δεν έχει πρόβλημα να τα παραδεχθεί, δεν τα υπεραναλύει και κάνει focus στο πώς να μην τα ξανακάνει. Έχει δείξει, μέσα στα χρόνια, πως είναι ικανός να ελέγχει τον εαυτό του, σε καταστάσεις που άλλοι θα διαλύονταν‘. To moto του είναι το εξής.

“Πρέπει να εμπιστεύεσαι τις ικανότητες σου, να στηρίζεις τον εαυτό σου και -το κυριότερο- να δουλεύεις πάρα, μα πάρα πολύ. Να προσπαθείς διαρκώς, να βελτιώνεσαι”.

Ας κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο -αφού πρώτα θυμηθούμε πως έχει καθίσει κάτω από τα δοκάρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 402 φορές, για να το δούμε το θέμα αναλογικά με τα λάθη του.  Υπέπεσε στο πρώτο μεγάλο παράπτωμα, στην ρούκι σεζόν του στη Γιουνάιτεντ, έκανε λάθη με την Γουέστ Μπρόμιτς (14/8), με την Μάντσεστερ Σίτι (23/10), στη χειρότερη ήττα της ομάδας του από τους… άλλους της πόλης (από το 1955) και την πρώτη φορά που δέχθηκε έξι γκολ από το 1930 (6-1), ενώ ακολούθησαν αυτά του UEFA Champions League με την Μπενφίκα (22/11) και τη Βασιλεία (7/12). Είχε επιλεγεί από τον Sir Άλεξ Φέργκιουσον ως αντικαταστάτης του Έντβιν φαν ντερ Σαρ (ναι, του θρύλου) και όποιος ήθελε να ‘χτυπήσει’ τον κόουτς -γενικά και ειδικότερα- χτυπούσε και τον τότε 21χρονο.

Ο ‘τι μας έφερες τώρα’ είχε γίνει το Δεκέμβρη του 2015 γνωστός ως ‘ισπανικό τοίχος’ και ‘ο μονόφθαλμος μεταξύ των τυφλών των ‘κόκκινων διαβόλων’, συν εκ των καλύτερων που απασχόλησαν ποτέ τη θέση. To Δεκέμβρη του 2017, μετά τις 14 επεμβάσεις που έκανε στο Emirates με την Άρσεναλ, η φήμη του απογειώθηκε. Μετά το World Cup του 2018 ‘καταποντίστηκε’. Οι Ισπανοί αποχώρησαν στη φάση των ’16’ από τους οικοδεσπότες Ρώσους και ο Ντε Χέα αναφέρθηκε ως βασικός λόγος. Έκανε τις λιγότερες επεμβάσεις από όποιον τερματοφύλακα έπαιξε σε Παγκόσμιο Κύπελλο από το 1966 -σε τουλάχιστον τρία ματς. ‘Έφαγε’ και τα 4 πέναλτι. Συνολικά σε 11 σουτ προς το μέρος του, στη διοργάνωση, δεν δέχθηκε γκολ μια φορά.

Το σχόλιο που είχε κάνει τότε ήταν ‘δεν ακούω ποτέ τι λένε οι άλλοι για εμένα. Επικεντρώνομαι στη δουλειά μου και προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα μου και να βελτιώνομαι, μέσα από τις προπονήσεις. Θέλω να γίνομαι όσο καλύτερος μπορώ και δεν ακούω τις βλακείες που λένε”. 

Να θυμηθούμε όμως, τη διαδρομή του (βάσει και κειμένου που ‘χε γραφτεί το 2015 ) και από τι είναι φτιαγμένος.

