Ο Μουρίνιο της Τότεναμ εγγυάται το θέαμα εκτός των 4 γραμμών

Από τον Σεπτέμβρη υπήρχαν οι ψίθυροι στο Λονδίνο, φτάσαμε στα μέσα Νοέμβρη για να επιβεβαιωθούν: ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο δεν συνεχίζει στην Τότεναμ και ο Ζοζέ Μουρίνιο αποτελεί τον εκλεκτό της διοίκησης των Spurs για την διάδοχη λύση του Αργεντίνου στην άκρη του πάγκου. Η επιλογή του (άλλοτε;) Special One προκαλεί μια σειρά από απορίες, αφού αναμφισβήτητα η δική του φιλοσοφία σε σχέση με του προκατόχου του δεν εμφανίζουν κανένα σημείο επαφής.

Αντίθετοι κόσμοι

Ο Ποτσετίνο είναι θιασιώτης του pressing football και η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα εξαντλητικό στυλ ποδοσφαίρου. Αν δεν ανανεώνεις συχνά το ρόστερ, μοιραία έρχεται η στιγμή που όλα θα πάνε στραβά. Αυτό συνέβη φέτος μετά από μια πενταετία όπου ο Αργεντίνος τεχνικός πήρε μια ομάδα από την ανυποληψία και την ξαναέβαλε σε πρωταγωνιστικό ρόλο στον χάρτη του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Ο Μουρίνιο πάλι μοιάζει κολλημένος στα παλιά. H πορεία του προπονητικά τα τελευταία χρόνια είναι σταθερά φθίνουσα, οι εξελίξεις μοιάζουν να τον έχουν προσπεράσει και ο ίδιος επιμένει σε ένα μοτίβο που δεν αποδίδει πια. Όταν απομακρύνθηκε από την Τσέλσι, στην δεύτερη θητεία του στους ‘μπλε’, είναι ενδεικτική της κατάστασης μια ιστορία από την καθημερινότητα των προπονήσεων. Οι παίκτες της ομάδας αρκούνταν σε ασκήσεις που αφορούσαν συνθήκες παιχνιδιού χωρίς τη μπάλα. Μόνο. Ο Πορτογάλος τεχνικός δεν είχε καμία πρόθεση να διδάξει οτιδήποτε αφορά το possessional football. Αν κρίνει κανείς από την μετέπειτα παρουσία του στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εξακολουθεί να μην τον αφορά. Πώς θα γίνει η μετάβαση από το ένα στυλ παιχνιδιού σε κάτι εντελώς διαφορετικό, είναι μια ερώτηση που ίσως να μην μέτρησαν σωστά στην διοίκηση της Τότεναμ.

Ο καλός, ο κακός κι ο άσχημος Ζοζέ

Ο Πορτογάλος τεχνικός έχει να επιδείξει τρία διαφορετικά πρόσωπα στην διάρκεια της καριέρας του. Το καλό, αυτό της περιόδου 2002-2010, όταν μεταξύ άλλων εισήγαγε νέες ιδέες και προπονητικές μεθόδους, κατακτώντας μεταξύ άλλων το Champions League με την Πόρτο, πρωταθλήματα με την Τσέλσι και ένα τρομερό treble με την Ίντερ.

