Ο Λουτσέσκου τελείωσε με κυνικότητα ό,τι είχε αρχίσει ο Δώνης

Η Αλ Χιλάλ είναι εκ των ποδοσφαιρικών κολοσσών της αραβικής χερσονήσου. Ένα αυτόνομο ποδοσφαιρικό χαλιφάτο που ‘διαφεντεύει’ τα υπόλοιπα κλαμπ της αραβικής χερσονήσου. Τα 15 εγχώρια πρωταθλήματα και οι συνολικοί τίτλοι που υπερβαίνουν τους 50 αποτελούν το ένα σκέλος της λάμψης που εκπέμπει παραδοσιακά. Το άλλο αφορά τις χορηγικές συμφωνίες με εταιρίες παγκόσμιας εμβέλειας, όπως επίσης οι μεταγραφές φημισμένων ποδοσφαιριστών (από τον Βραζιλιάνο Ριβελίνο στα 70s, τον Καντσέλσκις της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον Ζιοβάνι μετά τον Ολυμπιακό ως τον Τζιοβίνκο, τον Καρίγιο και τον Γκομίς του σήμερα) και τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στο Ριάντ.

Αυτό που της έλειπε και το έψαχνε σταθερά από το 2000 ήταν η επάνοδος στην κορυφή της Ασίας. Τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς είχε επιβληθεί με 3-2 στην παράταση της ιαπωνικής Γιούπιλο Ιβάτα, έκτοτε όμως όποιες απόπειρες κι αν άρχισε διακόπηκαν στην πορεία και δεν έφεραν τη λύτρωση.

Την τελευταία 5ετία δύο φορές άγγιξε το όνειρο. Η πρώτη ήταν το 2015 όταν με προπονητή τον Γιώργο Δώνη αποκλειόταν στα ημιτελικά από την Αλ Αχλί των Εμιράτων με συνολικό σκορ 3-4 (1-1, 2-3). Ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού και το σταθερό επιτελείο του (Αγγελίνας, Μένταν, κλπ) είχαν εξελίξει τη δουλειά του Ρουμάνου Ρέγκεκαμπφ και για ένα γκολ που σημειώθηκε στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων στερήθηκαν την ευκαιρία διεκδίκησης του τροπαίου απέναντι στην μετέπειτα πρωταθλήτρια Γκουανγκζού Εβεργκράντε από την Κίνα.

Η δεύτερη ήταν δύο χρόνια αργότερα, όταν η Αλ Χιλάλ πήγε άνευ στάσεων ως τον τελικό, αποκλείοντας κατά σειρά την ιρανική Εστεγκάλ, την Αλ Αΐν των Εμιράτων και την ιρανική Περσέπολις. Προτού ηττηθεί από την Ουράβα με σκορ 2-1 στους διπλούς τελικούς (1-1, 0-1).

Συμπτωματικά ή -ενδεχομένως- μοιρολατρικά, η επιτυχία ήρθε απέναντι στην ίδια ομάδα από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η στιγμή της εκδίκησης είχε φτάσει. Το 2-0 της Κυριακής επί της Ουράβα στη Σαϊτάμα συνδυάστηκε υπέροχα με το προ δύο εβδομάδων 1-0 στη δική της έδρα και της χάρισε το πολυπόθητο τρόπαιο – παράλληλα δε το τελευταίο εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που ακολουθεί τον Δεκέμβριο. Δίπλα σε Λίβερπουλ και Φλαμένγκο.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε κάνει το θαύμα του. Φεύγοντας νταμπλούχος από τον αήττητο ΠΑΟΚ στα τέλη του περασμένου Ιούνη, διότι αντιλήφθηκε την κατάλληλη στιγμή ότι πολλά περισσότερα δεν θα μπορούσε να πετύχει, κουβάλησε μαζί του την αύρα των επιτυχιών της τελευταίας διετίας. Μια αύρα που πέρασε από τον αυστηρό τελωνειακό έλεγχο και έφτασε απείραχτη κι αμόλυντη στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας.

Την περίοδο που ο Ρουμάνος ανέλαβε τα ηνία η Αλ Χιλάλ, μ’ ένα σούπερ ρόστερ, ήταν ήδη στα προημιτελικά της διοργάνωσης, έχοντας αποκλείσει οριακά την Αλ Αχλί. Είχε όμως ανάγκη από την καθοδήγηση ενός προπονητή που διέθετε παραστάσεις από πρωταθλητισμό και μια εγγυημένη συνταγή επιτυχίας. Ο Λουτσέσκου ήταν ο άνθρωπός της. Η πρόκριση επί της Αλ Ιτιχάντ με 0-0 και 3-1 έφερε το κλαμπ στα ημιτελικά, προτού το συναπάντημα με την Αλ Σαντ του Τσάβι ξεπεράσει σε σασπένς κορυφαίες κινηματογραφικές επιτυχίες. Την 1η Οκτωβρίου η Αλ Χιλάλ επικρατούσε 4-1 στην Ντόχα του Κατάρ, αλλά χρειάστηκε να σκοράρει στο παιχνίδι της 22ας Οκτωβρίου για ν’ αποφύγει την παράταση (2-4) και να φτάσει στον τελικό.

Αυτή τη φορά το σενάριο είχε διαφορετικό τέλος, είχε happy end. Το 1-0 του πρώτου αγώνα με το τέρμα του Καρίγιο στο 60′ έδινε ούτως ή άλλως το αβαντάζ στην ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, η οποία στο δεύτερο 90λεπτο έπαιξε με τον χρόνο (κλασική προσέγγιση του Ρουμάνου), αμύνθηκε εξαιρετικά, περίμενε καρτερικά για να ‘χτυπήσει’ την κατάλληλη στιγμή και βρίσκοντας δύο γκολ μετά το 70′ (με Αλ Νταουσαρί, Γκομίς) καπάρωσε την (κάτι σαν) κούπα.

Ο Ρουμάνος προπονητής είχε πληρωθεί αδρά και δεσμευτεί για δύο χρόνια γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό, και δίπλα στον τιμ μάνατζερ Παντελή Κωνσταντινίδη και τον Αμίρι Κούρντι, ανυψώθηκε, σε τέτοιο βαθμό που τοποθετήθηκε σε θέση ψηλότερη από τον ίδιο τον πρόεδρο Φαχάντ Μπιν Ναφίλ Αλ Οταϊμπί.

Ο Μέσι θα αφήσει τον Ντιμπάλα να βρει θέση στην ενδεκάδα της Αργεντινής; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: