Ο Λεοπόλντο Λούκε με τη ‘μουστάκα’ άνοιξε τα χέρια του για τον ουρανό

Έναν από τους ήρωες της Εθνικής Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 έβαλε στο μάτι ο κορoνοϊός. Ο Λεοπόλντο Χασίντο Λούκε έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Τρίτης (βράδυ Δευτέρας 15/2, για τους Αργεντίνους) από καρδιακή προσβολή, ενώ από το τέλος των εορτών πάλευε να νικήσει τον ιό. Η καρδιά του, από την οποία είχε υποφέρει πριν από δεκατρία χρόνια με έμφραγμα, δεν άντεξε. Ο σέντερ φορ με τα θρυλικά μουστάκια, ο παρτενέρ του Μάριο Κέμπες, με τον οποίο γιόρταζε τα Χριστούγεννα, πέθανε, σκορπίζοντας θλίψη τους παλιούς του φίλους αλλά και όσους τον λάτρεψαν βλέποντας τον να παίζει μπάλα, είτε με τη Ρίβερ Πλέιτ, είτε με την Αλμπισελέστε.

Όλο το αργεντίνικο ποδόσφαιρο αποχαιρέτησε τον χαμογελαστό μουστάκια, που πανηγύριζε με τα χέρια ψηλά και το μακρύ μαλλί, σήμα κατατεθέν της εποχής, να ανεμίζει! Η ομοσπονδία της Αργεντινής τουίταρε τα συλλυπητήρια της για τον παίκτη που μέτρησε 4 γκολ στο πολυσυζητημένο Μουντιάλ του Μπουένος Άιρες.

Ο συμπαθέστατος Λεοπόλδος, που γεννήθηκε το 1949 και ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει ποδηλάτη (όπως ο πατέρας του Ζοσιμάρ ήθελε να τον κάνει πυγμάχο, σύμφωνα με τον Μανόλη Μαυρομμάτη) ήταν από τους πρωταγωνιστές στο περίφημο 6-0 της Αργεντινής κόντρα στο Περού, το ματς που για πολλούς ‘στήθηκε’ από την χούντα του στρατηγού Βιντέλα, για να προκριθούν οι διοργανωτές στον τελικό και να κατακτήσουν (νικώντας στον τελικό την Ολλανδία με 3-1) το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Λούκε είχε σκοράρει το τέταρτο γκολ ‘ανατινάζοντας’ από ενθουσιασμό το Εστάδιο Χιχάντες ντε Αρογίτο στην πόλη Ροζάριο. Η Αργεντινή ήξερε εκ των προτέρων ότι απέναντι στο Περού ήθελε νίκη με τέσσερα γκολ και πάνω, για να περάσει με καλύτερη διαφορά τερμάτων στον τελικό. Όταν ο Λούκε σκόραρε με κεφαλιά σε κενή εστία για το 4-0, έφευγε σαν τρελός πανηγυρίζοντας με τους συμπαίκτες, την ώρα που οι Περουβιανοί κοιτούσαν με απορία ο ένας τον άλλον. Λίγο αργότερα ο μουστάκιας σέντερ-φορ, έβαζε και το έκτο γκολ της Αργεντινής που επισφράγισε τον θρίαμβο και την πρόκριση με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.

Αλλά ήταν αληθινός ο θρίαμβος των Αργεντίνων; Οι ψίθυροι είχαν αρχίσει να αιωρούνται αμέσως μετά το τρομερό 6-0. Ήδη η Βραζιλία είχε διαμαρτυρηθεί εντόνως, γιατί οι δυο αγώνες που θα έκριναν ποια από τις δυο ομάδες θα περνούσε στον τελικό, δεν έγιναν, όπως ήταν το λογικό, την ίδια ώρα. Οι Βραζιλιάνοι έπαιξαν νωρίς με την Πολωνία (νίκησαν 3-1), άρα οι Αργεντίνοι ήξεραν (το βράδυ) πόσα γκολ ήθελαν για να βρεθούν στον τελικό. Όταν η αποστολή της σελεσάο διαμαρτυρήθηκε, εισέπραξε την σχεδόν εξωφρενική απάντηση από τους οικοδεσπότες: “Δεν γίνεται τα ματς να γίνουν την ίδια ώρα, θα υπάρξει οργανωτική αποτυχία“.