Το κακό, όταν δεν μπορούσε να δεχθεί πως στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν τον προσέλαβαν για να κατακτήσει την La Liga αλλά το Champions League, ξεκινώντας να βγάζει μια ανασφάλεια που μεταφερόταν από τις δηλώσεις του μέχρι τα αποδυτήρια των ‘μερένγκες’. Με τα χρόνια το φαινόμενο έγινε πιο έντονο και ο Πορτογάλος τεχνικός έμοιαζε ολοένα και περισσότερο εγκλωβισμένος στο ‘εγώ’ του, το οποίο πήγαζε από το βιογραφικό του και όχι το παρόν. Το ποδόσφαιρο άλλαζε, εκείνος αδιαφορούσε και οι ομάδες του έμοιαζαν πλέον βαρετές, αργές, χωρίς φαντασία και χρώμα στο παιχνίδι του. Κάτι που αργά ή γρήγορα οδηγούσε στην απώλεια του αποτελέσματος και την έξοδο.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα αντιδράσεις που έβγαζαν μια άσχημη πλευρά του Μουρίνιο. Αυτήν που απαιτούσε σεβασμό από τους δημοσιογράφους κουνώντας το δάχτυλο, το ίδιο δάχτυλο που έχωσε στο μάτι του Τίτο Βιλανόβα τον Αύγουστο του 2011, που ήθελε τους παίκτες υπαίτιους σε κάθε αποτυχία και τον ίδιο στο απυρόβλητο, να δυσανασχετεί ακόμη και όταν ο Τύπος αφιέρωνε κολακευτικά σχόλια στον Ποτσετίνο ή τον Κλοπ για το ποδόσφαιρο που παρουσίαζαν οι ομάδες τους. Την πλευρά εκείνη που με στόμφο βάφτιζε επίτευγμα το γεγονός πως η Γιουνάιτεντ τερμάτιζε… 19 πόντους πίσω από την Σίτι.

Ποιο από τα τρία πρόσωπα ‘παντρεύτηκε’ με απολαβές 15 εκατ. λίρες ετησίως η Τότεναμ; Μπορεί ο Μουρίνιο να θυμηθεί τον προπονητικό του εαυτό μέχρι το 2010; Μπορεί να δουλέψει σε μια ομάδα που δεν της αρέσει -σε αντίθεση με τον ίδιο- να ξοδεύει δύο φορτηγά ευρώ σε κάθε μεταγραφική περίοδο; Και πολύ περισσότερο, σε αυτούς τους 11 μήνες που έμεινε εκτός πάγκων είναι δυνατόν να ‘εκσυγχρονίστηκε’; Μπορεί ένα γέρικο σκυλί να μάθει καινούρια κόλπα;

Το δώρο της Τότεναμ στην Premier League

To μόνο σίγουρο είναι πως ο ίδιος παραμένει εξαιρετικά καταφερτζής στα λόγια. ‘Happy One’ αποκαλούσε τον εαυτό του όταν επέστρεψε στην Τσέλσι, για ευτυχία μιλάει και τώρα που υπέγραψε στην Τότεναμ, μια ομάδα για την οποία δεν έσταζε ακριβώς μέλι τα προηγούμενα χρόνια. Υποστηρίζει πως του αρέσει να δουλεύει με νεαρούς παίκτες και αυτό σκοπεύει να κάνει στους Spurs, ενώ υπόσχεται πάθος. Γι’ αυτό το τελευταίο δεν υπάρχει αμφιβολία. Είναι κάτι που τον χαρακτήριζε ανέκαθεν, με όποιον τρόπο και αν το εξέφραζε.

Δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο ευτυχισμένος και αν δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένος όσο είμαι, δεν θα ήμουν εδώ. Τι μπορώ να υποσχεθώ; Πάθος για τη δουλειά μου αλλά και πάθος για το σύλλογό μου. Είναι προνόμιο όταν ένας προπονητής πηγαίνει σε έναν σύλλογο και αισθάνεται αυτή την ευτυχία σε συνάρτηση με την ομάδα που θα αναλάβει. Αυτά δεν είναι λόγια της στιγμής, που τα λέω τώρα που είμαι προπονητής της Τότεναμ.

Αυτά είναι λόγια που έχω πει και έχω επαναλάβει τα τελευταία 3,4,5 χρόνια ακόμα και ως αντίπαλος. Το να παίζεις απέναντι στην Τότεναμ στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν ήταν πάντα δύσκολο αλλά και ωραίο. Είναι ένα από εκείνα τα γήπεδα που συνήθιζα να πηγαίνω με πάθος αλλά και με σεβασμό. Πάντα μου έλεγαν για την προοπτική αυτού του συλλόγου και για την ποιότητα των παικτών.

Πάντα μου έλεγαν για την εξαιρετική δουλειά που έκανε ο σύλλογος. Μου αρέσει πραγματικά αυτή η ομάδα και οι νεαροί παίκτες της. Δεν υπάρχει ούτε ένας προπονητής στον κόσμο που δεν του αρέσει να δουλεύει με νεαρούς παίκτες και δεν του αρέσει να βοηθάει νεαρούς παίκτες να βελτιωθούν. Δεν υπάρχει ούτε ένας. Το πρόβλημα μερικές φορές είναι ότι πηγαίνεις σε συλλόγους όπου η δουλειά που έχει γίνει, δεν είναι αρκετή για να παράγεις νέους παίκτες.

Κοιτάζοντας όμως την ιστορία μας, βλέπεις πως η Ακαδημία της Τότεναμ δίνει πάντα ταλέντα που χρειάζεται η πρώτη ομάδα. Φυσικά και ανυπομονώ να δουλέψω με αυτό το προφίλ. Όταν ονομάζεις το Tottenham Hotspur Stadium όμορφο στάδιο, είσαι εξαιρετικά ταπεινός. Θα πρέπει να πεις ότι είναι το καλύτερο γήπεδο στον κόσμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Επίσης, δεν υπάρχει καλύτερο προπονητικό κέντρο από αυτό της Τότεναμ. Μπορεί πιθανότατα να συγκριθεί μόνο με μερικά αμερικανικά ποδοσφαιρικά γήπεδα. Δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο στην Ευρώπη και έχω βρεθεί στα περισσότερα από αυτά. Το γήπεδο της Τότεναμ είναι κάτι που μας κάνει όλους πολύ υπερήφανους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό καθώς είναι και εξαιρετικές οι συνθήκες δουλειάς που μας παρέχονται.

Όσον αφορά στην Premier League, ξέρουμε που είμαστε και ξέρουμε πως δεν ανήκουμε εκεί. Θα πρέπει να βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστα όπου θα κοιτάμε πάντα τη νίκη μέχρι το τέλος. Στο τέλος της σεζόν θα δούμε που θα βρισκόμαστε αλλά ξέρω πως θα βρισκόμαστε σε διαφορετική θέση από αυτή που βρισκόμαστε τώρα. Ανυπομονώ για την πρόκληση, για την ευθύνη που έχω να φέρω ευτυχία σε όλους όσοι αγαπούν το σύλλογο”.

Ο Μαξ Αλέγκρι, ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν, ακόμη και ο Μπρένταν Ρότζερς που ήταν ψηλότερα στη λίστα, φάνταζαν απείρως πιο συμβατές επιλογές για την διοίκηση της Τότεναμ, προκειμένου να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησε ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Ωστόσο ο Ντάνιελ Λέβι και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να δώσουν τα κλειδιά στον Ζοζέ Μουρίνιο. Με ποιον τρόπο, πόσο γρήγορα και πολύ περισσότερο πόσο αποτελεσματικά μπορεί ο Πορτογάλος να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ που έχτιζε για παραπάνω από μια πενταετία η Τότεναμ, παραμένει μια μεγάλη απορία που θα απαντηθεί εν ευθέτω χρόνω.

Ωστόσο οι Spurs έχουν ήδη κάνει ένα μεγάλο δώρο στην Premier League, καθώς με την πρόσληψη του Μουρίνιο έχουν ήδη εγγυηθεί ‘συγκινήσεις’ εκτός των τεσσάρων γραμμών που μόνο αυτός μπορεί να προσφέρει. Αναλογιστείτε μόνο πως η Τότεναμ έχει να δώσει ακόμη από ένα μεγάλο ματς με τις Άρσεναλ, Λίβερπουλ και Σίτι, όλα στο γήπεδο της, ενώ θα αντιμετωπίσει από δύο φορές την Τσέλσι και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το… σόου αναμένεται να ξεκινήσει στις 4 Δεκεμβρίου από το Old Trafford.

Να επιστρέψουν οι ‘κομμένοι’ στην Εθνική Ελλάδας; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: