Ο Μόρισον έκλεβε τα παπούτσια του Ρούνεϊ για να ταΐσει την οικογένεια του

Ο Ραβέλ Μόρισον είχε την στάμπα του wonderkid την περίοδο που ήταν μέλος των τμημάτων υποδομής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όπως και πολλοί άλλοι νεαροί ποδοσφαιριστές με αυτή την ταμπέλα, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Δουλειά πάντως έβρισκε πάντα. Μεταγράφηκε στην Γουέστ Χαμ τον Ιανουάριο του 2012 και ακολούθησαν οι Μπέρμιγχαμ, ΚΠΡ, Κάρντιφ, Λάτσιο, Άτλας, Έστερσουντ, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, Μίντλεσμπρο αλλά και Ντεν Χάαχ, η τελευταία του ομάδα από την οποία έμεινε ελεύθερος τον περασμένο Γενάρη. Στα 28 του χρόνια πια, ο Τζαμαϊκανός (με αγγλικό διαβατήριο) διεθνής μεσοεπιθετικός μετράει μόλις 153 επίσημες συμμετοχές σε συλλογικό επίπεδο, με 24 γκολ και 9 ασίστ.

Ο Μόρισον δεν κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στον βαθμό που αναμενόταν και οι λόγοι ήταν πολλοί. Έναν από αυτούς αποκάλυψε στον Ρίο Φέρντιναντ και προφανώς είχε να κάνει με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ήταν μικρός. Δυσκολίες που τον ώθησαν να κλέβει παπούτσια από το προπονητικό κέντρο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για να τα πουλάει και να αγοράζει στην οικογένεια του φαγητό.

"Προφανώς ήμουν με την αμοιβή του εκπαιδευόμενου, προφανώς ήμουν μικρός. Και για ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια που έκλεβα και πουλούσα έπαιρνα 250 λίρες. Αν εξασφάλιζα δύο ζευγάρια, κέρδιζα 500 λίρες. Γυρνούσα σπίτι και μπορούσα να παραγγείλω στην οικογένεια μου φαγητό. Ήμουν ενθουσιασμένος", ομολόγησε στο podcast 'Vibe With Five' του Φέρντιναντ ο Μόρισον.

Σύμφωνα με τον θρυλικό τεχνικό των 'κόκκινων διαβόλων', σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο Μόρισον "ήταν το καλύτερο παιδί που θα δεις ποτέ". Υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο το 2010 με την Γιουνάιτεντ, αλλά απέτυχε να προαχθεί στην πρώτη ομάδα και συχνά αντιμετώπιζε προβλήματα. Το 2011 καταδικάστηκε για εκφοβισμό ενός μάρτυρα ληστείας, με την ποινή φυλάκισης να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.

"Δεν είχα πρόθεση να προκαλέσω κακό. Όταν έβλεπα τα παπούτσια που παραδίδονταν σε εσένα ή τον Ρούνεϊ, μετρούσα 20 με 30 ζευγάρια για τον καθένα σε κάθε παράδοση. Σκεφτόμουν τότε να πάρω ένα ζευγάρι για να φέρω λίγο φαγητό και χρήματα στο τραπέζι για την οικογένεια μου. Δεν πίστευα πως θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα...".

Ο Ρίο Φέρντιναντ από την πλευρά του έδειξε κατανόηση. "Είχε μπροστά του όλα αυτά τα παπούτσια, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Σαν ένα παιδί μέσα σε μαγαζί με γλυκά. Νομίζω πως αυτά συμβαίνουν όταν δεν έχεις την ικανότητα να επικοινωνήσεις τους λόγους που το έκανες".

Σήμερα. ο Μόρισον δεν έχει την ανάγκη να στερήσει από κάποιον ένα ζευγάρι παπούτσια για να ταΐσει την οικογένεια του. Είναι άνετος οικονομικά. Αυτό που στέρησε ήταν το ταλέντο του. Από τον κόσμο του ποδοσφαίρου αλλά και τον εαυτό του.