Αργότερα, γίνονταν γνωστές κι άλλες λεπτομέρειες, πιο σημαντικές. Πριν ξεκινήσει ο αγώνας τα αποδυτήρια του Περού επισκέφθηκαν ο ίδιος ο Βιντέλα, συνοδευόμενος από τον διαβόητο υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινκερ! Ο δικτάτορας και ο Αμερικανός αξιωματούχος που είχε ευνοήσει την άνοδο της χούντας (σε μια πολιτική επιβολής δικτατοριών σε όλη τη Λατινική Αμερική) “ευχήθηκαν καλή επιτυχία” στην ομάδα του Περού.

“Κοιταζόμασταν μεταξύ μας και απορούσαμε. ‘Τι γίνεται;’ ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον. Κανονικά έπρεπε να βρίσκονται στα άλλα αποδυτήρια, της Αργεντινής” δήλωνε χρόνια αργότερα ο Χοσέ Βελάσκες, ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του Περού, που μάλιστα όλως περιέργως έγινε αλλαγή στο 51′ κι ενώ ήδη το σκορ είχε γίνει 4-0: “Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο προπονητής μου με απέσυρε από το γήπεδο”, σχολίαζε. Ο 97χρονος, πλέον, Κίσινγκερ δεν έχει επιβεβαιώσει ποτέ την παρουσία του στα αποδυτήρια του Περού, ωστόσο, ο Βελάσκεθ είχε υποστηρίξει ότι “ασκήθηκε πίεση σε όλους μας για τον αγώνα“, ενώ σε μια άλλη συνέντευξη του στο περουβιανό Πρακτορείο Ειδήσεων το 2018, αποκάλυπτε ότι έξι συμπαίκτες του είχαν δωροδοκηθεί από την χούντα της Αργεντινής!

Ο Ραμόν Κιρόγα, ο γκολκίπερ του Περού που είχε καταγωγή από την Αργεντινή, μπήκε πρώτος στο μάτι του κυκλώνα. Όπως λέει ο Βελάσκες, την παραμονή του αγώνα, οι περισσότεροι παίκτες του Περού είχαν ζητήσει από τον προπονητή Μάρκος Καλντερόν να τον αφήσει εκτός αγώνα: “Την επόμενη μέρα, η πρώτη κίνησή του ήταν να του δώσει τη φανέλα με το νο 1“. Άλλοι, όπως ο Περουβιανός γερουσιαστής Τζενάρο Λεντέσμα, συνέδεσε τον αγώνα με την ‘επιχείρηση Κόνδορας’, στην οποία συμμετείχαν όλες οι στρατιωτικές δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, με στόχο την ‘εξαφάνιση’ των πολιτών που θεωρούνταν ‘εχθροί του έθνους’. Τους 13 αντιφρονούντες, που έστειλε στην Αργεντινή, η χούντα του στρατηγού Φρανσίσκο Μοράλες Μπερμούντες, δεν τους ξαναείδε ποτέ κανείς και ως αντάλλαγμα για τη ‘χάρη’, ο Βιντέλα ζήτησε την ‘διευκόλυνση’ από το Περού, στον περιβόητο αγώνα.

Αλήθειες ή ψέματα, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στο Ροζάριο: “Με βάση αυτά που γνωρίζω τώρα δεν μπορώ να πω ότι είμαι υπερήφανος“, παραδεχόταν ο Λούκε πριν από λίγα χρόνια, διευκρινίζοντας: “Τότε δεν ξέραμε τίποτε. Παίζαμε απλώς ποδόσφαιρο“. Το είπε λίγο πιο κομψά, από τον Ρικάρντο Βίγια, που δεν είχε μασήσει τα λόγια του: “Η χούντα μάς χρησιμοποίησε κι εμείς δεν καταλαβαίναμε τίποτε, γιατί ήμασταν 11 μαλακισμένα που παίζαμε μπάλα“.

Ούτε για τον Κιρόγα μπορούσε να είναι σίγουρος ο Λούκε: “Δεν ξέρω ειλικρινά, αν τα έφαγε επίτηδες, ή όχι. Ο Βιντέλα, πάντως, έχει κάνει πολύ χειρότερα πράγματα, από μια δωροδοκία“, είπε και είδε δίκιο. Ο ‘βρώμικος πόλεμος’, δηλαδή η εξόντωση από την στυγνή δικτατορία της Αργεντινής των αντιφρονούντων, είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν εξαφανιστεί από το 1976 που εγκαθιδρύθηκε η χούντα (οι μαρτυρίες κάνουν λόγο για αεροπλάνα του θανάτου, που απογειώνονταν και σκόρπιζαν στη θάλασσα τους αντιφρονούντες) ενώ κάθε Τρίτη, οι ‘μανάδες της Πλάσα Ντε Μάγιο’ έκαναν παρέλαση στην ομώνυμη πλατεία κρατώντας τις φωτογραφίες των εξαφανισμένων παιδιών τους.

Υπολογίζεται ότι πάνω από 30.000 άνθρωποι δηλώθηκαν σαν εξαφανισμένοι, ενώ ανθρώπινα μέλη για πολλά χρόνια ξέβραζε η θάλασσα. Το Μουντιάλ 78 ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εξαγνισμού της χούντας σε διεθνές επίπεδο, ο θρίαμβος της Εθνικής Ομάδας ήταν ο πόθος του δικτάτορα για να έχει τη λαϊκή αναγνώριση. Με τις ευλογίες της FIFA, που αντιπαρέταξε τη φαιδρή δικαιολογία “μακριά η πολιτική από το ποδόσφαιρο” το Παγκόσμιο κύπελλο διοργανώθηκε από την χούντα και ο Βιντέλα ήταν σχεδόν παντού, σίγουρα σε κάθε αγώνα της Αργεντινής. Όσες χώρες είχαν απειλήσει με μποϊκοτάζ, πήραν εν τέλει μέρος και έμειναν μόνο Πολ Μπράιτνερ και ο Γιόχαν Κρόιφ, που αρνήθηκαν να ταξιδέψουν, σαν γνήσιες φωνές αντίστασης. Τον Κρόιφ, που ο Λούκε τον λάτρευε και είχε είδωλο.

Δεν ήταν γραφτό να συναντηθεί μαζί του, φόρεσε όμως το θρυλικό νούμερο 14 (του ιπτάμενου Ολλανδού) στην Εθνική Αργεντινής. Δεν το είχε επιλέξει, απλά έτυχε στην… αλφαβητική σειρά, που μοιράστηκαν τα νούμερα στις φανέλες της ομάδας.

Έπαιξε μπάλα, παρότι τον απέρριπταν

Μέχρι να φτάσει ο Λούκε να παίξει στην Εθνική Ομάδα να σκοράρει 4 γκολ στο Μουντιάλ 78 (δεύτερος σκόρερ της ομάδας του μετά τον Μάριο Κέμπες που έβαλε 6) όσα δηλαδή είχε και στο Copa America 75, πέρασε από χίλια μύρια κύματα! Ο ‘flaco’ (αδύνατος) που ήταν φτερό στον άνεμο, είχε απορριφθεί δυο φορές από τους προπονητές που τον προέτρεπαν να μη χάνει τον καιρό του και να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

“Όλη μου η ζωή ήταν δύσκολη, μια διαρκής μάχη. Αναγκάστηκα να παίξω στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, να βρω δουλειά, να σπουδάζω, γιατί δεν με πίστευε κανείς“, είχε πει κάποτε. Και πράγματι μέχρι να πάει στην Ουνιόν της Σάντα Φε και να αρχίσει να βγάζει το ψωμί του σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, έκανε όλες τις δουλειές που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αγρότης σε φάρμα με φρούτα και λαχανικά, εργάτης σε μωσαϊκά, υπάλληλος σε κατάστημα με παπούτσια, ακόμη και βοηθός σκηνογράφου στον τηλεοπτικό σταθμό Canal 13!

