Ο Μαχλάς πέτυχε το μεγαλύτερο γκολ της ζωής του

Ο ποδοσφαιρικός θεός του φέρθηκε 'πλουσιοπάροχα'. Η καριέρα στον ΟΦΗ, το εξωτερικό με τις φανέλες των Φίτεσε και Άγιαξ, το ιστορικό γκολ κόντρα στη Ρωσία που έστειλε την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Νίκος Μαχλάς τα είχε όλα, δεν ήθελε παραπάνω όπως λέει και ο Πορτοκάλογλου. Το μοναδικό που επιθυμούσε είναι υγεία. Δική του και των ανθρώπων του.

Πριν από λίγα λόγια άρχισε η περιπέτεια. Λίγοι άνθρωποι στο Ηράκλειο γνώριζαν τι ακριβώς συμβαίνει. Όλοι ήξεραν μία γενικολογία, 'ο γιος του Μαχλά έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας'. Αυτή η είδηση που κυκλοφορεί στις γειτονιές και εξαπλώνεται χωρίς λεπτομέρειες. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ δεν κρυβόταν όταν βρισκόταν στην Κρήτη. Κυκλοφορούσε στους δρόμους, ήταν το ίδιο κοινωνικός με πριν, αλλά έβλεπες το σκοτεινιασμένο βλέμμα του και αντιλαμβανόσουν το μέγεθος του προβλήματος. Μόνο αυτός γνώριζε τον Γολγοθά που 'ανέβαινε'.

Ο μεγάλος γιος είχε πόνους στο στήθος από τα 14. Μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι είχε ένα κληρονομικό πρόβλημα στην καρδιά. Στα 18 η κατάσταση χειροτέρεψε σε τέτοιο σημείο που μπήκε σε νοσοκομείο της Αθήνας και η καρδιά του λειτουργούσε μόλις στο 12%. Θα πέθαινε σε λίγες μέρες, αν δεν γινόταν κάτι. Οι γιατροί στην Αθήνα δεν είχαν τα μέσα να τον βοηθήσουν και κανόνισαν να πάμε σε ένα νοσοκομείο στο Ανόβερο, σε έναν διάσημο ειδικό καρδιολόγο. Έπρεπε να τοποθετηθεί μία συσκευή στην καρδιά του για να μείνει στη ζωή

Για πρώτη φορά ο Νίκος που έκανε ολόκληρη την Ολλανδία να μάθει συρτάκι και διαφήμιζε με τον καλύτερο τρόπο την ποδοσφαιρική Ελλάδα στο εξωτερικό, προτού ακολουθήσει το έπος του 2004 στην Πορτογαλία, ραγίζει καρδιές με την εξομολόγησή του.

Συνεντεύξεις έχει δώσει πολλές. Για τον ΟΦΗ, τον Γκέραρντ, την καριέρα του, με ελάχιστες αναφορές στο προσωπικό του πρόβλημα. Δεν ήθελε να μιλάει γι' αυτό. Συμπεριφερόταν σαν τον ατομιστή ποδοσφαιριστή που θέλει να ντριμπλάρει όλη την αντίπαλη ομάδα και να σκοράρει. Προμενάδα που θα 'λεγε ο Αλκέτας Παναγούλιας. Ο Μαχλάς ήθελε να υπερβεί μόνος όλα τα εμπόδια για να φτάσει στον τελικό στόχο. Τη σωτηρία του μεγάλου γιου του.

" Στο Ανόβερο έσωσαν τη ζωή του γιου μου. Η μεταμόσχευση ήταν η καλύτερη επιλογή για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής του. Μπήκε σε λίστα αναμονής, προσευχόμουν για έναν δωρητή κάθε μέρα, περιμένοντας το τηλεφώνημα της λύτρωσης. Κάθε πρωί σκεφτόμουν μήπως είναι σήμερα η μέρα (...) Στις αρχές Μαρτίου λάβαμε το λυτρωτικό τηλεφώνημα. Υπήρχε μία καρδιά για τον Γιώργο. Αργότερα μάθαμε ότι προερχόταν από ένα οκτάχρονο παιδί που είχε σκοτωθεί σε τροχαίο. Τον θεωρούμε άγγελο – σωτήρα μας.