Ο David de Gea Quintana γεννήθηκε στη Μαδρίτη (7/11/1990), αλλά μεγάλωσε στη μεσοαστική περιοχή Lllescas, του Tοδέλο (πληθυσμού 15.830 ανθρώπων). Εκεί τον είδε ο Χουανλού Μάρτιν. Για την ακρίβεια, στο σχολείο του, το Colegio Castilla. Πριν γίνει ξεκάθαρη η τάση που είχε για να υπερασπίζεται τα δοκάρια, έπαιζε ποδόσφαιρο σάλας, όπως εξηγεί ο Χοσέ Μαρία Κρουθ, που τον είχε υπό τις οδηγίες του έως ότου έγινε 14 χρόνων. “Έπαιζε στην επίθεση και ήταν ο κύριος εκτελεστής μας”, είχε πει και κάπως έτσι γκρεμίστηκε η θεωρία του Ρουντ Γκούλιτ, σύμφωνα με την οποία “όποιος αποφασίζει να γίνει τερματοφύλακας είναι γιατί δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο“.

Ο Ντε Χέα λάτρευε να τρέχει στο γήπεδο, να έρχεται αντιμέτωπος με την αντίπαλη εστία. Είχε καλό κοντρόλ, ισορροπία, φυσικά ψυχική ηρεμία και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ναι, από τότε. “Είχα μπει τόσο βαθιά στον αθλητισμό, από μικρός που δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα κάνω κάτι άλλο. Αν, ωστόσο, δεν είχα γίνει επαγγελματίας, θα πήγαινα σε πανεπιστήμιο και θα σπούδαζα κάτι σχετικό πάλι με τον αθλητισμό, για να μπορώ να δουλεύω σε αυτό το περιβάλλον“, έχει πει.

Σε ερώτηση αν τώρα που το σκέφτεται, θα προτιμούσε να έχει συνεχίσει την καριέρα του ως επιθετικός, κατ’ αρχάς γέλασε και μετά σχολίασε: “Πιστεύω ότι ήταν καλύτερο για όλους που έγινα τερματοφύλακας. Προτιμώ να σταματώ τα γκολ από το να τα βάζω. Βέβαια, ομολογώ ότι ήταν διασκεδαστικό όταν έπαιζα ως επιθετικός, αλλά μέχρι εκεί“. Η τρέλα που είχε με την ασπρόμαυρη μπάλα ήταν τέτοια, που έστηνε ματς όπου κι αν βρισκόταν. Συχνά, βέβαια, ξεχνούσε να πάει για μάθημα. “Αλλά ξέραμε πού να τον ψάξουμε”, διαβεβαιώνει η τότε δασκάλα του, Μανουέλα Ινφάντε.

O πρώτος δάσκαλος που είχε στα αγγλικά διαβεβαίωσε πως είναι “λαμπρός άνθρωπος. Κάποια στιγμή, του είχα ζητήσει κάτι για ένα φίλο μου που έχει καρκίνο και ανταποκρίθηκε άμεσα. Κάθε φορά που έρχεται στην πόλη, δεν ξεχνά να περνά από το σχολείο και να μιλά με όλους“. Αυτά τα χρωστά στους γονείς του, τον Χοσέ (πρώην τερματοφύλακα της Χετάφε) και τη Μαρίβι. “Η μητέρα του φρόντιζε να ενημερώνεται τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα για την πρόοδο του γιου της. Αγχωνόταν για το πώς διαχειρίζεται τον χρόνο του, σχετικά με το ποδόσφαιρο και τα μαθήματα του“, είχε πει η δασκάλα.

Ο Μάρτιν τον κάλεσε όταν ήταν 7 χρόνων, στην Escuela De Futbol Atletico Casarrubuelos – ‘θυγατρική’ της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Τότε δούλευε με ομάδες έως πέντε παιδιών από χόμπι και σε ένα φιλικό με την Cadete B της Ατλέτικο, στο Cerro del Espino, τον είδε ο Εμίλιο Γκαρσία. “Στην ομάδα μας έπαιζε τερματοφύλακας. Με πλησίασε και με ρώτησε αν έχω να του συστήσω κάποιον τερματοφύλακα. Του είπα ‘δεν χρειάζεται να ψάξεις. Έχω ένα όνομα”. Μετά, σύστησε τον Γκαρθία με τον πατέρα του Ντε Χέα, ο οποίος μάθαινε τα μυστικά της θέσης στον μικρό με καθημερινές προπονήσεις και είπα ένα ψεματάκι. Πως ήμασταν πολύ κοντά σε συμφωνία με τη Ράγιο. Έπειτα από δυο ημέρες, ήλθε και μας βρήκε ο Ρούσο Ντιέγκο, πρώην τερματοφύλακας της Atletico, για να τσεκάρει τον Νταβίντ. Ένα ημίχρονο ήταν αρκετό για να δώσει τη συγκατάθεση του, στη μεταγραφή“.

Απ’ όταν ο Ντε Χέα ήταν 9 χρόνων ήταν ξεκάθαρο πως έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει μεγάλος τερματοφύλακας.

“Είναι κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται με χάρισμα και είναι αρκετά ευλογημένοι να το ανακαλύπτουν. Είχα δουλέψει με αρκετούς για να ξέρω πως είχε ό,τι χρειαζόταν, ώστε να ξεχωρίσει. Πράγματα, ασκήσεις, που για άλλους ήταν βουνό, για εκείνον δεν ήταν τίποτα. Ήταν όλα αστεία“. Από τα πρώτα χρόνια ήταν ξεκάθαρο ότι “δεν τον ενδιέφερε τι γινόταν μπροστά του, δεν έχανε για κανέναν λόγο τη ψυχραιμία του. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν πώς δεν θα μπει η μπάλα στα δίχτυα του”. Ήταν ψηλός και γρήγορος “και εξαιρετικός και στο μπάσκετ, ενώ έπαιζε και τένις” ενημερώνει ένας παιδικός φίλος, ο Χαβιέρ Βάρα, πριν καταλήξει στο “πάντα, όμως, είχε μια ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο”.

Τα είδωλα του, εντός των τεσσάρων γραμμών -γιατί εκτός είναι ο πατέρας του “καθώς είναι ο λόγος που βρίσκομαι όπου βρίσκομαι“-, οι τερματοφύλακες στους οποίους ήθελε να μοιάσει, ήταν ο Πίτερ Σμάιχελ και Τζίτζι Μπουφόν.

Ο Δανός είχε γίνει ο αγαπημένος του “Old Trafford” και είχε κερδίσει το treble του 1999. Παρεμπιπτόντως, ο Φέργκιουσον είχε δηλώσει κάποτε πως αν δεν είχε τον Σμάιχελ στο ρόστερ του ’99, θα είχε πάρει τον Μπουφόν. Πάμε, όμως, παρακάτω: από τις πρώτες στιγμές που έκανε αισθητή την παρουσία του ο De Gea, oι επαΐοντες τον φώναζαν “Van de Gea”, γιατί είχε πολλά κοινά με τον φαν ντερ Σαρ. Ένα ήταν η… εκνευριστική ψυχραιμία τους -είχαν κυκλοφορήσει φήμες που τους ήθελαν να μην έχουν νευρικό σύστημα.

Στα 14 τον κάλεσαν στην ακαδημία της Ατλέτικο, την Cantera -με τη συνεργασία να διαρκεί έως το 2011.

Ο άμεσος ανταγωνιστής του ήταν ο Τζόελ Ρόμπλες (νυν της Ρεάλ Μπέτις). Οι γονείς του ήταν πάντα δίπλα του, πράγμα που εκείνη την εποχή σήμαινε πως η μητέρα του έπρεπε να οδηγεί 50 χιλιόμετρα την ημέρα για να πηγαίνει το παιδί στις προπονήσεις. O Αλβάρεζ Μπλάνκο, προπονητής τερματοφυλάκων που ‘χει δουλέψει με τους Ικερ Κασίγιας και Σαντιάγκο Κανιθάρες, είχε πει “οι γονείς του τον βοηθούσαν πάντα και δεν νομίζω να σταματήσουν ποτέ να το κάνουν. Είναι απίστευτοι άνθρωποι. Ακόμα ζουν μαζί. Δεν γίνεται να ‘σπάσει’ αυτός ο δεσμός“. Ο πατέρας του ήταν ανέκαθεν πολύ απαιτητικός και επειδή ήξερε τις δυσκολίες της θέσης, γνώριζε και πώς να τον βοηθήσει.

“Ήταν σε κάθε προπόνηση της ομάδας, είτε έβρεχε είτε χιόνιζε. Βοηθούσε ότι ήταν κοντά στο σπίτι. Βέβαια, και όταν ήταν στην εθνική πήγαιναν και τον έπαιρναν για να φάνε όλοι μαζί. Η μητέρα του μιλούσε για δυο ώρες! Στον ιδανικό κόσμο, η ομάδα του David θα άφηνε τον πατέρα του στις προπονήσεις, γιατί τον βοηθά. Δεν είναι φίλος ή δημοσιογράφος. Είναι πατέρας. Δεν τον νοιάζουν τα συστήματα, αλλά όλες τις μικρές λεπτομέρειες που αφορούν τον γιο του και μετά από τις προπονήσεις θα μπορούν να μιλούν στο αυτοκίνητο, επί των όσων συνέβησαν”.

Ο Άμπελ Ρεσίνο του έδωσε την πρώτη ευκαιρία να παίξει με τη φανέλα της ομάδας όταν ήταν 18 χρόνων.

Ο Εμίλιο Αλβάρες Βλάνκο, όμως, θα ήταν εκείνος που διέγνωσε το ταλέντο, στην πραγματική του διάσταση. Ο προπονητής τερματοφυλάκων των Colchoneros δούλεψε για πολλές ώρες μαζί του, για να τον βοηθήσει να φτάσει εκεί που μπορούσε. Σε τρεις μήνες έγινε από rookie, βασικός. Πότε ζούσε ως παιδί της ηλικίας του; “Η αλήθεια είναι πως κάνεις πολλές θυσίες, από μικρός, αν θες να καταφέρεις κάτι. Δεν πηγαίνεις βόλτες με τους φίλους σου, περνάς λίγο χρόνο με την οικογένεια σου. Το ποδόσφαιρο απαιτεί τον περισσότερο χρόνο σου, όπως μεγαλώνεις. Την ίδια ώρα όμως, είναι και μεγάλο προνόμιο”.

Αρχικά, ήταν πίσω από τον Σέρχιο Ασένιo, τον οποίον αγόρασε η Βαγιαδολίδ και τον Ρομπέρτο που είχε μεγαλύτερη εμπειρία.

Την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας -στα βουνά της Sierra-, ο προπονητής της ομάδας, Κίκε Φλόρες, ζήτησε από τον άνθρωπο που δούλευε με τους τερματοφύλακες να του πει λεπτομέρειες. “Οι πρώτες μου λέξεις ήταν ‘ο καλύτερος όλων είναι ο el nino'”. Η πρόοδος ήταν ραγδαία με τον Ντε Χέα να δημιουργεί δεσμούς στενής φιλίας με τον Σέρχιο Αγκουέρο -τον οποίον βρήκε απέναντι του στη Manchester City. “Μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο και δούλευαν μαζί”. Ο Αγκουέρο ήταν η πρώτη επιλογή, έως τη σεζόν 2009-10, όταν έγινε η αποκάλυψη. Ήταν η χρονιά που η Ατλέτικο πήρε το Europa League, με νίκη επί της Λίβερπουλ στον ημιτελικό, με τον άνθρωπο μας να παρεμποδίζει τον Στίβεν Τζέραρντ από το να κάνει τη δουλειά του. Τον Αύγουστο που ακολούθησε απέκρουσε πέναλτι, στο Super Cup Ευρώπης -εναντίον της Ίντερ.