Τα τρία γκολ που είχε βάλει με την Gimnasia De Juluy εναντίον της Altos Hornos Zapla, όταν έκανε μόνος του το 0-2, σε 3-2 και ο τίτλος μιας τοπικής εφημερίδας περί του Σαν Χασίντο, (του άγιου Χασίντο, δηλαδή) δεν του τόνωναν το ηθικό. Θυμόταν την απογοήτευση του πατέρα του, όταν του ανακοίνωνε ότι θέλει να παίξει μπάλα. Ο Λεοπόλντο Λούκε, ο πρεσβύτερος, ήταν ερωτευμένος με την ποδηλασία, ήθελε ο γιος του να ασχοληθεί με τα πετάλια, ίσως γι αυτό του είχε δώσει και το όνομά του, προσθέτοντας ενδιαμέσως και το Χασίντο: “Δεν μου είπε ποτέ το γιατί. Από τα έξι παιδιά της οικογένειας (ένα αγόρι και πέντε κορίτσια, τα αδέρφια του) διάλεξε εμένα. Το Χασίντο δεν το χρησιμοποίησα ποτέ. Ούτε καν ήξερα ότι είναι ένα λουλούδι (ο υάκινθος)“θυμόταν ο δυναμικός σέντερ-φορ, που άφησε για πρώτη φορά μουστάκι το 1970 και δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ.

Ο άνθρωπος που του άλλαξε τη ζωή ήταν ο Κάρλος Λορέντσο. Ο προπονητής της Ουνιόν, που σε αντίθεση με τους άλλους κόουτς, είδε πάνω του κάτι διαφορετικό, Μια μέρα τον έπιασε και του είπε: “Αν με ακούς σε ό,τι σου λέω, μια μέρα θα παίξεις στην Εθνική“. Ο Λεοπόλντο τον κοίταξε περίεργα, δεν είχε τίποτε να χάσει. Απλά του ζήτησε να του ανεβάσει το μισθό, για να αφιερωθεί στο ποδόσφαιρο. Να μη χρειάζεται να δουλέψει. Ο Λορέντσο σχεδόν τον υιοθέτησε. Δούλευε μαζί του καθημερινά και σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές, από τους οποίους ζητούσε να προσέχουν τη διατροφή τους, στον Λούκε ήθελε να προσθέσει κιλά!

Μετά από κάθε προπόνηση τον πήγαινε για ένα χοτ-ντογκ και μια κόκα-κόλα. Ο Λούκε από ένας λιανός κυνηγός που έπεφτε στο πρώτο τζαρτζάρισμα, έβαλε οκτώ κιλά και άλλαξε στυλ, προσωπικότητα και αγωνιστική νοοτροπία. Έδεσε το σώμα του και έγινε τόσο δυναμικός που το 1975 προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Ριβερ Πλέιτ!