Η μεταμόσχευση έγινε στις 16 Μαρτίου και κράτησε πάνω από οκτώ ώρες. Η πρώην σύζυγός μου και εγώ ήμασταν στην αίθουσα αναμονής, οικογένεια, φίλοι και γνωστοί προσεύχονταν. Όταν ο γιατρός είπε ότι η καρδιά του Γιώργου ήταν σταθερή, έκλαψα όπως ποτέ άλλοτε. Ένιωσα σαν να κέρδισα το Μουντιάλ και το Τσάμπιονς Λιγκ και δέκα φορές παραπάνω. Πριν από την επέμβαση ήμουν 100 χρόνων, τώρα είμαι 20".

Ο Μαχλάς είχε εξαφανιστεί το τελευταίο διάστημα από το Ηράκλειο. Το Ανόβερο είχε γίνει το δεύτερο σπίτι του και ο Κώστας Κωνσταντινίδης το νέο 'μέλος' της οικογενείας του. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και του Παναθηναϊκού, ο οποίος μένει μόνιμα στη Γερμανία, ήταν ο άνθρωπος που στάθηκε στο πλευρό του. Ήταν αυτός που έτρεχε μαζί με τον Μαχλά, είχε κάνει και δικό του το πρόβλημα, συμπαίκτες σε αυτή τη δύσκολη μάχη, όπως τότε στον ΟΦΗ, στις μεγάλες στιγμές του κρητικού συλλόγου. Αναζητούσαν το θρίαμβο της ζωής, τη λύτρωση, το μεγαλύτερο γκολ στην καριέρα τους.

Ο Μαχλάς δεν ήταν μόνος σε όλο αυτό. Ο Γολγοθάς είναι δύσβατο μονοπάτι, θέλει δυνατούς συνοδοιπόρους. Μέσα του γνώριζε ότι έχει όλη την Κρήτη στο πλευρό του κι ας μην ήξεραν όλοι το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει.

" Στην Κρήτη έκανα πολύ crossfit και έπαιζα ποδόσφαιρο με φίλους για να ξεχνιέμαι. Πάντα έχοντας στο μυαλό μου τον Γιώργο. Ήθελα να βγει και να πάει στην παραλία με τους φίλους του, να κάνει σπορ, να κυνηγήσει κορίτσια, όπως ο μικρότερος αδελφός του Θάνος".

Το απλανές βλέμμα, που ταξίδευε μέχρι τη Γερμανία, το χαμόγελο που είχε σβηστεί από τα χείλη και έβγαινε με μεγάλη δυσκολία, οι κοινωνικές συναναστροφές με τους συντοπίτες που είχαν γίνει ένας αμήχανος χαιρετισμός.

Ο Νίκος Μαχλάς δεν ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε ολάκερο το Ηράκλειο και τον αγαπούσαν σαν παιδί τους. Δεν ήταν ο Μαχλάς του ΟΦΗ εντός κι εκτός γηπέδων. Ένα φάντασμα περιπλανώμενο στους δρόμους της πόλης, με τη σκέψη του να σέρνεται από πίσω σαν σκιά, με τα μαύρα σύννεφα πάνω από το κεφάλι του.

Μου λείπει ένα καλοκαιρινό απόγευμα στην Κρήτη με την οικογένειά μου, σε ένα μεγάλο τραπέζι με μουσακά, ψάρι, να γελάμε μαζί, να πίνουμε και να τρώμε. Τον άνεμο και τον ήλιο στο δέρμα μου και να ηρεμώ. Δεν το έχω κάνει αυτό τρία χρόνια τώρα. Ανυπομονώ να περάσω καλά με τους γιους μου

Η συνέντευξη στο ολλανδικό VICE ήταν η κατάθεση ψυχής που είχε ανάγκη να κάνει. Ήταν η εξομολόγηση, η προσωπική του λύτρωση. Είναι οι δηλώσεις στους δημοσιογράφους μετά από ένα μεγάλο αγώνα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε τίποτα κλισέ. Ο Νίκος Μαχλάς μίλησε σαν άνθρωπος, σαν πατέρας, σαν νικητής. Ήταν μία ξεχωριστή μέρα, είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής του. Της δικής του και του Γιώργου...

photo credits: eurokinissi