Ο Ρονάλντο τον αποκαλούσε ‘μεγάλο λουκάνικο’

Το ESPN είχε γράψει τον Μάρτιο του 2011 ότι “ο sir Άλεξ Φέργκιουσον σκέφτεται το επόμενο κομμάτι του στο jigsaw που φτιάχνει, με στόχο να ανοικοδομήσει την αγαπημένη ομάδα της Αγγλίας και πρέπει να ξεκινήσει με τον αντικαταστάτη του Έντβιν φαν ντερ Σαρ που έχει ενημερώσει πως θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση“. Η πρώτη επιλογή ήταν ο Πέπε Ρέινα, αλλά από τη στιγμή που η Λίβερπουλ δεν επρόκειτο να δώσει ούτε… την ίωση της στην Man Utd, πήγε στο επόμενο όνομα: ήταν ο Νταβίντ ντε Χέα της Ατλέτικο Μαδρίτης. Πώς; Είχε εγγυηθεί για αυτόν ο προπονητής των goalkeepers στην ομάδα, Ερικ Στιλ -είχε εκπλαγεί από την ψυχραιμία, τη σιγουριά και τα εντυπωσιακά reflex. “Τον παρακολουθήσαμε 20 φορές, πριν κάνει ντεμπούτο στη La Liga και τον δουν όλοι”, είχε σχολιάσει o Στιλ, ο οποίος απένειμε τα εύσημα στον chief scout της United, Τζομ Λόουλορ. Ο τελευταίος αρκέστηκε στο “όταν είσαι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρέπει να ‘χεις μάτια παντού. Τσεκάραμε τα πάντα και καταλήξαμε στον Ντε Χέα“, αφού προηγουμένως τον είδε και ο Φέργκιουσον.

“Το φτωχό παιδί μόλις τελείωσε τη σεζόν, με σειρά τεσσάρων ντέρμπι στη Μαδρίτη και η ομάδα του έχασε όλα τα ματς, με εκείνον να δέχεται οκτώ γκολ”, είχε γράψει το ESPN.

Τι είχε προηγηθεί; Η αγωνιστική περίοδος είχε ξεκινήσει με τη Ρεάλ να εναποθέτει στην εστία του τρία γκολ και κάπως έτσι είχε φτάσει τα πέντε παιχνίδια, στα οποία δεν είχε “σταυρώσει” νίκη. Αντιθέτως, είχε “φάει” και 11 γκολ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Κριστιάνο Ρονάλντο τον είχε χαρακτηρίσει τον Ιανουάριο του 2011 “salchichon” δηλαδή “μεγάλο λουκάνικο” -μάλλον γιατί έφτανε στα 1.93 και ήταν μόλις 77 κιλά. Λίγους μήνες μετά, έπαθε μια μερική αμνησία, εξηγώντας πως ο νεαρός “είναι ένας λαμπρός τερματοφύλακας, ο οποίος κατά την άποψη μου πρέπει να επιλεγεί από την εθνική”. Τι είχε πάθει; Ferguson, γιατί ήταν η εποχή που μιλούσαν πολύ τακτικά οι δυο τους.

Εν πάση περιπτώσει, οι κακοήθεις -που ήξεραν τη συνήθεια που είχε κάποτε η Γιουνάιτεντ να παίρνει τους χειρότερους τερματοφύλακες- εξηγούσαν ότι είναι προφανής ο λόγος που η ομάδα του σκέφτεται να τον πουλήσει. Εκείνος είχε προβληματιστεί, για το αν έπρεπε να αφήσει την ομάδα που τον “μεγάλωσε” και τη χώρα του, πριν καν συμπληρώσει δυο σεζόν στην πρώτη ομάδα. Επί της ουσίας, ο προβληματισμός του είχε να κάνει με το κατά πόσο έτοιμος ήταν να κάνει αυτό το άλμα. Τι είχε δει, όμως, ο Φέργκιουσον;