Πηγαίνοντας στη μία από τις δυο μεγάλες ομάδες της χώρας δεν ήταν πια ένα παιδαρέλι, αλλά 26 ετών. Έτοιμος να πρωταγωνιστήσει από την πρώτη στιγμή και να παίξει στην Εθνική Ομάδα. Με τη Ρίβερ ο Λούκε εξερράγη. Σε 176 αγώνες της, σημείωσε 75 γκολ, παίρνοντας πέντε πρωταθλήματα σε ισάριθμα χρόνια. Η καριέρα του ξεκίνησε στο κλάσικο, εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς, όταν έβαλε το δεύτερο γκολ στο 2-1 της Ρίβερ. Το μεγάλο κλαμπ του Μπουένος Αϊρες δεν τον ξέχασε, φυσικά, τη Δευτέρα το βράδυ

Έχοντας αποκτήσει τεράστια δύναμη, ο σέντερ-φορ της Ρίβερ έμοιαζε ασυγκράτητος. Σε ένα ιστορικό ματς με τη Σαν Λορέντσο είχε πετύχει και τα πέντε γκολ στο 5-1 που είχε πετύχει η ομάδα του. Ο Λουίς Σέζαρ Μενότι, που είχε το ίδιο παρατσούκλι με τον Λούκε (El flaco) γιατί κι αυτός ήταν αδύνατος τον κάλεσε στην Εθνική. Στο Copa America του 1975 ο Λούκε ήταν πρώτος σκόρερ και ο Μενότι είδε στο πρόσωπο του μουστακαλή σέντερ-φορ, ένα ιδανικό παρτενέρ του Μάριο Κέμπες που έπαιζε με το 10 στην πλάτη. Στο μυαλό του είχε το δίδυμο του Μουντιάλ, το οποίο εν τέλει έκανε θραύση.

Ο Λούκε δεν ήταν τόσο φαντεζί, όσο ο μαέστρος Κέμπες, ήταν όμως το ίδιο αποτελεσματικός και μαζί έμοιαζαν με ένα τρομερό δίδυμο, που άρεσε πολύ και λόγω εμφάνισης. Πέντε χρόνια νεότερος ο Κέμπες, έκανε παρέα με τον Λούκε και μετά το ποδόσφαιρο. Τη φωτογραφία τους από την τελευταία συνάντησή τους στην Μεντόζα στα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, θυμήθηκε στο άκουσμα της τραγικής είδησης του θανάτου, του καλού του φίλου και σπουδαίου συμπαίκτη του.

Ο Μενότι τον έχρισε υπαρχηγό της ομάδας, πίσω από τον Ντανιέλ Πασαρέλα: “Μου αρέσει γιατί είναι πολύ κινητικός, πιβοτάρει πολύ ωραία με την μπάλα και εκτός των άλλων είναι ηγετική φυσιογνωμία. Όταν σε ένα φιλικό μας αποδοκίμαζε ο κόσμος, βγήκε μπροστά και ζήτησε την υποστήριξη της ομάδας και των συμπαικτών του“, είχε πει ο εμβληματικός προπονητής, που κάπνιζε το ένα τσιγάρο, πίσω από το άλλο, αλλά είναι ακόμη εν ζωή (82 ετών).

Ο τραγικός θάνατος του αδερφού του

Στην Εθνική Αργεντινής ο Λούκε έπαιξε 45 αγώνες και έβαλε 21 γκολ (είναι στην πρώτη δεκάδα των τοπ-σκορερ όλων των εποχών)με αποκορύφωμα τις εμφανίσεις του στο Μουντιάλ 78. Ήταν 29 ετών, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του και περίμενε με ανυπομονησία την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Αργεντινή βρισκόταν στον όμιλο με Ιταλία, Γαλλία και Ουγγαρία. Όχι τόσο εύκολο, “ίσως και ένα γκρουπ του θανάτου” όπως είχε πει αινιγματικά στο Λούκε, ένας στρατιωτικός της χούντας: “Νόμιζα ότι αστειευόταν, αργότερα κατάλαβα ότι το εννοούσε…” σχολίαζε μετά από χρόνια.

