Ο Νίνης είναι ό,τι καλό έχει να θυμάται ο Παναθηναϊκός από Ισπανούς

Στιγμές καλές υπήρξαν, αλλά ήταν λιγοστές. Στην τελική σούμα της σχέσης του Παναθηναϊκού με Ισπανούς προπονητές, όπως εν προκειμένω ο Ντάνιελ Πογιάτος, υπάρχει ωστόσο ένα σημαντικό κέρδος. Η εμφάνιση του Σωτήρη Νίνη στο προσκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οκτώβριος του 2006: Είναι ένα βροχερό πρωινό στην Αθήνα. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει επισήμως τον αντικαταστάτη του Σουηδού Χανς Μπάκε, τον Ισπανό τεχνικό Βίκτορ Μουνιόθ. Στα ενδότερα της Παιανίας, ένας μικρός το δέμας 16χρονος προσπαθεί να ορθώσει ανάστημα μεταξύ των μεγαλυτέρων ηλικιακά συμπαικτών του στην ομάδα των Νέων. Τον λένε Σωτήρη Νίνη.

Νοέμβριος του 2006: Ο Κώστας Ταράσης, προπονητής την περίοδο εκείνη των “μικρών” του Παναθηναϊκού, ανοίγει την πόρτα των αποδυτηρίων και ενημερώνει για την παρουσία του Ισπανού, πριν από ένα παιχνίδι του πρωταθλήματος Νέων: “Είναι εδώ ο Μουνιόθ, θα σας παρακολουθεί συχνά, από ό,τι μου είπε. Βάλτε τα δυνατά σας”.

Νοέμβριος του 2006: Ο Νίνης ενημερώνεται ότι ο Μουνιόθ ζήτησε να συμπεριληφθεί στην αποστολή για έναν αγώνα κυπέλλου της πρώτης ομάδας. Ατυχώς για εκείνον, είναι αδύνατον. Βάσει των κανονισμών, αυτό επιτρέπεται μόνο για ποδοσφαιριστές των Ακαδημιών που έχουν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Ο Νίνης δεν είχε καν κλείσει τα 17.

Δεκέμβριος του 2006: Ο Ταράσης ζητεί από τους μικρούς να περιμένουν στα αποδυτήρια μετά την προπόνηση, γιατί έχει κάτι σημαντικό να τους ανακοινώσει. Σε έναν απολογισμό της καριέρας του, ο Νίνης είχε περιγράψει τη στιγμή ως εξής: “Αρχικά, είπε δύο ονόματα. Ήταν δύο παιδιά κοντά στα 18. Μετά, άκουσα το όνομά μου. Εμεινα ακίνητος! Πάγωσα! Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν, γιατί ήμουν ο μικρότερος. Είχα τεράστια χαρά αλλά και έκπληξη. Και, φυσικά, άγχος”.

Ιανουάριος του 2007: Ο Νίνης συστήνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι ο τρόπος εκκωφαντικός, ο ηχηρός κρότος θα ακουστεί λίγες ημέρες αργότερα. Είναι όμως βασικός στην 11αδα του Παναθηναϊκού για το εντός έδρας ματς, κόντρα στο Αιγάλεω και βγάζει όλο το 90λεπτο. Βασικός στα 16. Οι δημοσιογράφοι απορούν και ψάχνουν να μάθουν πώς και τι…

Φεβρουάριος του 2007: Ο Παναθηναϊκός ισοπεδώνει τη γηπεδούχο ΑΕΚ στην κοινή έδρα του ΟΑΚΑ, επικρατώντας με 4-1. Ο Νίνης πετυχαίνει ένα καταπληκτικό τέρμα με σουτ έξω από την περιοχή κι έχει συμμετοχή στα άλλα 3 των νικητών. Σύσσωμη η ποδοσφαιρική Ελλάδα υποκλίνεται στο αυθεντικό ταλέντο του και τον αναγνωρίζει ως μελλοντική ηγετική φιγούρα του Παναθηναϊκού.

Μετά τη φυγή του από τον Παναθηναϊκό, ο Μουνιόθ μίλησε για εκείνη την επιλογή: “Με ρωτούν για τον Νίνη. Τον έβλεπα, μου είχε κάνει εντύπωση το ταλέντο του, οι ικανότητές του. Και για να είμαι ειλικρινής, ήταν πολύ καλύτερος από τους παίκτες που έπαιζαν στην πρώτη ομάδα στην ίδια θέση. Έτσι λοιπόν, ήταν λογικό να του δώσω την ευκαιρία. Τόσο απλά. Ο κόσμος στην Ελλάδα μπορεί να μην ήταν συνηθισμένος να βλέπει έναν 16χρονο στο γήπεδο, αλλά τελικά νομίζω ότι το χάρηκε”.

Αυτή η ιστορία είναι κι η μοναδική που προκαλεί χαμόγελα και ευχάριστες μνήμες από τη θητεία των Ισπανών τεχνικών (Μουνιόθ και Φάμπρι) που προηγήθηκαν του Πογιάτος, στον Παναθηναϊκό. Κατά τα άλλα… έρεβος!