Ο Ντε Χέα είχε “σώσει” ένα πέναλτι στο Super Cup Ευρώπης με την Ίντερ (το 2010), ενώ είχε κάνει μια επίδειξη της ηρεμίας του και στο European U17, που βρήκε την Ισπανία στο υψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου, όταν “έπιασε” την προσπάθεια του Ντιμίτρι Ντεσελίρ, στον ημιτελικό με το Βέλγιο. Παρένθεση: οι Ισπανοί έπαιζαν με 10 παίκτες και στον τελικό νίκησαν 1-0 την Αγγλία. Μολονότι λοιπόν, ο νεαρός προερχόταν από δύσκολη χρονιά -με την Ατλέτικο-, στα 20 είχε σηκώσει ήδη τρία μεγάλα τρόπαια: με την εθνική στο Ευρωπαϊκό U17, το Europa League και το Super Cup Ευρώπης. Είχε παίξει και σε άλλους δύο τελικούς: στου Παγκοσμίου U17 και του Copa del Rey. Είχε διαγνωστεί με υπερμετρωπία, αλλά σιγά το πρόβλημα. Το ταλέντο το είχε, τις ικανότητες τις είχε, άρα γιατί να μην τον θέλει ο Sir;

Ο ντε Χέα πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στις 29 Ιουνίου του 2011, έναντι του ποσού των 25.500.000 ευρώ. Έγινε ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος τερματοφύλακας, μετά από τον Τζίζι Μπουφόν, που είχε κοστίσει στην Γιουβέντους 44 εκατ. ευρώ, το 2001.

“Αναζητούσαμε κάποιον που να είναι στον ίδιο τύπο με την Έντβιν, να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, με πρώτα τη δυνατότητα να οργανώνει και τη ψυχραιμία“, σχολίασε ο Φέργκιουσον την ημέρα της ανακοίνωσης, πριν ομολογήσει ότι “δούλευα επ’ αυτής της μετακίνησης για αρκετό καιρό“. Αυτό που δεν είπε ήταν ότι για να βοηθήσει τον Ντε Χέα προσέλαβε Ισπανό προπονητή τερματοφυλάκων, για να δημιουργήσει έναν ευγενή ανταγωνισμό, όταν είχε περάσει ένας μήνας και το νέο απόκτημα δεν έδειχνε σημάδια προσαρμογής. Φυσικά και το κόλπο έπιασε.

“Ήταν στο γυμναστήριο στις 9.30 το πρωί, τρεις φορές την εβδομάδα. Στην αρχή της εβδομάδας δούλευε τον κορμό και τη δύναμη. Σαράντα οκτώ ώρες πριν κάθε ματς, δούλευε την ταχύτητα και την έκρηξη. Δουλεύαμε και το απόγευμα, δυο φορές την εβδομάδα και μετά είχε μάθημα αγγλικών. Γενικά, προσέχαμε μην τον “κάψουμε”, εξήγησε ο Στιλ, “δεν τον αφήναμε μόνο. Πηγαίναμε για φαγητό και κάναμε practice εκείνος στα αγγλικά και εγώ στα ισπανικά. Όλοι τον αγαπούσαν στα αποδυτήρια. Ο Chicharito, o Εβρά. Όλοι“.

Οι γονείς του μετακόμισαν μαζί του στο Manchester και υποχρεώθηκαν να προσαρμοστούν σε μια νέα χώρα, μια νέα κουλτούρα, έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, έναν διαφορετικό καιρό, σε διαφορετικό φαγητό.

Όλα ήταν διαφορετικά. Και το μέγεθος της ομάδας που έπαιζε πια ο γιος τους. “Τα δυο πρώτα χρόνια στη United, που δεν ήταν τα καλύτερα του, οι γονείς του ήταν εκεί να τον προστατεύουν και να τον στηρίζουν. Και τώρα, είναι απίστευτος”, λέει ο Εμίλιο Αλβάρες, πριν προσθέσει ότι “για εμένα είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Καλύτερος του Νόιερ. Αν μπορούσαμε να φτιάξουμε έναν τερματοφύλακα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, με δεδομένα ύψος, ευλυγισία, ρυθμό, μάκρος χεριών, μέγεθος χεριών κλπ, θα έβγαινε ο Νταβίντ“.