Η πρεμιέρα της Αργεντινής με την Ουγγαρία, στο νεόκτιστο Μονουμεντάλ, βρήκε όλους τους ποδοσφαιριστές στην αδημονία μιας μεγάλης διοργάνωσης. Όλοι νευρικοί, όλοι ανυπόμονοι. Πριν καταλάβουν τι γίνεται, οι Ούγγροι με τον Κάρολι Τσάπο, είχαν προηγηθεί 1-0 στο ένατο λεπτό! “Ξαφνικά η βουή, που υπήρχε πριν ξεκινήσει και στα πρώτα λεπτά του ματς, μετετράπηκε σε νεκρική σιγή. Μιλούσαμε μεταξύ μας, να δούμε πως θα αντιδράσουμε” διηγείται ο Λούκε, που στο 14ο λεπτό σήκωσε το γήπεδο στο πόδι. Ο Μάριο Κέμπες ανέλαβε να εκτελέσει το φάουλ που είχε κερδίσει έξω από την περιοχή η ομάδα του, ο Σάντρο Γκουϊντάρ, δεν συγκράτησε την μπάλα και ο Λεοπόλδος είχε άμεσο ρεπρίζ, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα.

Το 1-1 είχε έρθει νωρίς, η Αργεντινή, άρχισε να πιέζει, αλλά χρειάστηκε να φτάσουμε στο 83, για να δημιουργήσει ο Λούκε πάλι μια αναταραχή στην περιοχή, να ανατραπεί από τον γκολκίπερ, την ώρα όμως που η μπάλα είχε ήδη πάει στα πόδια του Ντανιέλ Μπερτόνι για ένα εύκολο διαγώνιο σουτ και το τελικό 2-1.Ο Λούκε είχε κάνει καλά τη δουλειά. Καλύτερα, όμως, την έκανε στο επόμενο ματς. Κόντρα στη Γαλλία, η ‘Αλμπισελέστε’ ουσιαστικά έπαιζε ένα μεγάλο μέρος της πρόκρισης στον επόμενο γύρο. Στο 40ό λεπτό, ο Κέμπες έβγαλε πάσα μέσα στην περιοχή για τον Λούκε. Υπό την πίεση του Μαριούς Τρεζόρ, ο σέντερ-φορ της Αργεντινής πλάσαρε, με την μπάλα να βρίσκει στο χέρι του Γάλλου στόπερ. Πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ με ωραίο χτύπημα ο αρχηγός Πασαρέλα.

Το Μονουμεντάλ σείστηκε, γέμισε από χαρτάκια, αλλά πάγωσε για δεύτερο ματς, όταν στο 60′ ο Μισέλ Πλατινί ισοφάρισε σε 1-1 και λίγο έλειψε να … χάσει όλες τις ανάσες του, λίγο αργότερα. Ο Ντιντιέ Σιξ της μεγάλης τότε Σεντ Ετιέν έχασε μοναδική ευκαιρία, μόνος του μπροστά από τον Ουμπάλδο Φιγιόλ.

Πέντε λεπτά αργότερα (73′) ο Οσβάλντο Αρντίλες πάσαρε στον Λούκε, που βρισκόταν έξω από την περιοχή. Κοντρόλαρε την μπάλα, που έκανε μια μικρή αναπήδηση και του στρώθηκε για ένα υπέροχο βολέ, το οποίο ο Ντομινίκ Ραμπατελί (είχε αντικαταστήσει τον Ζαν Πολ Μπερτράν που τραυματίστηκε) είδε … στο βίντεο. Δείτε το και σεις (όπως και τα άλλα γκολ, αλλά και τις μεγάλες φάσεις του ιστορικού ματς)

Το ματς τελείωνε με τρελούς πανηγυρισμούς, η Αργεντινή είχε περάσει στην δεύτερη φάση, ο Λούκε είχε τραυματιστεί στον ώμο, χωρίς όμως να είναι κάτι το σοβαρό. Έβγαινε ωστόσο από το γήπεδο, σαν κάτι να τον ανησυχούσε. Το προαίσθημά του αποδείχθηκε σωστό. Λίγο μετά το ματς ο 24χρονος αδερφός του Όσκαρ Φερνάντο, έφευγε για το Μπουένος Άιρες ώστε να δει από κοντά τα επόμενα παιχνίδια της Εθνικής. Πάνω σε μια γέφυρα, ο φίλος που οδηγούσε το αυτοκίνητο, έχασε τον έλεγχο. Ο Οσκαρ Λούκε έβρισκε τραγικό θάνατο και ο Λέοπολντ, μάθαινε τα τραγικά νέα την επομένη του μεγάλου ματς με τη Γαλλία.

“Αν και ήμουν μέλος της Εθνικής Ομάδας, κανείς δεν ασχολήθηκε με το τραγικό δυστύχημα. Να φανταστείτε ότι ζήτησα χρήματα από τον Ντανιέλ Πασαρέλα που διαχειριζόταν τον κοινό μας λογαριασμό για να μπορέσω να μετακινήσω το πτώμα του αδερφού μου, για τη νεκροτομή. Ούτε ένας αρμόδιος. Με είχαν εγκαταλείψει” θυμόταν συχνά ο Λούκε, που πήρε άδεια από το Μενότι για να παραστεί στην κηδεία και έλειψε από τα δυο επόμενα ματς, που έδωσε η Αργεντινή. Με την Ιταλία στο τελείωμα της πρώτης φάσης (1-0 για την Σκουάντρα Ατζούρα με γκολ του Μπέτεγκα) και το 2-0 επί της Πολωνίας στην πρεμιέρα του β΄γύρου, όπου η Αργεντινή αντιμετώπιζε ακόμη Βραζιλία και Περού.

Σμπαράλια ο ώμος του

Ο Πασαρέλα είχε ζητήσει από τον Λούκε να επιστρέψει στην ομάδα μετά την κηδεία. Το ίδιο και ο Μενότι. Ο Λεοπόλντο βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση, δεν ήθελε να αφήσει την οικογένεια του σε μια τόσο δύσκολη στιγμή. Ο πατέρας του, ήταν αυτός που τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση: “Πήγαινε” του είπε και η ενδεκάδα της Αργεντινής ξανάβρισκε τα θρυλικά μουστάκια. Ο Λούκε πήρε θέση βασικού στο ματς με τη Βραζιλία, όταν μάλιστα ξαναχτύπησε στον ώμο του, μετά από ένα σπρώξιμο του Όσκαρ στον αέρα. Ο ώμος του που ήταν ήδη ευαίσθητος από το προηγούμενο χτύπημα, έγινε σμπαράλια. Όμως ο Λούκε δεν σκέφτηκε καν να πάει στον πάγκο. “Δέσε το, όπως να ‘ναι” είπε στον φυσιοθεραπευτή της ομάδας και συνέχισε, με τα δόντια σφιγμένα.

Το 0-0 με τη Βραζιλία διαμόρφωσε το σκηνικό της τελευταίας αγωνιστικής, Σελεσάο και Αλπισελέστε διεκδικούσαν από κοινού την πρώτη θέση στον όμιλο, που έδινε το εισιτήριο για τον τελικό. Θα έπαιζε ρόλο η διαφορά τερμάτων. Μετά τη λήξη του Βραζιλία-Πολωνία 3-1, η Αργεντινή γνώριζε ότι ήθελε μια νίκη με 4 γκολ και πάνω. Ο Μάριο Κέμπες στο 20′ και ο Αλμπέρτο Ταραντίνι στο 43′, είχαν κάνει το 2-0, με τους γηπεδούχους να έχουν και δυο δοκάρια (το ένα ο Λούκε), όπως και το Περού στο ξεκίνημα του ματς.

Μόλις στο 49′ ο Κέμπες έγραφε το 3-0 και η πρόκριση φάνηκε ολοκάθαρη, ένα λεπτό αργότερα, με την κεφαλιά του Λούκε σε κενή εστία: 4-0. Κανείς δεν πίστευε ότι το Περού θα αντιδρούσε. Αντίθετα, έφαγε άλλα δυο γκολ από τον Ρενέ Χούσεμαν στο 67′ και τον Λούκε στο 72′, με το εντυπωσιακό 6-0 να μένει στην ιστορία και με το μεγάλο ερώτημα αν ήταν φυσιολογικό ή όχι.