Πάντα λέει πως χρωστά τα πάντα στον Φέργκιουσον

Ο ίδιος ο Ισπανός goalkeeper είχε παραδεχθεί ότι “στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Είχα μετακομίσει σε μια νέα χώρα, σε μια νέα λίγκα, είχα έλθει από ένα διαφορετικό στιλ παιχνιδιού. Στην Αγγλία, όλα είναι πιο επιθετικά, υπάρχουν περισσότερες επαφές και αυτό, στην περίπτωση του τερματοφύλακα, σημαίνει ότι τα πράγματα θα είναι λίγο πιο δύσκολα για εσένα. Ήταν δύσκολη φάση. Δυο χρόνια μετά, διάστημα πολύ μεγάλο για το ποδόσφαιρο, άρχισα να νιώθω ότι είμαι στο σπίτι μου, ήρεμος και τακτοποιημένος“. Ο Στιλ θέλησε να συμπληρώσει ότι “στους πρώτους έξι μήνες του στην ομάδα, είχαμε να δουλεύει για εμάς ο καλύτερος ψυχολόγος στον κόσμο: ο Sir Άλεξ Φέργκιουσον. Είχε τον τρόπο του να προστατεύει τον ντε Χέα. Τον πίστευε και ήξερε πως χρειάζεται χρόνο. Οι τερματοφύλακες είναι το εύκολο θύμα. Όταν κάνεις σωστά τη δουλειά, κανείς δεν θυμάται. Όταν την κάνεις λάθος, κανείς δεν ξεχνά“.

Προφανώς και μιλάμε για τη δεύτερη κατηγορία. Κάτι που ουδείς φανταζόταν στις 23/10 του 2011, οπότε η Γιουνάιτεντ  υπέστη την πιο βαριά εντός έδρας ήττα, μετά από το 1955, οπότε έχασε 1-6 από τη Μάντσεστερ Σίτι. Και μπορείτε να υποθέσετε πού εστίασαν οι φαν και τα media. Το ίδιο έγινε και στο 2-3 της Μπλάκμπερν, στο “Old Trafford”, ανήμερα των 70ων γενεθλίων του Φέργκιουσον ενώ οι γηπεδούχοι είχαν ισοφαρίσει 2-2 με ισάριθμα γκολ του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Κυρίως για τον τρόπο που έφαγε το τελευταίο γκολ, στο 80′, από τον Γκραντ Χάνλεϊ -δεν κατάφερε να νικήσει σε μια εναέρια μάχη και άφησε ακάλυπτη την εστία του. Εκείνος, ατάραχος δήλωσε “όλοι οι τερματοφύλακες κάνουν λάθη που και που και σε κανέναν μας δεν αρέσει όταν γίνονται τα λάθη. Έχω πρόθεση να περάσω πολλά χρόνια εδώ. Θέλω να γίνω ο καλύτερος goalkeeper που είχε ποτέ η ομάδα και να κερδίσω το σεβασμό όλων”. 

Δυο χρόνια μετά, όλα ήταν διαφορετικά, άρδην προς το καλύτερο. Σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Ρίο Φέρντιναντ, στις 16/8 του 2013, στην ερώτηση “ποια είναι η τελευταία ανάμνηση που ‘χεις από τον Φέργκιουσον και ποια ήταν η σχέση σου μαζί του;” είπε “πήγαινες στα ματς και αισθανόσουν ότι το γήπεδο ήταν γεμάτο, ένεκα αυτού. Όλοι στον σύλλογο έτρεφαν απεριόριστο σεβασμό για εκείνον. Ό,τι δημιούργησε, δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Μου έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Ήταν ιδιαίτερο να ξέρω πως με καλύπτει πάντα, πως με στηρίζει. Ήταν ένας από τους λόγους που συνέχισα να εξελίσσομαι“. Από τα συμφραζόμενα μπορούμε να καταλάβουμε πως που έκανε ο Φέργκιουσον δεν τα κάνει ο Σόλσκιερ, εξ ου και ο ντε Χέα φαίνεται να μην μπορεί να βγει από το αδιέξοδο.