Η ματωμένη φανέλα

Η Αργεντινή έπαιρνε το εισιτήριο για τον τελικό. Ο Λούκε είχε βάλει 4 γκολ, χάνοντας μάλιστα δυο ματς. Ήταν σε φόρμα, αλλά πονούσε και ο ώμος του. Η Ολλανδία ερχόταν από την άλλη πλευρά του μπράκετ για να παίξει στον δεύτερο σερί τελικό μετά τον χαμένο (από την Δυτική Γερμανία) του 1974. Τα χαρτάκια έκρυψαν τη θέα στο Μονουμεντάλ (από τότε καθιερώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά σε Λατίνους και Μεσόγειους) και ο τελικός ήταν σπουδαίος. Ξεκίνησε με μια έντονη διαμάχη, για το αν ο Ρενέ Βαντερκέκοφ, έπρεπε να φορέσει το γύψο στο δεξί του χέρι. Ο Ιταλός ρέφερι ζήτησε άλλο νάρθηκα, οι Ολλανδοί διαμαρτυρήθηκαν για τον πόλεμο νεύρων κι αφού ο Φιγιόλ έκανε δυο εντυπωσιακές επεμβάσεις, η Αργεντινή στο 38ο λεπτό άνοιξε το σκορ.

Ο Αρντίλες πάσαρε στον Λούκε, που άνοιξε την μπάλα παράλληλα στη γραμμή της περιοχής, ο Κέμπες έκανε το μαγικό μπάσιμο, νίκησε τον Γιαν Γιονγκμπλουντ και έκανε το 1-0. Χαμός! Ο Φιγιόλ συνέχιζε να λέει όχι στους Ολλανδούς, η Αργεντινή περίμενε πίσω από την μπάλα και έβγαινε στην κόντρα. Ο Λούκε είχε την ευκαιρία να καθαρίσει το ματς, μετά την υπέροχη προσπάθεια του Ντανιέλ Μπερτόνι, όμως ο Γιόνγκμπλουντ τον εξουδετέρωσε με τα πόδια, στέλνοντας την μπάλα κόρνερ.

Η Ολλανδία ισοφάριζε με τον Ντιρκ Νανίγκα στο 82′ και έχανε μοναδική ευκαιρία στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας, καθώς ο Ρόμπι Ρέζενμπρικ σημάδεψε το δοκάρι του Φιγιόλ. Όλα θα κρίνονταν στην 30λεπτη παράταση, όπου ο Κέμπες πάλι με μια ‘μπούκα’, όπου έπαιξε λίγο μπιλιάρδο, στο 105′ και ο Μπερτόνι στο 115′, διαμόρφωναν το τελικό 3-1.

Η Αργεντινή ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια και ο Λούκε πήγαινε με τη ματωμένη φανέλα του να πάρει το αναμνηστικό μετάλλιο (και ο Πασαρέλα το Κύπελλο) του πρωταθλητή κόσμου. Η κεφαλιά του Βίλι Βαντερκέκοφ τον είχε βρει στη μύτη του και η φανέλα του γέμιζε από αίματα. Δεν τον απασχολούσε: “Πήγα προς την απονομή. Όταν μου έδιναν το μετάλλιο, νόμιζα ότι κάπου είδα τον αδικοχαμένο αδερφό μου να χαμογελάει”, είχε πει στο ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για χάρη του το 2017.

Σήκωνε ξανά τα τεράστια χέρια του ψηλά. Και τώρα που έφυγε για τον ουρανό, ο Ουμπάλδο Φιγιόλ ήρωας του τελικού το 1978, τον θυμόταν συγκινημένος, για όσα πέρασαν μαζί στη Ρίβερ Πλέιτ και την Εθνική Ομάδα της Αργεντινής.